5 years ..
လေညှင်းများတိုက်ခက်နေမူ့ကြောင့် Table ပေါ်ရှိဖျော်လက်စ Black Coffee ပူပူလေးရဲ့မွှေးပြန့်သည့်ရနံ့တို့က နားနေခန်းအတွင်းပြန့်နံ့နေ၏။ ဝတ်ထားသည့် ဆရာဝန်ဂျူတီကုတ် အဖြူလေးအားချွတ်ရင်း ပြတင်းပေါက်အရှေ့တွင်ရပ်ကာ အပြင်သို့ ငေးကြည့်နေမိသည်။ တစ်ချိန်ကလွမ်းစရာတစ်ချို့ကိုလဲ ပြန်မြင်ယောင်ရင်းပေါ့။ တစ်ချိန်ကအမှတ်တမဲ့လေးတွေက အရင်ချိန်ကအကျည်းတန်နေခဲ့ပေမဲ့ အခုချိန်မှာတော့တမ်းတလွမ်းဆွတ်စရာများပင် ဖြစ်နေလေသည်။
"ဒေါက်တာ မင်
ခေါ်သံကြောင့် ဂျီမင် နောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်၏။ အမောတကောနဲ့ပြေးတက်လာပုံရသည့် nurse မလေးတစ်ယောက်ကြောင့် အနည်းငယ်စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားပေမဲ့ အကြောင်းအရာကို ဂျီမင် စီးကြိုးမေးမိသည်။
"ဟင် ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်း
"Sorry ပါ ဒေါက်တာမင် နားချိန်မှာအနှောက်ယှက်ပေးမိလို့
Nurse မလေးက ဂျီမင်းအား အားနာသွားသည့်ဟန်ဖြင့် တောင်းပန်လာတော့ ဂျီမင် မှာစိတ်မဆိုးနိုင်။ သူဒီဆေးရုံမှာလုပ်တာလဲ နှစ်နဲ့ချီနေပါပီ သူမအကြောင်းကို ဂျီမင် သိသင့်သေလာက်သိသည်။ တစ်ခုခုဆိုပြာယာခက်တက်သည့် သူမအကျင့်ကြောင့်ဆို ပိုမှန်ပါလိမ့်မည်။ အခုတော့ အကြောင်းအရာကို သေချာရှင်းအောင်မေးရဦးမည်။
"အင်း ပြောစရာရှိတာပြောပါ
လေသံအေး"နဲ့ပြောလိုက်တော့မှ nurse မလေးက ငုံ့ထားသည့် သူမခေါင်းအား ထောင်လာကာ ပြောသည်။
"ဟုတ် ဟို emergency လူနာတစ်ဦးယောက်လာလို့ပါ ဒေါက်တာ အဲ့ဒါ.....
"အင်း ဒေါက်တာ နားလည်ပီ အားလုံးအသင့်လုပ်ထားလိုက်ပါ
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဒေါက်တာ
အခုချိန်က အားလုံးရဲ့ leisure မို့ ပြောမထွက်ပေမဲ့ ရုတ်တရက်ရောက်လာတဲ့ emergency လူနာကြောင့် အားနာနာနဲ့သာပြောလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒီဆေးရုံမှာက အသင်ဆရာဝန်များသာရှိတာကြောင့် ဒေါက်တာမင်ကသာ အရေးပေါ်ခွဲစိပ်မူ့များကို တာဝန်ယူခွဲစိပ်ကုသပေးရခြင်းဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
နွေးထွေးသော မောင့်ရင်ခွင်ဝယ် 💔 ( Completed )
Fanfictionနောင်ဘဝဆိုတာရှိခဲ့ရင် မောင့်အချစ်တွေနဲ့ "ထာဝရ" ပျော်ရွင်တဲ့ လူသားတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်တယ် မောင်!
