စစ်မင်းဟန် နဲ့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ချင်၍သာ ဖေဖေ့ အိမ်တွင်အိပ်ရန်ပြောခဲ့သော်လည်း ဖေဖေ့ ရှေ့မှောက်သို့ညဘက်ကြီး ဘယ်မျက်နှာနှင့်ဝင်ပြီးသွားတွေ့ရမလဲဆိုသည်ကို မဒီ မသိပါ။ ထို့ကြောင့် ပန်းချီ့အိမ်တွင်သာအိပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပန်းချီသည်လည်း ခင်ပွန်းနှင့် ၂ နှစ်အရွယ်သားလေးကိုထားခဲ့ပြီး မဒီ့ အခန်းမှာလာအိပ်ပေးသည်။
"နွေမဒီ...နင်ဒီလိုပဲနေတော့မှာလား..."
"မမရယ်မပြောပါနဲ့တော့"
"သူတို့ပြောတာကိုဘာလို့ ပါးစပ်ပိတ်နားထောင်နေတာလည်း"
"မဒီ ဘာပြန်ပြောရမှာလည်း ပြန်ပြောလည်းအခုလို ရန်ပွဲလိုပဲ အဆုံးသတ်သွားတာပဲလေ"
"အရင်က နွေမဒီ ဘယ်ရောက်သွားပြီလည်း...ကပ်ကပ်လန်အောင်ပြန်ရန်တွေ့တတ်တဲ့ နွေမဒီ ဘယ်ရောက်သွားပြီလည်း"
"အဲ့ နွေမဒီ က သေသွားတာကြာပြီ...အဲ့နေကတည်းကသေသွားတာ..."
မဒီ့ ရက်ထဲမွန်းကြပ်လာသည်
"နင့်အဖြစ်ကလည်း..."
"မမရယ်မပြောပါနဲ့တော့...မဒီ အရမ်းစိတ်ညစ်နေတယ်"
"မဒီရယ်...နင့်ကိုယ်နင်လည်းပြန်ကြည့်ဦး...ပိန်သွားလိုက်တာ...နင်နေရာကောင်းရဲ့လား"
အိပ်ရေးပျက်ထားတဲ့မျက်ကွင်းတွေနဲ့ သိသိသာသာ လျော့ကျလာတဲ့ မဒီ့ ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကြောင့် အစ်မတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ပန်းချီမှာ ညီမဖြစ်သူအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်မိနေသည်
"ဒီလိုပါပဲ..."
"ဘာကို ဒီလိုပါပဲလည်း...ကောင်းတာလား မကောင်းဘူးလား"
"ကောင်းပါတယ် ဒီတိုင်း အစာအိမ်လေးနည်းနည်းဖြစ်ချင်တာ"
"နင်ထမင်းသေချာမစားဘူးမလား"
"စားပါတယ်...တစ်ခါတစ်လေ အိမ်အလုပ်တွေနဲ့ဆိုတော့ မေ့သွားတာလောက်ပါပဲ"
"အိမ်အကူခေါ်လိုက်လေ..."
"ရှိတယ်လေ"
"ဟာအဲ့ဒါ ထမင်းချက်မဟုတ်လား...အိမ်သန့်ရှင်းရေးတွေဘာတွေ လုပ်ဖို့ အိမ်အကူကိုခေါ်ခိုင်းတာ"
YOU ARE READING
အပြစ်အကြွေး (Our Fault)
Romanceမထင်မှတ်ပဲ ကြူးလွန်မိလိုက်တဲ့ အမှားတစ်ခုကြောင့် တစ်ယောက်ဘဝကိုတစ်ယောက်တာဝန်ယူလိုက်ရတဲ့အခါမှာ စစ်မင်းဟန် နဲ့ နွေမဒီ တို့နှစ်ယောက် သူတို့ရဲ့အပြစ်အကြွေးတွေကိုအပြန်အလှန်ဆပ်ရင်း သူတို့ရဲ့အိမ်ထောင်ကိုဘယ်လိုရှေ့ဆက်ကြမလဲ မထင္မွတ္ပဲ ၾကဴးလြန္မိလိုက္တဲ...
