Days passed. Weeks passed. Hindi na kami ulit nagkita ni Aaron. Hindi ko alam kung ako ba ang umiiwas sa kanya o siya but either way, we never saw each other again after that incident sa closet room. Si Ram naman, hindi na rin ako kinakausap. Tammy keeps on asking kung anong nangyari samin ni Ram but I keep on telling her that it’s nothing…
“LQ pa!”
“Hindi kami LQ Tammy, okay!?”
“Eh bakit galit ka? Guilty ka lang eh.”
“Pwede ba Tammy!?”
“Okay. Hindi na kung hindi. Eh si Aaron? Kumusta kayo?”
“Wala naming kami eh.”
“Ang bilis ah. Hindi mo na crush? Last time na nakita ko kayo, magkahold-hands pa kayo tapos ngayon… Wala na?”
“Wala. Wala talaga.”
“Please Tam. Can we just talk about something else?”
“Sorry.”
That’s our last talk about Ram and Aaron. I was okay. I think?
But I still love going to the school playground though. Somehow, it makes me feel better.
“Ikaw si Van? Diba?”
“Kyle?”
“Hello.”
“Hi.”
“Anong ginagawa mo dito?”
“Nag-iisip lang.”
“I see. You like this place?”
“When I’m alone, yes.”
“Sorry.”
“It’s okay. Ikaw? Anong ginagawa mo dito?”
“Nakita kasi kita. I was hoping to ask you something.”
“Sure. What is it?”
“Well…”
“Could you give this to Tammy?”
“For Tammy?” At may inabot siyang letter.
“Nahihiya kasi akong ibigay sa kanya.”
YOU ARE READING
How To Write A Love Story
ChickLitBata pa lang ako, hindi na ako naniniwala sa “happily-ever-after”. Cynic na kung cynic but I’m just being realistic. Alam kong hindi siya totoo eh. Non-existent. Kathang-isip. Bakit ko pa ipagpipilitan sa sarili ko na totoo kung hindi naman, diba? B...