26th Gloom

125 4 1
                                    

Isang malakas na buga ng hangin ang pinakawalan ni Alois ng makapasok na kami sa kotse niya.

"I thought Rodney was the only one who is so overprotective over you. Mas may lalala pa pala."

Ginhawang tugon niya. Waring nakalampas sa isang malaking pagsubok.

"Tapos malalaman ko pa na mga kapatid mo pala sila. Li! I mean it. You really are so secretive." Di magkamayaw niyang lintaya.

Natawa nalang ako sa di matapos-tapos na reklamo niya. "Then brace yourself more Alois. You still haven't met the rest of Rayala brothers. Pa'no nalang kung makilala mo narin sila."

"Kaya nga--- teka? Rayala? Diba Conrad kayo? Unless.."Nagtataka niyang tanong. As he stop from the last word. Waring may nakonkluda.

"Kung ano man 'yang naisip mo. 'Yun na nga ang sagot Alois. They really are my step brothers. They were two from the five of papa's first family. Puro lalake sila dun. So basically, ika-anim na nga ako, and the only daughter.

"So S-second family na pala kayo ng mama mo?" Isang tango ang isinagot ko.

"But the thing is. My parents were not married. Kasi nga di pa naannul si papa sa first wife niya nun."

"So that's what all means?" Tanong niya.

"Hm. Buti nga di nagdecide si mama na kay papa ang gagamiting last name ko. Kung hindi mas dumoble pa ang problema patungkol sa custody ko ngayon. Lalo na't wala na din sila.

"Mukha nga." Simpleng sagot niya.

"Kaya pala napansin ko ang ibang ugali nila na wala sa'yo. Alam mo ba kanina. Parang gusto ko nalang ding iwan ka sa kanila. Sa pagbabanta pa naman nila sa'kin. Para na nila akong pinupuyos sa katangkaran nila. Lalo na 'yung kuya Pier mo. Jesus! Nakakaba talaga."

Pahabol pa niya. Natawa nalang din ako sa malatelanovelang reklamo niya.

"Ngayon alam ko na kung sa'n ka natutong maglaro. Cause you were taught by the best." Huling pasubali niya.

"Buti napansin mo rin pala." Pagsakay ko nalang din.

"Pansin na pansin talaga." Walang pagdadalawang isip niyang sagot.

~

After that we became silent again. Alam kong napansin na niya ang malalim na pagkatahimik ko na waring may makabuluhang iniisip. That's why I decided to burst it out with him.

"Alois." Simpleng pagtawag ko. Na ginawaran niya rin ng simpleng sagot.

"Hm?"

"Namiss ko pala sila." Napabaling naman siya sa'kin nun pero agad ring binawa at tinuon ulit ang atensyon sa pagdadrive. As I continued talking then.

"Namiss ko rin pala sila kuya. Akala ko kasi parang wala lang. But as I met them awhile ago. Namimiss ko rin pala ang magkaroon ng kuya. 'Yung totoong kuya."

"Edi magbond kayo. May mga numbers naman kayo ng isa't-isa diba? Sa tingin ko naman Li, close ka naman din sa kanila so why not bother contact them?"

"Diyan ka nagkakamali. We're not really that close Alois. Di naman talaga kasi ako nakakasabay sa side ni papa. They were too socialite for me. Too formal, na para bang bihira lang kung makitaan mo ng biro at tawa." Pagdahilan ko.

"Kaya siguro huli nadin sa'kin na marealize na makamiss din pala sila. Kasi all along nasa side lang din naman ako ni mama. And they're company is too overwhelmed of joy for me to think that I also have other. Dahilan para di ko nga sila hinahanap." Mahabang lintaya ko.

"Kaya pala. Pero sa nakikita ko naman. They actually cared for you."

"They really do. Napapansin ko rin naman 'yun Alois. Di lang talaga siguro ako ka showy para maparamdam din sa kanila. Di ko nga magawa kina mama. Sa kanila pa kaya."

Di na sumagot si Alois. Sabay ng pagkatahimik na naman namin. Pagkatahimik ko.

"You wanna ditch class?" Prenteng tanong niya na ikinagulat ko naman. Seryoso?

Nag U-turn pa nga siya. Dahilan para mapagsabihan ko na nga siya.

"Wait, what? Baliw ka ba? Nasa tapat na tayo ng school tapos dun ka pa magsasabi? Psycho ka talaga."

"No worries Li. Matalino ka naman. Ok lang 'yan." Kumpyansa pa niyang usal.

"Tumigil ka nga. Sa'n naman tayo pupunta aber?" Nakapamewang ko ng tanong.

"Alam mo, nasobrahan ka na talaga sa pagiging in denial. Kahit kitang-kita na naman sa mukha mo."

"I know you wanna outburst Li. So just let me." Sabay ng pagkatigil ko as I have no choice but to follow him.

Wishing, Alois |√Where stories live. Discover now