Chapter37: Old, Same and New

533 22 4
                                    

Yow! Sabaw na naman utak ko. Vote and comment! :D

~

Pagkatapos ng gabing yun nangako ako sa sarili ko na hindi na ulit ako iiyak.  Sinikap kong magbagong buhay. Hindi madali pero kinaya ko.

-Our Suma Cum Laude, Ms. Ericka Mae Villafuente!!

Nakangiti akong umakyat sa stage nung tinawag yung pangalan ko. Yup, nakatapos na ko. Hindi naging madali but here i am.

-Hi~ We finally did it! It was hard but hey, we're finally here. I am here not because i am at the top of the class, i am here as the student body representative. We are all here presenting ourselves a piece of paper which symbolizes all the hardships we've been through. A piece of paper we've been craving for since we first thought about dreaming the dreams we live for.  From kinder garten to college, from playing in a sandbox to finishing a die hard equation, from reading bedtime stories to reading thick uncomprehensible books and lastly, from learning how to write our names to now making our own name. This is not what we really thought it was. This is not the finish line we've been all dying to be on. When in fact, we're not barely half there. We've just started. This piece of paper is the key of the world will be going into a few weeks or months from now, the key to a new start. But before we all end this moment in out life let us all give thanks to everyone we've been on this with.

Let's all cut the crappy english tone and thank them whole heartedly. Once we've got out of this place, let's all hug them tight and tell them, 'Salamat. Salamat sa pagtyatyaga at sa pagsama sakin sa parte ng buhay ko na to.' Goodluck guys! Let's all make our name. At sa mga nakasama ko through out my ride, thank you.. Hindi ako makakarating sa stage na to if it wasn't for you.

(Sabe ng english ko? XD)

Kinaya ko kasi nanjan sya palagi.

Nakangiti lang sya habang tumatakbo ko palapit sa kanya. Pagkalapit na pagkalapit ko, niyakap ko sya ng mahigpit.

-Bernaaaaaaaaaaaaaaard!!!!!

Nakangiti lang sya habang yakap yakap rin lang ako. It went really dark nung nawala si mikko sa buhay ko. I built a wall from everyone pero giniba ni bernard yung pader na yun at tulad ng line ni John Lloyd, he had me at my worst.

-Sobrang proud ako sayo ericka.

-Thank you bernard. Di magiging ganto lahat kung hindi dahil sayo. Ugh. I love you bernard! :')

-I love you.

Hep! Kung tingin niyo eh kami, jan kayo nagkakamali. Nabalik ni bernard sa dati yung buhay ko pero hindi niya nagiba yung pader na yun sakin-- ang matutong kumalimot at magmahal ulit. Mas gugustuhin ko pa atang tumanda ng dalaga kesa magmahal ulit. At alam yun ni bernard. Ilang beses niyang sinubukan pero ewan. Takot na talaga ko. Hindi ko pa kaya. Dumating din naman yung panahon na natanggap ni bernard yun. Naintindihan niya na siguro nga, hanggang dito na lang kami.

May times na sweet kami, may times na normal. Ewan. Friends with benefit? Basta malabo. Basta hindi kami commited. Basta walang kami. Sa tagal na rin siguro ng panahon nasanay na kami na ganun pero alam namin sa sarili namin na hindi magkakaron ng kami. Pero alam ko naman na kahit papano, hinihintay pa rin niya yung panahon na magkakaron ng something samin na more than friends.

Maya maya dumating na sila kuya pati yung pamilya ni bernard. Close na sila eh. Dunno why. Minsan nga niloloko nila kami na kaming dalawa na lang daw ni bernard yung magkatuluyan para walang problema pero ewan. 

Till Death Do us PartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon