Oh love?

Κεφαλαιο 24

Ειμαι 2 μέρες κλεισμένη στο δωμάτιο μου. Δεν εχω φάει τίποτα εκτός από παγωτό και εχω πιει μόνο ελάχιστο νερό. Δεν μιλούσα σε κανέναν δεν απαντούσα σε κανένα μήνυμα και σε κανένα τηλέφωνο. Άκουγα μουσική, κοιμόμουν και έκλαιγα. Σήμερα είναι Κυριακή απόγευμα και σε 3 ώρες περίπου είναι το πάρτυ μασκέ. Τα κορίτσια αποφάσισαν να έρθουν από το σπιτι μου αφού δεν απαντούσα σε κανένα μήνυμα και σε καμία κλήση. Είχαν ανησυχισει όποτε ρώτησαν την Ναταλια αν ήμουν καλα. Για να ειμαι ειλικρινής κανείς δεν ήξερε τι μου συμβαίνει και ειμαι έτσι. Σήμερα εξηηγησα στα κορίτσια όταν ήρθαν και έπειτα ήρθαν αλλα λίγα κορίτσια της παρέας, περίπου.

Τα κορίτσια προσπαθούν να με σηκώσουν από τπ κρεβάτι για να κανω ένα μπάνιο, να φάω, ναι φτιαχτω, να βαφτώ, να ντυθώ.

Αφροδίτη: Δεν θέλω να παω στο πάρτυ!

Φωνάζω με κλαψιάρικη φωνή. Η Σταυρουλα προσπαθεί να με σηκώσει από το κρεβάτι και τραβάω τα χέρι της μακριά από το δικό μου. Η Καίτη με κοιτάει και μουτρωνει θυμωμένα.

Καίτη: Δεν μπορείς ομως να μείνεις άλλο κλεισμένη εδώ μέσα! Θα έρθεις μαζι μας θες δεν θες!

Αφροδίτη: Γιατι να ερθω; Θα είστε καλα και χωρίς εμενα!

Κλαψουρίζω θέλοντας να με αφήσουν στην ησυχία μου. Σταυρώνω τα χέρια μου και κοιτάω την Ζοζεφινα να σκέφτεται.

Νικολ: Θα πάθεις κατάθλιψη Αφροδίτη.

Λέει. Προχωράει στο μέρος μου και μου κουνάει τους ώμους. Έπειτα απομακρύνετε.

Αφροδίτη: Χεστηκα...

Μουρμουράω και χώνομαι ολόκληρη κατω από τα σκεπάσματα. Αφού ακούω ψυθηρους από τα κορίτσια πατάω μια τσιρίδα. Έτσι για ξέσπασμα.

Σταυρουλα: Τι στο καλό ήταν αυτό Αφροδίτη.

Λέει και βγάζει τα σκεπάσματα από πάνω μου. Με κοιτάει με ένα σοβαρό ύφος και τα μάτια της εοναι διάπλατα και με κοιτάει αργά από πάνω μέχρι κατω. Ξεροκαταπίνω και κοιτάζω άλλου.

Ζωζεφινα: Να σου πω θα ετοιμαστείς επιτέλους;!

Η αγανάκτηση στην φωνή της δεν είναι καθόλου διακριτική. Η Καίτη την άγριο κοιτάζει και την χτυπάει με μια ελαφρώς αγκωνιά. Η Ζωή πάντως ποτέ δεν φάνηκε να με συμπαθεί και δεν ξέρω γιατι.

Η νικολ κοιτάζει την Σταυρουλα και η Σταυρουλα την Νικολ. Έπειτα γυρνάνε το μέρος τους στα κορίτσια.

Καίτη: Εμείς πρέπει να φύγουμε Ε;

Σκουνταει με τον αγκώνα της, την Ζωή και η ζωή κουνάει το κεφάλι της καταφατικά.

Ζωή: Ναι ναι, πρέπει να φύγουμε να...

Λέει αμήχανα.

Καίτη: Ναι αυτό να...

Λέει και έχει σκουπίσει με τα μάτια της όλο το δωμάτιο.

Καίτη: Εμ ναι εμείς φεύγουμε.

Και φεύγει με την Ζωή από τη πόρτα αποχαιρετώντας εμενα την Νικολ και την Σταυ. Πλέον εχω γυρίσει πλάτη σε αυτές και σκεπάστηκα με την κουβέρτα. Άρχισα να κλείνω τα μάτια μου αργά αργά αλλα τα κορίτσια με πρόλαβαν.

Σταυρουλα: Σήκω πάνω! Σήκω! Αφροδίτη!

Λέει και με σκουνταει να σηκωθώ. Την διώχνω από επάνω μου ενώ ταυτόχρονα το κινητό της Νικολ τρίζει.

Βλέποντας το κινητό της η έκφραση της παγώνει και αλλάζει τριακόσια χρωμματα.

Νικολ: Εμμ... Εγώ πρέπει να βγω λίγο να μιλήσω στο τηλέφωνο. Εεε επίσης θα μας πάρει ο Δημήτρης από εδώ κ θα έρθει λίγο νωρίτερα. Μπαιιι

[1/3]

Γειααα!

Έκανα ένα τόσο μικρό κεφάλαιο για να μην σας αφήσω χωρίς κεφάλαιο.

Θα έχει 3 παρτ με 500 λέξις πάνω κατω το καθένα.

Bye