Amidst the Clandestine Heartache

Kabanata 19

Kabanata 19

Pagka-uwi namin sa bahay ay kaagad akong nagmadali. Pero hindi ko pa rin naiwasang asarin ang kapatid ko bago ako pumasok sa loob ng kuwarto ko.

“Ate nga. Stop it. Masyado kang natutuwa sa buhay,” saway pa ng kapatid ko. Still, I didn't stop. I continue annoying him.

Noong nasa kuwarto na ako, naghalungkat agad ako ng maisusuot para sa date namin. Hindi naman ito yung first time na date namin pero ito kasi ang first time na official na kami kaya dapat maganda talaga ako.

Baka ikahiya pa ako ng boyfriend ko. Ayoko naman nun.

When I found a knee-length black halter dress, I took it out and decided to use it.

I took a bath before I put some light make-up on my face. Ayoko namang kapalan dahil hindi iyon bagay sa akin. Kaunting light make-up at ikinulot ko ang dulo ng buhok ko.

After some hours of preparing, I finished at exactly 8:15 pm. May meeting pa siya kaya sigurado akong ma-le-late siya sa pagpunta rito sa bahay kaya sinigurado kong maganda ako sa date namin ni Calcifer. But as I walked down the stairs. I saw him. Seating on the couch.

Isang hakbang na lang ay makakababa na ako ngunit tila ba tumigil ang mundo. Tanging si Calcifer na lamang ang nakikita ng mga mata ko na prenteng nakaupo.

He stand up and slowly walks towards me on his suit and tie. He's clean cut. Napansin ko ring malinis ang kaniyang mukha, wala na siyang stubbles. Napakabango pa. His ash gray eyes captivated me.

Ang gwapo talaga ng boyfriend ko!

Shet?!? Inlove na ba ako? But, nah. I'm not.

Na-a-attract lang ako sa kagwapuhan niya. Iyon ang patuloy kong paninindigan. Akala ko tuluyan ko nang naibukas ang puso ko kay Calcifer pero takot pa rin pala ako. Takot pa rin akong isugal ng buo ang puso ko.

Boyfriend ko ba talaga ang nasa harapan ko ngayon?

“Hey, love! Let's go?” I came back to my reverie when he spoke.

“Ha? Ayy oo nga. Tara na!”

Casual akong kumilos. Hindi ko ipinahalata sa kaniya na na-a-apektuhan ako sa kagwapuhan niya ngayon.

“You are so gorgeous, not just tonight, love but always,” puri pa niya o baka pambobola. He kissed my forehead. Ginawaran niya rin ng halik ang likod ng kamay ko. Ngumiti lang ako sa kaniya 'tsaka nagpasalamat sa matatamis niyang mga salita na nagpaparupok sa aking sistema.

Ipinagpaalam na niya ako kila mama na ngiting-ngiti rin. Ang sabi pa ay kahit hindi na raw ako ibalik. Jusme, ibinugaw ba naman ako.

“Where are we going?” tanong ko noong nasa loob na kami ng kotse niya at tinatahak na ang daan patungo sa lugar kung saan siya lang ang nakakaalam. Chour.

Parang kanta iyon ah. Pinalitan ko lang ng word.

He buckled my seat belt. At heto na naman ako, kinikilig ng very very light sa simpleng ginawa niya.

“It's a surprise, love. Just wait for wait, But before we went there. I want to tell you something. Remember the day when you said that my endearment for you is corny? I have now a new endearment for you, love.” He winked at me then he continue his speech.