Eva pov
We komen zeiknat aan op het eilandje in het midden van het meer. Wolfs zet de picnicmand neer en legt een kleedje neer en we gaan zitten. We eten een boterham met kaas en ham en laten onze kleren drogen. 'Nou, nou...' begin ik als het eventjes te stil is. Wolfs glimlacht. 'Niks te zeggen?' vraagt Wolfs. 'Nee, ik weet niet altijd wat,' zeg ik. 'Mooi hé hier,' zegt Wolfs en hij kijkt om zich heen. 'Ja hoor,' zeg ik een beetje afwezig. Ik voel mij een beetje duizelig. Wolfs kijkt me aan. 'Gaat het?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Ik voel mij een beetje duizelig' antwoord ik. Opeens krijg ik erg hoofdpijn. 'Zullen we zo weer teruggaan?' vraag ik. Wolfs knikt instemmend. We eten onze boterham snel op en drinken nog wat en doen dan alles weer in de kano. Als we in de kano zitten zakt de hoofdpijn weer af. 'Wolfs, ik hou van je,' zeg ik. 'Ik hou ook van jou,' zegt Wolfs en hij kust mij op mijn wang. Opeens horen we een schreeuw. 'Help!' klinkt er een stem van een meisje. We kijken om ons heen, vervolgens horen we een geweerschot. We duiken neer en kijken om ons heen. Dan blijft het stil.
YOU ARE READING
Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016
FanfictionNadat Wolfs en Fleur naar Brazilië zijn gevlucht is er niemand meer die weet dat Bols niet te vertrouwen is. Marion, Romeo en Mechels weten van niks als Eva opgesloten zit in het safehouse en verkracht word door Bols. Kan iemand haar nog redden? ...
