Ganyan ba ka-busy ang anak ko? Alas diyes na kung umuwi?
-bungad ni Greg pagkabukas ng pinto sa kadarating lang na si Elle.
Ngumiti lamang si Elle at bumeso tapos dumiretso na sa kusina para kumuha ng tubig.
Elle: si mama po?
Greg: tulog na, kanina pa.
Silence...
Elle: dad?
Greg: kumain ka na ba, Yel?
Elle: dad, why?
Greg: so I can prepare your food.
Elle: it's not what I'm talking about, pa.
Napatingin si Greg at tila sinasabi ng kanyang reaksyon na, ito na, tatanungin niya na 'ko.
Greg: yel...
Elle: kelan pa?
Greg: (sighs) early signs were detected 3 years ago.
Elle: keep going...
Greg: but it just so happened na lumala, agad, and will still happen over the next few months.
Elle: why didn't you tell me, pa?
Greg: kasi isa lamang itong panaginip, anak.
Elle: panaginip? Dad? (Gets angry) panaginip pa ba yung akala niya kapatid ka niya? Yung hindi niya ako makilala?
Greg: 'yan ba ang realidad na gusto mo? Gabrielle, dear, if you were in my position hindi mo gugustuhin na ito ang realidad! Araw-araw kukumbinsihin mo ang sarili mo na isa lamang itong bangungot.
Elle: pero hindi na bangungot yung araw man o gabi hindi niya na ako kilala!
Nagwalk-out si Elle dahil hindi nito kinaya ang mga narinig- ang katotohan, na sa bawat paglipas ng araw ay kasabay nitong kukupas ang larawan ng masaya nilang pagsasama.
Samantala, si Ian naman ay kampante lang sa kanyang condo habang inaasikaso ang pag turnover ng kumpanya. Wala itong ititira na ano man para sa sarili kundi ang mga lugar lamang na kung saan sila nagkaroon ng alala ni Elle.
Nang maayos na ang lahat ng papeles ay isinara na ni Ian ang lights at ang laptop. Tanging ang ilaw na lamang sa table ang nakabukas.
You, my love,
Is my sun
You wake me morning
And keep me going
You, my love,
Is my moon
That has seen me mourning
And has heard me crying
You, my love,
Is my day and night
With you,
I want a HOME.
Ito ay isa lamang maiklong bahagi sa tula na sinusulat ni Ian. Sinimulan niya ang pag-akda rito nang unang masilayan si Elle, at patuloy na nadudugtungan sa bawat pagkikita nila.
Tanging puso ang siyang nagsisilbing gabay ng binata sa bawat pagtitik sa tulang naghahayag ng kanyang nararamdaman.
Ian: I hope time will come na I can give this to you. But for now, this unfinished note of love will remain for my eyes only.
-sabi ni Ian sa isip habang patuloy na hinahanap ang bawat salitang akma sa damdaming nais iparating.
Ian: home safely?
-text na Ian.
Elle: yes, thanks Ian.
Ian: don't mention it. Just tell me whenever you want to meet up, I won't say no.
Elle: talaga lang, ha! :)))
Ian: of course! But for tonight, just get this off your chest, akey?
Elle: salamat! Tulog ka na?
Ian: di pa naman. Nag aayos pa ng room, why?
Elle: wag mo muna akong tulugan! Haha.
Ian: suuure! Di ka makatulog, amma right?
Elle: haha. Kinda.
Ian: let's AMA again, you want?
- AMA stands for Ask Me Anything. Ganyan ang gawain nilang dalawa kapag wala silang mapag-usapan pero gusto pa rin nilang mag-usap.
Elle: go ahead, mamen.
Ian: what do you usually think during late nights?
Elle: uhm, I usually think about my friends who are in a relationship now. Because whenever they go out with someone, they forget me. And only remember me when they split up.
Ian: so you're thinking about your self-worth? Because if you are worthy enough, you think they shouldn't treat you that way?
Elle: I hate you. How can you read me like an open book! Hahaha. Kainis 'to.
Ian: haha. Kasi I try to read you and understand you more than what your words really mean. It's like reading in between the lines? I believe kasi that there's more to hear in silence. If you get what I mean.
Elle: of course! Matalino kaya ako. HAHAHA! Self-proclaimed.
Ian: it's self-knowing. Hahaha.
Hindi na nakareply pa si Elle muli sapagkat nakatulog na ito sa pagod- sadyang napakahaba ng araw na ito para sa kanya.
Ang hindi niya alam ay patuloy na naghihintay si Ian sa rept niya hanggang sa maisip nito na baka nakatulugan na siya ng dalaga.
Ian: ok, good night. Hahahahaha.
-huling text ni Ian sa gabing iyon.
