"𝑆𝑜̈𝑧 𝑣𝑒𝑟𝑠𝑒𝑚?" "𝑁𝑒?" "𝑆𝑜̈𝑧 𝑣𝑒𝑟𝑠𝑒𝑚 𝑠𝑒𝑛𝑑𝑒𝑛 𝑢𝑧𝑎𝑘𝑙𝑎𝑠̧𝑚𝑎𝑦𝑎𝑐𝑎𝑔̆ı𝑚𝑎,𝑠𝑜̈𝑦𝑙𝑒𝑟𝑚𝑖𝑠𝑖𝑛 𝑛𝑒 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛𝑢?" "𝐵𝑖𝑙𝑚𝑒𝑚 𝑏𝑒𝑙𝑘𝑖" İkimizinde gözleri kapalıydı.Sessiz konuşuyorduk, fısıldarcasına. Şuan ne mantığım ne ruhum ne de bedenimi hissedebiliyordum. Kalbim...saatlerdir sadece kalbimi dinliyordum. Kendimi kaybetmiştim, kalbim beni yönetiyordu yaptığım hiçbir şey bilinçli değildi. Ve biz hâlâ iki aşık gibi davranıyorduk. Özellikle şuan söylediği şey ile gerçekten sevgili gibiydik. "𝑆𝑜̈𝑧 𝑣𝑒𝑟𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚 𝐸𝑢𝑛-𝑀𝑖 𝑦𝑎𝑠̧𝑎𝑑ı𝑔̆ı𝑚 𝑠𝑢̈𝑟𝑒 𝑏𝑜𝑦𝑢𝑛𝑐𝑎 𝑠𝑒𝑛𝑖 ℎ𝑖𝑐̧ 𝑏ı𝑟𝑎𝑘𝑚𝑎𝑦𝑎𝑐𝑎𝑔̆ı𝑚" "𝐵𝑒𝑛𝑑𝑒 𝑠𝑒𝑛𝑖 ℎ𝑖𝑐̧ 𝑏ı𝑟𝑎𝑘𝑚𝑎𝑦𝑎𝑐𝑎𝑔̆ı𝑚,𝑠𝑜̈𝑧 𝑣𝑒𝑟𝑚𝑖𝑦𝑜𝑟𝑢𝑚 𝑐̧𝑢̈𝑛𝑘𝑢̈ 𝑏𝑒𝑛 𝑠𝑒𝑛𝑖 𝑏ı𝑟𝑎𝑘𝑎𝑚𝑎𝑚 𝑘𝑖 𝑆𝑒𝑢𝑛𝑔𝑚𝑖𝑛"