Afl. 1.4 ''Smoor''

835 45 4
                                    

Bols pov

Eindelijk. Eindelijk is het zover. Ik kan met Eva naar bed, ook al is de eerste poging niet gelukt. Ik ben toch zo slim, mijn slimme plan is dan toch eindelijk gelukt! Ik loop weer mijn slaapkamer binnen en zie dat Eva wakker is, ik doe mijn boxer uit en ga voor haar staan, 'zullen we het nog een keer proberen?' vraag ik. 'Nee, zelfs niet als je een mes voor mijn keel doet. Je gaat me toch niet vermoorden, dat durf je niet, je bent zwak, een eikel! Je hebt je eigen vrouw gewoon vermoord!' roept Eva kwaad. Opeens word ik kwaad, net als gisteravond. 'Zeg niks over mijn vrouw! We zijn gescheiden!' roep ik en ik ga op Eva liggen. Ik kijk haar in haar mooie ogen aan, 'verpest het nou niet' zeg ik. 'Je gaat me toch niet vrijlaten' zegt ze, 'tuurlijk wel, alleen moet ik nog even daarvoor een plan bedenken' antwoord ik. Ik sta klaar, klaar om te beginnen. Eva schreeuwt van de pijn, maar dat is juist een liefdeskreet, 'Wolfs komt niet meer terug meisje! Wen er maar aan! Vanaf nu is het Eva Bols! Nooit meer Eva en Wolfs, Eva en Bols voor altijd!' roep ik. Ik lach, maar Eva begint te huilen, van blijdschap.


Flikken Maastricht seizoen 11 #wattys2016Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu