Verguld zwart • Stranger Things ✔

18 - Hersteld vertrouwen

Will haalde diep adem. Nadat ze Ivory hadden opgehaald, had Onyx hem vliegend naar een afgelegen plaats gebracht, midden in de bergen. Daar was een steile rotswand waar een bronzen glinstering overheen hing. Het portaal. Het duister kronkelde door hem heen, gretig om weer met zijn meester herenigd te worden.

'Weet je het zeker?' vroeg Onyx. De jongen legde een hand op zijn schouder.

Nee, hij wist het niet zeker. Natuurlijk niet. Hij had geen flauw idee of hij Onyx wel kon vertrouwen. Al de hele dag werd hij van de ene naar de andere onthulling geslingerd en geen daarvan was prettig geweest.

Hij keerde zich tot Ivory. Ze hadden nauwelijks met elkaar gepraat. 'Waarom werd je verbannen?'

Ivory stond zwijgend naast hem, ze keek naar de verborgen doorgang met een duidelijk verdriet op haar gezicht. Ze gaf geen antwoord.

Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Opal met zijn ogen rolde. Hij leek dit allemaal zo snel mogelijk achter de rug te willen hebben. 'Een groepje jongeren was onze wereld binnengedrongen. Naar onze regels, mogen wij ze dan aan experimenten onderwerpen. Dat deed vader. Ivory hier werd alleen verliefd en liet die knul ontsnappen. Ze verraadde ons volk.'

Ivory perste haar lippen op elkaar. Ze zweeg nog steeds.

Een steek van medeleven ging door Will heen. 'Waarom zou je terug willen naar zo'n vreselijke wereld.'

'Omdat ik daar hóór, Will,' antwoordde ze scherp. 'Omdat jullie mensen zo vreselijk onnozel zijn.' Ze keek hem met een kille blik aan. 'Ik zal het mijn vader nooit vergeven dat hij Cyrus liet ombrengen om mij te straffen.' Ze verplaatste haar blik naar Onyx. 'En jij... Jíj zei me dat liefde zwakte was. En nu offer jíj jezelf op voor een méns. Hoe ironisch.'

Onyx leek onaangedaan door die bewering; hij haalde zijn schouders op. 'Mij maakt het niet hersenloos. Je had een deal met vader moeten sluiten, zoals ik met Opal heb gedaan.'

'Dat had hij nooit geaccepteerd.'

'Wel als je met het juiste aanbod was gekomen.'

Ze grimaste, daarna wendde ze zich tot Will. 'Jij moet eerst. Gewoon vooruitlopen.'

Will haalde nogmaals diep adem. De duisternis in hem trok hem er bijna doorheen. Hij sloot zijn ogen en liet zich meetrekken, een roodbruin waas in die hem verstikte.

Hijgend zat hij op de grond. Onyx knielde bij hem neer. 'Gaat het?'

Will knikte verbeten en hij kwam overeind. Een zwaar gevoel drukte op hem neer, een oeroude angst cirkelde om hem heen. In een reflex greep hij Onyx' hand vast. Even was hij bang daar geen berusting in te voelen, maar toen de jongen een kneepje gaf, was dat wel zo.

'En nu?' vroeg hij met een trillende stem.

'Ivory is vrij.'

Het meisje hief haar handen. Zand gleed tussen haar vingers vandaan en vormde zich tot een kleine tornado die voor haar voeten de grond in gleed. Ze lachte opgelucht. 'Ik heb mijn gave terug.'

Onyx trok een mondhoek op. 'Zie je? Opal en ik moeten een bloedritueel uitvoeren om onze overeenkomst te bezegelen.' De jongen liet hem los.

Zijn broer liet een lange dolk verschijnen, waarmee hij zijn handpalm opensneed. Daarna gaf hij het wapen aan Onyx, die hetzelfde deed. Prevelend in een taal die Will niet kende, drukten ze de handen tegen elkaar.

Will kreeg het benauwd, de woorden cirkelden om hem heen als duistere magie. In zijn binnenste krabbelde iets omhoog, het hees zich op, rib voor rib, klom langs slokdarm, zijn keel.

Will hoestte. Zwarte drab viel klonterend op de grond. Hij kokhalsde, nog meer smurrie kletterde op de grond. De gedachte dat dit in zijn lichaam had gezeten, maakte hem zo licht in het hoofd dat hij bijna het bewustzijn verloor. Zodra hij wankelde, sloeg Onyx een arm om zijn middel.

'Gooi het er allemaal uit.'

Will bleef hoesten en spuugde fluim na fluim op de grond, tot er alleen nog bleek speeksel uitkwam. De zwarte smurrie kronkelde weg. Opal knielde neer en schepte het liefdevol op met zijn hand.

Will huiverde. Plotseling voelde hij zich doodmoe en koud.

'Kom, je moet hier weg. Deze plek is niet goed voor je.'

Will leunde tegen de jongen aan, het was alsof alle energie uit hem weg sijpelde. Vaag was hij zich ervan bewust hoe Onyx hem optilde.

Hij legde zijn hoofd tegen Onyx' borstkas en sloot zijn ogen. Met hersteld vertrouwen.