Cuddling in Hostpital Beds || n.h. (slow updates) [ON HOLD]

Chapter 3

Vergeet de afspeellijst op 8tracks niet :) xx

Mijn rug deed pijn van het slapen in de auto. Waarschijnlijk had ik in een nogal oncomfortabele houding gelegen en was het niet erg goed voor me geweest. Ik had nog steeds niet kunnen beslissen of ik Cassie nou wel of niet wilde bellen, en ik werd er gek van. Aan de ene kant wilde ik niet dat ik iemand lastigviel met mijn problemen, maar aan de andere kant wilde ik geen minuut meer alleen zijn. Ik wist dat ik haar nodig had, alleen wilde ik haar niet nodig hebben.

Bij het idee dat iemand er voor me was, en iemand me wilde helpen, kreeg ik het warm vanbinnen en ik snapte niet waarom het steeds weg sloeg. Wat had ik te verliezen, right? Het zou logisch zijn als ik haar zou opbellen, en er gewoon in mee te gaan, maar dat was juist het probleem. Dat was juist waar ik bang voor was. Ik wil me niet hechten aan haar, want uiteindelijk laat ze me toch wel in de steek. Dat doet iedereen. Ze stoppen uiteindelijk gewoon me proberen omdat ze zich realiseren dat het ze niet gaat lukken om me gelukkig te maken, net als de jongens. Waarom zou Cassie dan anders zijn? Ze is al eerder van me weggerend, wat voor een rede zou ze dan deze keer moeten hebben om te blijven? Ik wilde haar zo graag een kans geven, maar ik was zo bang voor een andere heartbreak, en ik weet niet of ik dat zou overleven.

'Hey buddy,' mompelde Harry toen hij binnen stommelde in de hotel kamer. Hij schopte zijn schoenen in de hoek en viste zijn mobiel uit zijn zak.

We hadden vier shows in London, en gister was de tweede. We blijven nog drie dagen, en dat betekend dat ik nog twee nachten mijn best moet doen om m'n snikken in te houden. En dat was een pijnlijke gedachte...

'Hi.'

'Wat doe je?' vraagt hij als hij uiteindelijk zijn mobiel weer terug stopt in zijn zak en zijn jas op zijn koffer gooit.

Ik haal mijn schouders op en kijk toe hoe hij glimlachend uit het raam kijkt. Ze zijn verduisterd dus de fans kunnen hem hoogstwaarschijnlijk niet eens zien.

'Wat ga jij doen?' vraag ik uiteindelijk, om de stilte te breken. Hij draait zich om en laat zich achterover op zijn bed vallen. Hij gromt zachtjes, 'ik haat deze matrassen...' mompelt hij meer tegen zichzelf, 'Gemma is coming over at 10, en de jongens en ik wilde vanavond een biertje pakken bij Bob's aan de overkant.' mompelt hij, nog steeds wrijvend over zijn rug die waarschijnlijk niet goed terecht is gekomen op het bed.

Hij weet mijn antwoord, dus als ik nee zeg, reageert hij niet eens meer. 

'By the way, heb je Cassie al gebeld?' vraagt hij.

Mijn hoofd schiet omhoog en ik kijk Harry met verbaasde ogen aan. Ik had niet gedacht dat de jongens daar nog aan dachten.

'Ja, Josh zei me dat je had gebeld voor haar nummer,' legt hij uit als hij mijn verbaasde blik ziet.

Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en ik buig mijn hoofd. Verwachten ze dat ik haar bel?

'Waarom vraag je dat?' probeer ik. Ik wil geen ja of nee zeggen, want ik weet dat bij beide van die twee antwoorden hij er alles van wilt weten.

'Nou,' begint hij. Hij rekt zich uit en gaapt. Vervolgens staat hij op en vist een appel uit de plasticzak op de tafel, waar  de boodschappen in zitten die Harry vandaag heeft gedaan. 'ze vliegt vanavond terug naar Scottland en ze lijkt me cool, dus ik dacht m-'

'Scottland?!' roep ik verbaast. Cassie woont in Dublin! Of, nou ja... ze woonde in Dublin. Waarschijnlijk is ze dus naar Scottland verhuist.

'Ja, ze had belangrijke dingen te doen, zei ze. Ze deed er nogal vaag over...' mompelt hij en hij neemt een beet uit zijn appel. 'Ik kwam haar tegen in de supermarkt zonet, en ik vroeg haar of ze vanavond meeging naar Bob's, maar ze moest zich voorbereiden op de vlucht, of zo.' gaat hij verder met volle mond.