Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 7.3 ''Geen vertrouwen''

Esther pov

Snel veeg ik een paar verdwaalde tranen van mijn wangen af en loop dan naar Sanne's bed toe. Ik ga op de stoel naast haar bed zitten. Bang kijkt ze mij aan.

'Waar is Eva?' vraagt ze zacht. Blijkbaar heeft zij ook de schoten gehoord.

'Eva word nu geopereerd. Ze heeft een schotwond in haar schouder,' zeg ik zacht en ik zie dat Sanne tranen in haar ogen krijgt. 

'Ze is sterk en red zich wel,' probeer ik haar gerust te stellen. Een hele kleine glimlacht siert Sanne's lippen. Ik glimlach en pak haar hand voorzichtig vast.

'Wil je me vertellen wat Bols bij je heeft gedaan?' vraag ik zacht. Sanne knikt langzaam, maar ik kan aan haar gezicht zien dat ze het er liever niet over wil hebben. Dat ze het wilt vergeten, maar zoiets als dit kan je niet vergeten. Nooit. Het kan alleen iets minder worden.

'Hij heeft me... verkracht,' zegt ze zacht en de tranen stromen over haar wangen. Ik krijg ook tranen in mijn ogen. Ik ga naast Sanne op bed zitten. Even verstijfd ze, maar algauw ontspant ze weer als ze merkt dat ik haar geen pijn zal doen. Ik sla mijn armen om Sanne heen en druk een voorzichtige kus op haar haren. Ze legt haar hoofd tegen mijn schouder aan en ik wrijf met mijn hand over haar rug. Dit stelt haar iets gerust en niet veel later merk ik dat haar ademhaling rustig is geworden. Ze is in slaap gevallen.