How To Write A Love Story

Chapter 16 A-Ano!? I love you?

A/N: Ayun. Hehe. Have to send my appreciation lang to RheaGarfin. Thank you sa pag-fan sakin. Wahahaha. Appreciate ko talaga yun. Sobra. Kaya thank you. Kaya naman dedicated ko sayo to. Hihi. :]]] Salamat talaga. Sana magkaroon na agad ng 20 votes at 5 comments. Ayoko ng nabibitin din eh. Hahaha. Kaya para mas madali. Cut in half na po. 10 votes nalang po need and 5 comments para sa next update. Ayun lang. Hihi. Spread the word. Para marami pa makabasa. :]]] Thank you guys. Thank you talaga. Thank you sa pagbasa. Maraming salamat! Don't forget to Add to Library, Vote, Comment and Fan. Lots of love. Mwa!

Again, 10 VOTES and 5 COMMENTS nalang po ang kailangan. SPREAD THE WORD GUYS. Thank you!

_____________________________________________________________________________

Matagal  na rin since that incident… Yung incident sa may playground. Wala na akong naging balita sa kanya. Hindi ko narin siya nakikita sa hallway. I heard some rumors that he transferred school but it wasn’t confirmed until today…

 

“Ikaw si Jade diba? Tama ba ako?”

 

“Huh?”

 

“Yvana Jade? Right?”

 

“Uhuh.”

 

“Pinabibigay sayo ni Aaron. He wanted to give it you himself pero… Well, basta! Ito oh.” At umalis na siya… And now, I’m holding his letter in my hand. I don’t even know if I’m going to open it. Natatakot ako. Hindi ko alam kung anong laman ng letter na to. I just keep staring at it. Having no idea what to expect from it.

 

…

“Van…”

“Tammy…” I was about to cry when I looked up. Parang umatras lahat ng luha ko. Natulala lang ako. Nakatitig sa kanya.

“Pwede ba tayong mag-usap?” Tulala parin ako. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

“R-Ram.”

“Come with me…” And silence. “Please.” It was almost a whisper.

Tumayo ako. The letter was still in my hand. Holding it. At nagsimula siyang maglakad.

Hindi ko pa ba nasasabi? It’s been months since I received the letter. At oo, hindi ko parin siya binubuksan hanggang ngayon. Pakiramdam ko kasi, kapag binuksan ko siya, iiyak na naman ako. At tama na. Sinabi ko na naman diba? Ayoko ng nasasaktan. Ayoko ng umiiyak. Ayokong isipin ng tao na mahina ako. Kasi malakas ako. Dapat malakas ako.

Matagal-tagal na rin since hindi kami nag-uusap ni Ram. Kahit sa mga groupworks, hindi na kami ganun ka-close. Hindi ko alam kung anong nagbago pero may nagbago. Hindi ko rin alam kung bakit nasasaktan ako sa tuwing naiisip ko na nawawala na siya sa tabi ko. Hindi ko alam. Selfish na kung selfish pero gusto ko siya sa tabi ko. Na lagi siyang nasa tabi ko. Na kahit na anong mangyari, nandiyan lang siya. Kasi siya yung isang tao maliban kay Tammy na inisip kong hindi ako iiwan, na hindi ako ilalaglag sa ere, na nandyan lang parati para sakin.