My Bed Spacer Lover(BedSpacer#1)

MBSL-18

#MYBEDSPACERLOVER

Sam point of view

I almost ran to the hospital where Ethan texted me. 6 years ago was my last experience of entering the hospital, the time when my mother rush forward due to car accident.

Nagmadali akong pumunta sa ER. Malayo pa lamang ay nakita ko na si Ethan na nakaupo habang sapo ang kanyang ulo. I slowly make my way to him and sitted beside him. He looked at me then he hugged me.

"N-natatakot ako, Sam.." Humahagulhol nyang saad. Wala akong nagawa kung hindi haplusin ang likod nya. "Don't be.. everything's gonna be alright.." saad ko at hinayaan syang umiyak sa balikat ko.

I know how it feels, at kung kailangan ng karamay dito ni Ethan ay ako yun. Kailangan nya ng kasama para bigyan sya ng lakas ng loob. Maya maya ay bumukas na ang pinto at lumabas ang doctor.

"Family of the patient?" He said. Ethan stood up and come near to the doctor. Tinanggal ng doctor ang kanyang salamin at nagkusot ng mata saglit.

"The patient has a high blood pressure that makes her collapse a while ago." Saad ng doctor. Lumapit naman ako at hinawakan ang kamay ni Ethan. Nawala na ang pagkailang ko sa kanya, marahil dahil sa nangyayari ngayon.

"She's in a comatose." My eyes widened when the doctor said that. Humigpit ang hawak ni Ethan sa kamay ko. "Do everything just to make her alive." Matigas nyang saad. Napailing ang doctor.

"Maliit lang ang chansa na magising ang pasyente dahil sa sobrang daming maliit na ugat ang pumutok sa ulo nya dahil sa sobrang taas ng dugo nya." Paliwanag nya. Umiling ako at napahawak sa bibig ko. I looked at Ethan's face, who's in shocked.

"Maaaring tumaas ulit ang dugo ng pasyente anumang oras.. and the bad news is, she can't survive it.." saad nya. Pigil ko ang aking hininga ng malaman iyon. Bumitaw si Ethan sa hawak sa kamay ko at kinuwelyuhan ang doctor. Agad naman akong pumagitna pero mahigpit ang hawak ni Ethan.

"Buhayin nyo sya! Handa akong magbayad kahit magkano!" Sigaw nya. Pinipilit ko syang ilayo sa doctor. "Ethan!" Tawag ko. Napahinto naman ito kaya agad ko syang inilayo sa doctor. Inayos ng doctor ang kanyang suot at tumingin kay Ethan.

"Mr. Velasco, hindi lahat ay nababayaran. What done is done. The patient is in ICU. You can visit her in a limited time. I have to go." Saad nya at tinalikuran na kami. Nakatulala lang si Ethan sa sahig. Inalalayan ko naman syang umupo sa inupuan namin kanina.

"A-ayokong mawala sya.." saad nya habang nakatulala pa din. I hugged him so tight. Alam ko kung paano mabuhay ng mag isa. Niyakap nya din ako pabalik. "Lalaban sya.. don't lose hope." Pangungumbinsi ko. Bumitaw sya sa yakap at naglakad papunta sa ICU. I hold his hands and squezzed it.

Isang tao lamang daw ang pwede pumasok kada isang oras. Pinanuod ko lang si Ethan na pumasok sa silid kung saan nakaratay ang kanyang ina sa higaan habang sobrang daming nakakabit na suwero sa iba't-ibang bahagibng katawan.

Pumatak ang luha ko ng makitang dumampi ang labi ni Ethan sa noo ng kanyang ina. Para lamang itong mahimbing na natutulog. Naalala ko ang mga panahon na si Inay at Itay ang nakaratay sa ganyan ding higaan at nakikipagsapalaran kay kamatayan.

Umupo ako sa upuan at hinintay na lumabas si Ethan. Napatingin naman ako sa relo ko at gabi na pala. Hindi ko na namalayan. Bumukas ang pinto at sinenyasan ako ni Ethan na pumasok. Tumayo ako at nginitian sya tapos ay pinihit ko ang pinto at pumasok sa loob.

I sat on the chair beside her bed. I reached for her hand and hold it. Kahit ang kamay nya ay sobrang putla. Tumingin ako sa mukha ni Tita Cora na nakapikit. Nakuha pala ni Ethan ang mata at labi ni Tita Cora. Napangiti ako at hinaplos ang buhok nya. Kahit ngayon lang kami nagkita, alam kong sobrang bait nya dahil sa amo ng mukha nito. Medyo bata pa din ito pero nakakalungkot sabihin na may maliit na chansa na lamang ito para gumising, pero hindi pa din dapat kami mawalan ng pag-asa dahil alam ko na lumalaban sya para kay Ethan..

Tumayo na ako at tumingin muli sa kanya. Kukuhanin ko na sana ang kamay kong nakahawak sa kanya pero laking gulat ko ng gumalaw ang isang daliri nito. Nanlaki ang mata ko at napatingin sa mukha ni Tita Cora..

Kasunod noon ay ang pagkisay ng kanyang katawan kasabay ang pagguhit ng diretsong linya sa monitor. Napahawak ako sa bibig ko at napaantras.. agad bumukas ang pinto at pumasok si Ethan kasama ang mga doctor. Lumandas ang luha ko sa aking mga mata ng makitang humahagulhol si Ethan habang yakap nya ang kanyang inang nahihirapan. Pinilit syang ilayo kaya niyakap ko sya. Parehas na kaming umiiyak habang pinapanuod si Tita Cora na nangingisay.

"Clear." Saad ng doctor at inilapat ang dalawang bagay sa dibdib ni Tita Cora at kinuryente. Hindi pa din nababago ang diretsong linya sa monitor. "Clear.." saad muli at inulit ang ginawa, pero walang nangyari. Naka apat na beses nilang ginawa yun bago humarap sa amin.

"Im sorry.. the patient is dead." Saad ng doctor at nilagpasan kami. Bumitaw naman agad si Ethan sa yakap sa akin at nagtungo sa ina nyang walang buhay at niyakap. Wala akong magawa kung hindi panuorin sila at umiyak. Isa lang ang nasa isip ko ngayon..

Mas kailangan ako ni Ethan..

..itutuloy..