SİYAH

24- Yıldızlar

"Her bir yıldız kadar seviyorum seni"

Eve geldikten sonra bir güzel duşumu almış,  Kağan'ın zoruyla mutfakta bulduğum birkaç malzeme ile sandviç yapıp yemiştim.

Yaşanan olayı çok merak ediyordum. Bu olayı Kağan'a gidip de sormayacaktım.
Güray'ın kendi anlatımını dinlemek istiyordum.

Kağan'ın sesi ile  düşündüğüm şeylerden uzaklaştım ve samimi hissetiğim tebessümle ona doğru döndüm. Telefonunu cebine koyduğunda benimle konuşmaya başladı;

-Ateş beni aradı, biz hastaneye vardığımızda onlar buraya gelecek, senin için uygun mu?

"Bunu sorduğunu duymamış olayım Enişte" diyip ona bakıp gülmeye başladım.

Oda güldü ve  birkaç eşya da yanına aldıktan sonra "hazırsan hadi çıkalım" diye kapıdan  bana doğru seslendi. Arabanın olduğu yere vardığımızda sohbet ede ede binmiş, hastaneye yol almıştık.
Araba ile beş dakika'da varmış, Güray'ın durumunu da sorduktan sonra  Beriz'e anahtarları vermiştim.

Güray'ın rengi yavaştan gelmeye başlamış, ağrıları az da olsa hafiflemişti.

Doktor normal odaya alacaklarını söylediğinde Kağan ile çok sevinmiştik.

Odasının numarasını da öğrendikten sonra yoğun bakım katından ayrıldık.

Birinci kata indiğimizde oda numarası üçü görmemle girmem bir olmuştu.

Güray pür dikkat kapıya doğru bakarken bizi görünce yüz ifadesi  değişmiş, ayağa kalmaya çalışmıştı.

Kağan hemen onu durdurmuş, uzanmasını sağlamıştı.
Güray'ın yanına ilerlediğimde heyecanlanıyordum.

Yatağın baş ucuna geldiğimde Güray elimi tutmuş, yanağımdan hafif bir buse kondurmuştu.

-Nasılsın,nasıl hissediyorsun? Bir yerin ağrıyorsa söyle.

Güray bu sorularımın ardından kaşlarını çatmış bir sus be bakışı atmıştı.

-Üzgünüm. Sadece seni merak ettiğimden dolayı böyle çok soru sordum.

-iyiyim güzelim, buradan çıkmak için sabırsızlanıyorum.

Güray, Kağan ile bir şeyler konuşurken bende Ateş'e mesaj atmıştım.

Çok geçmeden bildirim sesi odayı kapladığında Güray başını ışık hızıyla bana çevirmiş,  benden açıklama bekliyordu.

Hastanede yatarken  bile kıskançlığından kuduran bir  herifti.

-Ateş'e Mesaj attım. Ne zaman geleceklermiş? Diye. Beriz'in uyanmasını bekliyormuş.

Güray'ın omzu düştüğünde kaşlarımı çatıp ona baktım. Bana bakmayı, yere doğru bakıyordu. Yavaşça gözleri gözlerime değdiğinde konuşmaya başladı;

-Benim yüzümden hepinizin dengesi şaştı.

Kağan "yok öyle bir şey."Diye zırvalarken kapı açılmış,  doktor ve yanında bulunan  hemşire içeriye girmişti.

Doktor konuşmaya başladığında hepimiz pür dikkat  dinlemeye başladık.

-Biliyorsun ki yaran ağırdı, o yüzden seni burada iki gün daha misafir etmek zorundayım.

Güray mırın kırın etse de benim onunla kalacağımı söylediğimde hemen doktoru onaylamıştı.

Doktor bu haline gülmüş, "geçmiş olsun." Dedikten sonra da odadan çıkmıştı.