The Things Is: He's Mine

HM - 13

"I need time to think it over, Lee." - Luke

Binasa ko ulit ang last message sa akin ni Luke.

I gritted my teeth. Six months na ang nakalipas pero nasa NAIA na ako after ng OJT ko sa Singapore pero wala parin akong narinig na balita o texts mula sa kanya. I know it may sound childish of me pero naiinis ako. He makes it like I wont come back.

"Lee, nandun na ang sundo mo. Mauna na kami." at kinawayan na ako ng mga kasama ko. Nginitian ko na lang sila at dali dali na akong umakyat sa kotse.

I arrive at exactly 9:00 pm ng gabi kaya sobrang pagod na ako at antok. Pagdating ng bahay, dali dali akong lumakad papunta sa kwarto ko at hindi na kumain. Nagtataka naman si Mama dahil di man lang ako umimik sa kany kahit alam kong naghihintay siya na may sabihin ako. Mama knows what happen between me and Luke pero di niya ako pinakialaman.

"He will understand you nak. If that man loves you, he will trust you." sinabi ni Mama noon bago ako umalis papuntang airport.

But I'm getting impatient. I'm staring to get tired. I'm starting to get depressed. Namimiss ko na siya. Sobrang miss na.
Kelan ba niya ako patatawarin? Kung alam lang nya na siya din ang lagi kong iniisip kahit nandun ako sa Singapore. Nakaabang na sana kahit isang text o chat ay gawin nito. I miss my Luke.

"Luke, nandito ako sa labas ng bahay nyo. Please lets talk about this." text ko sa kanya bago ako umalis kinabukasan papunta sa Singapore.

I've waited for him to go out and talk to me pero halos dalawang oras na akong nakatayo sa labas ng bahay nila.

And all I receive from him is that message.

"I need time to think it over, Lee."

The next day, I woke up in a broad daylight. Mataas na ang sinag ng araw sa kwarto ko. My head hurts. Nasobrahan pa yata ako ng tulog. God, its my first day here in the Philippines again and yet I'm a mess.

"Iha, someone wants to see you." narinig kong kumatok si Yaya sa labas ng pinto ko.

Sino naman kaya ang bibisita sa akin? I havent inform anyone that i'll be home last night.

"Pauwiin mo na lang, Ya. My head hurts like hell." mahinang sagot ko kay Yaya pero narinig ko na bumukas ang pinto ng kwarto ko.

"Welcome home, Lee."

Napabalikwas ako ng bangon sa higaan ko ng mabosesan ko ang nagsalita.

"Luke?"

Ngumiti ito at sinenyasan na umalis si Yaya. Tumango din ako kay Yaya at iniwan kami.

"Yes, its me. I'm sorry Lee."

Niyakap ko siya. Naiyak ako. Akala ko galit siya sa akin.

"I'm sorry too Luke. I'm sorry."

***