xxviii

9.5K 579 131
                                    

#CheerUpTaehyung

Luhan

"Pft, you sure know how to make me smile, Luhaen but I think it's much better if you'll wear nothing." Sehun said while dancing his eyebrows in such a teasing way. Tawa lang sya ng tawa nung dinukot ko undies ko. Inis. Ewan ko ah pero hindi ata sa akin 'tong undergarments na suot ko ngayon kasi mukhang XL 'to, Medium lang naman ako. Hindi kaya, isa sa kanto boys? O kaya Kyungsoo? Maliit lang yun kaya for sure hindi. Hindi kaya kay Jongin? Hindi rin eh. Possibleng maligaw sya, paano ninanakaw kasi ni Kyungsoo sa sampayan. Gagu kasi.

Napatigil ako sa pagiisip nang lalong ilapit ni Sehun ang katawan nya sakin, levelling my face. "A-Ah bakit? May dumi ba ako sa mukha?" Hinawakan ko ang pisngi ko and wipe it. Ganito talaga ang laging reaksyon ng dibdib ko sa tuwing magkakalapit kami ng ganito, ang bilos ng beat nya. I held my breath when he instantly placed the back of his palm on my forehead. Now what?

"Are you sick or something? Namumutla ka ata?" Napahawak ako sa pisngi ko't iniwas ito sa kanya. Ang panget ko ba? Hindi kasi ako nakatulog kakaantay sa tawag nya eh. "Hindi ka ba nakatulog kakaantay sa tawag ko?" I just shooked my head but my brain is saying 'oo, gagu nagantay ako.' But good thing si Zitao ang kasama nya to eat some foods at certain restaurant. Food buddies nga sila talaga. Ngayong injured si Zitao, paano na ang Ekso kung wala sya? Hindi na sila kompleto? Kulang sa stage?

"Hindi ah. Maaga ako natulog."

Sehun tapped my cheek, "Don't lie, I can read you easily, Luhaen." Nagiwas ako ng tingin sa kanya but he lifted my chin up to meet his gaze, "Don't lie, never ever, okay? You know how much I hate liars." Too bad. I just made one today. Nagsinungaling ako tungkol sa pagtulong ng Appa nya sa amin. Gusto ko munang mabigyan ng linaw yun so I could explain to him clearer. He might probably misunderstood everything. Baka kung anong isipin nya sa pagyayaring yun.

"Oo na, nagalala kasi ako." I confessed.

"Don't wait next time." He said, "I left my phone at the car and when I get home, I'm too tired to check it." He gasped for some air and heaved a heavy sigh, "Zitao seems to have a serious injury at his right foot. As to what the managment said, he needs to rest. He won't probably be joining us for a couple of weeks." Pagkukwento nya. What even surprised me is that, he's now atleast sharing something to me. Napangiti tuloy ako kahit na nakakalungkot ang balitang dala nya. Hindi na kami puro bangayan na lang tulad ng dati. Naglevel up na kami ah.

"He'll recover in no time." I said.

"I don't know, he's been acting weird these days. He wants to go to Qingdao and spend the rest of recovery there." aniya. Napatitig ako sa mga mata ni Sehun dahil sa tinging ipinukol din nya sa akin. It's a stare with full of hidden meaning and sadness to be exact. Iba pa naman tumitig ang isang Oh Sehun. Intimidating ng dating, matutunaw ka dito. "He'll come back, right?" dugtong nya. One thing is for sure, he's worried and scared that Tao might left the group soon.

"He will, don't you trust him?"

"I trust him." He answered. Napangiti ako. Sehun may seem to appear as emotionless kind of person but people don't know that he knows how value people around him. In his state, cold side is only his front line but he's as fragile as a kid inside. I like this Oh Sehun guy, the child buried inside the evil, Oh Sehun. My two faced daddy Sehun. Ayiiih. Kilig ang utong ko eh.

"Don't overreact, Hunnie."

Huang Zitao, I know, he'll stay.

He grinned, "Hunnie? I like it."

HunHan [Book 1]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]Where stories live. Discover now