Gelenin kim olduğunu gördüğümde derin bir oh çektim. Beni o kadar çok korkutmuştu ki neredeyse elim ayağım titriyordu. Pizzacıya gülümseyip
"Benim ." dedim ve paketimi alıp teşekkür ettikten sonra hızla bahçeden ayrıldı ve motoruna binip gitti. Neyse ki parayı internette karttan ödemiştim. Emir hala ne olduğunu, kimin geldiğini anlamayarak bakıyordu ve olayı çözmeye çalışıyordu. Herhalde adamın üzerinde yer alan kocaman pizza fotoğrafını ve yazısını okumuştur diye tahmin ediyorum. Karnım uzun zamandan beri tekrar guruldadığında utançla kafamı diğer tarafa çevirdim. Tamam bekle işte geliyor yemek.
"Anlaşılan bizim inatçı kızımız acıkmış."
"İnatçı kız mı? her geçen gün yeni isimler takıyorsun bana ve bu benim hiç hoşuma gitmiyor." dedim
"Biliyorum bu yüzden yapıyorum zaten. Seni sinirlendirmek hoşuma gidiyor." dedi alayla. Ona pas vermeden
"İzninle yemek yemeye gideceğim ." Dedim ve arkamı dönüp kapıya doğru ilerlemeye başladım ki arkamdan kısık ama kalın sesini duydum.
"Telefonlarımı aç!" Elbette ki duymamış gibi yaparak yürümeme devam ettim ve kapıyı açtım. Daha doğrusu ittim ama açılmadı. Kahretsin ya unutmuşum kapının kapanıp benimde dışarıda kaldığımı. Emir hala arkamda bekliyordu ve benim ona verebilecek bir cevabım yoktu.
Rezillik!
Arkamı dönüp hala beni izleyen emire baktım. Bunun buradan gitmesi gerekiyordu.
"Neden hala buradasın sen gitsene." Dedim kabul etmesini umarak.
"Sen eve gir gideceğim." dedi Allahım ya giremiyorum ki.
"Nesin sen mahallenin ağır abisi mi ?" Racon mu böyle?" dedim zıddına giderek beni sinir etmişti.
"Mısraa! içeri gir , boş boş konuşma." Yok bu böyle olmadı. Ne yapacaktım ki ben şimdi? Git desem gitmiyordu. Ben gitsem izin vermezdi anlardı. Etrafıma çaresizce bakındım ve son bir hamle yaptım.
"Girmiyorum ya. Allah Allah! Canım burada yemek istedi benim. İşine git sen de." Diyerek çardağa doğru ilerleyip oturdum. Hava soğuktu ve ben üstüme hiç bir şey almadan dışarıya çıkmıştım. Üstümdeki kazakta inceydi. Üstelik burnumun ucu da ellerim gibi donmuştu ve eminim kıpkırmızıdır. Nereden bilebilirdim ki ben böyle olacağını? Üşüdüğümü belli etmemeye çalışarak titreyen ellerimle paketi açmaya başladım. Emir yanımda dikilince kafamı kaldırıp ona baktım.
"Mısra sen salak mısın?" dedi . Adam haklıydı valla. Bu allahın soğuğunda sıcacık evimi bırakıp gelmiş burada oturmuş pizza yiyorum ama bu demek değildir ki o bana hakaret edebilecek.
"Yo değilim. Ne diyorsun sen ya ? Birde cevap veriyorum sana." dedim ve paketi açmaya devam ettim fakat titreyen ellerimle bu durum gerçekten de çok zor oluyordu. Umarım o bunu fark etmemiştir.
"Gecenin 3'ünde , üstelik birde kış mevsiminde üstüne hiç bir şey almadan evden dışarı çıkıp pizza yemek nasıl bir manyaklıkdır? " dedi anlamaya çalışır gibi. Gerçekten neden böyle bir şey yaptığımı anlamaya çalışıyordu ve bunlardan birini hemen önüme sundu.
"Bana inat olsun diye mi yapıyorsun?" dedi
"Ne alakası var ya? Benimki de böyle bir fantezi rahat bırak beni!" dedim ve paketi açmayı başardım. poşetin içinden kolamı çıkardım ve
YOU ARE READING
KARANFİL⁚ sessiz intikam
Romance"Geçmişi hatırlamak sana acıdan başka bir şey vermez karanfil." Acımasızdı, kırıyordu ve farkındaydı. "Hiç mi sevmedin?" Hala olanlar rüya olsun istiyordum ama değildi işte. Dilini üst damağına vurarak şaklattı. "Hiç sevmedim, hep daha da nefret ett...
