Oh love?

Κεφαλαιο 40

Αφροδίτη: Τι εννοείς;

Λέω κοιτώντας την Αννουλα περίεργα. Σιγά μην έλεγε τέτοιο πράγμα ο Αχιλλέας. Δεν υπάρχει περίπτωση.Καμια

Αννουλα: Ξέρω εγώ τι σου λέω.

Μου κλείνει το ματάκι και δεν δίνω άλλη σημασία. Παρά όλα αυτά κοιτάω στιγμιαία τον Αχιλλέα ο οποίος είναι έτοιμος να κοιμηθεί. Ωραία, πρέπει τώρα να βρω μέσο να φύγω. Ακόμα βρέχει, και χειρότερα.

.
.
.
.

Αχιλλέας PoV

Ξυπναω και βλέπω την τηλεόραση ακόμα να παίζει. Ενώ η Αφροδίτη με την Αννουλα δεν είναι εδώ. Περίεργο, γιατι εγώ τις θυμαμαι εδώ να ψυθιριζουν η μια κάτι στην άλλη.

Σηκώνομαι και αν δεν θέλω, πιάνω το κινητό μου και βλέπω την ώρα. Ο Χριστός έχει πάει 7:48.

Έτσι λοιπόν παω πανω για να τσεκάρω αν η Αφροδίτη είναι ακόμα εδώ. Ελπίζω δηλαδή. Ακούω φωνές από το δωμάτιο το δικό μου όποτε ειμαι πλέον σίγουρος οτι η Αφροδίτη είναι ακόμα εδώ.

Παίζει με την μικρή στο δωμάτιο μου play station. Φαίνεται να την έχει συμπαθήσει την Αφροδίτη. Με όλες τις άλλες τις ξεπέτες δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις. Τις μιλούσαν υποτιμητικά. Μάλιστα μου το είπε και η ίδια οτι είναι πολύ όμορφη και ευγενική και πρέπει να την παντρευτώ. ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΝΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΙΚΕΣ!

Αποφασίζω και μπαινω στο δωμάτιο ΜΟΥ, αλλα δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία επειδή έχουν ποροθει στην μαλακια που παίζουν. Καλααα καλαααα.

Κάθομαι στο κρεβάτι μου και ξαπλώνω με την πλάτη μου να ακουμπάει το ... (ελπίζω να καταλάβατε). Και παίζω με το κινητό μ

Αφροδίτη Ποβ

Ο Αχιλλέας μπήκε στο δωμάτιο αλλά ούτε μας χαιρέτησε μάλιστα. Έχει κάτσει στο κρεβάτι του σαν βόδι και μας αγνοεί παίζοντας με το κινητό του.

Άννα: ΑΦΡΟΔΙΤΗΗ ΞΥΠΝΑ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ!

Με χτυπάει η Άννα στο χέρι και έρχομαι στα λογικά μου

...

Αφροδίτη: Πω πω βράδιασε αρκετά, ε;

Λέω μπαίνοντας στο δωμάτιο του Αχιλλέα αφού εχω βάλει την μικρή να κοιμηθεί, για να ανοίξω μια συζήτηση

Ο Αχιλλέας μου ρίχνει μια λειψή μάτια και έπειτα κοιτάει ξανα το κινητό του. Αχα. Δεν στεναχωριέμαι αντιθέτως με έχουν πιάσει τα νευρα μου. Πιάνω την τσάντα μ και ξεκαρω την ώρα.

Αφροδίτη: Έχει πάει αργά, θα παρω ένα ταξί και θα παω σπιτι μου, καληνύχτα.

Λέω βγαίνοντας από το δωμάτιο. Βρέχει του σκοτωμού εξω και δεν θέλω να βαλω τον Αχιλλέα σε κόπο εφόσον δεν μου μιλάει ή δεν έχει όρεξη.

Αχιλλέας: Πας καλα ρε; Βρέχει καρέκλα ποδάρα από εξω. Πάρε τον μπαμπά σου και πες του οτι θα μείνεις εδώ.

Προλαβαίνει να πει, πριν πρόλαβω να βγω από το δωμάτιο, φωνάζοντας παρόλα αυτά.

Αφροδίτη: Δεν χρειάζεται, δεν θέλω να βαλω εσένα και την μαμα σου σε κόπο.

Λέω ευγενικά γυρνώντας προς το μέρος του να τον κοιτάξω. Παρόλα την ευγενική απάντηση μου από μέσα μου τσουρουφλίζω. Μια με αγνοεί αλλα από την άλλη μου λέει να μην φύγω!

Αχιλλέας: ξεκολλα εδώ θα μείνεις. Κάνει ψόφο κρύο και βρέχει. Ή σε κλειδώνω και σε αναγκάσω να μένεις εδώ ή θα μείνεις εδώ χωρίς να πλακωθούμε, δεν έχεις άλλη επιλογή.

Λέει κάπως παιχνιδιάρικα και κλειδώνει την πόρτα του δωμάτιο μου. Σαστίζω για λίγο αλλα τελικά υποκύπτω. Του κανω νόημα οτι θα παρω τον μπαμπά μου, αλλά εκείνη την στιγμή μου έρχεται η πιο συμαντικη σκέψη

Αφροδίτη: Με τα βιβλία μου τι θα γίνει; Έχουμε σχολείο αύριο ξέχασες;!

Λέω χτυπώντας τον στο σβέρκο χωρίς πολύ δύναμη. Αυτό τπ παιδι λέει βλακίες χωρίς να σκέφτεται! Αν δεν με εκβίαζε να μείνω εδώ τώρα δεν θα ειχα αυτήν την έγνοια!

Ναι ναι λες κ αυτός φτεει παντα. Οχι οτι κοολας δεν ήθελες να μείνεις εδώ.

Πρώτον και κύριον αυτός φταίει παντα! Και δεύτερον αυτός φταίει παντα! Και τρίτον...ε... ΑΥΤΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΠΑΝΤΑ

Αχιλλέας: Θα περάσουμε το πρωί να τα πάρουμε ρε

Γνέφω και ύστερα παίρνω τον μπαμπά μου να τον ενημερώσω.

Αν και άρχισε να με ανακρίνει και τα σχετικά, ξέρετε τώρα, με άφησε να μείνω για το βράδυ. Και σαν κλασικός γονιός μου υπενθύμισε να πάρουμε προφυλάξεις. Έχω φρικάρει έως τώρα που πίστεψε κάτι τέτοιο για εμένα και του το έκλεισα απευθείας. Ιού.

Μικρο κεφάλαιο γιατί 1. Έπρεπε να βγάλω σύντομα 2. Ξέρει αυτό το άτομο 😭