Chapter Forty-One

79.2K 975 60
                                    

DIVORCE HAS been settled. Pinaburan sa korte ng America na mapunta kay Griselda ang bata. Alex simply let go; sumang-ayon na lamang ito sa lahat ng mga inihaing ground ni Griselda para mapawalang-bisa ang kasal. Mabuti naman, dahil sa totoo lang ay ayaw na niya itong makita.

"Hindi na ba magbabago ang desisyon mo, hija?" Madame Margarita talked to her pagkatapos ng pirmahan ng divorce papers sa labas ng law office.

She smirked. "Hindi ba ito naman ang gusto ninyo? Ang maghiwalay kami? Now you have all your apo. Binabalik ko na siya sa inyo."

Rumehistro ang pag-aalala sa mukha ng matanda. "Pero kasi... ang apo ko, si Xander. Makikita ko pa ba siya? Please Griselda, huwag mong ilayo ang apo ko sa akin..." pagmamakaawa nito.

Gusto nang sumabog ni Griselda. Ang kapal lang ng mukha, gusto niya sanang isumbat dito. Oo, she's enraged. Ewan, ang gulo ng isip niya. Inaamin niyang sa loob ng maikling panahon ay nailapit niya ang anak kay Madame Margarita. Merberry and him are always at the mansion, simply Madame Margarita commanded them to. Dahil sa sadyang magiliw ang anak, napalapit rito ang matanda.

"Huwag ho kayong mag-alala... d-dadalhin ko ho siya sa minsan." Umiwas siya ng tingin. The truth is, itatakas niya ang anak. Hindi niya hahayaang makita pa nito ang sinoman sa pamilya nila.

"DADDY!" Bumitiw sa kanya si Xander at tumakbo papunta kay Alex. He squatted para kalebel nito ang anak He then smiled bitterly to him.

"Daddy, uwi na po tayo. Gusto ko na pong matulog..."

"No, you will be going with your mom from now on. Take care ha? Be a good boy." malungkot na saad nito sa anak saka ito niyakap na mahigpit. "Mahal na mahal kita, anak..." he even croaked upon saying that.

Bigla siyang napabitiw rito nang marahas na kinuha ni Griselda ang anak. "Akin na ang anak ko." Binuhat nito ang anak at tinignan siya ng masama. Hindi niya kinakaya ang sakit na nababasa sa mga mata nito. "Wala ka nang pananagutan sa kanya. Kaya kong buhayin ang anak ko." mariing sabi nito sa kanya.

"So I guess this is goodbye... I wish you luck." His eyes bore into her with so much pain but managed to light up a small smile.

I hate the fact that you have to smile when you are so close into tears, just to stop it from falling...

No Alex, hindi mo na ako mabobola ng mga tingin mong iyan. She disgustingly looked at him. "I wish nothing for you but the worst."

Yes it hurts, but i'm okay. I have to. I have to convince not just you, but also myself.

It's unbearable, it so painful. You don't know how much it hurts. You have no idea. It's like something inside you is breaking into pieces. That feeling when every step you take every breath you take is breaking your heart into pieces. You want to stop the pain but you can't do anything.

Do you know something or any solution on how to stop the pain? 'Cause you know it really hurts. You'll come to a point that even though you cry it out loud, it still hurts. The pain is still there. Yes, you're used to it, but that doesn't mean that you deserve it or you need to feel the pain all the time. We're not a robot, so we're all capable on this feeling. But when the pain is too much, all you wanted to do is die.

You just wanted to kill yourself slowly just to stop the pain and just leave everyone who hurt you so much. This pain... it's painful. It is...

Deal with Mr. ArrogantTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon