Cuddling in Hostpital Beds || n.h. (slow updates) [ON HOLD]

Chapter 4

Vergeet de afspeellijst op 8tracks niet!! :D x

Niall

Mijn hart klopte in mijn keel toen ik mijn wekker op 10:00 zat springen. De taxi kon er elk moment zijn. Zou Cassie er nog steeds zo uitzien zoals ze vroeger deed? Alleen dan volwassen? En zou ze hetzelfde karakter hebben? Maar het belangrijkste, gaat ze me vertellen waarom ze is weggegaan?

Ik hoorde een toeter van buiten en ik sprong op. Ik had geen flauw idee hoe ik door de fans zou kunnen komen, maar ik dacht dat het wel een goed idee was om me er gewoon in te gooien, en daarna over de grond langs iedereen heen te kruipen.

Toen ik beneden kwam zag ik dat de lobby bijna helemaal leeg was. Waarschijnlijk zijn ze het hotel uit gezet. Met een opgeluchte zucht liep in de lobby door. Ik zei vlug gedag tegen de vrouw achter de balie en wierp nog en blik in de spiegel aan de muur. Ik zag er niet al te slecht uit, al zeg ik het zelf.

Buiten stond de taxi op me te wachten en ik glipte op de achterbank nog voor iemand kon zien dat ik het was.

'Locatie?' vroeg de chauffeur.

'Uhm...' begon ik. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen, 'Ik weet dus niet precies waar-'

De chauffeur zuchtte.

'Maar ik moet naar een winkelcentrum, ergens dicht bij een studio...' probeerde ik hem uit te leggen.

'Een dansstudio?' vroeg hij geïrriteerd.

Aangezien Cassie al goed kon dansen toen ze 9 was, zou het me niet verbazen als ze daarmee door was gegaan, dus ik knikte en de auto trok op.

Na een paar minuten stopte we bij het winkelcentrum, betaalde in de chauffeur en stapte ik uit. Ik kon mijn handen voelen trillen. Het was stom, omdat ik Cassie ken, maar ik was 9... Wie weet of ze compleet veranderd is?

Het winkelcentrum was rustig. Hier en daar liepen een aantal mensen die de bioscoop verlieten, of nog iets gingen eten bij de restaurantjes die nog open waren zo laat.

Na een kwartier wachten zag ik haar lopen. Ik kon zien dat het Cassie was aan de manier waarop ze loopt. Ze had haar hoofd gebogen, en een gordijn van blonde krullen verborg haar gezicht. Ze droeg een wijde joggingsbroek en een oversized shirt. Om haar nek hing een koptelefoon en om haar schouder hing een sporttas.

Toen ze opkeek was ze diep in gedachten en ze keek vragend om haar heen.

Ik voelde mijn hart naar mijn buik zakken en ik hapte naar adem. Ze was amper veranderd! Ze had nog steeds hetzelfde gezicht als 10 jaar geleden, alleen enkel wat meer volgroeit. Haar blik lande op mij en er verscheen een brede glimlach op haar gezicht. Ze zwaaide en versnelde haar pas.

Eenmaal voor me zette ze har tas op de grond en sloeg ze haar armen om me heen, 'Niall!' riep ze.

Even wist ik niet wat ik met mijn eigen armen moest doen, die enkel langs mijn lichaam hingen, maar uiteindelijk besloot ik haar terug te knuffelen. Ze rook naar aardbeien deodorant en gymzalen. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Yup, ze danste nog steeds.

--------------------------

'So, how are you?' begint ze. De straten van London zijn zo goed als leeg, en eigenlijk ben ik daar best blij om. Ik heb nu geen zin om aangevallen te worden door fans.

Het is het eerste wat ze tegen me zegt, na de knuffel. Ze pakt haar tas van de grond en kijkt me met een vriendelijke glimlach aan.

Ik knik, 'Het gaat goed! En jij?'

Ze rolt haar ogen, 'O kom op, Niall!' ze heeft me een zacht duwtje en ze loopt in de richting van een snackbar op de hoek.

Ik laat mijn schouders zakken en loop achter haar aan. Natuurlijk weet Cassie hoe het met me gaat. Misschien was dat ook wel de rede dat ik haar niet wilde bellen... Maar wat moet ik dan tegen haar zeggen? Dat het verschrikkelijk slecht met me gaat en dat ik het allemaal niet meer aankan? Hoe leeg ik me voel?