When We Fall

Chapter 8

'It's confirmed, there's an official us.'

Monday, it's the most hated day in the week. Kawawang Monday bakit pa kasi siya ang nauna sa hilera ng school days? Isang kasumpa-sumpang araw tuloy ang turing sa kaniya. Anyways, kakapasok ko pa lang sa loob ng campus. As usual ang bigat ng atmosphere. Isipin niyo kasi, yung iba rito araw-araw may pasok pwera lang pag Sunday tapos yun, pasok na naman. Masuwerte nga ako kasi Saturday and Sunday wala akong pasok.

"Mine!" Naghiyawan lahat ng tao na nonood ng makapasok ang bola sa opposite court.

Ito yata yung tinatawag na Inter-school Sports Competition na taon-taong sinasalihan ng university na 'to. The players are practicing real hard. I heard that dito sa grounds nagpa-practice ang volleyball team kasi ginagawa ang court nila.

Teka, si Sir Perez ba 'yun? Bakit parang natigilan ang mga tao? Why are they looking at me?

"Yna!" May tumawag sa akin. And before I knew it, pataob akong napahiga sa sahig.

Actually, that was all I can remember. And the next thing I knew was I'm lying on the clinic's hospital bed.

"Because of you pinagbawalan kaming magpractice sa grounds." That was the first thing I heard ng magising ako. Tama ba yun?

"What do you want me to do?" Ako na nga 'yung napahamak, ako na nga yung nandito sa clinic eh ako pa 'yung sisisihin niya, ganun?

Thank you Sir Perez ah! *insert sarcasm*

"Stupid" Ang lamig ng tingin niya sa akin. Dahil lang dun kaya siya ganiyan makareact? Seriously?

"Is that how you treat your students?" Dumako ang paningin ko sa may pinto. Nakita ko roon si Jc na nakapamulsa ang kamay at nakatingin sa kanya.

"What are you doing here?" Nakataas ang kilay na sabi ni Sir Perez.

"Haha. Seems like you don't know something between me and Yna, Perez." Ngumisi si Jc. "Kawawa ka naman."

"And I'm not interested to know it. A story of two dumb people are not interesting to learn about." Pagkasabi ni Sir Perez nun eh umalis na siya.

"Crazy" Pahabol na sabi ni Jc sa kanya.

"Sir Medrana.." Tawag ko sa kanya. Nilingon niya ko at lumapit siya sa akin. Umupo siya sa tabi ko at pagkatapos ay hinalikan niya ko sa noo.

"Ano ka ba? Baka mamaya may makakita sa atin." Sabi ko sa kaniya habang sinisiguradong walang ibang tao rito sa clinic.

"Relax, walang tao rito." Ngumisi siyang muli.

Napatingin ako sa mga mata niya pababa sa labi niya. Nabigla na lamang ako ng maglapat ang bibig namin at unti-unti niyang sinakop ang bibig ko. Aaminin kong hindi ako marunong humalik pero dahil sa ginagawa niyang paggalaw sa bibig ko'y napapasabay na rin ako.

Bakit ganun.. parang uminit yata rito sa loob ng clinic?

"Ah..um.." Impit kong ungol ng simulan niya 'kong halikan sa leeg. "Jc..baka may makakita sa atin." Tumigil siya sa panghahalik.

"So?" Naiiritang sabi niya.

"Good morning Sir." Nagulat kami ng may biglang pumasok sa clinic at binati si Jc. Di kasi nakasara yung curtains ko kaya kitang kita mula doon hanggang dito ang na sa loob.

He didn't mind the student kaya naman nagkibit-balikat na lang ito at dumeretso roon sa pinakadulong higaan.

"Jc, umm.. pwede ka ba mamaya?" I asked. "Wala ka bang gagawin?"

"Wala naman akong gagawin so I guess pwede ako." He smiled at me. "Where are we going anyway?" Nagtatakang tanong niya.

"Sa bahay, I want my family to meet you." Sabi ko na ikinatuwa naman niya.