Reaching the Sky

22

note: hemlo again hihihi nasabi ko na 'to noon pero sasabihin ko ulit. kayo humiling neto ah, walang sisihan talaga HAHAHAHAHA anw, quick chika na nawalan kami kuryente while im writing pero dahil lahamz ko kayo so much, i-push natin 'to HAHAHAHA advance sorry and goodluck! sleep well and enjoy, readers!

ps: doon sa reader na graduation daw kanina, congrats and happy graduation to you! all the hardworks ay worth it sa huli, keep fighting everyone! and if you think na no one is proud sa inyo, im here! supporting all of u silently!

Y/N's POV

Matapos 'yong ganap sa baba ay dumiretso na rin kami sa kwarto ni Tricia dahil pareho rin kaming pagod sa mahabang byahe.

"Where are you going?" Tricia asked nang mapansin na didiretso ako papunta sa kwarto ko.

"Uh sa room ko?"

"Bakit ka pupunta ron?"

"Bakit hindi?"

Umirap siya at yumakap sa akin. "Sa room ko na lang ikaw mag stay," she said and gave me a sad look.

Hay, Lord. Ang rupok ko po so much sa babaeng 'to.

"How can I say no to you, cutie?"

Agad na nagliwanag ang mukha niya at ngiting ngiti na tumitig sa akin. "I'll get something lang sa room, then punta na ako d'yan,"

Tumango siya at naunang pumasok sa kwarto niya. Nginitian pa niya ako bago tuluyang isinara ang pinto.

Nang tuluyan siyang mawala sa paningin ko ay doon ako nanghina. Napahawak ako sa pader at dahan dahang nag lakad papasok sa kwarto ko.

I made sure na nailock ko ang pinto bago naupo sa kama at kinuha 'yong gamot sa bag ko. I took two tablets this time.

Hindi ko kinakaya.

Mabuti ay naitago ko kanina nung nasa baba pa kami at kasama ko pa si Tricia.

I quickly called someone at mabuti na lang ay agad niya 'yong sinagot.

Our talk lasted for a few minutes and it somehow made me calm a bit. I had no to choice but to call her dahil ayokong humarap ako kay Tricia nang ganito. At mabuti na lang ay kahit papano kumalma ang utak ko at nabawasan ng isipin.

I will always be thankful for her.