Maxine, woont al haar hele leven in een dorp. Het is een vrij rustig, vredevol plekje, waar je graag met je gezin heen zou verhuizen. Dat dacht ze tenminste wel. Maar wat als je erachter komt dat jouw realiteit altijd een camouflage droeg? Wat zou je doen als je ineens in één zwart gat terecht kwam en er geen weg meer terug te vinden is? Ze dacht dat het een een doodgewoon dorp was tot dat er een nieuwe jongen bij haar op school kwam. Een Noord Europese jongen die ineens in hun dorpje terecht kwam. Zijn energie voelt anders aan. Hij zet Max haar wereld op de kop wanneer ze erachter komt dat het dorp, eigenlijk niet zo normaal is als het lijkt. Alle maskers, en camouflage lijken er van af te vervallen. Ze komt in een groot probleem terecht, dat onmogelijk lijkt om op te lossen. Maar hé, dat is het leven toch? Zouden mensen zeggen. Het leven dat ze kende lijkt een grote leugen. Ze begint steeds meer te leren over wat ze niet wist. Zelfs het oude, enge pompstation aan de weg lijkt niet meer hetzelfde. Maar het was maar een pompstation, toch? Tja... Alles is anders. (Dit is een van mijn eerste verhalen, dus verwacht er niet veel van.Het kan ook best cliché zijn af en toe. In het begin zijn de hoofdstukken slordig, maar het verbeterd wel. Ik ga herschrijven, kleine verbeteringen enzoo) 2023 A/N: bro ik kan niet geloven hoeveel cringe ik hier op het platform heb gebracht 6 jaar geleden het spijt me voor je brein Gebaseerd op de info van The Twilight Saga