All This Time | ViceRylle

Ultimately

Sabi ng ibang couples, feeling daw nila matagal na nilang kilala ang mga partners nila. Ewan ko, pero para sa akin, kami hindi ganun. Every day, may nalalaman akong bago tungkol sakanya, and mas naiinlove ako dahil dun. Yung pag unravel namin ng mysteries tungkol sa isa’t isa, siguro yun yung isa pang dahilan kung bakit exciting yung love na ‘to, why it’s something worth looking forward to. And that's what I want to do for the rest of our lives - keep our love exciting, burning. I love you, Karylle. Sobra.

I can still remember the first time we met. Yes, there were no sparks, there wasn't love at first sight either. Everything was normal. We met, that's it. We both had no idea how much we’ll mean to each other, how bad we’ll go crazy in love someday. What made everything special are the times, the days that we slowly noticed each other. Fell for each other. Stood up for each other. It was the development of this attraction, this romance, that was very memorable. Those moments of hidden jealousy, denial, and random acts of sweetness. Those unconscious displays of affection. Those nights we were both sleepless, wondering about what we really feel for each other. I've enjoyed our journey towards this really strong relationship, but our destination was so much better. We’re here, we’re getting married in a few hours. I can’t wait to spend the rest of my life with you babe.

“O, okay ka na teh. May gusto ka bang ipabago sa buhok mo o ano?” sabi ni Buern habang inaayos nalang ng konti ang buhok ko.

“Ang bilis no.” sabi ko habang inaayos ayos ang suot kong coat at bowtie.

“Eh syempre hindi ka naman nilagyan ng mascara at kung ano ano pang anek. Pero pogi ka dyan sa suot mo. Puting-puti, mukha kang kukunin na sa langit.” sabi naman ni Archie.

“Gaga.”

“Uyyyy. Ikakasal ka na!” sabi ni Russ.

“Alam ko. Ako nga groom diba? Sa amin pa nga galing ang invitation.”

“Taraaaaay, groom. Ikaw na lalake! Charot. Yan ka na naman eh, kinakabahan ka na no?”

Natawa naman ako. “Sobra nga eh.”

“Akalain mong may ikakasal sa atin eh no? Pero masaya kami para sayo meme, sobra. Alam mo naman, ViceRylle din kami dati pa eh, ikaw lang kasi eh. Pero ayan na kayo ngayon o, after two years, ikakasal narin sa wakas.”

“Congratulations! Nako bawasan na ang pagpaparty at pag-inom, magkakapamilya ka na. Nakakaloka.”

“Kayo pag kinuha ko kayong mga ninong ng mga anak ko wag na wag niyong tataguan ah.”

“Ninong talaga?!”

~

“Talagang ganitong oras ang pinili niyo sa kasal niyo ano?” sabi ni Vhong at yumakap sakin. Ganun din ang ginawa ni Billy pagkatapos.

“Eh alam mo naman, unkabogable couple nga daw kami diba. Dapat pati kasal. O di ikakasal kami ng madaling araw. Haha!”

“Baka maraming hindi pumunta kasi tulog pa.” biro ni Vhong.

“Baliw! Ang dami ko nang nakita kanina no. Kaso si Kuya Kim kaya nasaan? Charot! Uy kinakabahan ako. Hindi na nga ako nakatulog kahapon pa, kita mo naman yung eye bags ko o. Normal ba ‘to?” at pinahid-pahid ko ang pawis na pawis at nanlalamig kong mga palad sa damit ni Billy.

Pinalo naman niya ko. “Huy kadiri! Oo naman, eh syempre eto na yun eh, kumbaga highest level of your relationship na. Pero  wala ka namang dapat ikababa, pwe ako tuloy nabubulol din. Dapat ikakaba kasi sigurado naman na kayo dito eh.”

Napangiti ako. “Oo naman. Sa lahat ng bagay na hindi sigurado sa mundo, sakanya lang ako sigurado.”

Tinapik-tapik nila ang balikat ko at ngumiti. “Congrats brad. Hindi na namin ipapaalala sayong alagaan mo si K, ginagawa mo naman na eh. Basta, best wishes. We’re proud of you.” at kinamayan nila akong dalawa.