CINGULOMANIA.( Zayn Malik)

Part 80.

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΜΈΝΟ

''Ορισμένες φορές εύχομαι τα πράγματα να είχαν πάρει διαφορετική τροπή.Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου δυστυχισμένο.Η διαταραγμένη σχέση μεταξύ της οικογένειας μου,η τραγική ρήξη επικοινωνίας μεταξύ μας,η αυταρχικότητα του Dylan,η αφέλεια της Ellie..ποτέ δεν άγγιξαν σε τρισδιάστατο βαθμό την ψυχική ισορροπία μου..ποτέ δεν ένιωσα τη θλίψη να φτάνει στο όριο της και σχεδόν να με πνίγει αφήνοντάς με να διαλύομαι όπως και τα πέταλα μίας παπαρούνας που αποχωρούν από το ξεχωριστό αυτό άνθος το οποίο αισθάνεται την πικρία της ήττας του και νιώθει γυμνό.Δίχως ασφάλεια,περιτριγυρισμένο από εκατομμύρια κινδύνους που καταστρώνουν με δόλο παγίδες,θέλοντας να το σκοτώσουν..να το καταστρέψουν.Έτσι και εγώ,ένα κορίτσι,όντας έφηβη πλέον,ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα και φιλοδοξίες,τώρα βρίσκομαι κρυμμένη κάτω από το καυτό υγρό της καρδιάς μου που κοχλάζει και μοιάζει έτοιμο να εκραγεί ώστε να κάνει και την τελευταία,μικροσκοπική βελονίτσα και το τελευταίο αγκάθι να ματώσει και να καλύψει σαν διαφάνεια την αγάπη μου για εκείνον.Εύχομαι ποτέ να μην το είχα κάνει.Ο άνθρωπος αυτός,αποκαλύπτει τις αδυναμίες μου,κάποιες από τις οποίες δεν είχα ποτέ γνωρίσει.Μία ξένη Violet έχει κρύψει αυτή που τώρα μάχεται με λιγοστή αντοχή για την αποκατάσταση της θέσης της.Ωω..πόσο λυπάμαι αυτό το αόρατο νέφος στο οποίο έχω καταλήξει.Ένα αγόρι κατάφερε να σε τσαλακώσει και να σε πετάξει,ως κάποιο αποτυχημένο σχέδιο του,στο μικρό κουτί που αποθηκεύει τα 'άχρηστα αντικείμενα'.Εσύ είσαι αυτό το αγόρι Malik.Εσύ.Με έκανες δυστυχισμένη και τα κατάφερες με τον πιο αξιόλογο τρόπο.Πρέπει να βραβευτείς γι'αυτό σου το επίτευγμα.Μπράβο!''

Το βλέμμα της ανιχνεύει με ανησυχία το οικείο πλέον για εκείνη μέρος.
Η βαριά μυρωδιά του καφέ που σιγοβράζει κοχλάζοντας μέσα στο μπρούτζινο μπρίκι πλημμυρίζει το μικρό μαγαζί και σε συνδυασμό με τα αχνιστά κέικ που μόλις βγαίνουν από τον φούρνο δίνουν μία ξεχωριστή μορφή,μία ιδιαίτερη αίσθηση στην ιδιοσυγκρασία του δωματίου αυτού.
Όταν συναντά τον άνδρα με το περίφημο χαμόγελο στα χείλη,με την λευκή ποδιά γύρω από τη μέση του να τρέχει πανικόβλητος στο μέρος επιθυμώντας να εξυπηρετήσει τους πελάτες,δεν μπορεί παρά να γελάσει.
Πόσο της έλειψε ο Nathan..
Περπατάει προς το μέρος του ευελπιστώντας το αγόρι που την συνοδεύει να ακολουθεί τον προορισμό της.
Τα τετράδια που τοποθετούνταν στα χέρια της,τώρα βρίσκονται κάτω από τον ώμο της καθώς τα δάχτυλα της τείνουν να ακουμπήσουν την πλάτη του.
Τα ελπιδοφόρα μάτια του στοχεύουν τα δικά της...τα δικά της,γεμάτα απάθεια και πόνο.