Legend Of The Night Owl

25 × Mission

 @yesungxx1907: Bölümümü sana ithaf ediyorum, sesi muhteşem hanımefendi. Umarım, bu bölüm sana ithaf edilmeye layık bir bölüm olmuştur. Umarım sesin kadar mükemmel bir bölüm olmuştur. Bölüm hakkındaki düşüncelerini fazlasıyla merak ediyorum. Sana söz verdiğim gibi mükemmel uzun bir bölüm yazamadım, ama elimden geleni yaptım. Beğenirsin umarım. Bölüm senindir. Seni seviyorum <3

@bigbanggx: Yorumlarını çok seviyorum. Umarım her daim burada olup yorum yazmaya devam edersin. Çok kısa bir süre oldu yorum yapalı, keşke daha önceden bulsaydın diyorum içimden. Ama geç olsa da güç olmadığı için mutluyum. Seni seviyorum...

@damlaa122: Bu bölümün sonunu okuduktan sonra vereceğin tepkiyi görmek isterdim. Herkesin görmek istiyorum ama en çok senin... Yine beğenmedim yazdığım bölümü, ama sonu cidden iyi oldu. Bana sövme Drama Kraliçesi. Çünkü her son, bir başlangıç Bana güven :D

@DenizzLovato: Sonunda yeni bölüm! Buyur, oku. Bu bölümde ne tepki vereceksin, nasıl delireceksin merak ediyorum. Umarım beğenirsin. Yorumlarını her daim görebilmem dileğiyle...

@arjin-oxox: Sevgili okuyucumcum, senin gibi eskiden bu zamana kadar beni takip eden çok okuyucu yok. Sana sahip olduğum için çok şanslı olduğumu belirtmek istiyorum. Ve yorumların kadar iyi hikaye yazdığını da... Seni seviyorum. 

@NiallAshton: Bir ithafı hak ettin bence. Profilime yazmanı çok seviyorum. Beklemeni, ve kelimelerini... O kadar tatlısın ki. Bir gün bilgisayarın içinden geçip sana ulaşıp yanaklarını sıkarak morartmak istiyorum. Çok pis seven bir insanım :d Ayyy, keşke yapabilsem. Neyse. Bana hep yorum yap. Ben de sana ithaf yapayım. Nolarrrr :D Seni seviyorum...

@hopeyouseedream: Bölüme müthiş katkıların için teenk yu bebeğim. Sen olmasan ne yapardım? Ben de herkes gibi Adam şokunda olduğum için ithafları kısa tutuyorum. Ne dediğimi okuyunca anlayacaksın: Seni seviyorum :*

^^Bölümün sonunda bana küfretmemeninizi diler, geç yayınladığım için feci özür dilerim. Sizleri seven "ben"... ^^

Her yer karanlıktı. Şiddetle esen rüzgârın ve yağan yağmurun çıkardığı ses dışında hiçbir şey duymuyordum. Kendi etrafımda dönüyor, nerde olduğumu algılamaya çalışıyordum.

Başımı kaldırdım. Gökyüzünde parıldayan yıldızlardan ve aydan eser yoktu. Neredeydim, bilmiyordum. Sadece bir an önce buradan kurtulmak istiyordum.

Elimle dokunabileceğim bir şeyler ararken, bir baykuşun ötüş sesi duydum. Bu ne benim baykuşumun sesi, ne de Zayn’in baykuşunun sesiydi. Kanat çırpışını duyabiliyordum. Hiçbir şey yapmadan bekledim. Ve baykuş, tam önüme kondu. Ayaklarımın hemen yanındaydı. Bana bakıyordu. Karanlıkta parlayan tek şey gözleriydi. Geceye karışması gerekirken, nasıl parlayabiliyordu?

“Blackburn,” diye selamladı beni. Bu baykuşu biliyordum. Onu bir kez daha görmüştüm. Etrafımda kimsenin olmadığı, başka bir zaman…

Düşünceler beynime nüfuz edince, şu an rüyamın içinde olduğumu idrak edebilmem uzun sürmedi. Bu baykuş daha önce de rüyama girmişti. Gece karası, büyüleyici baykuş… O Gece Kuşu’ydu! Herkesin elde etmek istediği baykuş... Efsane onun için yazılmıştı.

İyi de, benim rüyamda ne işi vardı?

“Kendine dikkat et,” dedi korkutucu sessizliği bozarak. “Sevdiklerine de öyle…”

Kaşlarımı çattım. “Neden böyle söylüyorsun?”

“Çok yakında, hayatlar tehlikeye girecek. Kurtuluş senin ellerine geçtiği an, acele et. Bedenler ve kalpler yaralanacak. Hayatlar riske atılacak. Sevdiğin ruhları, onlar göçüp gitmeden yakala ki, pişman olma.”