"Her çocuk doğduğu ilk an yalnızdı fakat ben doğduktan sonra dahi yalnızlığa mahkûm bırakılmıştım.. Ben İşıl'dım. Işık olmak bile çok görülmüştü bana, ben sokakların bebesiydim, bacası tüten bir evin bebesi değil. Benim ne bir evim vardı nede bir dostum yalnızca Işıl'dım ben yalnız Işıl , hayatımın 18. senesi girdi bir aptal hayatıma güya beni korumak adına, sokaklar dostum sandı benim, yanıldığını düşündü kısa süre sonra dedi ki 'sokaklar düşmandır sana' yanıldı o bir çocuğunuz yanıldınız sokaklar ne düşmandı ne de dost kimi zaman tekinsiz korku filminden fırlama bir ölüm gibi kimi zaman yaşam vadedici nefes gibi bu sokaklar , Bu aptal çocuk Kayra benim yalnızlığıma ortak oldu, ben fark edemedim belki ama o benim yalnızlığımın yalnızlığı oldu. Beni hayatımın yalnızlığıyla , yalanlarıyla kabul etti, o benim için savaştı, tanıştığımız ilk andan sonuna kadar o bana aitti oysa ben anlamamıştım anlayamamıştım" Kayra'nın acı dolu kahkahası kulaklarımda dakikalarca yankılandı. "Duyanda öldük sanacak be kızım " dedi ağlamaklı sesiyle benim Yalnızım yalnızlığına dönmüştü... Herkesin kendi Yalnızını bulması dileğiyle..
2 parts