She's just a Boyish

CHAPTER 7

*Expect the Typos and grammar:)*

Memories.

Bullet's POV

After of my shocked moment, Lester called me to eat. Nandito na din kami ngayon sa dining area nila. While Basti is looking at me like he wants to kill me. This guy, malaki talaga galit niya sakin. Katabi ko si Lester at sa Kabilang parte naman niya ay si Tita Odette, Basti's mom. Wala daw si Tristan dahil may inaasikaso sa company nila.

Napatigil ako sa pag-iisip ng may magsalita. "So, mind telling me what's your full name, and who's your parents?" Tanong ni tita Olivia. "Sorry po, napakabastos ko naman po at hindi ako nagpakilala ng maayos." Sabi ko at nagkamot batok. Ngumiti lang siya. "I'm Bullet, Bullet Dwyane Williams. My parents, they're Mildred and Finn Williams." I said. Napalitan ang reaksyon niya. Mula sa nakangiti ngayon ay shock na siya. "Really? What a small world! Me and your mom is Best friend! Kamusta ka na? You're now a grown man! I thought nasa Germany kayo? Mildred told me, you're leaving for good. But now, I can't believe this! Kala ko di na kita makakausap eh! Kala ko iniwan mo na si Jane. Ano nga ulit tawagan niyo ni Jane noon? Kamote? Kamatis? Tama ba?" Sunod-sunod niyang tanong sakin at biglang tumingin kay Lester na kasalukuyang naguguluhan. "Ok naman po ako tita Olivia, about po doon sa Pag balik namin sa Germany I ask mom if I can stay here. Gusto ko kasing hanapin si Kamote. And now my very dream was come true katabi ko na siya ngayon. Hindi po kasi ako naniniwala na pati siya nadamay sa nasunog niyong bahay, and I'm thankful for that." Sabi ko at ngumiti. "T-teka lang po? Ano bang nangyayari? Wala akong maintindihan? What do you mean mom, na ako si Kamote? Mag kakilala kayo ni Bullet? Wait, I can't understand!" Sabi niya at halata naman talagang naguguluhan siya.

Biglang tumayo si Basti at hinatak ang braso ng kasalukuyang umiiyak na si Lester. "Let's go outside, baka kung mapaano ka." Sabi niya kay Lester. Bumaling naman siya sa iba. "Mag papahangin lang kami." At umalis na silang dalawa.

Nakaramdam ako ng lungkot dahil hindi nga talaga niya ako makilala. Kirot sa puso dahil akala ko kapag nagkita kami magiging masaya siya. Ako lang pala. "Ahm Bullet ijo, alam kong nagtataka ka sa inaasta ni Jane, the thing is she was suffering from amnesia, that's why hindi ka niya maalala kahit yung nangyari nung gabing yon hindi niya din maalala." Malungkot na saad ni tita Olivia. Ngumiti na lang ako ng pilit at pinagpatuloy na ang pag-kain.

Lester's POV

Anong nangyayari? Bakit hindi ko alam? Ako yung tinutukoy ni Bullet na Kamote pero bakit di ko siya maalala? Although I remember my family, pero bakit si Bullet hindi? Alam ko yung kabataan ko. Pati din yung nangyaring sunog noon.

Flashback

Naglalaro ako ng mga bago kong laruan nang biglang kumatok ang mga maids kaya naman dali-dali ko itong pinagbuksan. Pag bukas ko, ang makapal na usok ang sumalubong sa akin at bigla akong binuhat ng isa sa mga maids namin at tumakbo siya palabas. After niya akong nailabas sa kwarto ko ay dumiretso na kami sa mismong labas ng bahay.

Natakot ako nang makita ang bahay namin, natupok na 'to ng apoy at nagmistulang pailaw ito.

Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni yaya, siya pala ang kumuha sakin mula sa kwarto ko.

Kinuha niya ang phone niya at may tinawagan. "Hello ma'am? May nangyari pong masa-" Hindi ko na narinig pa ang sinasabi niya dahil bigla na lang akong natumba at nawalan ng malay.