"Geçmişi hatırlamak sana acıdan başka bir şey vermez karanfil." Acımasızdı, kırıyordu ve farkındaydı.
"Hiç mi sevmedin?" Hala olanlar rüya olsun istiyordum ama değildi işte. Dilini üst damağına vurarak şaklattı.
"Hiç sevmedim, hep daha da nefret ett...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Mezarlığın dışına çıkıp yola ulaştım. Derin bir nefes alıp bıraktığımda başımı kaldırdım ve kollarını birbirine bağlamış, arabasına doğru yaslanarak bana bakan Emir'i gördüm. Kaşlarım istemsizce çatılırken aklıma hiç itiraz etmeden beni arabadan indirmesi geldi. Tabi ya beni takip etmek varken neden dalaşsın ki? Çatık kaşlarımı düzeltmeden onda doğru ilerledim ve tam karşısında durdum.
"Burada ne işin var?" Kollarını birbirinden ayırıp elini cebine koydu ve sıkıntılı bir nefes verdi.
"Ne önemi var." Sinirle gülümseyip kafamı aşağı yukarı salladım.
"Haklısın bir önemi yok." arkamı döndüm ve kaldırıma çıkarak yürümeye başladım. İlerde gördüğüm taksiye elimle işaret yaparak durmasını sağladım. Arkama baktığımda Emir'i göremeyince şaşırıp taksiye bindim. Gideceğimiz yeri şoföre söyledikten sonra arkama yaslandım ve gözlerimi kapattım. Uzun süredir ağladığım için gözlerim kızarmış olmalıydı. Bir kaç dakika sonra taksicinin ettiği küfrü duyunca yüzümü buruşturarak gözlerimi açtım. Küfür eden insanlara artık tahammülüm kalmamıştı. Sinirle gözlerimi kapatıp arkama yaslandığımda adamın yine ağıza alınmayacak bir küfür ettiğini duymamla hızla sert bir şekilde öne doğru savrulmam bir oldu. Kemer sayesinde hiç bir yerime zarar gelmezken koltuğa sert bir şekilde çarptım.
"Ne oluyor ya?" Dedim toparlanmaya çalışırken. Taksici bana dönerek
"Abla valla benim suçum yok. Öndeki araba birden önümde durdu." Camdan önümüzde duran arabaya bakarken bunun Emir'in arabası olduğunu anlamam geç olmadı. Gözlerimi devirip arkama yaslandım. Çok geçmeden emir ön kapıyı açtı ve taksiciye elinde daha önce hazırlamış olduğunu düşündüğüm ikiyüzü uzattı. Adama bakarak dişlerinin hizasında bana hitaben tıslayarak konuştu.
"İn ve arabama bin Mısra!" Sinirlenerek tam ona diklenecekken tekrardan konuştu.
"Dediğimi hemen yap!" Oflayarak sert bir şekilde taksinin kapısını açtım ve aşağı indim. Sıcak yerden indiğimden dolayı soğuk hava yüzünden ürperdim. Az ilerde geçen başka bir taksi gördüğümde acaba binsem mi diye düşünsem de aniden bu kararımdan vazgeçip Emir'in arabasına bindim. Teslim olmak ne kadar sinirimi bozsa da şimdilik sessizce beklemek en iyisi.
Çok geçmeden Emir arabaya binip sertçe kapıyı kapatınca istemsizce olduğum yerde irkildim. Arabayı çalıştırıp ilerlerken ikimizde sessizdik. Neden hep bu oluyordu. Sanki hayatımız planlanmış yada biri tarafından yazılıp uygulanıyormuş gibiydi. Sürekli ben Emir tarafından zorla arabaya bindiriliyor ve yol boyunca susuyorduk . Dejavu yaşıyormuşum gibi bu hep tekrarlanan bir olaydı. Eminim ki her zamanki gibi biz birazdan kavga ederek ayrılacaktık. Emir arabanın süratini artırırken korkuyla arka koltuğa yaslandım.
