Ik wil alleen jou// Mabbie

~Deel 20~

Pov Raoul
Maar opeens gebeurde er iets wat ik niet had zien aankomen, Robbie begint ineens te hoesten en probeert zijn ogen open te doen. Ik kijk Matthy aan en we moeten allebei weer opnieuw huilen, maar dan tranen van geluk. "Hey schat probeer maar rustig je ogen open te doen" zegt Matt. Ik zie Robbie wat bewegen maar geeft geen antwoord, ik zie wel dat hij z'n ogen open probeert te doen. "Goed zo lieffie je kan het, doe het maar op jou tempo" zegt Matt weer. "W-wie is daar a-allemaal?" Vraagt Robbie. "Ik Matthy en Raoul" zegt Matt. "O-Oke, w-waar i-is d-de r-rest?" Vraagt Rob. "Zal ik ze even halen?" vraag ik. "G-graag". Ik sta op en loop naar de ambulance personeel, "als hij dadelijk wat bij is, moeten jullie hem ff op bed leggen en hem proberen eten te geven. En wat drinken, en als der iets is bel ons" zegt 1 van de ambulance personeel. "Komt goed" zeg ik, en ik leid ze weer naar buiten.

Daar staan Koen en Milo nog steeds, ze kijken verbaast als ik met de ambulance personeels naar buiten komen zonder Robbie. Ze rennen zowat naar ons toe. "W-waar is R-Robbie?" Antwoord Koen tussen zijn snikken door. "Die is nog boven" antwoord ik. "Gaat hij mee?" Vraagt Milo. "Nee, hij is wakker geworden. En als het nog langer duurde moest hij pas mee, maar zodra der iets is moeten we gelijk weer bellen." Milo en Koen kijken opgelucht. "Ach jongens toch kom hier" en ik geef ze een knuffel. "I-ik ben zo blij dat hij w-weer wakker is" zegt Koen. "Ik ook maatje ik ook". We staan zo nog ff en dan bedenk ik me ineens dat Robbie de jongens wilde zien. "Gaan jullie mee naar boven?" Vraag ik.
Ik zie Koen een beetje angstig kijken. "Hey maatje, wat is der" vraag ik. "Weet j-je zeker dat h-het goed gaat m-met R-Robbie?" Vraagt Koen. "Ja maatje echt waar" zeg ik. Hij knikt en we lopen met z'n drieën naar boven.

Pov Robbie
Ik hoorde allemaal stemmetjes, maar ik had zo'n harde piep in me oor dat ik niet kon horen wie het waren. Dus probeerde ik me ogen open te doen, maar dat ging niet gemakkelijk door het vellen licht. Ik hoorde iemand zeggen "Hey schat probeer maar rustig je ogen open te doen." Schat? Wie noemt me nou schat? Ik denk even na, Ohja das Matt! Ik probeer me ogen open te doen maar het lukt niet door het vellen licht. "Goed zo lieffie je kan het, doe het maar op jou tempo" ik probeer het. Het duurt echt iets van 5 minuten voor mijn gevoel om ze open te krijgen, maar het is gelukt. Ik zie tot nu toe alleen Matthy, want ik lig op me zij naast hem. "W-Wie is d-daar allemaal?" Vraag ik stotterend. "Ik Matthy, en Raoul" zegt Matt. Ik ga op me rug liggen en zie dat Koen en Milo er inderdaad niet zijn. Ik voel me een beetje naar. Snap ik ook wel, het is natuurlijk niet iets ik je vriend zo te zien liggen. "W-Waar zijn K-Koen en M-Milo?" Vraag ik. "Die zijn buiten, moet ik ze halen?" Vraagt Raoul. "G-Graag". Raoul staat op en loopt de kamer uit met de ambulance personeels.

Ik kijk Matthy aan en we hebben een stevige oog contact. "Waarom, Waarom deed je het schat" vraagt Matthy met tranen in z'n ogen. Ik blijf stil. "Zegt het me alsjeblieft" zegt Matthy nu echt huilend. "Der was niks, ik had der..." en opnieuw blijf ik stil. "Je had der wat..?". "I-ik had der z-zin in..." zeg ik en ik kijk gelijk weer weg. "Het geeft niet, als je het nu maar niet meer doet" zegt Matt. "Beloofd?". En ik blijf weer opnieuw stil. "Beloofd!" Zeg ik. Ik ga proberen recht te zitten alleen merk dat ik gelijk weer een helemaal licht in me hoofd word. Matthy pakt me net op tijd vast en laat me tegen zijn borst rusten. "Zal ik je op bed leggen?" Vraagt Matt. "A-Als je w-wil." Zeg ik. Hij tilt me op en legt me op bed.

Niet lang daarna hoor ik mensen op de trap lopen, waarschijnlijk zijn dat Raoul en de andere jongens. Matt zit nog steeds naast me, hij houd me hand vast en geeft me een kusje. Me deur word open gedaan en ik zie eerst Raoul naar binnen komen, dan Milo, en dan... huh? Waar is Koen. "Raoul?" "Ja?" "Waar is Koen" "Koen moest even naar de wc"
"Ahh okee" gelukkig maar. Raoul geeft me een knuffel en daarna Milo. "Oh maatje waarom" zegt Milo. "Maak je maar geen zorgen Miel, het komt goed" zeg ik. Na 5 minuten praten komt Koen binnen gelopen. Hij kijkt even naar mij en krijgt tranen in zijn ogen. Hij rent op me af en geeft me een knuffel. "Oh Robbie, waarom? Waarom deed je dit? Ligt het aan mij?" En koen begint uit te barsten. Ohnee wat heb ik gedaan... nu denken al me vrienden dat het aan hen liggen... en ook ik begin te huilen. "Nee Koentje, het ligt niet aan jou. Aan niemand hier, ik zal het Jou en Miel wel een x vertellen" "Huh waarom niet aan Matt en Roel?" Vroeg Milo. "Nou... die weten het al...". "Ik snap het" zegt Miel. "Roel kent je natuurlijk al van de hoge school, en Matt is je vriend". "J-ja klopt".
We zij nog een beetje aan het praten en ik krijg ineens stekende hoofdpijn. Matt merkt het op en zegt:" hoofdpijn?". Ik knik en hij geeft een kusje op me voorhoofd. "Paracetamol?" "Graag". Hij loopt naar me badkamer en pakt een paracetamol en een glaasje water. "Doet het veel pijn?" Vraagt Koen diens gestopt met huilen maar soms nog wel een paar snikken achterlaat. "Ja het is echt van die steken weet je wel" "oh zo'n hoofdpijn, ja das oprecht kut ja". Matt komt de kamer weer ingelopen en geeft alles aan mij. Ik doe het pilletje in me mond en spoel het weg met water.

Wat ben ik blij met deze jongens, ik zal ze
nooit meer zo laten schrikken.

1058 Woorden.