UMUTSUZLAR ÇETESİ

3. KANLI OYUN

Güzel okumalar.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmazsanız çok sevinirim, sevgilerimle.

Bölüm şarkısı; Gökşin Derin, Bu Akşam Da Aklımdasın

Oscar And The Wolf & Raving George, You're Mine

05.12.1987

Dokunup da hissedememek neydi? Duygularıma sahip çıkamamak? Yanlış yoldaydım, biliyordum bunu. Peki, niye hâlâ çıkamıyorum o yoldan? Herkesin doğru bildiği gerçekler bana neden yanlış geliyordu?

Çünkü onların doğruları beni yakıyordu.

Bu gerçekleri öğrenmek istemiyordum, sanırım kaçıyordum. Bu gerçekler bana dolanacaktı, saplanacaktı, boğacaktı. Biliyordum, biliyordum o ruhumun yerle bir edileceğini. Biliyordum yıkılacağımı. Biliyordum dost dediğim düşmanların düşmemi istediğini. Biliyordum işte.

Söylediğim yalanların bana saracağını tahmin etmeliydim, kızımı verirken bana oyun oynadıklarını anlamalıydım. Aşık olduğum adamın bana çelme takacağını önceden görmeliydim.

Kendi hırsıma öylesine yenik düşmüştüm ki bana oynanan oyunları görememiştim. Bunu hak ediyordum ama tek hak eden de ben değildim.

Yanlış kişiler, yanlış zaman derlerdi de inanmazdım. Doğruymuş ama bir fark vardı benim için, yanlış kişiler olmayan zamandan doğuyordu.

Hayatım ellerimin arasından kayıp gitmeden önce hiçsizlik nedir bilmezdim, yaşamanın sadece gülmekten ve eğlenmekten ibaret olduğunu zannederdim. Ne kadar yanıldığımı şimdi görüyordum, acı çektikten sonra bunu fark edebiliyordum.

Bu saatten sonra da önemsizdi, beni o zamansızlığa hapsetmeleriyle her şey son bulmuştu. Oysa duygusuz veya kötü birisi değilim ki ben, sadece kendimi korumaya çalışıyordum ve bu yolda kızımı feda etmiştim.

Benim ona vaat edeceğimden çok daha fazlasını yaşayacaktı, belki benimle olsaydı her gün benden nefret edecekti ancak böyle öğrenirse beni hiç tanımadan bu duyguyu yaşayacaktı.

Kaçıyordum artık, burada hiçbir iz bırakmadan gidiyordum. Bu sefer her şeyden kaçıyordum, kendimden bile kaçıyordum. Artık bedenimden kaçıyordum, bu yolun sonu yoktu ya ben ölecektim ya da öldürülecektim.

Her koşulda nefesim kesilecekti bu hayattan, bunu bilerek son zamanlarımda bile kaçıyordum.

Böyle bir hayatı hiç hak etmeyen birisiydim, hiçbir suçum yokken bunlara katlanmak zorunda bırakılmış birisiydim.

Başta sevmediğim bir adamdan çocuğum olmuş, sevdiğim adam ise beni terk edip kaçmıştı. Ortada kalmış gibiydim ve bu zamana kadar hep rahatlığa alışan bünyemle aç bile kalabilirdim.

Tek bir kişinin yanına o adama sığınabilirdim ama yapmadım, ben de o adamdan kaçtım, bana zarar veriyordu. Zarardı, sigara gibiydi. Cazibeli gözüken fakat ölüme kapı aralayan bir ölüm kapısıydı.

Zorluklara tek başıma göğüs germeye çalıştım, yaparım sandım ama elime yüzüme bulaştırdım.

İnsanlarla oyun oynadım, ailelerine zarar verdim. Yalanlar söyledim ve bundan bir an olsun utanmadım. Herkesin arasını bozdum, ölüme sürüklediğim insanlar oldu ve pişman olmadım.

Kızımı vermek istedim, o masuma kanımı bulaştırmamak istedim ama onu bile başaramadım. Beni oyuna getirdiler, kaçırdılar ve kızımı bir daha göremeyeceğimi anlamış oldum. Benden iyi bir anne olmazdı fakat bir abla olabilirdim, hastalıklı zihnimi eğitebilseydim iyi birisi olabilirdim.