Ik wil alleen jou// Mabbie

~Deel 14~

Pov Matthy
Iedereen ligt op bed behalve ik en Rob, we beginnen naar elkaar te staren. Ik vind deze jonge zo leuk hè. Robbie verbreekt onze oog contact en zegt "ik ga maar slapen" "Isgoed Rob" "Truste" "Truste Rob". Hij loopt naar boven en ik sta op en pak nog ff een biertje. Even later is het alweer 02:00 en besluit ook maar te slapen. Ik doe de tv en alle lichten uit,ik doe de woonkamer deur dicht en loop naar me slaapkamer. Ik doe me kleren uit en ik duik gelijk in me bed, ik blijf maar een beetje met me gedachten bij Robbie. Ik wil hem zo graag helpen, maar ik weet niet hoe. Ik lig maar te draaien maar kom niet in slaap, ik sta op en doe makkelijke kleren aan. Dan loop ik me kamer uit en loop naar boven, ik doe voorzichtig de deur van Robbie open. Ik zie dat Robbie ook niet kan slapen. "Oh sorry Rob ik wist niet dat je wakker was" zeg ik. "Nee geeft niet, kom maar" antwoord Robbie terug. Ik loop naar hem toe en ga op z'n bed zitten.

Pov Robbie
Ik loop naar boven en doe me kleren uit, ik duik me bed in. Ik kan maar niet slapen, het enige waar ik nu aan denk is Matthy. Ik vind hem zo leuk, maar hij vind mij sowieso niet leuk. Ik pak me telefoon en scrol wat op tiktok. Ik kijk naar de tijd en het is onder tussen 02:30, dus ik leg me telefoon maar weg. In de hoop dat ik slaap val, ik ga recht op zitten want ben ineens misselijk. Ik blijf ff zo zitten en begin ook een beetje te trillen, even later doet iemand me deur open. Ik kijk die richting op en zie Matthy daar staan. "Oh sorry Rob ik wist niet dat je wakker was" zegt Matt. "Nee geeft niet, kom maar". Ik tik op me bed als teken dat hij mag komen. Hij begrijpt het en hij komt mij kant opgelopen. "Wat is der aan de hand Rob, je ziet blijk wit en je trilt." "Oh gewoon een beetje misselijk.". Hij kijkt me met medelijden aan. "Heb je iets verkeerds gegeten?" "Weet ik niet, heb vandaag ook niet zoveel op" "heb je veel stres?" "Een beetje" "waar heb je stres voor, als je het wilt vertellen officieel". Ik kijk naar beneden, zal ik het zeggen?. Schijt eraan ik doe het gewoon, dan weet ik tenminste wat hij van me vind. "Ik vind iemand leuk, maar ik weet niet of diegene mij ook leuk vind" antwoord ik zacht. "En wie is diegene?". Ik slik en tranen prikken in me ogen. "Het is een jongen" antwoord ik. "Dat geeft niet! Ik moet je ook wat vertellen" zegt Matt. "Oh wat dan?" "Ik val ook op jongens" zegt Matt. Ik kijk naar hem en zie hem glimlachen. "Echt waar?" Antwoord ik. "Ja Rob" "dat had ik niet verwacht" zeg ik. "En ik vind ook een jongen leuk". Ik kijk weer naar beneden. Sowieso niet ik. "Zullen we-" en matt kan zijn zin niet afmaken, ik ren naar de wc omdat ik voel dat ik moet overgeven. Ik doe net op tijd de deur van de wc open en ik hang boven de wc, ik tril helemaal en iemand legt zijn armen om me heen. Ik kan diegene net in de spiegel zien en zie dat het Matthy is, ik begin te huilen. "Het is al goed Robje" zegt Matt. En hij streelt met z'n handen over me rug. Ik ben klaar met overgeven en probeer op te staan, ik zak gelijk weer in.Matt die heeft me net op tijd opgevangen, hij helpt me weer overeind en hij doet zijn arm om me middel heen en met z'n andere arm houd hij mijn arm vast zodat ik op hem kan steunen. Ik buk voorover om me mond te spoelen met water, ik pak een handdoek en veeg me mond af. We lopen weer terug naar me kamer, nog steeds kan ik niet zelfstandig staan. Dus ik steun nog steeds op Matthy, Matt helpt me om op me bed te komen. "Zal ik even een emmer pakken zodat je niet steeds naar de wc hoeft te rennen?" Vraagt Matt. "Graag" zeg ik. Hij pakt een emmer en zet het naast me bed, zodat als ik weet moet ik het gelijk kan pakken. "Wil je nog een glaasje water?" Vraagt Matt. "Ja Isgoed"'antwoord ik. Ik vind het zo lief dat hij zo voor me zorgt. Even later komt Matthy terug met een glaasje water en ik denk ook een paracetamol. "Hier heb je ook een paracetamol" "dankjewel Matt" "geen probleem troppie". Ik vind die bijnaam zo schattig, ik neem de paracetamol in en neem kleine slokjes water erachter aan. Ik zet het half volle glas op me nachtkastje. M'n moeder deed ook altijd zo als ik ziek/misselijk was, ze pakte ook altijd een emmer en een glaasje water. Ik mis der zo erg, mijn vader deed dat echt nooit. Die gaf volgens mij genees om mij en me moeder. Als ik ziek was zei hij altijd "stel je niet zo aan rat" of als ik moest overgeven zei hij altijd "dan had je maar niet zoveel moeten eten" terwel ik al vanaf me 9e een eetstoornis heb. Dus ik at echt nooit wat, dat is ook iets wat me moeder zelfs niet wist.
Ik kom weer uit me gedachtes en zie dat Matt me aankijkt. "Weer je flashbacks?" Vraagt Matt. Ik knik zacht. Hij trekt me voorzichtig in een knuffel, alle tranen die ik nog had kwamen der uit. "Shhh je bent veilig Rob, ik zal je helpen en beschermen" zegt Matt. Toen hij dat zei werd ik al een heel stuk rustiger, hij haalt ons uit de knuffel en dan zegt hij ineens. "Ik vind ook iemand leuk, ook een jongen" antwoord hij. Ik kijk naar hem. "Zal ik laten zien welke jongen ik leuk vind?" Vraagt Matt. Ik knik. Hij komt dichterbij me zitten, en pakt zijn telefoon. Hij draait z'n telefoon naar mij toe. "Deze jongen vind ik leuk". Hij heeft zijn camera naar mij gedraaid. "Op deze jongen heb ik een oogje" zegt Matt, en niet eens 5 seconde later doet hij iets wat ik nooit had verwacht....

1079 Woorden
Wat had Robbie nooit verwacht wat Matthy zou doen?
Dat lees je in deel 15 ;)