HunHan [Book 1]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

ix

Ito na ba ang tinatawag na sparks?

Ang sparks ay nagsisimula sa poste.

Sehun cleared his throat and looked away. Napakamot nalang ako sa ulo ko. Bakit ba kasi sinabi ko pa yun? Ang awkward tuloy. Imbes na bumaba sya ng hagdan, nagulat ako nang bumalik sya sa kuwarto nya. Ano kayang kukunin nya? I shrugged. Bumaba na ako pero sa pangapat na hakbang ko'y tinap ni Sehun ang likod ko. Muntik na ako mahulog dahil sa gulat. Nakangisi sya ah?

"Natatakot ako sa ngisi mo, Sihun."

"Bakit? Kala ko ba bagay?" aniya.

"Iba yung ngisi mo. Maala-dimunyu."

Ngumisi sya ulit at hindi na pinansin ang sinabi ko. Isa pa yun. Hindi man lang sya nagreact sa sinabi kong maala-dimunyu ang ngiti nya. Something's fishy ah? "I'm already bored. Let's go out! I just want to stroll down the street.." Agad na hininila nya ang braso ko, "Don't worry, hindi ito malalaman ni Junmyeon hyung. It's just between you and I," He said as he winked at me. Kinindatan nya ako! May fishy talaga! Binawi ko agad ang kamay ko.

"Hindi, pwede!! Dito lang tayo! Hindi tayo aalis dito! Umayos ka, Sehun ah. Dyan ka sa sala at manuod ka ng Pokemon! Hindi, Doraemon nalang pala ha?" Ito na naman kami. Umiiral na naman ang katigasan ng ulo nya. Ako na naman malilintikan dito. Keso pinabayaan ko sya, ganito ganyan. I will be the one to blame. "Basta, hindi na tayo lalabas. No room for another scandal. I-Ibibili nalang kita ng bubble tea." sabi ko.

"No, we'll go out." He insisted.

"Sihun, hindi nga pwede!"

Hinawakan nya ang kamay ko, "Ganito ah? Mamili ka, Luhan. Sasama ka at mageenjoy tayo o, mananatili tayo dito at pahihirapan kita?" Napalunok ako. Pahihirapan? Ayoko nun. Baka hampasin nya na naman pwet ko. Baka this time hindi na kamay at tubo na pamalo nya. "You have three seconds. I want you to choose. Now, hirap o sarap?!" Nanlaki ang mata ko. Hirap o sarap? Lul.

Sarap nalang? Pero, hende eke sure. Hindi ako makapagdecide. Naguguluhan ang isip ko pero mukhang nakakaexcite ang sarap? Jeske, napopollute ang utak ko. Ano bang ginagawa sa akin ni Oh Dimunyu? Napakagat ako sa labi ko. Ano bang pipiliin ko? Oghad. Hindi ako makapagdecide. No. Feeling ko nasa initiation ako ng isang frat.

"Tsige ne nge, sandali lang ah?"

"Good choice. Ah, nakalimutan ko nga pala yung shades and cap ko. Paki-kuha sa taas. Huwag mong hahawakan ang gamit ko ah? Make it fast!" aniya. As if na may gusto ako galawin dun. Umakyat na ako at kinuha na ang kokompleto pagdidisguise nya. Paano kung may makakilala pa rin sa kanya? Edi, lagot. Dudumugin kami. Pagbigyan na nga. Dahil sa idol sya, bihira nalang makalabas.

Nagmamadaling lumabas ako pagkakuha ko nung kailangan nya. Natanaw ko sya sa may paahan ng hagdan. Sa natitirang ilang hakbang, napatid ako. "Sehun!" sigaw ko nang mawalan ng balanse. Akala ko talaga sasalampak na mukha ko sa sahig but then I felt Sehun's hand on my waist. "Pitingini," Napamura ako kasi sumayad ang labi ko sa gilid ng labi nya as in, sa gilid. Malapit na!

"Baka mahulog ka ng tuluyan,"

"Ha?!" I said.

"Mahulog ka sa akin," He said, looking into my eyes. "Don't fall, Luhan. Masasaktan ka lang. Baka hindi na kita masalo." sabi nya saka ako binitawan. Napaisip ako sa sinabi nya. Why do I feel like, may ibang gusto sya iparating sa akin? Kinuha nya ang shades saka sinuot ang cap nya. "Umalis na tayo!"

Pagkatapos, lumarga na kami. Ang daming fangirls na naman na nagaabang sa labas. I dunno kung paano talaga nila nalaman ang bahay ni Sehun. Siguro sinundan nila. Otw, nagring ang phone ko. Si Kyungsoo. Shoot. Hindi ko pa nga pala sinasabi kung nasaan ako. Baka nagaalala na sa akin si Eomma.. Nilipat ko na sim ko sa CP ni Sehun, bakit hindi ko pa sila tinext? Lagot ako nito!