Ik wil alleen jou// Mabbie

~Deel 26~

Pov Matthy:
Ik wil echt zo graag weten wat er gebeurd is met Robbie, vorige keer kwam het omdat hij een nare droom had. Maar nu zaten we gewoon aan de tafel te eten, hij zat ook wel echt erg te staren. Zal ik het hem vragen? Of komt hij naar mij toe? Ik ga het denk ik zelf maar gewoon vragen. " Robje, wil je ff frisse neus halen?" "Ja graag". Hij staat op en komt naar me toe gelopen, hij geeft me een kusje op me wang en loopt door naar de gang. "Tot zo boys" "Tot zo Matt" reageren ze terug. Ik loop naar de gang waar Robbie z'n schoenen aan doet. Ik doe me schoenen ook aan en pak me jas, terwijl ik dat doe zie ik dat Robbie me stiekem aanstaart. "Kan je het zien schat" zeg ik plagend. "Zeker, ik zie de mooiste jonge van de wereld" antwoord hij op me opmerking. Ik voel dat me wangen rood beginnen te worden. Ik pak zijn hand en lopen naar buiten.

We zijn al even aan het lopen en ik besluit het hem maar gewoon te vragen. "Rob?" "Ja Matt?". "Waar kwam die paniekaanval ineens vandaan? Je zei dat je gewoon wat moe was, maar ik geloof er eigenlijk helemaal niks van. Want je zag der ook echt zo wit uit.". Ik zei hem naar beneden kijken. " ik was gewoon te misselijk, en en...". En opeens begint hij te huilen. Ik trek hem in een knuffel. "Ik-" hij haalt dan even adem. " Ik zit ook alleen nog maar met men verleden in me hoofd, er is geen dag dat ik er niet aan denk. Soms is het zo erg, dat ik het leven niet meer zie zitten. Ik mis me moeder gewoon zo erg, om te beseffen dat ik alweer een paar jaar zonder haar moet. En-" hij stopt om even naar me te kijken. Ik sta met tranen in me ogen te luisteren. Hij trekt me in een knuffel. " je hoeft niet te huilen Matt". Het enige wat ik nog kan is huilen, vind het gewoon zo kut voor hem. En, dat hij het leven soms niet meer ziet zitten deed me zeer. "En dat stukje van je leven niet meer zien zitten?" Vraag ik hem huilend. "Daar hoef je niet bang voor te zijn, ik heb de jongens. En de mooiste jonge op aarde." Het lucht me al wat meer op.
"Zullen we terug gaan?" Vraag ik hem, "goed plan". En zo lopen we terug.

Pov Robbie
Ik heb Matthy nog nooit zo erg zien huilen. Ik voelde me gewoon schuldig. Maar hij zegt dat ik dat niet hoef te zijn, ik hou teveel van die jonge!

Paar maanden later.

Ik ben heel erg vooruit gegaan! Ik loop nu bij een therapeut. En gaat het veel beter met me. Ondertussen hebben Matt en ik alweer een jaartje. Ik word elke dag steeds weer blijer met hem. De flashbacks en paniekaanvallen zijn ook weer steeds minder! Ben blij dat het weer goed gaat met me, ik verdien het!

Een hele korte deel, en een half jaar geen post oops. Uitleg komt in volgende stukje!