Απλά φαντάσου αυτό: Έχεις βγει με το αγόρι/κορίτσι το οποίο έχεις γνωρίσει σχετικά πρόσφατα, όμως την έχεις πατήσει μαζί του απίστευτα άσχημα. Περπατάτε και μιλάτε. Και ενώ σου μιλάει, εσύ δεν μπορείς να παρακολουθήσεις λέξη από όσα σου λέει, γιατί απλά κοιτάζεις τα χείλη του... Και φαντάζεσαι... Πώς θα ήταν αν αυτά τα χείλη άγγιζαν τα δικά σου; Και ύστερα, πότε επιτέλους θα τα αγγίξουν; Θα τα αγγίξουν ποτέ; Εκείνος/εκείνη συνεχίζει να σου μιλάει, κι εσύ κοιτάζεις το πρόσωπο του. Και σκέφτεσαι: πόσο όμορφο είναι. Πόσο όμορφος... Πόσο όμορφη είναι; Και μια ολόκληρη συζήτηση γίνεται μόνο και μόνο ώστε εσύ να μπορείς να απολαμβάνεις αυτό το άτομο που στέκεται απέναντι σου. Και να σκέφτεσαι: Πότε επιτέλους θα με αγγίξει; Πότε επιτέλους θα με αγκαλιάσει; Θα με φιλήσει; Με αγαπάει; Νομίζω πως με αγαπάει... Τον/την κοιτάζεις, και το μόνο που σκέφτεσαι είναι... " Αγάπα με "
3 parts