HunHan [Book 1]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xxxiii

INCHEON GAL ang peg. Fck.

Ang gwapo nya pa rin. Lee Bon Chon. Omg. LBC for short. Magkasama kami sa soccer team dati kaya nakilala ko sya kaso nung college, nagdrop out ako kaya hindi ko na sya nakita simula nun. "Namumula ka na naman. Haha." Natatawang sabi nya. Kasi hindi ko mapigilan. Naaalala ko kasi nung nakita ko ang jumbie hetdeg nya. Dahil nga sa magkateam kami nun, sabay naligo tapos ayon. Wapak. Boom panesz. Pero mas malaki ang kay Sehun. Alam na.

Bulge pa lang, kita na 'di ba?

"K-kasi.. Haha. Musta pre? Yo."

Hindi nya pa alam na.. Sirena ako.

"Ayos naman. Kakauwi ko lang kasi galing States. Dun ko pinagpatuloy ang pagaaral ko." Grabe. Crush ko pa rin ba sya? Kasi eh. Ang gwapo nya talaga. Perfect body. Jeske pe. "Ikaw, kamusta? Luhan? Okay ka lang ba?" Sinuway nya ang kamay nya sa muka ko kaya napailing ako sa pagdedaydream. Ano ba, Lowhen. May Sehun ka na 'di ba?! Nagtataksil kang USA ka! Masama yun ah!

"Yeah, laki kaso eh." ani ko.

Yummy biceps oh.

"Anong malaki?" Ah? Luh sya?

"Y-Yung damit mo." Awkward laugh.

"Ah? Want some coffee?" He asked.

"Beste be libre me bro. Yo." Muntanga lang ako. IKR. Manly kasi ako. Pumasok kami sa malapit na coffee shop sa tabi ng building kung saan naroon ang clinic ni Dr. Muran. I can't help it. Naalala ko yung pagfafanboy ko sa kanya noon. Hindi nya alam na ako ang nagnakaw ng boxer nya. Huehue. Trip lang naman kasi pink yun eh. Landi 'di ba? Nagkwentuhan lang kami just like the old days. Naguguilty ako. Gusto kong sabihin na berde ang dugo ko pero 'wag nalang.

"Hahah-" Napatigil ako sa kakatawa kasi nakita ko si Sehun sa labas na nakatingin. I looked at my watch. Paktay. Ilang minuto na palang tapos ang consultation nya. "Ah, mauna na ako, Bon Chon. Regards nalang sa mother mong si Lee Bugin." Paalam ko. Napatayo ako at napatayo rin sya. Jeske. I could smell trouble. Trouble is my destiny. Sumunod sa akin si Bon Chon
. Bakit? "Haha. Salamat sa kape at kwento. Nandito na kasi boss ko. Ayon oh." ani ko. Pareho kaming napalingon kay Sehun na ilang lakad lang ang layo sa aming dalawa.

"Oh Sehun, anak ni Oh Ranggu?"

"Kilala mo si Mr. Oh?" I asked.

He smirked. I swear, kakaiba ang smirk na ipinakita nya. He knuckled, "Let's just say na may mga bagay sa nakaraan na hindi basta makakalimutan." Bon Chon's words though, I dunno why I feel bothered about it. Pwede namang positive thought, baka kasi tinulungan sila ng pamilya Oh. Tama. Inisponsor-an siguro sya sa pag-aaral nya lalo na't sa ibang bansa pa sya nag-aral.

"LUHAN!!" tawag ni Sehun.

"NAE, GAYO!" Incheon gal kuno.

Natutuwa kasi ako sa acting ni Daddeh Se dun eh. Ang natural ng arte nya. Kaso inis. Siniship ba naman sya sa kapatid ni Moon Gayoung dun like what the fck? Gusto nyo bang maghalo ang balak ni Kyungsoo and ni Fafa Jongin? Choco na gatas ang labas o, baka gatas na choco? What's your bet. I was about to take a step pero hinawakan naman ni Bon Chon ang kamay ko.

Sehun's face, his prying eyes.
.
.
.
BOOM WARAK na naman ako.

"See you again, Lu Han."

Tinap nya ang balikat ko. Fuchsia.

Yumuko nalang ako bago tumalikod. Bakit kinikilig ako? Huehue. Ang ultimate crush ko nung middle school, ang nagbinyag sa birhen kong mga mata but it's just in the past now; plain memories. Nginitian ko si Sehun pero hindi nya ako pinansin. Patay talaga ako nito. Galit sya sa akin, galit sya. Ayoko talaga ng ganitong hindi nalang ako kakausapin. Mas gusto ko pa yung sigawan nya ako nang sigawan o, sungitan. Not this.