Oh love?

Κεφαλαιο 48

Ξυπνάω μες την αγκαλιά του Αχιλλέα. Είμαστε σκεπασμένοι με μια κουβέρτα αλλά διακρίνω ότι αυτός δεν φοράει μπλούζα κγω είμαι με μια μπλούζα του και το εσώρουχο μου.

Αφροδίτη: ΑΜΑΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ.

Τσιρίζω αναστατωμένη. Παναγίτσα μου Θεούλη μου μακάρι να μην εκανα κάτι εχθές το οποίο δεν θυμάμαι!

Ο Αχιλλεας ξυπνάει κατευθυειαν αλλά με τον χρόνο του. Με κοιτάει που είμαι σε σύγχυση και σηκώνεται λίγο για να με φιλήσει στο μάγουλο.

Αφροδίτη: Αχιλλέα ΟΧΙ!

Φωνάζω μες την μούρη του και προσπαθώ να φύγω από την αγκαλιά του.

Αχιλλεας: Πρώτον τι έγινε και είσαι έτσι και επίσης μην φωνάζεις είναι εδώ η μάνα μου!

Αφροδίτη: Πες μου τουλάχιστον ότι αν κάναμε κάτι τα σεντόνια τα πέταξες!

Λέω κλαψουρίζοντας. Είμαι τόσο χάλια που δεν θυμάμαι τίποτα.

Αχιλλεας: Μωρό μου τι λες; Δεν θυμάσαι τι κάναμε εχθές;

Αφροδίτη: Α ώστε κάναμε; Γαμω γαμω γαμω γαμω! Αχιλλέα τι θα κάνω!;

Αχιλλέας: Αρχικά κανε μου την χάρη και μην φωνάζεις! Κάναμε αλλά όχι αυτό που νομίζεις. Για θυμήσου στο ντουζ και λίγο πριν.

Με καθυσιχαζει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου. Αφού πλέον τα κατάφερε θυμήθηκα τι έγινε εχθές το βραδυ

Αφροδίτη: Ιιιιι Παναγία μου ντροπή. Πες μου ότι δεν ήμουν χάλια σε ότι και αν έγινε!

Λέω κρύβοντας το κεφάλι μου στα χέρια μου. Εκείνος γελάει και μου κουνάει το κεφάλι αρνητικά.

Αφροδίτη: Πριν πόση ωρα ήρθε η μητέρα σου;

Πριν προλάβω να μιλήσω η φωνή της κυρίας Κωνσταντίνας ηχεί στα αυτιά μου κάνοντας με με νιώσω αμήχανα.

Κ. Κωνσταντίνα: Αχιλλέα μου! Κορίτσι μου! Κατεβητε κάτω έχω φτιάξει πρωινό.

Γουρλωνω τα μάτια μου και κρύβομαι στα σκεπάσματα. Πως; ΠΩΣ; ΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ;

Κοιτάω τον Αχιλλέα θέλοντας να βάλω τα κλάματα.

Αχιλλεας: Μην το παίρνεις τόσο στραβά. Όλα καλά. Θα σου δώσω μια παλιά μου φόρμα και θα κατέβουμε κάτω να φάμε. Οκει;

Αφροδίτη: Αχιλλέα ακούς τι λες; Πας καλά; Δεν υπάρχει περίπτωση! Αν πηδήξω από το παράθυρο τι μπορεί να πάθω;!