Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016

Afl. 2.2 ''Afrekening''

Eva pov

Ik schrik. 'Dat meen je niet...' We zitten ondertussen in de auto. Langzaam doe ik mijn riem om. Alles aan mijn hele lichaam lijkt pijn te doen. 'Ik meen het wel, sorry,' zegt Wolfs met medelijden in zijn stem. 'Die klootzak moet in de gevangenis komen, wat er ook gebeurd,' zeg ik. Wolfs knikt en legt zijn hand even op mijn been. Ik staar uit het autoraampje waarnaar Wolfs de auto start. 

Ongeveer een halfuur later komen we aan in Maastricht. Ik glimlach bij het zien van het bureau. Het voelt alsof ik hier al een eeuwigheid niet ben geweest. 'Hoe lang ben ik eigenlijk weggeweest?' ik kijk Wolfs vragend aan. 'Een week,' antwoord hij. Ik knik langzaam. Dan stappen we uit. Even wankel ik op mijn benen. Wolfs ziet het en wil zijn arm om mij heen slaan. 'Mechels,' zeg ik. Aan die woorden lijkt Wolfs genoeg te hebben, want hij trekt zijn arm direct terug. We hebben beiden geen zin in ruzie met Mechels. We lopen het bureau in. Direct lijken alle blikken van de agenten op mij gericht te zijn. Ik slik onhoorbaar. De agenten kijken weer een andere kant op, gelukkig. Behalve Marion. Ik loop bij Wolfs weg en loop naar Marion. Ze slaat direct haar armen om me heen. Ik geef haar een knuffel en maak me dan weer los uit haar armen. 

'Is Bols hier?' vraag ik zacht. Marion knikt naar Mechels' kantoor. Mijn maag krimpt ineen. Ik heb geen zin om die klootzak nog een keer onder ogen te komen. Net op het moment dat ik naar Mechels' kantoor kijk, kijken 2 ogen mij recht in mijn ogen aan. Bols.