Chapter 16

1.3K 32 4
                                    

NAT'S POV

Laking gulat ko na lang nang makita ko si Bryce dumiretso sa clinic ko na may dalang napakaraming pagkain. He placed them on my table and dropped on his knees before me. 

"Oh, Bryce, ano--"

He pushed up my shirt at biglang hinalikan ang tiyan ko. "Magkaka-baby na tayo!"

I chuckled. Nakikiliti ako. "Bryce! Stop it!" I giggled nang paghahalikan niya pa. 

"Gusto pa ata ni baby e." He kissed it again and again. 

When he looked at me, his eyes were full of wonder. I carresed his face and kisses his lips. "Love, hindi naman ako talagang sigurado."

He kissed my stomach again. "It's okay, love." he told me. "But we would soon have one."

"Oo naman! Aba, sa tingin mo hindi? SIno ba namang ganado kada-gabi?" I jokingly told him. 

He laughed and kissed me again. "I love you, Natalie Ross. Pati na rin ang magiging anak natin."

"I love you, too." I seconded. "Pero, Bryce, sana magkakaroon na talaga tayo. I badly wanted to have a baby." I said. 

"Ako rin, love. Gusto ko nang may kalaro ng baseball." 

I gave him a look. "So, sa tingin mo lalaki ang unang anak natin?" I challenged him. Personally, it's okay if we'd have a boy or a girl. Mas okay pa nga kung dalawa e. Pero, si God na ang bahala doon.

"Aba! Oo naman! Laging unang anak ng mga Ross, lalaki!" he told me confidently. 

"Ah. Talaga? Paano si Zoë? Diba, anak siya ni Kuya Kane?" I asked. 

He chuckled. "Oo nga. Pero!" He stopped. May pa-suspense pa ata 'tong si Bryce. "Naunang nagka-anak si Kuya Enrico. Siya na ang mage-inherit ng RossCorp."

I chuckled. "Okay, Bryce." I said. "Kung babae siya, or lalaki, mamahalin pa rin natin."

"Of course, love. It's our baby! Ang ating supling! The fruit of my loins!" 

I burst out laughing. "Bryce, tigilan mo na ako. Kanina mo pa ako pinapatawa!" I said and laughed out loud. 

He stood up and gazed down at me. "Oh, love, I couldn't be any more happier than I am now." he told me. 

Tumayo na rin ako. "Kahit ako. With a baby, possibly, on the way and you by my side, wala na akong hihilingin pa."

Bryce took me in his arms and kissed me. Napasubo na rin ako at hinalikan ko na rin siya. It was either we lost track of time or talagang "focused" kami sa kiss namin kasi narinig na lang namin yung singhap ni Jenny sa may pinto.

I pulled away and smiled ruefully. 

"Sorry po, doc. Babalik na lang po ako mamaya." she told us. 

I laughed. Nakakapit pa si Bryce sa akin. "Sige lang, Jenny. What is it?"

"Nandito na po ang next niyong pasyente. Kung hindi daw po 'nakaka-istorbo,' gusto na daw po sana kayo makita ngayon." Jenny said. Namumula siya. Maybe she wasn't used sa amin ni Bryce naghahalikan. 

"Sige. Bring the patient in five minutes. Papagalitan ko lang 'tong asawa ko for keeping her waiting." I told her. 

When the door closed, tumingin sa akin si Bryce. Naka-pout siya. "Papagalitan mo ako?" he asked me. 

I nodded kahit na gustong-gusto ko tumawa. "Oo. Pero dahil mahal kita, ikikiss na lang kita ulet." And I did. 

When we pulled back, tumingin siya sa mga mata ko. "Love?"

"Hmmm?"

"Kainin mo lahat niyan, ah? Para healthy si baby." 

I laughed. "Bryce, naman. Hindi pa nga tayo sure kung nandito na nga si baby."

"Kahit na. Basta don't forget to eat." he told me. 

"Opo, daddy. Kakain na po ako." I said. 

He kissed me again. "That's my girl."

He left me before his five minutes were up and I had the chance to clear out my table sa lahat ng pagkain na dinala niya. Meron siyang take-out ng Chinese, Italian, Japanese at kung anu-ano pa. Kahit nga Pinoy food meron eh. Pero I waited until matapos yung pasyente kung 'yon bago ako kumain.

You might be thinking kung bakit hindi ako sure kung buntis nga ako or hindi. It's because, magdadalawang buwan na at wala pa ang period ko. By this time, nagsisimula na ang morning sickness. Pero wala pa akong na-eexperience. 

....

At around this time, I was open for any patient to walk in. Madalas, meron ring pumapasok na mga tao at nagiging madalas na pasyente ko. 

"Doc, magpapapasok pa ho kayo ng mga pasyente?" Jenny asked me. 

"Oo. Kahit itong huli na lang. Gusto ko na rin umuwi." I said. 

"Namimiss niyo na po ba si Sir Ross?" she asked me. 

I chuckled. "Oo. Namimiss ko na rin ang asawa ko."

She laughed along with me. "Okay po." She went away, still giggling. 

Ilang minuto lang ang nakalipas at may dumating na babae sa loob ng office ko. She was petite with blonde hair and big eyes. In fact, mukha nga siyang pamilyar e though I just can't place my finger on it.

"Good evening po, doc." she said. Ang liit ng boses niya. 

She handed me a paper. Nandoon na ang mga vitals niya at personal information. According to her, she was born with a congenital heart disease. Nagkaroon na rin siya ng heart attack back in her college days. 

"How do you read your name?" I asked. 

Kahit talaga ngayon, ang gulo ng sulat ni Jenny. 

"That's Elle po. 

Elle Cummings."

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HAPPY NEW YEAR, EVERYONE!

Sorry po sa isang lame na update pero you'll understand it po kung bakit ganito lang po siya kaikli. It's because... *drumrolls* ginagawa ko po yung mga assignments ko at cramming na rin po ako. Yesterday po, we were at the mall at sinalubong rin po namin ang bagong taon kaya po walang update. 

Hindi na rin po ako sure kung regular po ang pag-update ko kasi po pasukan na and maraming po kaming ginagawa sa school. Ita-try ko po gawin religiously ang mga updates ko para hindi po kayo super suspended. 

xoxo allPATCHedup xoxo

So Close (Book 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon