The Things Is: He's Mine

HM - 8

Ako:

Saan pupunta si Lucas? 

Nakayapos siya kay Lee! 

Ang sweet naman nila! Huhuhu.

Madaming kung ano anu pa ang narinig namin ni Lucas ng palabas na kami but he didn't mind. Mukhang seryoso siyang lumabas kami. Naguiguilty naman ako pero wala akong magawa dahil sobrang kinakabahan talaga ako. I don't know if he really wants the fame pero sa nakikita ko, he is just an ordinary man used to many people.

"May masakit ba sayo Lee? Gusto mo ba buhatin na kita?" he ask me again while looking at my face with concern in his eyes.

Umiling lang ako pero nakayapos parin sa kanya. Malapit na kami sa car park ng mga sandali ng biglang may tumawag kay Lucas.

"Lucas!" tumigil kami sa paglalakad at sinino kung sino yung tumawag. Okay, hindi ko siya kilala pero mukhang pamilyar siya sa akin.

"Bakit?" sagot ni Lucas ng parang wala lang. He seems close dun sa lalaking tumawag sa kanya.

"Is that her?" tanong nung lalaki habang nakatingin sakin. Parang nanunuri ang mga tingin. Bigla naman nanghina ang mga tuhod ko at hindi na kinaya kaya...

"Luke, let's go now." at bigla na akong nawalan ng malay.

"Tito, natural lang ba na magcollapse siya during the entire situation? I never know she has agoraphobia. It's acutally my fault."boses ni Luke.

"Mga symptoms lang yun Luke. Pero next time she should not push to her limits. Sige na mauna na ako. Kailangan ko pang dumiretso ng hospital. Painumin mo siya ng nireseta ko ha. I need to go."

Naulingan ko ang nag uusap pero di parin ako nagmulat ng mata. I feel exhausted and tired. Everthing went black after that scene.

Narinig ko na lang ang mga yabag palapit sakin. Someone's hand touching my face.

"Lee, wake up." Si Lucas pala.

NAgmulat ako ng mata at nginitian siya. He looks so worried and bothered. I touch his face. Di ko mapigilan.

"Thank you, Gabriel. Pasensiya ka na ha. I was not good at many people. Nadamay ka pa tuloy." at binaba ko na ang mga kamay ko. Pero hinawakan niya ang mga kamay ko. He kiss me in my forehead.

"Don't say thank you, Lee. Di ko alam may phobia ka pala. Kinabahan lang ako kagabi ng mawalan ka ng malay. I'm sorry, Lee." at niyakap ako. This time medyo hindi na siya bother.

And without thought, i just hug him tight. I'm inlove with this man. I think I love him so much that I don't want this moment to end.

***