Votes, Comments, and sharing the story is highly appreciated.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
MADILIM pa sa labas ay naghahanda na kami ng gamit na dadalahin sa pag-akyat ng Baguio para mga tanghali ay makarating na kami doon. Si Dion naman ay kagabi pa nandito at hindi ko alam kung anong oras sila natulog nila Kuya (o kung natulog ba sila) dahil naglaro sila ng Billiards.
Tanda ko pa 'yong sinabi ni Kuya London na puro kabaliwan 'Hoy Milan, bawal mo nang i-break si Dion! Mas kapatid na ang turing namin sa kaniya kaysa sa 'yo! Ampon!'
Minsan talaga ay iniisip ko ma ipatingin si Kuya London sa eksperto dahil feeling ko ay may ubo talaga sa utak itong kuya ko na ito.
"Iyan lang talaga ang dadalahin mo?" Tanong ni Kuya London noong makita na maliit na Adidas duffle bag lang ang dala ko. "Baka mamaya sasabihin mo na naman Oh my God kulang 'yong damit ko. Naiwan ko 'yong ganito ganyan-ganyan." He said while mimicking my tone.
"Epal ka! Hindi ako ganiyan kaarte magsalita." sagot ko sa kaniya. Tinulungan ako ni Dion buhatin ang gamit ko at pahikab-hikab pa siya dahil sa aga naming aalis. "At saka ang daming thrift shop sa Baguio kung kulangin man ako." Isa sa natutunan ko sa pagbo-boothcamp ang pagiging matipid sa damit para less hassle kapag uuwi.
Pumasok si Kuya Brooklyn sa bahay matapos niyang ma-check ang kundisyon ng kotse. "London, wala pala tayong extra toothbrush saka si Princess. Daan ka saglit sa Seven Eleven sa palengke."
Kumamot ng ulo si Kuya London. "Luh, Kuya! Umaambon oh!"
"Umaambon?" Kuya Brooklyn asked.
"Oo." Sagot ni Kuya London.
"Bili ka pa din. Bilis na motor-in mo ma, hintayin ka namin hangga't inaayos pa 'yong mga gamit." Utos muli ni Kuya Brooklyn, napatingin ako kay London at dinilaan siya. Hindi siya makakatangginkay Kuya Brooklyn, batas ng bahay 'yan, eh.
"Tangina, ito na ang simula ng Villain origin story ko." Reklamo ni Kuya London habang nagsusumbrero at kinukuha ang susi ng Nmax. He left our house habang kami naman ni Dion ay umupo sa couch habang hinihintay si Kuya Brooklyn na mag-ayos ng gamit.
Honestly speaking, si Kuya Brooklyn ang taong pinakamagandang isama sa mga travel dahil planado at plantsado niya ang lahat. All you need to do is to bring yourself at siya na ang bahala sa itinerary, sa mga gamit, at sa mga dapat bayaran.
"Anong oras kayo natulog?" Tanong ko kay Dion.
"Mga ala-una yata?" He yawned again. "Ang sakit pa nga ng mata ko baka matulog na lang ako mamaya sa biyahe, halos anim na oras din naman papunta doon."
"Kaya ni Kuya Brooklyn na apat na oras lang 'yon." Sagot ko sa kaniya. "Bakit naman kayo late natulog nila Kuya?" Dapat nga ay sasama ako tumambay sa kanila sa pagbi-billiards (manonood lang ako) pero mas pinili ko na lang matulog dahil alam kong maaga ang alis namin.
