Lantria Supremo De Luna

Kabanata 45: Aramina

Luna's POV

Kinakabahan ngunit pilit kong pinapakalma ang aking sarili habang naghihintay sa pagbabalik nina Ela dito sa palasyo. We plan to bring my father's body on it's spirit but I'm not sure if it will be successful dahil sigurado akong magugulat si Zap once na makita niya ang mangyayari. Sana lang ay magawa nilang mapag-isa ang dalawa ng hindi alam ni Zapira.

"Masyado kang maraming iniisip," anas ni Leo na lumapit sa akin at tiningnan din ang tanawin sa ibaba mula dito sa balkonahe ng palasyo.

"Do you think we will overcome all of this?", I ask. Ang dami ng gumugulo sa isipan ko ngayon. Gusto ko ng klarong sagot na makakatulong na pagaanin ang sitwasyon. He sigh.

"I never experience such battle of problems like this, walang nangyayaring ganito bago ka...", I look at him, waiting to continue his words, "I'm sorry," he mumbled, unable to mutter the next words he was about to say.

Alam ko na naman ang kasunod ng mga salitang iyon eh.

"You don't need to say sorry, totoong gulo ang hatid ng pagbabalik ko dito. Who have thought that I am deeply connected on this world? Ang alam ko lamang naman ay ako ang napiling bagong mandirigma ng ating henerasyon," anas ko at tiningnan ang mga mamamayan sa ibaba. They are peaceful. Hindi kagaya ng una kong tingin sa Falleria na madilim, at panay masasama ang mga nakatira dito.

"Your really bring the mess," napakunot ang aking noo sa kanyang tinuran, payak itong tumawa at tumingin sa akin, "but not on mine," anas niya na otomatiko kong ikina-angat ng mukha.

Our eyes met. My heart is pounding. Kagaya ng naramdaman ko noong sunduin niya ako sa lumang mansyon sa mundo ng mga tao. But it's not vague like the first time I feel it. Nakakalunod pa rin ang mga titig niya sa akin. I don't know why but I like his eyes staring at me. I gulp when he grab my hand and intertwined his fingers on mine. Our mark light up again.

"You're really my mate, no doubt," he said as if what he says is unbelievable. Inis kong binawi ang kamay ko.

"Eh ano naman ngayon kung ako ang mate mo, huh? Ayaw mo naman ata eh di wag. I will cut the red string that connects us," saad ko ng hindi pinag-iisipan ang mga sinabi ko.

Shit ka naman self? May pa-red string ka pang nasasabi diyan. Ano? Don't tell me aaminin mo na sa iyong sarili na gusto mo na rin siya?

"I mean, you only like me because I am your mate pero kung hindi ako ang mate mo hindi mo rin naman ako magugustuhan right?", ouch. Nasaktan ako sa sarili kong salita. Lintek na dila.

Sumeryoso si Leo at tumitig sa akin. Ugh! Mas lalo akong nailang!

"Yeah, I don't like you," isa pang ouch yung sinabi niya. Ang sakit sa dibdib, ang bigat-bigat lalo pa na sinabi niya iyon sa malamig na boses, pati mukha niya, wala ring emosyon. Naiiyak na ako, kainis naman.

"And I lie," lihim kong kinagat ang ibaba kong labi at pilit pinipigilan ang sarili kong hindi humikbi. Kainis naman. Kung kailang aaminin ko na sa sarili ko na gusto ko na din siya saka naman niya iyon sasabihin.

Yung weather dito sa Falleria, naging gloomy na dahil sa nararamdaman ko. Tsk.

"You don't have to say that Leo, alam ko naman na napipilitan ka lang dahil ako ang mate mo, tell me, paano ba maaalis ang pagiging mate ko sa iyo?", ugh! Self! Ano ba naman yang sinasabi mo? Masakit na huh.

Wala na akong makitang emosyon sa kaniyang mukha. Hindi ko na rin ito mabasa.

"You didn't get me Luna," inis akong napatingin sa kanya. I blink that cause my tears to fall on my cheeks. Nag-karoon bigla ng emosyon ang kanyang mukha at ito ay ang gulat at ang pag-aalala.