bab 23

333 34 0
                                    

Afliq mengenakan oversized hoodie dan seluar bewarna kelabu. Casual. Aku lirik ke arah kakinya. Selipar.

Aku angguk sambil tahan tawa, terasa pelik bila dia tegur begitu.

Ditangannya terdapat paperbag besar. Nampak aku merenung paperbag itu, Afliq segera hulurkannya. Dahiku berlapis. Untuk aku?

"Apa ni?" Hulurannya disambut. Aku menjenguk melihat kedalam.

"Tengoklah," balasnya.

Aku membawa keluar isi daripada paperbag itu. Besar, bewarna hitam.

"Bag?" Soalku pandang Afliq kemudian beralih pada bag ditangan aku.

Afliq angguk. "Bag kau kan... Dah terbelah dua." Dia sengih. "Jadi, aku belilah baru."

"Tapi aku boleh beli sendiri." Aku pandang hairan.

"Tak apa, anggap aje tanda minta maaf?" katanya lalu menunduk. Ingat aku tak nampak ke dia cuba intai muka aku.

Aku angguk. Faham. "Tapi..." Aku pandang bag yang dibeli Afliq.

"Kenapa? Kau tak suka ke?" Wajah Afliq mula risau.

"Bukan, aku suka..." Gila tak suka? Cantik kot! Warna hitam dan terdapat corak bintang bewarna putih di bawah kanan bag. Aesthetic! Tapi...

"Kenapa sama dengan bag kau?" soalku, pandang Afliq.

Ya, bag yang diberi Afliq ni sebiji macam bagnya. Warna hitam, corak bintang. Kalau aku pakai dan jalan bersebelahan dengan Afliq, memang kena usiklah dengan classmate!

"Oh, aku tak tahu kau suka corak apa. Kau pula tak pernah kutuk bag aku, jadi aku beli ajelah sama dengan aku punya." Selamba Afliq jawab.

Macam tu pun boleh?

"Kau okey ke?" soalnya.

"Hm, okey je. Terima kasih. Berapa nak kena bayar ni?"

"Nope, kan dah kata beli bersebab." Dia seluk tangan ke dalam poket hoodie

"Serius ni? Nanti jangan ungkit pula." Aku mengangkat kening.

Afliq ketawa. "Insha-Allah tak." Dia angkat tangan kanan seperti berikrar.

"Okey." Kemudian kami berdua senyap seketika.

"Hujan," panggil Afliq.

"Hm."

"Kau marah aku ke?"

Tiba-tiba tubuh mengeras. Kenapa dia tanya soalan ni? Aku marah ke? Tak, aku tak marah, cuma lebih kepada kecewa sebab dia tipu aku.

"Tak adalah," balasku tanpa memandang wajahnya. Risau aku termakan dengan wajahnya yang buat aku berasa sesuatu.

"Ya ke? Macam ya je."

Aku mengeluh. "Afliq, kau tak faham rasanya bila kena tipu macam ni. Tambah pula nak percaya," kataku mendatar.

Afliq seperti tersentak. "Kau... Tak percaya aku?"

istimewaWhere stories live. Discover now