Chapter 8

4.4K 107 24
                                    

Sidney's POV

This is my biggest nightmare. Alam kong malaki ang pag kakamali ko even if I say how really sorry I was, It's not enough. Pinagkait ko ang pagiging ama niya kay Sandler. I was wrong!

He moved closer and held my shoulders. I can't look at him at nakakatakot ang nanlilisik niyang mga mata.

"For three years.. Bakit hindi mo sinabi sakin?! Bakit mo pinag dadamot sakin ang anak ko?!"

He was seriously mad and I'm guilty. Humagulgol ako sa pag iyak. If only his stares could kill, then I'm seriously dead. I can't even look at him that's why he keep on shaking me.

"I-I'm sorry Caleb.. I'm really sorry. Hindi ko sinasadya." I tried to look at him just to show how sorry I was but he only smirked angrily. Alam kong may karapatan siya kay Sandler and there's nothing to blame but myself.

"IS THAT ALL?! REALLY SIDNEY?! FOR THREE YEARS KAHIT ANINO MO HINDI KO NARAMDAMAN! YOU CAME BACK AND GET A CHANCE TO TELL ME ABOUT HIM PERO HINDI MO PA RIN GINAWA! TAPOS SASABIHIN MO NA HINDI MO SINASADYA?! THAT'S BULL$HIT!"

He was really shouting and I finally heard Sandler crying. Nagising siguro siya sa ingay at lagabag ng pag wawala ni Caleb. Kakausapin ko pa sana si Caleb but Sandler caught his attention at tinungo na niya ang direksyon ng kwarto.

"Caleb.. Can we talk about it first please? Mag usap tayo ng maayos." But he didn't listen. I tried to held his arms para pigilan siya but he was too strong. Nag patuloy ito sa pag pasok sa kwarto. Malakas ang kutob ko na baka kunin niya si Sandler and I'm afraid na baka hindi ko na ito makuha o ibalik pa sakin.

As soon as he found our son, ay agad na niya itong binuhat sa bisig niya. He tried to stop him from crying but it didn't work. Kahit ako ay hindi ko mapigilan ang pag iyak dahil sa sakit na naramdaman ko. I saw the sadness and confusion in Sandler's eyes. Hindi ko kaya.. I shouldn't let this happen. Dapat sinabi ko na lang ng maayos kay Caleb ang tungkol sa baby namin. Hindi na sana umabot sa ganito na baka mawala sakin ang anak ko.

"Shhh.. Please don't cry.. I'm your daddy.. Daddy is here okay?" Lalong nanlaki ang mga mata ko ng makita kong kinuha nya ang bag ni Sandler. Kita ko din sa mata ni Caleb ang luhang pinipigilan niyang pumatak.

"What are you doing? Please Caleb. Wag mong gawin sakin to.. Hindi ko kaya.. Gawin mo lahat ng gusto mo, wag mo lang siya ilayo sa akin."

He went out of the bed room pero sinubukan ko siyang pigilan. Caleb stopped in front of the door to face me. Patuloy ang pag agos ng luha ko baka sakaling makinig siya.

"I've already wasted three years of my life without my son!!! And now, I won't let it happen again!!! Sandler is my son and he's mine."

Tinalikuran na niya ako at wala na kong magawa. I tried to grab Sandler kaya tumigil siya sa pag pihit ng pinto. Ayokong masaktan ang anak ko kaya hindi ko siya makuha. For the last time Caleb faced me again. Wala akong ibang magawa.

I slowly bend my knees down at kumapit sa binti ni Caleb.. I don't have a choice.

"Please don't take my son away. I'm begging you Caleb. He's my everything. Please.."

I kneeled while pleading. Wala akong pakielam kahit gaano kababa ang ginagawa ko. I can't afford to lose my son.

Siya lang ang tanging hinuhugutan ko ng lakas.

My son is also crying dahil sa gulo na nakikita niya.

Caleb is already carrying him.

At wala akong magawa para makuha ang anak ko ng hindi ito nasasaktan.

Prison of Lies (Partners in Crime Book 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon