ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး(အတြဲ၄) ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး(အတွဲ၄)

စာစဥ္ ၄၈ (၁-၁၄)

💖 ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး 💖
Book.              :  48
Chapter.          :  1 - 14
Original novel : Perfect Secret Love
Translator.       :  Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၁ ။  အစ္ကုိ ရီ မ်ား ၀င္ပူးေနတာလား

“ကံုးက်ားမင္ ကို သိလား” ဟု ရီမူဖန္က ေမးသည္ ။

“ထူးၿခားဆန္းၾကယ္ေသာ တုိက္ခုိက္မႈ ကုိ ရုိက္တဲ့ ဒါရိုက္တာ လား” ဟု ရီ၀မ္၀မ္က ၿပန္ေမးသည္ ။

ရီမူဖန္က ေခါင္းညိတ္လုိက္၏ ။

“အင္း…ဟုတ္တယ္…သူ  ပဲ ။ ေစာနက ဒါရုိက္တာ ကုန္း ဖုန္းဆက္တာ ။ သူ ့ဆီမွာ ကုန္ရႊီ နဲ ့ လ်ိဳခ်န္းအတြက္ အရမ္းလိုက္ဖက္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္းတစ္ခု ရွိထားတယ္တဲ့ ။
သူတုိ ့နွစ္ေယာက္ကုိ ရုိက္ဖုိ ့ လာေခၚတာ”

ရီ၀မ္၀မ္က စိတ္၀င္တစားၿဖင့္ ေမးလုိက္သည္ ။

“တကယ္လား…ဘာဇာတ္ညႊန္းလဲ ။ ဒါရုိက္တာ ကုန္း ရဲ့ စစ္ကားေတြက ေကာင္းတာခ်ည္းပဲ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဖုန္းကို ဖြင့္လုိက္ၿပီး..
“ကိုယ့္ဟာကုိယ္ ၾကည့္လုိက္ ။ ဒီဟာက အေစာနကပဲ သူတို ့ ပုိ ့လုိက္တဲ့ ဇာတ္ညႊန္း ။ ေရးတဲ့သူက က်န္းေဟြ ့တဲ့ ။
ငါ ဖတ္ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတာပဲ ။ ဇာတ္ေကာင္ေတြက ကုန္ရႊီနဲ ့လ်ိဳခ်န္းနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ကိုက္တယ္…”

ရီမူဖန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ဇာတ္ညႊန္း ၿပေနသည္ကုိ ၿမင္လုိက္ၾကသည့္အခါ ကုန္ရႊီ၊ လ်ိဳခ်န္းနွင့္ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္တုိ ့ ေတြးလုိက္မိၾကသည္မွာ ထိုမိန္းကေလးက အနုပညာေလာက အေၾကာင္း စိတ္၀င္တစား ရွိေနၿခင္းေၾကာင့္ ရီမူဖန္ ၿပေပးေနၿခင္းဟု ။ သုိ ့နွင့္ သူတို ့လည္း မ်ားမ်ားစားစား မေတြးမိလုိက္ၾကပါေခ် ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ တခနအတြင္း ဖတ္ၾကည့္ၿပီးသြားေခ်ၿပီ ။

“ဘယ္လုိလဲ…ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတယ္မလား” ဟု
ရီမူဖန္က ေမးလာသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေခါင္းညိတ္လုိက္၏ ။

“ဇာတ္ညႊန္းကေတာ့ အေတာ္ေလး ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကုန္ရႊီနဲ ့လ်ိဳခ်န္းအတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူး”

“ဘာလုိ ့လဲ” ရီမူဖန္သည္ နားမလည္ေသာေၾကာင့္ ေမးလုိက္သည္ ။

“ဒါက ရဲနဲ ့သူေဌးသားလူဆုိးတုိ ့ရဲ့ ေနာက္ထပ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ပဲ ။ ေသၿခင္းနွင့္ရွင္ၿခင္းၾကား ဇာတ္လမ္းနဲ ့ တစ္ထပ္ထဲပဲ ။ ပထမတစ္ေခါက္မွာက နာမည္ၾကီးသြားၿပီ ဆုိေပမယ့္လည္း ဒီကားမ်ိဳးနဲ ့ပဲ ဒုတိယတစ္ေခါက္ ထပ္ရုိက္ဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေသခ်ာေတာ့ဘူး ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေက်ာရုိးအတုိင္းပဲ ဆက္ရုိက္ေနဦးမယ္ဆုိရင္ ေနာင္
သူတုိ ့ တၿခားဇာတ္ေကာင္ ေနရာကို ရုိက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရမ္း ခက္သြားလိမ့္မယ္”

“ကုန္ရႊီနဲ ့လ်ိဳခ်န္းက အခုဇာတ္ေကာင္ကေန ေအာင္ၿမင္မႈ ရၿပီးသြားၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ မတူတဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြကုိ ရုိက္သင့္တယ္ ။ အထူးသၿဖင့္ လ်ိဳခ်န္းပဲ၊ သူက ေတာ္ေတာ္ေလး အရည္အခ်င္းရွိတယ္”

ရီမူဖန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္၏ ေၿပာစကားတုိ ့ကို လံုး၀ကုိ သံသယမရွိဘဲ ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ေနသည္ ။

“ဒါဆုိ ၿငင္းလုိက္ရမလား”

ရီ၀မ္၀မ္က ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္ ။

“ၿငင္းလုိက္ပါ၊ ၿပီးေတာ့ ကမ္းလွမ္းလာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ ့လည္း ဒါရုိက္တာ ကုန္း ကုိ ေၿပာလုိက္ဦး ။ ဒါရုိက္တာ ဟုန္း နဲ ့ ဖန္ခ်ီဟြာ က ေနာက္နွစ္မွာ ေတာမီး ဆုိတဲ့ကား ရုိက္ဖုိ ့ ၿပင္ေနတယ္ ။ အဲ့ဒီဇာတ္လမ္း ရဲ့ ဇာတ္ေကာင္က ကုန္ရႊီ နဲ ့ ေတာ္ေတာ္ေလး လုိက္တယ္ ။ အဲ့ဒီမွာ လက္တြဲလုပ္လုိ ့ ရေလာက္တယ္…”

“အင္း၊ နားလည္ၿပီ ။ ဒီပြဲၿပီးသြားရင္ သူတုိ ့ကို ၿပန္ေၿပာလုိက္မယ္”

ကုန္ရႊီသည္ ရီမူဖန္နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္တုိ ့၏ စကားတုိ ့ကို နားေထာင္ေနရင္း သူ၏ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္နွာေလးမွာ ပ်က္ယြင္းလာေတာ့၏ ။
သူ ့စိတ္ထဲ တစ္ခုခု လြဲေနသလုိလုိ အာရံုရေနေလၿပီ…

အာ…သၾကားလံုးေလး ရီမူဖန္ကုိ ေၿပာေနတဲ့ ပံုစံက
ငါ ဘာလို ့…အရမ္း…အရမ္း ရင္းနွီးေနတာလဲ ။

ကုန္ရႊီသည္ သတိတရပင္ လ်ိဳခ်န္းကို ၾကည့္လုိက္ရာ…
လ်ိဳခ်န္း၏မ်က္၀န္းထဲက တူညီေနသည့္ အေတြးတစ္စကုိ ဖမ္းဆုပ္လုိက္၏ ။

ကုန္ရႊီက လ်ိဳခ်န္းကုိ တိုးတုိးေလး ေမးလုိက္သည္ ။

“ငတံုးေကာင္…မင္းေရာ သၾကားလံုးေလးရဲ့ အရွိန္အ၀ါက…
အစ္ကို ရီ နဲ ့ တူတယ္လုိ ့ ခံစားရလား”

လ်ိဳခ်န္းက ေခါင္းညိတ္သည္ ။
“အရမ္းတူတယ္…”

“တူရံုတင္ မဟုတ္ဘူး…အစ္ကို ရီ မ်ား ၀င္ပူးေနတာမ်ားလား”

စကားေၿပာသည့္အခ်ိန္ သူမေလး၏ ေလသံနွင့္ အၿပဳအမူတင္ မဟုတ္ ။ သူနွင့္ လ်ိဳခ်န္းအေပၚတြင္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း နားလည္ထားမႈ၊ ထုိ ့ၿပင္ ရီမူဖန္၏ သူမေလးေပၚ ထားသည့္ သေဘာထား ။
အရာအားလံုးသည္ တစ္ခုခု လြဲေနသည္ မဟုတ္ဘူးလား ။

ဘ-ဘာေတြ…ၿဖစ္ေနတာလဲ ။

ရီမူဖန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကို ဆက္ေၿပာေနသည္ ။

“ၿပီးေတာ့…စူပါစတားနွင့္ ေတြ ့ဆံုၿခင္းက ထပ္ၿပီး ဖုန္းေခၚလာတယ္ ။
အဲ့ဒီ ငေၾကာက္ ဟူ က အရွက္မရွိ မ်က္နွာေၿပာင္ေၿပာင္နဲ ့ ငါတုိ ့ကို လာဖိတ္ရဲေသးတယ္ ။ အမုိက္စား စြန္ ့စားခန္းေရာ အတူတူပဲ ။ ဆုေပးပြဲတုန္းကေတာ့ စာခ်ဳပ္ကုိ ဖ်က္ပစ္လုိက္ၿပီး အခုေတာ့မွ အစမ္းခန္ ့၀န္ထမ္းက အလုပ္ကုိ တလြဲ လုပ္မိသြားတာပါဆုိၿပီး အၿပစ္လႊဲခ်ေနတယ္ေလ…”

“အဲ့ဒီ နွစ္ခုကို လက္မခံနဲ ့။ ညီမေလးတုိ ့ကို ဆက္သြယ္တဲ့ တၿခားရိႈးပြဲ ေတြ ရွိေသးတယ္မလား”

ရီမူဖန္သည္ ေခါင္းညိတ္ၿပီး သူ ့ဖုန္းကို ထပ္ၿပလုိက္ၿပန္သည္ ။

“ရွိတယ္…ဒါေတြက ဟုိးကတည္းက ငါတုိ ့ကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ဟာ ။ ၾကည့္ၾကည့္…”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရိႈးပြဲနွစ္ခုကို လက္ညွိဳးထုိးလုိက္ၿပီး…
“ဒီနွစ္ခု ေကာင္းတယ္ ။ ကုန္ရႊီနဲ ့လ်ိဳခ်န္းကို ၾကိဳက္တာ တစ္ခု ေရြးခုိင္းလုိက္”

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၂ ။  ေယာက်ာ္းေတြကို  ၿမွဴဆြယ္ထားခဲ့တာလား

“ေကာင္းၿပီ”

ရီမူဖန္သည္ ကုန္ရႊီ နွင့္ လ်ဳိခ်န္းကို ေမာ့ၾကည့္လုိက္ကာ…
“ဒီနွစ္ခုထဲက ဘယ္ဟာကုိ သြားခ်င္လဲ”

အခုလက္ရွိတြင္ ကုန္ရႊီနွင့္လ်ိဳခ်န္း နွစ္ေယာက္စလံုးပင္ အသိစိတ္တုိ ့ လြတ္ကာ ေၾကာင္ေၾကာင္အမ္းအမ္း ၿဖစ္ေနၾက၏ ။

ရီမူဖန္သည္ မ်က္ေမွာင္ၾကီး ၾကဳတ္သြားၿပီး
သူတုိ ့ေရွ့  လက္ေ၀ွ ့ယမ္း ၿပလိုက္သည္ ။

“ဒီမွာ…ငါ မင္းတုိ ့ကို ေၿပာေနတာ”

ခ်က္ခ်င္းပင္ ကုန္ရႊီ မ်က္ကလူးဆန္ကပ်ာ ၿပန္ေၿဖလာသည္ကား…
“က်ြန္ေတာ္…က်ြန္ေတာ္ အစ္ကုိ ရီ ေၿပာတာပဲ နားေထာင္မယ္…
အဲ… အစ္ကုိ ရီ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ”

ရီမူဖန္၏မ်က္ခံုးတို ့ ပင့္တက္သြား၏ ။

“သူ…”

ရုတ္တရက္….ရီမူဖန္သည္ သူတို ့ဆီ ေလွ်ာက္လာေနသည့္ လူတစ္ေယာက္ကို ၿမင္လုိက္ၿပီး စကားရပ္သြားသလုိ ခ်က္ခ်င္းပင္ မ်က္နွာၾကီး မညး္ပုတ္လာေလၿပီ ။

“ရီ၀မ္၀မ္…နင္က ဘာလို ့ ဒီကုိ ေရာက္ေနတာလဲ”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္အား စိမ္းစိမ္း၀ါး၀ါးၾကီး ၾကည့္ရင္း ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေၿပာဆိုလာၿခင္းပင္ ။

ရီမူဖန္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရီ၀မ္၀မ္ အေရွ့က ကာရပ္လုိက္၏ ။

“လ်န္ ရွီ ဟန္ ၊ ဒီေနရာက မင္းမိသားစု အပိုင္ မလုိ ့လား ။ မင္းတစ္ေယာက္ထဲ ဒီကုိ လာခြင့္ ရွိတာ မလုိ ့လား”

သူ၏ညီမေလးသည္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ၾကံ့ခိုင္ေနသည္ ဆုိပါေစဦး ။
သူ ့စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ထုိေကာင္မေလးမွာ သူ၏ အကာအကြယ္ကုိ လုိေနေသးသည့္ မသိနားမလည္ေသာ ညီမငယ္ေလးသာလ်ွင္ ၿဖစ္၏ ။

လ်န္ရွီဟန္က ၿပန္ႏႈတ္လွန္ထုိးလာသည္ ။

“ဒီေနရာကို ဘယ္သူ ပုိင္တယ္ဆုိတာက ကိစၥ မရွိဘူး ။ ဒီေန ့က ေရႊသစ္ခြဆုေပးပြဲ အခမ္းအနားေန ့၊ အဖိတ္ခံထားရတဲ့ သူေတြပဲ ဒီကို လာၾကရတာ ။ သူက ဘယ္သူမို ့လုိ ့လဲ ။ ရွင့္ရံုးမွာ ေတာက္တုိမယ္ရေတြ လုပ္ေနရတဲ့ မၿဖစ္စေလာက္ လက္ေထာက္ေလး မဟုတ္ဘူးလား ။ ဒီလုိပြဲမ်ိဳးကို လာရေအာင္ သူ ့မွာ ဘာအဆင့္ ရွိလုိ ့ ့လဲ”

ရီမူဖန္ပင္ ၿပန္မပက္လုိက္ရေသးခင္
ကုန္ရႊီသည္ ဒံုးက်ည္လုိ ရွဴးရွဴးဒုိင္းဒိုင္း ၿပန္ပက္လာေခ်ၿပီ ။

“သူ ့မွာ ဘာအဆင့္ရွိလုိ ့လဲလုိ ့ ေၿပာရေအာင္ မင္းဆီမွာ ဘာအဆင့္ရွိလုိ ့ လာပါးစပ္သရမ္းေနတာလဲကြ”

ကုန္ရႊီသည္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ နာမည္ၾကီးေနသူ ၿဖစ္ေနသၿဖင့္
သူမ နည္းနည္းေတာ့ တြန္ ့ဆုတ္မိသြား၏ ။

ထိုအခုိက္တြင္ လ်န္ရွီဟန္၏ အေနာက္ဘက္ကေန
ရီယီယီ ေပၚလာကာ လာဖ်န္ေဖ်ေပးေတာ့သည္ ။

“ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ ။ ရွီဟန္က ငယ္ေသးေတာ့ မဆင္မၿခင္ ေၿပာမိသြားတာကုိ စိတ္မရွိပါနဲ ့”

မသိလ်ွင္ ရီယီယီသည္ လာဖ်န္ေၿဖေပးေနသလုိလုိ ။ သုိ ့ေသာ္ တကယ္ေတာ့ လ်န္ရွီဟန္အား အားေပးအားေၿမွာက္ ၿပဳေနၿခင္းပင္ ။

ရီယီယီသည္ ရီ၀မ္၀မ္ကို ၾကည့္လုိက္ၿပီး လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႏႈတ္ဆက္လာသည္ ။

“၀မ္၀မ္လည္း ေရာက္ေနတာလား”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ရီယီယီ ေရာက္လာသည္ကုိ ၿမင္လုိက္သည္နွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ယံုၾကည္ခ်က္ အၿပည့္ ၿဖစ္လာေတာ့၏ ။ ရီယီယီ၏ လက္ေမာင္းကုိ ေၿပးတြဲလုိက္ေတာ့ကာ ေလွာင္ေၿပာင္ေထ့ေင့ါ လာ ေတာ့သည္ ။

“အေကာင္းဆံုး သရုပ္ေဆာင္ၾကီး ကုန္ ရွင့္…က်ြန္မက ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ သရုပ္ေဆာင္ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကုိေတာ့ သိေသးပါတယ္ ။ ဒီေန ့ည ပြဲက ေရႊသစ္ခြပြဲ၊ အဖိတ္ၾကားခံထားရတဲ့ တကယ့္ ဧည့္သည္ေတာ္ေတြပဲ တက္လို ့ရတာ”

“ဒီမိန္းမက ဒီပြဲကို လာခြင့္ရစရာ အေၾကာင္းကုိ မရွိဘူး ။ ဒီထဲေရာက္ေအာင္ ဘယ္လိုေတြ ခ်ဴၿပီး ေရာက္ေနလဲဆုိတာကို ဘယ္သူ သိမွာလဲ ။ လူတုိင္းသာ ဒီလုိ လာနုိင္မယ္ဆုိလုိ ့ကေတာ့ က်ြန္မရဲ့လက္ေထာက္ေတြေရာ၊ အိမ္ေတာ္ထိန္းေတြေရာ၊ အေစခံေတြေရာ လာနုိင္တဲ့ သေဘာ မေရာက္သြားဘူးလား”

လ်န္ရွီဟန္၏စကားမွာ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ အေစခံဟု ထိုးဆြေနၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။

ကုန္ရႊီ၏ မ်က္လံုးတုိ ့ က်ဥ္းေၿမာင္းလာေတာ့ၿပီ ။

“ထပ္ေၿပာလုိက္စမ္း”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ကုန္ရႊီကို တစ္လွည့္၊ ရီ၀မ္၀မ္ကို တစ္လွည့္ ၾကည့္လုိက္ၿပီး…
“ရီ၀မ္၀မ္…လတ္စသတ္ေတာ့ နင္က ကုမၸဏီကုိ အလုပ္လုပ္ဖို ့ သြားတာ မဟုတ္ဘဲ ေယာက်ာ္းေတြကုိ ၿမွဴဆြယ္ဖို ့ သြားတာကိုး”

ထုိသို ့ေၿပာလုိက္မိရင္း သူမေခါင္းထဲတြင္ အလင္းတစ္ခ်က္ ၀င္လာသည္ ။

“နင္…နင္ ကုန္ရႊီကုိတင္ ၿမွဴစြယ္ထားတာ မဟုတ္ဘူးမလား ။ ရီပုိင္ လုိ ေတာ္လြန္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဘာလို ့မ်ား ရီမူဖန္လို ဘာမွမဟုတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆီမွာ သစၥာခံၿပီး ေနေနသလဲ မွတ္တယ္ ။ လတ္စသတ္ေတာ့ သူ က
သူ ့ညီမကုိ ေရာင္းစားထားတာကုိး”

“ရွီဟန္…မဟုတ္တာ ေလ်ွာက္မေၿပာနဲ ့”

ရီယီယီက ခ်က္ခ်င္းက ၀င္ဟန္ ့လာသည္ ။ သုိ ့ေသာ္
သူမမ်က္၀န္းတုိ ့ကမူ မည္သည့္ေငါက္ငမ္းမႈမွ မပါေနပါေခ် ။

ငါ့မွာေတာ့ ရီမူဖန္ကုိ ဘယ္လုိအလဲထုိးရမလဲလုိ ့ စဥ္းစားေနတာ ။ လတ္စသတ္ေတာ့ ဒီဘာမဟုတ္တဲ့ အမိႈက္မ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ထုိးေက်ြးထား တာကုိး ။

လ်န္ရွီဟန္က “ရီပုိင္”  ကုိ ဆြဲထည့္လာခ်ိန္တြင္ ကုန္ရႊီသည္ ေဒါသတၾကီး ၿဖစ္လာေတာ့ေလၿပီ ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အေရွ့သုိ ့ တက္သြားေတာ့ၿပီး…
“အလကားဟာေတြ…ဘာခ်ီးစကားေတြ ေလွ်ာက္ေၿပာေနတာလဲ”

ကုန္ရႊီ ေဒါသတၾကီး ၿဖစ္လာသည္ကုိ ၿမင္လုိက္ရၿပီး ရီယီယီ၏ မ်က္၀န္းထဲ ေအးစက္မႈတစ္ခု ဖ်တ္ခနဲ ေၿပးသြားသည္ ။

ကုန္ရႊီ ထင္ရာစုိင္းလုိက္လုိ ့ကေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းၿပီပဲ….

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၃ ။ ေယာက်ာ္းေတြကုိ တကယ္ၾကိဳက္တယ္

“ကုန္ရႊီ…စိတ္ကို ထိန္း”
လ်ိဳခ်န္းသည္ ကုန္ရႊီကုိ ၿပန္ဆြဲထားလုိက္၏ ။

သုိ ့ေသာ္လည္း ကုန္ရႊီကို မည္သုိ ့ တားနုိင္ပါလိမ့္မည္နည္း ။ သူသည္ အေရွ့သုိ ့ ထြက္ၿပီး လ်န္ရွီဟန္၏လက္ေကာက္၀တ္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီးေနေလၿပီ ။

“သူ ့ကုိ ေတာင္းပန္စမ္း”

လ်န္ရွီဟန္က အနည္းငယ္ ထိတ္လန္ ့လာ၏ ။ 

“အား…နာတယ္…က်ြန္မကို လႊတ္ ။ ရွင္က အေကာင္းဆံုးသရုပ္ေဆာင္ ဆုိတာနဲ ့ပဲ က်ြန္မကုိ အနုိင္က်င့္လုိ ့ ရမယ္ ထင္ေနတာလား ။
ရွင္တုိ ့မွာ အဲ့လုိ လူသိမခံ၀ံ့တဲ့ ကိစၥေတြ မရွိဘူးဆုိရင္
ရွင္ ဘာလို ့ ဒီေလာက္ထိ ၾကိဳးစားလာမွာလဲ”

အုန္းအုန္းက်ြတ္က်ြတ္ ၿဖစ္ေနသည့္အသံမွာ က်ယ္ေလာင္လြန္း တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ တၿခားဧည့္သည္ေတာ္မ်ားက စိတ္၀င္စားကုန္ၾကသည္ ။ လူတုိင္းသည္ ရီမူဖန္နွင့္ သူ ့နံေဘးက မိန္းကေလးကို ၾကည့္လာၾကၿပီး လက္ညွိဳးထိုးကာ တီးကုန္ဆုိၾကကုန္ၿပီ ။

ကုန္ရႊီသည္ ေဒါသေပါက္ကြဲလုနီးတဲတဲ ၿဖစ္လာခ်ိန္တြင္
ရီ၀မ္၀မ္က တည္ၿငိမ္စြာၿဖင့္ ေခၚလာသည္ ။

“ကုန္ရႊီ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဘာကိုမွ မေၿပာပါေခ် ။ သုိ ့ေသာ္ သူမေလးဆီက အၾကည့္တစ္ခ်က္နွင့္ပင္ ကုန္ရႊီသည္ အလုိလို ၿငိမ္က်သြားကာ လ်န္ရွီဟန္၏လက္ကုိ နာနာခံခံၿဖင့္ ၿပန္လႊတ္ေပးလုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္နား ကပ္သြားသည္ ။

လ်ိဳခ်န္းသည္ ထိုသည္ကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး အလြန္အမင္း ေရွာ့ရသြားကာ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္လုိက္မိ၏ ။

လ်န္ရွီဟန္သည္မူ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ မသတီစရာ၊ စက္ဆုပ္စရာၾကီးတစ္ဦးနွယ္ ရြံရွာသည့္မ်က္၀န္းတုိ ့ၿဖင့္ ၾကည့္ေန၏ ။

“ရီ၀မ္၀မ္…နင္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို ေတာ္လွခ်ည္လား ။ နင့္ရုပ္နင့္ရည္ကို ဗန္းၿပၿပီး ေအဂ်င္စီက လူတုိင္းရဲ့ အိပ္ရာေပၚကို တက္ၿပီးထားၿပီနဲ ့ တူတယ္ ။ အဲ့ဒီ ရီပုိင္ လည္း နင့္မာယာထဲကေန ရုန္းမထြက္နုိင္ဘူး မလား ။ မဟုတ္ရင္ နင့္အစ္ကုိ ရဲ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ စုတ္စုတ္ၿပတ္ၿပတ္ ကုမၸဏီ ေသးေသးေလးမွာ သူ ေနေပးေနစရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး”

လ်န္ရွီဟန္၏စကားလံုးတုိ ့သည္ လူအုပ္ၾကီးကို တီးတုိးညံသြားေစ ေလၿပီ ။

“လတ္စသတ္ေတာ့ အဲ့ဒီ မိန္းမလွေလးက ရီမူဖန္ရဲ့ ညီမ ၿဖစ္ေနတာကုိး ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ အလွေလးကို ငါ ဘာလို ့ အရမ္း ရင္းနွီးေနမိပါလိမ့္ ။ အရင္တုန္းက ေတြ ့ဖူးေနသလုိပဲ”

“လ်န္ရွီဟန္ ေၿပာသြားတာေတြက အဓိပၸာယ္ရွိတယ္ ။ စဥ္းစားၾကည့္ေလဟာ..ရီပုိင္လုိ တကယ့္အရည္အခ်င္း ေၿပာင္ေၿမာက္ တဲ့ သူ က ဘယ္မွာမဆုိ သြားအလုပ္လုပ္လို ့ ရရဲ့သားနဲ ့ ဘာလို ့ ရီမူဖန္ လုိ မိသားစုကေန ကန္ထုတ္ခံ ထားရတဲ့ အပယ္ခံသားဆီမွာ အလုပ္လုပ္ေနရတာလဲ”

“ဖြီး…အဲ့ဒီေကာင္မေလးက ရီပုိင္ကို စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြနဲ ့ ညွိဳ ့ထားလုိ ့ ေနမွာေပါ့”

…

ထိုနားၾကားမခံသာသည့္ စကားတို ့သည္
ရီဟုန္းေ၀၏ နားထဲသုိ ့ ေရာက္သြားေလၿပီ ။

ရီဟုန္းေ၀သည္ မ်က္ေမွာင္ၾကီး ၾကဳတ္လ်က္
ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္လာသည္ ။

“ဘာၿဖစ္တာလဲ ။ ၀မ္၀မ္က ဘာလုိ ့ ဒီမွာ ရွိေနတာလဲ”

သူ ့နံေဘးတြင္ ရွိေနသည့္ ရီေရွာင္အန္းသည္ တအံ့တၿသၿဖင့္ ၾကည့္လုိက္ၿပီး…

“မူဖန္ ေခၚလာတာ ၿဖစ္ေလာက္တယ္ ။ အဲ့ဒီ မူဖန္ ကေတာ့ေလ ဘာက သင့္ေတာ္တယ္၊ ဘာက မသင့္ေတာ္ဘူးကိုေတာင္ မခြဲၿခားတတ္ေသးဘူးလား ။
ဒီလုိ ရွက္စရာေကာင္းတာမ်ိဳးကုိ လုပ္မယ္ဆုိလည္း လူမသိ သူမသိ လုပ္ပါ့လား ၊ ဘာလို ့ ၀မ္၀မ္ကို  ဒီေနရာကုိ ေခၚခ်လာရတာလဲ ။ ဒီေကာင္မေလးကေရာ ဘယ္လုိလုပ္ ေပၚလာရတာလဲ ။ ဒါက သူတို ့ကိုယ္သူတုိ ့ လူရယ္စရာ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာနဲ ့ မတူဘူးလား ေဖေဖရာ”

ရီဟုန္းေ၀က ေဒါသ ေထာင္းခနဲ ထြက္သြားေလၿပီ ။

“မင္းက ဘာကိစၥ ဒီမွာ ရပ္ေနေသးတာလဲ ။
အဲ့ဒီ ေကာင္မေလးကုိ ၿမန္ၿမန္ ၿပန္ခုိင္းလုိက္စမ္း”

ေၿမးမလုပ္သူက လူသိရွင္ၾကား အေလွာင္ခံရလ်ွင္
ရီ အုုပ္စုၾကီး တစ္ခုလံုးသည္လည္း အေလွာင္ေၿပာင္အဟားတုိက္ ခံရမည္သာ မဟုတ္ပါလား ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ကေတာ့ သူမအနားက ထုိရုန္ ့ရင္းစြာ ေ၀ဖန္ေၿပာဆုိေနမႈ တုိ ့ကို နားေထာင္ေနရသည့္တုိင္ မ်က္နွာတစ္ခ်က္ မပ်က္သြားေပ ။ သူမသည္ လ်န္ရွီဟန္ကို ၾကည့္လုိက္ၿပီး ရႈတည္တည္ၿဖင့္ ေၿပာလုိက္သည္ ။

“နင္တုိ ့ေတြ အေစာနကေတာ့ အင္တာနက္သံုးသူေတြကုိ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ရီပုိင္ကုိ ေဂးပါ၊ ေယာက်ာ္းေတြကုိ ၾကိဳက္ေနပါတယ္လို ့ ေၿပာခုိင္းတယ္ ။ အခုက်ေတာ့ ရီ၀မ္၀မ္ က ရီပုိင္ရဲ့အိပ္ရာေပၚ တက္ေနပါတယ္လုိ ့ ေၿပာေနၿပန္ၿပီ ။ နင္တုိ ့ရဲ့ ၿမင့္ၿမတ္လွတဲ့ ကုမၸဏီၾကီးက သူမ်ားကုိ ေခ်ာက္ခ်ခ်င္ရင္ေတာင္ အေရွ့ အေနာက္ ညီေအာင္ လုပ္ပါဦးလား ။ အရူးကြက္ေတြ ေလ်ွာက္မနင္းစမ္းပါနဲ ့”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ေဒါသတၾကီးၿဖင့္ ေဆာင့္ေအာင့္လာေခ်ၿပီ ။

“နင္ကမ်ား…၊ သူမ်ားကုိ ေခ်ာက္ခ်ဖို ့ အင္တာနက္သမားေတြကို ၀ယ္ထားတဲ့သူကမွ နင္ဟဲ့…
ငါတုိ ့ကို လာမစြပ္စြဲနဲ့ ။ ဟုတ္လုိ ့ေက်ာ္ ပုပ္လို ့ေပၚ တဲ့ ၊ မဟုတ္တာလုပ္ေနတာ ရီပုိင္မွန္း အသိသာၾကီး ။ သူသာ ေယာက်ာ္းေတြကုိ မၾကိဳက္ရင္၊ သူသာ မိန္းမလို ၀တ္စားရတာ မၾကိဳက္ရင္ ဒီလုိ ေကာလဟလမ်ိဳးက ဘာလို ့ ထြက္လာမွာလဲ”

ကုန္ရႊီသည္ ေဒါသထြက္လုလု ၿဖစ္လာေနေလၿပီ ။

ဒါက ဘယ္လုိခ်ီးစကားေတြလဲ…

ရီ၀မ္၀မ္သည္ မ်က္လႊာေလး ခ်လုိက္ၿပီး ခပ္တုိးတုိးေလး
ရယ္ေမာလာကာ ေၿပာဆုိလာသည္ ။

“နင္ ေၿပာတာ မွန္တယ္ ။ ရီပုိင္က ေယာက်ာ္းေတြကုိ ၾကိဳက္တယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ”

ရီ၀မ္၀မ္၏စကား ဆံုးသြားသည့္အခုိက္ ေနရာၾကီးတစ္ခုလံုး ပြက္ေလာညံသြားေတာ့သည္ ။

……………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၄ ။ မ်က္နွာၾကီးလုိက္လဲ

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ထပ္ေၿပာလုိက္သည္ ။

“ၿပီးေတာ့ သူက မိန္းကေလးလို ၀တ္ရတာလည္း ၾကိဳက္တယ္”

သူမ၏စကားတုိ ့ေၾကာင့္ လူတုိင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္ကုန္ၾက၏။

ခ်ီးပဲ…ဒီေလာက္ အၾကီးၾကီးကြ ။

ရီပုိင္က တကယ္ၾကီး ေဂးေနတာလား ။
တကယ္ၾကီး မိန္းကေလးလုိ ၀တ္စားရတာကုိ ၾကိဳက္တာလား ။

လ်န္ရွီဟန္က တ၀ါး၀ါး ရယ္ေမာလာေတာ့သည္ ။

“ဟားဟားဟား…နင္က ငါ့ကို တံုးတယ္လုိ ့ ေၿပာတယ္… ရီ၀မ္၀မ္၊ နင္ကမွ တံုးတာ မဟုတ္ဘူးလား ။ နင္ကုိယ္တုိင္ ၀န္ခံလုိက္တယ္ေလ”

ဒီငတံုးမ ၊ ရီ၀မ္၀မ္ကေတာ့ တကယ့္ကုိ ၀က္လိုဦးေနွာက္နဲ ့ အသင္းေဖာ္ပဲ ။

၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္သည္ အခ်င္းမ်ားေနသည္တုိ ့ကို သတိၿပဳမိသြားၿပီး အေၿပး ေရာက္ခ်လာသည္ ။

“စိတ္မရွိပါနဲ့၊ ဘာေတြ ၿဖစ္ေနၾကတာလဲ ခင္ဗ်ာ”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ထို၀န္ထမ္းကို ေတြ ့လုိက္သည္နွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေၿပာေလသည္ ။

“မန္ေနဂ်ာ က်န္း…ဒီမိန္းမက ဧည့္သည္စာရင္းထဲ မပါဘဲနဲ့ ဒီထဲကုိ အတင္း၀င္လာလုိ ့ပါ ။ တစ္ခ်က္ေလာက္ ၾကည့္ေပးပါဦး”

မန္ေနဂ်ာ က်န္း သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္လုိက္၏ ။
တမုဟုတ္ခ်င္းပင္ သူ ့မ်က္လံုးထဲ အံ့အားသင့္သြားၿပီး…
“မိန္းကေလးက ဘယ္သူမ်ားလဲ ခင္ဗ်ာ”

လ်န္ရွီဟန္က မဲ့ရြဲ ့ကာ ေၿပာဆုိသည္ ။
“သူက အင္ေမာ္တယ္ေခတ္က ေတာက္တုိမယ္ရအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပဲ”

မန္ေနဂ်ာ က်န္း သည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည့္ အမူအရာၿဖင့္ ရီမူဖန္ဘက္သုိ ့ လွည့္ၾကည့္လာသည္ ။

“စီအီးအုိ ရီ...ဒီမိန္းကေလးနဲ ့ ဘယ္လုိ ပတ္သက္မႈ ရွိလဲလုိ ့ ေမးပါရေစ”

ရီမူဖန္က စိတ္ဆတ္ဆတ္ၿဖင့္ ၿပန္ေၿဖေတာ့သည္ ။

“သူက ငါ့ညီမ၊ ၿပသနာ ရွိလု့ိလား”

မန္ေနဂ်ာ က်န္း သည္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့စြာၿဖင့္ ၿပန္္ဆုိလာသည္။
“က်ြန္ေတာ္ တကယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ခင္ဗ်ာ ။ ဒီကုိ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ား အားလံုးကုိ ေဘးကင္း လံုၿခံဳေစဖုိ ့အတြက္ သီးသန္ ့ပြဲေလး လုပ္ထားတာပါ ။ ဒါေၾကာင့္ အဖိတ္မခံထားရရင္ ဘယ္သူမွ ၀င္လုိ့ မရပါဘူး ။ ေဆြမ်ိဳးေတြလည္း မရပါဘူး ။ စီအီးအိုရဲ့ ညီမေလးက ဧည့္သည္ စာရင္းထဲမွာ မပါဘူးနဲ့ တူတယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား”

ရီမူဖန္က ၿပန္ကစ္ေတာ့သည္ ။

“ဧည့္သည္စာရင္းထဲ မပါဘူးလုိ ့ ဘယ္သူ ေၿပာလဲ ။
သူ ့ကို မင္းတုိ ့ရဲ့ ဥကၠဌ ခ်န္း ကိုယ္တုိင္က ဖိတ္ထားတာ”

ယခင္က ကမ႓ာ့အင္တာတိန္းမန္ ့နွင့္ အင္ပါယာစကုိင္း အင္တာတိန္းမန့္ ့၏ ဖိအားေၾကာင့္ ပြဲစီစဥ္သူမ်ားက သူတို ့ကို ပြဲစာရင္းထဲကေန ဖ်က္ထားခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္၏ ။ ဆုရ စာရင္း ထြက္လာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ သူတို့ကုိ ေတာင္းပန္စကား ဆိုကာ ကုိယ္တုိင္ လာဖိတ္ေခၚခဲ့ေခ်သည္ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ ရီဟုန္းေ၀ နွင့္ အလြန္တရာ ရင္းနွီးက်ြမ္း၀င္သူ ျဖစ္၏ ။ ရီမူဖန္ နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္တုိ ့သည္ အင္ေမာ္တယ္ေခတ္ကုိ တည္ေထာင္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္
သူ ့ကုိ ခနခန ဖိတ္ကာ ညစာေက်ြးေမြးခဲ့ၿပီး ဆက္ဆံေရးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ထားခဲ့၏ ။

သူနွင့္ သူ ့ညီမေလး၏ အေၿခအေနကို သိသြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ တတ္နုိင္သည့္ဘက္ကေန ကူညီေပးခဲ့၏ ။
လ်ိဳခ်န္းနွင့္ ကုန္ရႊီတိ့ု၏ အထူးထရိနင္ ကိစၥသည္ပင္
သူ ့အဆက္အသြယ္မ်ားကတဆင့္ ရရွိထားခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္၏ ။

သုိ ့ေသာ္ ရံဖန္ရံခါတြင္ အင္ပါယာစကုိင္း၏ ဖိနွိပ္ထားမႈေၾကာင့္ ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ လက္တုိ ့သည္ အတုပ္ေနွာင္ခံထားရတတ္၏ ။

ေနာက္ပုိင္းတြင္ ခ်န္းယန္ဖန္ ့ကိုယ္တုိင္က သူတို ့ကုိ ၿပန္ဖိတ္လာေသာ ေၾကာင့္ သူတို့သည္လည္း သူ ့အတြက္ မ်က္နွာသာ ၿပန္ေပးၾကၿခင္း ၿဖစ္၏ ။

လ်န္ရွီဟန္သည္ ထိုသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည္နွင့္
ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ရယ္ေမာလာေတာ့သည္ ။

“ဥကၠဌ ခ်န္း ကုိယ္တုိင္က သူ ့ကုိ ဖိတ္ထားတယ္လား ။ ဟာသပဲ… ဒီမွာ က်ြန္မ ေၿပာလုိက္မယ္ ၊ ၀မ္းကြဲအစ္ကုိ…နင္ သူ ့ကုိ ရီပုိင္လို ့ ထင္ေနတာလား ။ သူ ့မ်က္နွာက အဲ့ေလာက္ေတာင္ ၾကီးတယ္လား”

အနားတြင္ ရွိေနၾကသည့္ သရုပ္ေဆာင္အားလံုးသည္
ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္ၿပီး တ၀ါး၀ါး ပြဲက်ကုန္ၾကသည္ ။

သူေဌး လုပ္တဲ့သူ ရီမူဖန္ကေတာင္မွ အဲ့ေလာက္ မ်က္နွာၾကီးမွာ မဟုတ္ဘူး ။

အင္ေမာ္တယ္ေခတ္ရဲ့ ေနာက္ကြယ္က တကယ့္သူေဌးက ရီပုိင္ ဆုိတာကုိ ဘယ္သူ မသိလို ့လဲ ။
ဒီညရဲ့ ေရႊသစ္ခြပြဲမွာ တကယ့္စတားကလည္း ရီပုိင္ ပဲဟာ ။

ရီယီယီသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားၿပီး ရီမူဖန္ဘက္ကေန ၀င္ေၿပာေပး လာသည္ ။

“တစ္ခုခု နားလည္မႈ လြဲေနတာ ၿဖစ္မွာပါ ။
မူဖန္ မလိမ္ေလာက္ဘူး”

လ်န္ရွီဟန္က မဲ့ေစာင္းကာ ေၿပာဆုိလာသည္ ။
“ဘယ္သိမွာလဲ…တခ်ိဳ ့လူေတြက စကားၾကီး စကားက်ယ္ေတြ ေၿပာရတာ သိပ္ၾကိဳက္ၾကတာ ။ သူ ့ညီမက ဒီထဲ ခုိး၀င္လာတာ သိသိသာသာၾကီးကုိ…  ဒါကိုေတာင္မွ ဥကၠဌ ခ်န္း ကုိယ္တုိင္က ဖိတ္ထားတာပါလုိ ့ ေၿပာရဲေသးတယ္ ၊ ဥကၠဌ ခ်န္း မရွိေနလုိ ့ေပ့ါ ၊ ရွိမ်ားရွိလုိ ့ကေတာ့ သူ ေၿပာရဲမွာမတဲ့လား”

ရုတ္တရက္ပင္ ရီ၀မ္၀မ္၏ဖုန္းက ထၿမည္လာေလသည္ ။

ဖုန္းေခၚဆုိသူ နာမည္တြင္ ၿပထားသည္ကား….
“ဥကၠဌ ခ်န္း”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္၏ ဖုန္းေပၚက ထုိနာမည္ကုိ ရိပ္ကနဲ ၿမင္လုိက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ စြတ္ကန္ေစာင္းလာေတာ့သည္ ။

“ေၿသာ္…တိုက္ဆုိင္လွခ်ည္ရဲ့ ။ အခုေလးတင္ ဥကၠဌ ခ်န္း အေၾကာင္း ေၿပာေနရံု ရွိေသးတယ္၊ ဥကၠဌ ခ်န္းက ဖုန္းေခၚလာတယ္ ။ လုပ္စမ္းပါ၊ ဆက္ဟန္ေဆာင္ေနစမ္းပါ ။ နင္က ဥကၠဌ ခ်န္း လုိမ်ိဳး ဟန္ေဆာင္ေပး မယ့္ သူကုိေတာင္ ရွာထားၿပီး ဖုန္းေတာင္ ဆက္ခုိင္းထားၿပီပဲ ။ သတိၱရွိရင္ ကိုင္လုိက္စမ္းပါ”

ရီယီယီသည္လည္း သိခ်င္စိတ္ၿဖင့္ ရပ္ၾကည့္ေနေလသည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္ နွင့္ သူမ၏ အစ္ကုိ သည္ ထုိအကြက္ကုိ သံုးသည္မွာ
ဒါ ပထမအၾကိမ္ မဟုတ္ေလေသာေၾကာင့္
ရီ၀မ္၀မ္ ဟန္ေဆာင္ေနၿခင္းဟုသာ သူမ ထင္လုိက္ၿခင္းပင္ ။

သုိ ့ေသာ္လည္း ဒီေန ့တြင္ လူတုိင္း ရွိေနၾကၿခင္းးပင္ ။ ထုိကဲ့သုိ ့ ဟန္ေဆာင္လုိက္ရံုနွင့္ လူတုိင္းကုိ လွည့္စားနုိင္မည္ေတာ့ မဟုတ္ပါေခ် ။

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၅ ။ မမွတ္မိဘဲ ၿဖစ္သြားေတာ့မလို ့

ရီ၀မ္၀မ္သည္ လ်န္ရွီဟန္ နွင့္ ရီယီယီ တို ့အား ေၿခာက္ကပ္စြာ ၾကည့္လုိက္ၿပီးေနာက္ မသိက်ိဳးက်ြံၿပဳလုိက္ၿပီး ဖုန္းကိုင္လုိက္သည္ ။

“ဟယ္လို…ဥကၠဌ ခ်န္း”  ဟု ရီ၀မ္၀မ္က ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ တစ္ဖက္က ၿပန္ေၿဖလာသည့္ မိန္းကေလးသံကုိ ၾကားလုိက္ရသည့္အခါ
မသိမသာ အံ့ၿသသြားေတာ့၏ ။

“ဟုိ…မင္းက….”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အသိၿပန္ကပ္သြားၿပီး
တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ရယ္ေမာလာသည္ ။

“အာ…၀မ္၀မ္ ကိုး ၊ အသံၾကားၾကားခ်င္း မမွတ္မိလုိက္ဘူး ။ သမီး ပြဲကုိ မေရာက္ေသးဘူးလား”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ ရီ၀မ္၀မ္က “ရီပုိင္” ဆုိသည့္ နာမည္ကုိ သံုးၿပီး လႈပ္ရွားေနၿခင္းကို သိေနသူ ၿဖစ္၏ ။
ထုိ ့ေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္က မိန္းကေလးလို ေၿပာလာသည္တြင္
အရမ္းၾကီး ထူးထူးေထြေထြ မၿဖစ္သြားပါေခ် ။

“ေရာက္ေနပါၿပီ ။ ဒီမွာ နည္းနည္း ၿပသနာတက္ေနလို ့ပါ” ဟု ရီ၀မ္၀မ္သည္ ၿပန္ေၿဖလုိက္သည္ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ စိုးရိမ္စြာၿဖင့္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ ေမးလာသည္ ။

“ၿပသနာတက္ေနတယ္…ဟုတ္လား ။ ဘာမ်ား ၿဖစ္လုိ ့လဲ ။ စိတ္မပူနဲ ့၊ ဘိုး အၿပင္မွာ ေရာက္ေနၿပီ ။ ခနေလးပဲ ေစာင့္၊ ခနေနရင္ ေရာက္မယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ” ဟု ေၿပာလုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္က ဖုန္းခ်လုိက္သည္ ။

လ်န္ရွီဟန္သည္ မဲ့ေစာင္းကာ ေၿပာဆုိလာသည္ ။

“အဟြန္း…ဟန္ေဆာင္လို့ ၿပီးသြားၿပီလား ။
ဒီထက္ပုိၿပီး ဟန္ေကာင္းေကာင္းနဲ့ သရုပ္ေဆာင္ပါဦးလား ။ နည္းနည္းပါးပါးေလး စပီကာေလးေတာ့ ဖြင့္ၿပီး ေၿပာဦးမွေပါ့”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဆက္ကာ မဟန္ေဆာင္နုိင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဖုန္းခ်လုိက္ၿခင္းဟု လ်န္ရွီဟန္ ေတြးေနၿခင္းပင္ ။
သူမသည္ ထုိမန္ေနဂ်ာကို ၾကည့္လုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္သည္ ။

“မန္ေနဂ်ာ က်န္း…ရွင္ အခုထိ မၿမင္ေသးဘူးလား ။ ဒီမိန္းမက ဒီေနရာကုိ ခုိး၀င္လာတာ အသိသာၾကီး၊ လူတိုင္းလည္း အသိပဲ ။ ဧည့္သည္ေတြ စိတ္အေနွာက္အယွက္ ၿဖစ္ေအာင္လုိ ့မ်ား ပြဲစီစဥ္သူေတြက ဘာမွ မလုပ္ဘဲ တမင္သက္သက္ ရပ္ၾကည့္ေနၾကတာလား”

မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာသည္ သူ ့ေပၚ က်ေရာက္ေနသၿဖင့္
မန္ေနဂ်ာ က်န္း သည္ ထိုသည္ကုိ ေက်ာ္သြား၍ မၿဖစ္ေတာ့ပါေခ် ။
ထို ့ေၾကာင့္ သူသည္ ရီ၀မ္၀မ္ကို အၿပတ္ေၿပာလုိက္ေတာ့သည္ ။

“စိတ္မေကာင္းပါဘူး မိန္းကေလး ။ မိန္းကေလးဆီမွာ ဖိတ္ၾကားလႊာ မရွိဘူးဆုိရင္ ဒီပြဲကေန ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားေပးပါ”

ရီမူဖန္၏မ်က္လံုးတုိ ့ က်ဥ္းေၿမာင္းလာသည္ ။ သူ တစ္ခုခုကို ေၿပာမည္ဟန္ ၿပင္လုိက္ခ်ိန္တြင္ တံခါး၀တြင္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ၿဖစ္လာသည္ကုိ ၾကားလုိက္ရ ၏ ။ အနုပညာရွင္မ်ား အားလံုးသည္ ေရာက္လာသူကုိ ၿမင္လုိက္ၾကသည္တြင္ အလိုလုိ ထရပ္လုိက္ၾကၿပီး လမ္းရွဲလုိက္ၾကသည္ ။

“ဥကၠဌ”

“ဥကၠဌ ခ်န္း ေရာက္လာၿပီ”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ေနာက္တြင္ အၾကီးအကဲမ်ားလည္း ပါလာ၏ ။ သူသည္ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကုိ အလုိက္သင့္ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ဆီသုိ ့ အလ်င္စလုိ တန္းတန္းၾကီး ေလ်ွာက္ခ်လာေခ်ၿပီ ။

“ရီ၀မ္၀မ္…ဥကၠဌ ခ်န္း ေရာက္လာၿပီ ။ နင္ ဆက္ၿပီး ဟန္ေဆာင္ေနနုိင္ဦးမလား ၾကည့္ၾကေသးတာပါ့”

လ်န္ရွီဟန္သည္ ဥကၠဌ ခ်န္း ေရာက္လာသည္ကုိ ၿမင္လုိက္သည္နွင့္ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္သြားေတာ့ၿပီး အခုအေၿခအေနကို ေၿပာၿပလုိေဇာၿဖင့္
ဥကၠဌ ဆီ အူးယားဖားယား သြားေတာ့သည္ ။

သို ့ေသာ္ ၊ ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ လ်န္ရွီဟန္ကို သတိၿပဳမိဟန္ မတူ ။ ရီ၀မ္၀မ္ဆီသုိ ့ တန္းတန္းၾကီး ေလ်ွာက္လာေနေလသည္ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ ရီ၀မ္၀မ္၏ ၀တ္စံုကို ၿမင္လုိက္သည္နွင့္ ၀မ္းသာအားရ က်ီစယ္စေနာက္ေတာ့သည္ ။

“အာ…ဒါရုိက္တာ ရီ..ဘာလုိ့ ရုတ္တရက္ၾကီး မိန္းကေလးလုိ ၀တ္စားထားရတာလဲ ။ မမွတ္မိေတာ့မလိုေတာင္ ၿဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ”

ၿပန္ခ်ြန္ေတာ့မည့္ လ်န္ရွီဟန္ ခမ်ာ ဆြံ ့အသြား၏ ။

ဥကၠဌ ခ်န္း က ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ဘယ္လိုေခၚလုိက္တယ္…
ဒါရုိက္တာ…ရီ…ဟုတ္လား ။

ရီပုိင္က…အင္ေမာ္တယ္ေခတ္က ဒါရိုက္တာ…ရီ မလား ။

ရီ၀မ္၀မ္ကလည္း ဒါရုိက္တာ ရာထူးကုိ ရထားတာလား ။

ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးလို ၀တ္စားထားတယ္ ဆုိတာက ဘာစကားၾကီးလဲ ။ အဲ့ဒီစကားၾကီးက ဘာလုိ ့ ထူးဆန္းေနတာလဲ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ အနားတြင္ ၀ုိင္းအံုေနၾကသည့္ လူမ်ားစြာအၿပင္ မန္ေနဂ်ာ က်န္း ပါ ရွိေနသည္ကို ၿမင္လုိက္ၿပီး မန္ေနဂ်ာ က်န္း ကို ၾကည့္လုိက္ေလသည္ ။

“ဘာၿဖစ္တာလဲ”

မန္ေနဂ်ာ က်န္း က ကပ်ာကယာ ရွင္းၿပလာသည္ ။

“ဒီမိန္းကေလးက ဖိတ္ၾကားလႊာ မရွိဘဲ ၀င္လာတာ မလုိ ့
ၿပန္သြားဖုိ ့အတြက္ က်ြန္ေတာ္ ေၿပာေနတာပါ…”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏မ်က္နွာထားမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ပ်က္ယြင္းသြား၏ ။ သူသည္ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိး ၿဖစ္လာၿပီး ထိုမန္ေနဂ်ာကုိ ေငါက္ငမ္းေတာ့သည္  ။

“အဓိပၸာယ္ မရွိလိုက္တာ…”

ဥကၠဌ၏ ေဒါသေၾကာင့္ ဒါရိုက္တာ က်န္း မွာ ထခုန္မတတ္ ၿဖစ္သြား၏ ။

ငါ ဘာအမွား လုပ္မိလုိ ့လဲ ။

“ဗ်ာ…ဥကၠဌ…ဘ-ဘာၿဖစ္လုိ ့လဲ”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ဟန္ပန္မွာ ေဒါသထြက္လုိ ့ေန၏ ။

“သူ ဘယ္သူလဲ သိလား ။ ငါ့မွာ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ ့ သူ့ကုိ ဖိတ္ထားရတာကုိ မင္းက ေမာင္းထုတ္ေနတယ္…ဟုတ္လား”

“ဗ်ာ…ေတာင္း…ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဥကၠဌ ။ ဥကၠဌ ဖိတ္ထားတာမွန္း က်ြန္ေတာ္...က်ြန္ေတာ္ မသိလုိ ့ပါ...”

မန္ေနဂ်ာ က်န္း သည္သာလ်ွင္ မဟုတ္ ။ သူတုိ့နားတြင္ ရွိေနၾကသည့္ လူအားလံုးပါ အံ့ၿသသြားၾကၿခင္းတည္း ။

ဘာေတြ ၿဖစ္ကုန္တာလဲ ။

…………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၆ ။  လန္ ့စရာေတြ

ခ်န္းယန္ဖန္ ့ကိုယ္တုိင္က ဖိတ္ထားတာ…ဟုတ္လား ။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ကာ
ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးၿဖင့္ ေၿပာေလသည္ ။

“အေစာက ဖုန္းေၿပာတုန္းက ဘာၿပသနာမ်ား တက္ေနသလဲ ေအာက္ေမ့တယ္ ။ အခုမွပဲ နားလည္သြားေတာ့တယ္ဗ်ာ”

ရီ၀မ္၀မ္၏အမူအရာမွာ အနည္းငယ္ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာကာ….

“ဥကၠဌ ခ်န္း ကုိ ဒုကၡေပးမိတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့က ကပ်ာကယာ ေၿပာလုိက္သည္ ။

“မဟုတ္တာ၊ မဟုတ္တာ ။ ဒါက က်ြန္ေတာ့္ဘက္က လုိသြားတာပါ”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္တုိ ့၏ စကားတုိ့ကုိ နားေထာင္ေနရင္း လူတိုင္းသည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးသြားၾကသည္ ။

“အားလံုးပဲ”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့က အားလံုးကုိ အသံတိတ္ပါရန္ လက္ေၿမွာက္ၿပလုိက္သည္ ။ ထုိ ့ေနာက္တြင္
လူတုိင္းကုိ ေ၀့ၾကည့္လုိက္ၿပီး ေၿပာလုိက္သည္ ။

“မိန္းကေလး ရီ၀မ္၀မ္ ဒီကုိ ေရာက္လာတာက နည္းနည္း နားလည္မႈ လြဲသြားတာကုိ ၿဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ မိန္းကေလး ရီ ကို အားလံုးနဲ ့ ၿပန္မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္”

လူတုိင္းသည္ ဇေ၀ဇ၀ါၿဖင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။

ၿပန္မိတ္ဆက္ေပးမယ္…ဟုတ္လား ။

ခ်န္းယန္ ့ဖန္ ့က တခနေလာက္ နားလုိက္ၿပီး ဆက္ေၿပာသည္ ။

“မိန္းကေလး ၀မ္၀မ္ က က်ြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြအရင္းၾကီးရဲ့ သမီးေလးပါ ။ ၀မ္၀မ္ အလုပ္စလုပ္ေတာ့ အဆင္ေၿပေအာင္လုိ ့ ဆုိၿပီး နာမည္အရင္း ကုိ သူ မသံုးခဲ့ပါဘူး ။ အဲ့ဒီအစား နာမည္၀ွက္တစ္ခုကို သံုးထားပါ တယ္…”

ထုိစကားေၾကာင့္ လူတုိင္းမွာ ပုိလုိ ့ပင္ ဇေ၀ဇ၀ါ ၿဖစ္ကုန္ၾကေလၿပီ ။

နာမည္၀ွက္…ဟုတ္လား ။ ဒီမိန္းမမွာ ေနာက္ထပ္ နာမည္တစ္မ်ိဳး ရွိေနတာလား ။

ဒါေပမယ့္ ခ်န္းယန္ဖန္ ့ကေတာင္မွ ကုိယ္တုိင္ဖိတ္ရတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္နာမည္မုိ့လုိ့ပါလိမ့္ ။ သူ ့အခက္အခဲကေန ကယ္ထုတ္ေပးဖို ့ ့ေတာင္မွ ၀န္မေလးဘူး ဆိုေတာ့…

ခ်န္းယန္ဖန္ ့က ေၿပာလုိက္သည္ ။

“မိန္းကေလး ရီ၀မ္၀မ္ ရဲ့ အနုပညာနာမည္ကေတာ့ ရီပုိင္ ပါ ။ တစ္မ်ိဳးေၿပာရရင္ ဒီမိန္းကေလးက အင္ေမာ္တယ္ေခတ္က လူသစ္ရွာေဖြေရး ဌာန ရဲ့ ဒါရုိက္တာ ရီ ပါ”

“…”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေၿပာလုိက္သည့္ စကားမွာ ရွိေနၾကသည့္ လူတုိင္းကုိ ရုတ္ၿခည္း တိတ္ဆိတ္သြားေခ်သည္ ။

လူတုိင္းသည္ ေသြးေလေခ်ာက္ခ်ားကာ အိပ္မက္ ကေယာင္ကတမ္း မက္ေနၿခင္း မ်ားလားဟု ထင္မိၾကကုန္၏ ။

အေၿခအေန ဆုိးလာသည္မုိ ့ သၾကားလံုးေလးကုိ
ေရွ ့ထြက္ ကာကြယ္ေပးဖုိ ့ ၿပင္လုိက္သည့္ ကုန္ရႊီသည္ပင္ ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ ေၾကညာေမာင္းခတ္လာၿခင္း ကို ၾကားလုိက္ၿပီးသည့္ေနာက္ တခနေလာက္ ၾကက္ေသေသသြား၏ ။ ထို ့ေနာက္မွ…

“အဘိုးၾကီး ခ်န္းက ဘာ-ဘာေၿပာလုိက္တာလဲ”

“မိန္းကေလး ရီ ရဲ့ နာမည္၀ွက္က…ရီပုိင္ တဲ့…” ဟု လ်ိဳခ်န္းက ေၿပာသည္ ။

“ေသာက္က်ိဳးနည္း…ရီမူဖန္ရဲ့ ညီမေလးက အစ္ကုိ ရီ…ဟုတ္လား ။ ဥကၠဌ ခ်န္း မူးမ်ားေနတာလား” ဟု ထန္ရွင္းေဟ်ာ္က ၀င္ေၿပာသည္ ။

တၿခားေသာ ဧည့္သည္ေတာ္အားလံုးသည္လည္း ထုိသုိ ့ပင္ ၿဖစ္ကုန္ၾကသည္ ။

“ဟာ…ဥကၠဌ ခ်န္းက ဘာ-ဘာေၿပာသြားတာလဲ”

“အဲ့ဒီ မိန္းကေလး ရဲ့ နာမည္၀ွက္က ရီပုိင္လုိ ့ ေၿပာသြားတာ…ထင္တယ္ ။ ေသာက္က်ိဳးနဲ…ရီပုိင္…ဟုတ္လား ။ ဘယ္က ရီပုိင္ လဲ”

“အနုပညာေလာကမွာ ရီပုိင္ ဘယ္နွေယာက္မ်ား ရွိလုိ ့လဲဟ ။ အင္ေမာ္တယ္ေခတ္က လူသစ္ရွာေဖြေရးဌာနရဲ့ ဒါရုိက္တာ ရီ ပါလုိ ့ ဥကၠဌ ခ်န္း ေၿပာသြားတယ္ မွတ္လား ။ ဒါဆို လ်ိဳခ်န္း နဲ ့ ကုန္ရႊီ ရဲ့ မန္ေနဂ်ာ ေပါ့ဟ”

“နင္ ငါ့ကုိ လာေနာက္ေနတာလား ။ ရီပုိင္က ေယာက်ာ္းပါ၊ ဟုတ္ပီလား”

လ်န္ရွီဟန္သည္ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ၾကာေတာ့မွ အသိၿပန္ကပ္ သြားၿပီး ရယ္ေမာကာ ေမးလာသည္ ။

“ဥကၠဌ ခ်န္းက မွားမ်ားမွားေနတာလားရွင္ ။ ရီ၀မ္၀မ္ရဲ့..နာမည္၀ွက္က…ရီပုိင္ ၊ ဟုတ္လား ။ အင္ေမာ္တယ္ေခတ္က ရီပုိင္ လား ။ ဒါရုိက္တာ ရီ က ေယာက်ာ္းေလးပါရွင္”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့သည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ၿပီး ရွင္းၿပလာသည္ ။

“ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ဟုတ္ပါတယ္ ။ ၀မ္၀မ္က အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေၿပေအာင္လို ့ ဆိုၿပီး ေယာက်ာ္းေလးလုိ ၀တ္စားထားတာပါ ။ ရီပုိင္ ဆုိတာက ၀မ္၀မ္ အလုပ္လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သံုးတဲ့ နာမည္၀ွက္ တစ္ခုပါ ။ ဒါေၾကာင့္မို ့ သူ ့ကို မသိၾကတဲ့သူေတြက ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္လုိ ့ပဲ ထင္ေနၾကတာပါ”

ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ ရွင္းၿပလုိက္ၿခင္းကုိ ၾကားလုိက္ၾကသည္တြင္ လူတုိင္း တအံ့တၿသ ၿဖစ္ကုန္ၾကေလသည္ ။

“ခ်ီးပဲ…ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေတာင္မွ ဒီေလာက္ထိ
လ်ိဳ ့၀ွက္နက္နဲမွာ မဟုတ္ဘူး ။ ရီပုိင္က တကယ္ေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လား ။
ဒါေတာ့ အရမ္း ရုပ္ေပါက္သြားၿပီ”

“ဒါေပမယ့္…ေၿပာတဲ့သူက ဥကၠဌ ခ်န္းေလ၊ ဒီေတာ့ အဲ့ဒါက အမွန္ ၿဖစ္ေလာက္တယ္....”

“ဒါဆုိ…ရီပုိင္က ေယာက်ာ္းေတြကုိ ၾကိဳက္ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလးလုိ ၀တ္စားရတာကို ၾကိဳက္တယ္ဆုိတာက… ‘သူ’ က အစကတည္းက မိန္းမ ၿဖစ္ေနတာလား”

“ေသစမ္း…ဒီနွစ္ရဲ့ ေရႊသစ္ခြပြဲကေတာ့ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
လန္ ့စရာေတြ ခ်ည္းပါလား”

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၇ ။  အရက္ ပုလင္းလုိက္ မွားေသာက္ထားၿခင္း

“အဘုိးၾကီး ခ်န္း က အရက္ပုလင္းလုိက္ၾကီး မွားေသာက္မိထားတာ မ်ားလား…” ဟု ကုန္ရႊီက ေၿပာလာသည္ ။

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္က ခ်က္ခ်င္း ခြန္းတုံ ့ၿပန္သည္ ။
“ဒါမွမဟုတ္ ငါတုိ ့ပဲ ပုလင္းလုိက္ မွားေသာက္ထားမိတာလား…”

လ်ိဳခ်န္း ။  “…”

ပြဲခန္းမထဲ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ၿဖစ္ေနစဥ္၊
က်န္းယန္ရန္သည္ သန္ ့စင္ခန္းဘက္ကေန ထြက္လာေလၿပီ ။

၀ုိင္ အနည္းငယ္ ေသာက္ၿပီးသြားသည့္ေနာက္တြင္ မအီမသာ ၿဖစ္လာသၿဖင့္ သန္ ့စင္ခန္းထဲသုိ ့ သူမ ၀င္သြားခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္၏ ။

“၀မ္၀မ္…”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ မိန္းကေလးလုိ ၀တ္စားလိမ့္မည္ဟု မေမ်ွာ္လင့္ထားၿခင္းေၾကာင့္ က်န္းယန္ရန္ခမ်ာ ေရွာ့ရသြား၏ ။ သုိ ့နွင့္ သူမ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားမိၿခင္းပင္ ။ 

“နင္…နင္ မိန္းကေလး၀တ္စံု ေၿပာင္း၀တ္လုိက္ၿပီလား”

“အင္း” ဟု ရီ၀မ္၀မ္က ၿပန္ေၿဖသည္ ။

က်န္းယန္ရန္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၀မ္းနည္းပန္းနည္းၿဖင့္ ညည္းတြားလာေတာ့၏ ။

“ငါက ဒီည ငါ့နတ္ဘုရား ရီပုိင္ နဲ ့ အတူရွိေနရမယ္ ထင္ထားတာ…”

ရီ၀မ္၀မ္က ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရယ္ေမာလာေလသည္ ။

“ေနာက္ေတာ့ ၾကံဳလာမွာပါ”

ထိုေတာ့မွ က်န္းယန္ရန္ ထပ္ဖန္ ေပ်ာ္ရႊင္၀င္းပသြားေတာ့သည္ ။

“ဟုတ္သားပဲ…ငါက အခုမွ ဒီေလာကထဲ ၀င္ရံုပဲ ရွိေသးတာ၊ ေနာက္ဆုိ နင္နဲ ့အတူ အလုပ္တြဲလုပ္ရေတာ့မွာပဲဟာ…”

ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမသည္ သူမ၏နတ္ဘုရားလက္ေအာက္က
တရား၀င္ သရုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား ။

ထိုထို မယံုသကၤာၿဖစ္ေနၾကေသးသည့္ အနုပညာရွင္တုိ ့မွာ က်န္းယန္ရန္၏ စကားတုိ ့ကို ၾကားလုိက္ရသည္တြင္ ထပ္ဖန္တစ္ခါ အံ့ၿသသြားၾကၿပန္သည္ ။

ခ်က္ခ်င္းပင္၊ မိန္းကေလးသရုပ္ေဆာင္မ်ားစြာသည္ က်န္းယန္ရန္နားကို ေလ်ွာက္သြားၾကကာ သတင္းႏိႈက္ၾကေတာ့သည္ ။ ဟန္ခ်င္းလင္သည္ မယံုၾကည္ႏိုင္စြာၿဖင့္ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ေမးေလသည္ ။

“အေကာင္းဆံုးသရုပ္ေဆာင္ဆုရွင္ က်န္း…ဟုိေလ...ရီပုိင္က တကယ္ၾကီး မိန္းကေလးလား”

က်န္းယန္ရန္က ေခါင္းညိတ္ၿပသည္ ။

“အြန္း…သူက ငါ့ရဲ့ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ။ ငါတုိ ့ အေဆာင္တစ္ခန္းထဲ ေနၿပီးေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းကို အတူတက္ခဲ့ၾကတာ”

တမုဟုတ္ခ်င္းပင္ ဟန္ခ်င္းလင္ခမ်ာ ၾကက္ေသေသသြား၏ ။

ေသစမ္း…ငါ့ရဲ့ နတ္ဘုရားက ဘယ္လိုလုပ္ ခ်က္ခ်င္းၾကီး နတ္ဘုရားမ အၿဖစ္ ေၿပာင္းသြားရတာလဲ ။

သူမသည္ အေစာနက ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ေတြ ့ခဲ့ခ်ိန္ ရင္းနွီးသည္ကုိ ခံစားမိခဲ့၏ ။ ထုိ ့ၿပင္ ရီ၀မ္၀မ္၏ မ်ိဳးရုိးမွာ ရီပုိင္ လုိပဲ ရီ မ်ိဳးရုိး ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးမကင္းမ်ား ၿဖစ္ေနမည္လားဟု
သူမ ေတြးမိခဲ့ေသး၏ ။

သုိ ့ေသာ္ ထုိကဲ့သုိ့ ၿဖစ္လာလိမ့္မည္ကုိေတာ့ တစ္ခါမွ မေတြးမိဖူးပါေခ် ။

တၿခားေသာမိန္းကေလးမ်ားသည္လည္း ဟန္ခ်င္းလင္ ကဲ့သုိ ့ပင္ ။ နွလံုးသားေတြ တစ္စစီ ေၾကကြဲပ်က္စီးသြားသလို ခံစားလုိက္ၾကရ၏ ။

လ်န္ရွီဟန္သည္ ၿဖဴစုတ္ေနသည့္ မ်က္နွာၿဖင့္ ေၿပာဆုိလာသည္ ။

“က်န္းယန္ရန္…နင္ လိမ္ေနတာ ။ ရီ၀မ္၀မ္က ဘယ္လုိလုပ္…ရီ၀မ္၀မ္က ဘယ္လုိလုပ္ ရီပုိင္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ ။ ဒါ လံုး၀ အဓိပၸာယ္ မရွိဘူး”

ထိုသုိ ့ ၿဖစ္ေနသည္မွာ လ်န္ရွီဟန္ တစ္ေယာက္တည္းသာလ်ွင္ မဟုတ္ေပ ။ ရီယီယီ၏ မ်က္နွာသည္လည္း အပ်က္ယြင္းၾကီး ပ်က္ယြင္းေနေလသည္ ။

ရီပုိင္ လား ။

အဲ့ဒီ အလကားဟာမ ရီ၀မ္၀မ္က ဘယ္လုိလုပ္ ရီပုိင္ ၿဖစ္ေနတာလဲ ။

အေကာင္းဆံုးအမ်ိဳးသားသရုပ္ေဆာင္ဆုရွင္ နွစ္ေယာက္နဲ ့ အမ်ိဳးသမီး သရုပ္ေဆာင္ဆုရွင္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ညထဲမွာ ေမြးထုတ္ေပးနုိင္ခဲ့တဲ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတာ္လြန္းတဲ့ ရီပုိင္က…ရီ၀မ္၀မ္ လား ။

သူမ တစ္ကုိယ္လံုး ေၾကာက္လန္ ့မႈတုိ ့ လိႈက္ဖုိလာသည္ ။

မ်က္ေတာင္တစ္မွိတ္ေလး အတြင္းမွာပင္ ၊ သူမ၏ အစီအစဥ္ မွန္သမ်ွမွာ ေတာ္ေနးဒုိး အတုိက္ခံလုိက္ရသည့္နွယ္ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ၿဖစ္သြားရ ေလၿပီ ။

က်န္းယန္ရန္သည္ လ်န္ရွီဟန္ကို ၾကည့္လုိက္သည္ ။

“၀မ္၀မ္က ငါ့ရဲ့မန္ေနဂ်ာ ပါ ။ လူေရြးပြဲ သြားတုန္းကလည္း ၀မ္၀မ္ ပါလာပါတယ္ ။ အဲ့တုန္းက မိန္းကေလး လ်န္ လည္း ရွိတယ္ေလ ။ အဲ့ေန ့က နင္ သူ ့ကုိ ေတြ ့တယ္မလား”

“ငါ…”

လ်န္ရွီဟန္သည္ အေတြးတုိ ့ ၿပန္ေၿပာင္းလာေလသည္ ။

က်န္းယန္ရန္ရဲ့ လူေရြးပြဲကုိ ရီ၀မ္၀မ္ အေဖာ္လုိက္ေပးခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပဲ ။

ဒါေပမယ့္…ဘယ္လုိလုပ္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ ။

ရီ၀မ္၀မ္လို အမိႈက္က ေအာက္ေၿခသိမ္းအလုပ္ေတြနဲ ့ပဲ တန္တာ ။ မ်က္နွာၿပၿပီး ေယာက်ာ္းေတြကုိ ခ်ဴစားေနတဲ့သူပဲ ၿဖစ္သင့္တဲ့ဟာ ။

ဘယ္လုိလုပ္ ရီပုိင္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ ။
သူက အနုပညာေလာကၾကီးတစ္ခုလံုးကုိ ဟုိးဟုိးေက်ာ္သြားေစတဲ့ ေရႊမန္ေနဂ်ာၾကီး ရီပုိင္ ဘယ္လုိလုပ္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ ။

သုိ ့ေသာ္လည္း မည္သုိ ့ပင္ မယံုခ်င္ ၿဖစ္ေနပါေစ ၊ ဥကၠဌ ခ်န္း ကိုယ္တိုင္က ေၿပာသြားၿပီးေလၿပီ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမွန္တရားသည္ သူတုိ ့ေရွ ့တြင္ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ၿဖစ္ေနေလၿပီ ။ ထို ့ေၾကာင့္ သူတုိ ့ ယံုၾကည္မွသာ ရေပမည္ ။

ကုန္ရႊီသည္ ေၾကာင္ေၾကာင္အမ္းအမ္းၿဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး လူအုပ္ၾကီးထဲက ထုိမိန္းကေလးကုိ ေတြေတြေလး ေငးစုိက္ၾကည့္ေနသည္ ။ ထိုေဘးထုိင္ဘုေၿပာေနၾကသူမ်ား၏ စကားသံတုိ ့ကုိ နားေထာင္ေနရင္း သူ ့မ်က္နွာမွာ ၿဖဴေလ်ာ္သထက္ ၿဖဴေလ်ာ္လာ၏ ။
ထို ့ေနာက္တြင္ သူ ့ေၿခေထာက္တုိ ့ပါ ထံုထုိင္းလာေလသည္ ။

လ်ိဳခ်န္းနွင့္ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္တုိ ့သည္ တစ္ၿပိဳင္တည္း သူ ့ကို ဆြဲထိန္းထားလုိက္ၾကရ၏ ။

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္က ေခ်ာင္းအသာ ဟမ့္လုိက္သည္ ။

“အရူးေကာင္၊ မင္း အဆင္ေၿပရဲ့လား”

ကုန္ရႊီသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၿပန္ေဟာက္လာေတာ့သည္ ။

“ငါ့ေနရာမွာ မင္းသာဆုိ အဆင္ေၿပပါ့မလား ။
ငါ့ပံုစံက အဆင္ေၿပတဲ့ပံု ေပါက္ေနလုိ ့လားကြ”

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ သူ ့မ်က္နွာထက္က ေခ်ြးတုိ ့ကုိ သုတ္သပ္ပစ္လုိက္ၿပီး…

“င့ါကို လာေအာ္မေနနဲ ့။ ငါလည္းပဲ အရမ္း ေရွာ့ရတာပဲ၊ ဟုတ္ပီလား”

……………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၈ ။  ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနပါၿပီ

ကုန္ရႊီသည္ ၾကက္ေသေသကာ ေၾကာင္အလုိ ့ေနဆဲသာ ။

သူ ဘယ္လုိပင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါေစ၊ သၾကားလံုးနွင့္ အစ္ကုိ ရီသည္ တစ္ေယာက္တည္း ၿဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟုေတာ့ မ်က္လံုးထဲ ပံုေဖာ္ၾကည့္၍ပင္ မရပါေခ် ။

ကုန္ရႊီသည္ ထံုထံုအအနွင့္ အေတြးထဲ ေယာင္ခ်ာလိုက္ေနမိစဥ္၊
သူ ့အေနာက္ဘက္ကေန ေၿခသံတုိ ့ ထြက္လာသည္ ။

ဟန္ရွန္းယြီသည္ အေနာက္ဘက္ကေန ေလ်ွာက္လာေနၿခင္းပါတည္း ။

ကုန္ရႊီသည္ ထိုေရာက္လာသည့္သူကို ၿမင္လုိက္သည္နွင့္ ကယ္တင္ရွင္ၾကီး ေရာက္လာသလုိ ခံစားမိသြား၏ ။
ခ်က္ခ်င္းပင္ ဟန္ရွန္းယြီနား ကပ္လုိက္ၿပီး…

“အစ္ကုိ ရွန္းယြီ…အစ္ကုိ ရွန္းယြီ၊ ၾကားလုိက္လား ။
ဟုိလူေတြ ရူးမ်ားေနၾကတာလား ။ ရူးေနၾကတာပဲ ၿဖစ္ရမယ္ေနာ္ ။ သူတို ့ေတြ အစ္ကုိ ရီ ကို မိန္းကေလး လုိ ့ ေၿပာေနၾကတယ္”

ဟန္ရွန္းယြီသည္ ကုန္ရႊီကုိ ၾကည့္လုိက္ၿပီး
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ၿဖင့္ ေၿပာလုိက္သည္မွာ…
“ရီပုိင္က…တကယ္ကို မိန္းကေလးပါ”

ကုန္ရႊီ ။  “…”

ဟန္ရွန္းယြီ၏ တည္ၿငိမ္ေနသည့္ အမူအရာကုိ ၿမင္လုိက္သည့္အခါ ကုန္ရႊီသည္ အတုိင္းသား အံ့ၿသသြားေတာ့၏ ။

“အစ္ကုိ ရွန္းယြီ သိေနတာ ၾကာၿပီလား”

ဟန္ရွန္းယြီသည္ လူအုပ္ၾကီးကို ၾကည့္လုိက္ၿပီး
“သိပ္မၾကာေသးဘူး” ဟု ေၿပာကာ လူအုပ္ၾကီးက ၀ုိင္းေနသည့္ မိန္းကေလးရွိရာဆီ ေလ်ွာက္သြားေလၿပီ ။

“သိပ္မၾကာေသးဘူး ဆုိတာက သိတယ္လုိ ့ ေၿပာတာပဲ မလား ။ မသိေနတာက ငါ တစ္ေယာက္ထဲပဲလား”

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ သူ ့လက္ကုိ ေၿမွာက္လုိက္ကာ…
“ငါလည္း မသိဘူး…”

ကုန္ရႊီသည္ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္ကုိ လ်စ္လ်ဴရႈလုိက္ၿပီး
လ်ိဳခ်န္းကို ၾကည့္လုိက္သည္ ။

“ငတံုးေကာင္…မင္းက ဘာလုိ ့ ဘာမွ မေၿပာတာလဲ ။ ေသေနၿပီလား”

လ်ိဳခ်န္းသည္ သူ ့ကို ေၿခာက္ကပ္စြာ ၾကည့္လာသည္ ။

“အစ္ကုိ ရီ က ေယာက်ာ္းေလးၿဖစ္ၿဖစ္ မိန္းကေလးၿဖစ္ၿဖစ္ အေရးၾကီးလုိ ့လား”

ဒါေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ငါ အရမ္းရင္းနွီးသလုိ ခံစားေနရတာကိုး…

အထူးသၿဖင့္ ရီမူဖန္နဲ ့ ေၿပာေနတဲ့အခ်ိန္ပဲ ။
အစ္ကုိ ရီ မ်ားလားလုိ ့ေတာင္ ငါ အေတြး၀င္လုနီးနီးပဲ ။

ကုန္ရႊီသည္ ေဒါသတၾကီး ၿဖစ္သြား၏ ။

“အစ္ကုိ ရီ က ေယာက်ာ္းေလးၿဖစ္ၿဖစ္ မိန္းကေလးၿဖစ္ၿဖစ္ အေရးၾကီးလုိ ့လားလုိ ့ မင္းက ငါ့ကို ေၿပာေနတယ္…ဟုတ္လား ။
ဒါၿဖင့္ အခုခ်ိန္မွာ ငါလည္းပဲ မိန္းကေလး ၿဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္
မင္း ဂရုမစိုက္ဘူးေပါ့၊ ဟုတ္လား”

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္၏တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ရီသြား၏ ။
ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ လက္ဖ၀ါးနွစ္ဖက္ကုိ ပြတ္သပ္လုိက္ကာ…
“ငါ ေတာင္းပန္္ဆုိ…ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ။ ေက်းဇူးၿပဳၿပီးေတာ့
ဒီလုိ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာမ်ိဳး မေၿပာစမ္းပါနဲ ့လား ။
ငါ့မွာ ေၾကာက္လြန္းလုိ ့ ေသေတာ့မယ္…”

…

တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္၊ ေထာင့္တစ္ေထာင့္၌ ။

ရီဟုန္းေ၀နွင့္ သူ ့ေၿမးတစ္သုိက္ၾကား မသင့္မၿမတ္ၿဖစ္ေအာင္ ေသြးထုိးေနသည့္ ရီေရွာင္အန္းသည္ ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္ၿပီး ၾကက္ေသေသသြား၏ ။

ဒီလုိအရာမ်ိဳး ၿဖစ္ပ်က္လာလိမ့္မည္ဟု သူ လားလားမ်ွ မေတြးထားခဲ့ဖူးေပ ။

“အာ…”

ဘယ္လုိလုပ္ ၿဖစ္နုိင္္မွာလဲ ။

ရီပုိင္က ရီ၀မ္၀မ္…ဟုတ္လား ။

မဆီေလ်ာ္လြန္းလုိက္တာ ။

ခ်န္းယန္ဖန္ ့၏ မိတ္ဆက္ေပးလာၿခင္းကုိ ၾကားလုိက္ရၿပီးသည့္ သကာလ လူတုိင္းသည္ ရီဟုန္းေ၀ထံသုိ ့ ေလ်ွာက္သြားၾကၿပီး ေကာင္းခ်ီးေထာပနာ ၿပဳၾကသည္ ။

“ဥကၠဌ ရီ…ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းပါဗ်ာ၊ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္းပါ ။
ဥကၠဌ မွာ ဒီေလာက္ထိ ထူးခ်ြန္တဲ့ ေၿမးမေလး ရွိေနတာပဲ ။
ဥကၠဌ ရဲ့ ေၿမးမေလးက ေယာက်ာ္းသားေတြထက္ကုိ ထူးခ်ြန္ပါတယ္ဗ်ာ”

“ဥကၠဌ ရီ လက္ထြက္ပဲေလ…ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမေပါ့ ။
တကယ့္ကို ဆရာ့ထက္ တပည့္လက္ေစာင္းထက္လြန္းပါတယ္ရွင္”

“ေဟာ…ၾကည့္ပါဦး၊ က်ြန္ေတာ္တို ့ၿဖင့္ ရီပုိင္ကုိ ေခၚခ်င္လြန္းလုိ ့ ေနာက္ေၾကာင္းကုိ မနည္းလုိက္စံုစမ္းလုိက္ရတာ ။
လတ္စသတ္ေတာ့ အဘိုးၾကီး ရီ ရဲ့ ေၿမးမေလး ၿဖစ္ေနတာကိုး”

“ဟားဟားဟား…အဲ့လုိမ်ားလား ။ ဒါၿဖင့္ က်ြန္ေတာ္တို့ေတြ အခု ဘယ္လုိလုပ္ ေခၚလုိ ့ရပါေတာ့မလဲ”

ရီဟုန္းေ၀သည္ သူ ခ်ီးမြမ္းေနခဲ့သည့္ လူငယ္ေလးမွာ သူ ့ေၿမးမေလး ေခါက္ေခါက္ ၿဖစ္ေနသည္မွန္း မသိခဲ့သည္ကား သိသာလွ၏ ။ သူမေလးသည္ သူ၏ ရီ မိသားစုက ကေလးတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေပသည္ ။ စိတ္ခံစားခ်က္ပုိင္းအရ ဆုိရပါလ်ွင္ သူသည္ ခ်ားရဟတ္ စီးေနရသည့္ နွင္နွင္ပင္ ။ ပံုေဖာ္ဖုိ ့ရာ အလြန္ခက္ခဲလွ၏ ။

ရီဟုန္းေ၀၏ စိတ္အေၿခအေနမွာ တမုဟုတ္ခ်င္းပင္ ၀င္းပလာသည္ ။

“အားလံုးပဲ ေၿမွာက္ေနၾကပါၿပီဗ်ာ ။ ဒီကေလးက ဒီေလာက္ထိ ရေအာင္ လုပ္လာနုိင္ခဲ့တာကို က်ြန္ေတာ္လည္း အ့ံအားသင့္မိပါတယ္….”

“ဥကၠဌ ရီ ရာ…အရမ္းလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မနွိမ့္ခ်ပါနဲ ့လား”

“အင္း…ၾကည့္ရတာေတာ့ ရီ မိသားစုက တကယ့္လူေတာ္ေတြ လက္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့မယ္နဲ ့ တူပါတယ္”

“လူေတာ္ေတြလက္ထဲကို ေရာက္သြားေတာ့မယ္” ဆုိသည့္ စကားေၾကာင့္ ရီေရွာင္အန္းသည္ သြားက်ြတ္ထြက္မတတ္ အံၾကိတ္လာေခ်ေတာ့ၿပီ ။

ငါကြာ…ရီမူဖန္ ကို သြားနွိပ္ကြပ္ေနၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ကုိေတာ့ လံုး၀ ေမ့ထားခဲ့မိ ရတယ္လုိ ့ ။ လံုး၀ကုိ ေပါ့ေလ်ာ့မိသြားတာပဲ ။

အဲ့ဒီေကာင္မေလးက တစ္ခ်ိန္လံုး ၀ံပုေလြအေရ ၿခံဳထားတဲ့ သုိးေကာင္ေလး လုပ္ေနၿပီး ေနာက္ကြယ္ကေန လႈပ္ရွားေနတာေပါ့ေလ ။

ဒါေၾကာင့္ကိုး…ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီ လူရႈပ္လူေပြ ရီမူဖန္က ရုတ္တရက္ၾကီး ေၿပာင္းလဲသြားၿပီး အရမ္းေတြ ထက္ၿမက္လာတာကိုး ။

လတ္စသတ္ေတာ့ အဲ့ဒီေကာင္စုတ္က ေၿပာင္းလဲသြားတာ မဟုတ္ဘဲ ဟုိေကာင္မေလးက သူ ့ေနာက္ကေန ၾကိဳးဆြဲေနတာကုိး ။

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၉ ။ ငါ့ညီမေလးက ရုပ္ေခ်ာတဲ့သူေတြကုိပဲ ၾကိဳက္တာ

ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေကာင္မေလးက ရီမူဖန္ထက္ေတာင္ ပိုၿပီးေတာ့ ေသာက္သံုးမက်တဲ့ ငတံုးမဆုိတာ အသိသာၾကီးပါ ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီးေတာ့မ်ား လံုး၀ကုိ တၿခားလူလုိ ၿဖစ္သြားရတာလဲ ။

ဒါ လံုး၀ကုိ အဓိပၸာယ္ မရွိဘူး ။

သူ ဘယ္ေလာက္ထိ ဥာဏ္ကို အေၿပးအလႊား စဥ္းစားခုိင္းေနပါေစ၊ အေၿဖရွာလုိ ့ မရဆဲသာ ။

ဥကၠဌ ခ်န္း၏ မိတ္ဆက္ေပးလာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လူအုပ္ၾကီးသည္ သူမေလးနား ၀ုိင္းအံုစုေ၀းသြားၾကေလသည္ ။

“ဒါ-ဒါရုိက္တာ ရီ…ရွင္က တကယ္ၾကီး ဒါရုိက္တာ ရီ လား ။ ဒါေၾကာင့္ က်ြန္မ ရွင့္ကုိ အရမ္းရင္းနွီးေနတာကိုး”

“ဒါရုိက္တာ ရဲ့ မိတ္ကပ္ပညာအစြမ္းက…အရမ္းကို ေၿပာင္ေၿမာက္လြန္း ပါတယ္…တကယ္ကို ရုပ္ဖ်က္တာထက္ အပံုၾကီး ပိုပါတယ္ရွင္”

“ဒါရုိက္တာက လတ္စသတ္ေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးလုိ ၀တ္စားထားတာကုိး ။ ဒါရုိက္တာ ရဲ့ ဗ်ဴဟာကေတာ့ တကယ့္ကို ေလးစားထုိက္ပါတယ္ရွင္…”

“ဒါရုိက္တာ ရီ ကေတာ့ တကယ့္ ဒါရုိက္တာ ရီ ပါပဲ ။ ေယာက်ာ္းေလးလုိပဲ ၀တ္၀တ္၊ မိန္းကေလးလုိပဲ ေၿပာင္း၀တ္၀တ္ တကယ့္ကုိ ေခ်ာလြန္းခန္ ့လြန္း ပါဘိသနဲ့၊ ေကာင္းကင္ေပၚကမ်ား က်လာသလား မွတ္ရပါရဲ့ဗ်ာ”

လူတိုင္းသည္ အေစာနက ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၿမင္လုိက္ၾကခ်ိန္တြင္
ရႈမၿငီးဖြယ္ ေကာင္းလွသည့္ မ်က္နွာ၊ ထူးၿခားသည့္ အရွိန္အ၀ါတုိ ့ေၾကာင့္ သူတို ့ မင္သက္ေငးေမာၾကည့္မိခဲ့ၾက ၏ ။ ထုိမိန္းကေလးမွာ ရီပုိင္ ၿဖစ္ေနမည္ ဟုေတာ့ မည္သုိ ့မွ် ဆက္စပ္မေတြးမိခဲ့ၾကပါေခ် ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာပင္ စကားၿပန္ဆုိသည္ ။

“က်ြန္မက ဒီတုိင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ ့ အလုပ္လုပ္ခ်င္မိရံုပါ ။
အားလံုးကုိ တမင္လွည့္စားမိသြားဖုိ ့ မရည္ရြယ္ပါဘူး ။
အဲ့ဒီအတြက္လည္း အားလံုးကုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္”

လူတိုင္းသည္ နားလည္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ၿပသလာၾကသည္ ။

“ဟာဗ်ာ၊ မဟုတ္တာ ၊ ေတာင္းပန္စရာ မလုိပါဘူးဗ်ာ ။ မိန္းကေလးလုိပဲ ၀တ္၀တ္၊ ေယာက်ာ္းေလးလုိပဲ ၀တ္၀တ္၊ ဒါက ဒါရုိက္တာရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ပါ ။ ဒါကို တမင္သက္သက္ လွည့္စားတယ္လုိ ့ ဘယ္ေၿပာလုိ ့ ရပါ့မလဲ”

ထုိ ့ၿပင္ အနုပညာေလာကထဲတြင္ ရီ၀မ္၀မ္၏ ရုပ္ရည္ရူပကာမ်ိဳးၿဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနပါလ်ွင္ အမွန္ပင္ မလံုၿခံဳလွပါေခ် ။ ထုိ ့ေၾကာင့္လည္း ရီမူဖန္သည္ အၿမဲတေစ သူမေလးအား အစုိးရိမ္ကဲေနၿခင္းသာ ၿဖစ္ေပ၏ ။

“ဟုတ္ပါတယ္ရွင္၊ ဟုတ္ပါတယ္”

တၿခားသူမ်ားသည္လည္း ေခါင္းညိတ္ကာ သံေယာင္လုိက္လာၾကသည္ ။

“ဒါေၾကာင့္ ဒါရုိက္တာက ေယာက်ာ္းေတြကို ၾကိဳက္ၿပီး မိန္းမလုိ ၀တ္စားရတာ ၾကိဳက္တယ္လို ့ ေၿပာခ့ဲတာကုိး ။ ဒါရုိက္တာ ရီ ကေတာ့ဗ်ာ… အဲ့စကားက တကယ့္ကုိ နားလည္မႈအၾကီးၾကီး လြဲသြားခ်င္စရာ ေကာင္းတာကိုး…ဟားဟားဟား….”

လူတုိင္းသည္ ရီ၀မ္၀မ္နားတြင္ ေၿပာဆုိေနၾကရင္း တဆက္တည္းဆုိုသလုိ လ်န္ရွီဟန္ကိုလည္း ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနၾကေလသည္ ။

အခုေတာ့ အမွန္တရားသည္ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ေပၚလာေခ်ၿပီ ။ မည္သည့္သက္ေသမွ မရွိဘဲ ရီ၀မ္၀မ္ကို ရသမ်ွ နည္းလမ္းေပါင္းစံုၿဖင့္ ေခ်ာက္ခ်ေနခဲ့သည့္ လ်န္ရွီဟန္မွာ လူၿပက္တစ္ေယာက္နွင့္ ဘာမွ မထူးေတာ့ ။

လ်န္ရွီဟန္သည္ ရီယီယီ ဆီကေန အကူအညီရလုိရၿငား လွည့္ၾကည့္လုိက္၏ ။ ထုိတြင္ ရီယီယီကား မရွိေတာ့ေလၿပီ ။
ထုိ ့ေၾကာင့္ သူမသည္လည္း အၿမီးကုတ္ၿပီး လူအုပ္ၾကီးထဲ ခပ္ၿမန္ၿမန္ ေၿပး၀င္ေပ်ာက္သြားေတာ့၏ ။

ဟန္ခ်င္းလင္းသည္ ရွက္ရြံ ့မ်က္နွာပူစြာၿဖင့္ ရီ၀မ္၀မ္အေရွ့တြင္ ရပ္ေနသည္ ။

“ဟုိေလ..ဒါရုိက္တာ ရီ…ေစာေစာက ကိစၥ...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ ေစာေစာက ဂိမ္း ေၾကာင့္နဲ ့ က်ြန္မ ရုိင္းပ် မိသြားတယ္...”

ရီ၀မ္၀မ္၏မ်က္၀န္းထဲတြင္ ရႊင္ပ်မႈတုိ ့ သိမ့္ခနဲ စီး၀င္လာၿပီး…
“ရပါတယ္ရွင္”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူမေလးကို ေရးေရးေလး ၿပံဳးၿပလာသည့္သကာလ ဟန္ခ်င္းလင္၏ ႏွလံုးသားေလး လ်ွပ္စီး အပစ္ခံလုိက္ရသလုိ ၿဖစ္သြား၏ ။

သူက ဘယ္လုိလုပ္ အရမ္းေခ်ာၿပီး အရမ္း ညွိဳ ့ငင္အား ေကာင္းလြန္းရ တာလဲ ။

ၿပံဳးစစမ်က္၀န္းေလးနဲ ့ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ ပုိဆုိးတယ္ ။
ရွိသမ်ွ ပံုေအာၿပီးေတာ့ကို အလုိလုိက္မိခ်င္စိတ္ ေပါက္လာသလုိပဲ ။

ဒါရုိက္တာ ရီ က မိန္းကေလးလုိ ၀တ္ထားတာေတာင္မွ ေယာက်ာ္းေလးေရာ မိန္းကေလးေရာကုိ ပစ္ေၾကြေအာင္ လုပ္နုိင္တာပါလား ။

ရီမူဖန္နွင့္ အတိတ္က ရင္းနွီးက်ြမ္း၀င္ခဲ့ဖူးသည့္ ေဘာ္ဒါတစ္သုိက္သည္ သူ ့ကို ေထာင့္တစ္ခုကို ဆြဲေခၚသြားေတာ့ၿပီး အေက်အလည္ ညွိႏိႈင္းၾက ေတာ့သည္ ။

“ေဘာပဲ…ရီ မူဖန္…မင္းက ဒီေလာက္ေတာင္မွ အအုပ္ေတာ္တယ္ ေပါ့ေလ ။ မင္းရဲ့သူငယ္ခ်င္း ၊
ငါတုိ ့ကိုေတာင္မွ မေၿပာၿပဘူး”

“ဟုတ္ပကြာ…ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ေကာင္ ။ အဲ့ဒါက အေရးမၾကီးေသးဘူး ။ အေရးၾကီးတာက…ဒါရုိက္တာ ရီ မွာ ရည္းစား ရွိေနၿပီလား ။ သခင္ေလး ရီ …ငါ့ကို ဘယ္လုိ သေဘာရလဲ”

ခန္ ့ခန္ ့သပ္သပ္ ၀တ္စားထားသည့္ သရုပ္ေဆာင္သစ္ေလး တစ္ေယာက္က စိတ္လႈပ္ရွား ရင္ဖုိစြာၿဖင့္ ေမးလာသည္ ။

“အဲ့ဒါကေတာ့...” ဟု ရီမူဖန္သည္ ထူးမၿခားနားစြာပင္ ၿပန္ေၿဖသည္ ။

သုိ ့ဆုိလုိက္လ်ွင္ ထိုလူငယ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ ေၿပာလာသည္ ။

“မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊ ထပ္ၾကည့္ၾကည့္ဦး ။ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ၾကည့္ ။ ငါတုိ ့က ဒီေလာက္နွစ္ေတြ အၾကာၾကီး ခင္လာတာကြာ၊ မင္း အဲ့ေလာက္ထိ အသည္းမမာဘူး မလား”

ရီမူဖန္သည္ ေအးစက္စက္ မ်က္နွာကိုသာ ေဆာင္ထားလ်က္ မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လာသည္ ။

“လက္ေလ်ွာ့လုိက္ေတာ့ ။ ငါ့ညီမေလးက ရုပ္ေခ်ာတဲ့သူကုိပဲ ၾကိဳက္တာ”

“ေဘာပဲ…ရီမူဖန္…မင္း ဒါ ဘာစကားၾကီးလဲ ။
ငါကေကာ ရုပ္ဆုိးေနလုိ ့လား”

ရီမူဖန္သည္ ထုိလူေပြလူရႈပ္အဖြဲ ့ကို လ်စ္လ်ဴရႈလုိက္ၿပီး
ရီ၀မ္၀မ္ဆီသို ့ ေလ်ွာက္လာသည္ ။

……………………………………………………..

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၁၀ ။  ရလဒ္ေကာင္း

အဘုိးကုိ ရွင္းၿပခ်က္ေပးဖုိ ့ရာ လုိေနဆဲပင္ ။

ထုိ ့ေၾကာင့္ ရီ၀မ္၀မ္ နွင့္ ရီမူဖန္တုိ့ နွစ္ေယာက္သား အဘုိးရွိရာဆီ ေလ်ွာက္သြားၾကေလသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့စြာၿဖင့္ အဘိုးေရွ့ မတ္တပ္ရပ္လုိက္ၿပီး ၿပဳမိထားသည့္ အမွားတုိ ့ကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ေလသည္ ။

“ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဘုိးဘုိး ။ ေၿမး ေစာနက ရီပုိင္ ဆုိတာကို မေၿပာၿပဘဲ ဘုိးဘိုးကို က်ီစယ္မိပါတယ္ ။
ဘုိးဘုိး စိတ္မဆုိးဘူး မလားဟင္”

ရီဟုန္းေ၀သည္ မ်က္နွာ ခပ္တည္တည္ ခပ္တင္းတင္း ထားေနေသာ္လည္း သူ ့စကားသံတုိ ့တြင္မူ ေဒါသသံတုိ ့ ပါမေန ။

“မင္းတုိ ့ ကေလးေတြဟာေလ ဘုိးကိုေတာင္ ၿပန္တစ္ပတ္ရုိက္တတ္ေနၿပီ ေပါ့…ဟုတ္လား”

ရီယီယီနွင့္ ရီေရွာင္အန္းတုိ ့သည္ သိသိသာသာကုိ မည္းပုတ္ေနသည့္ မ်က္နွာတုိ ့ၿဖင့္ အနားတြင္ တိတ္တိတ္ေလး ရပ္ေနၾကသည္ ။

ရီမူဖန္သည္ ရီယီယီနွင့္ သူမအေဖ၏ မည္းပုတ္ေနသည့္ မ်က္နွာၾကီးကုိ ၾကည့္ရင္း ၀မ္းသာအားရ ၿဖစ္ေနကာ ေၿပာဆိုလာသည္ ။

“ဟဲဟဲ…ဘိုးဘုိးကလည္းဗ်ာ ေဗြမယူပါနဲ ့ ။ က်ြန္ေတာ္ေတာင္မွ ဒီေကာင္မေလးကုိ အစက မမွတ္မိဘူး ဘုိးဘုိးရ”

“၀မ္၀မ္က တကယ့္ကို အရြယ္ေရာက္လာၿပီပဲ…”

ထိုသုိ ့ဆုိရင္း ရီဟုန္းေ၀သည္ သက္ၿပင္းခ်သည္ ။
သူ ့မ်က္၀န္းတို ့မွာ သူ ့ေၿမးနွင့္ သူ ့ေၿမးမေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း စိတ္ခ်လက္ခ် ၿဖစ္လာေလသည္ ။
သူက ေၿပာသည္ ။

“ဒီတစ္ေခါက္ ေၿမးတို ့နွစ္ေယာက္ လုပ္တာ တကယ္ေကာင္းတယ္ ။
ဘုိးဘုိး သိပ္အားရတယ္”

ရီယီယီ နွင့္ ရီေရွာင္အန္းတုိ ့မွာ ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည္နွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ဆုိသလုိ အမည္မသိ ခံစားခ်က္ၾကီးတစ္ခုက သူတုိ ့ရင္ကို ထိုးဆြလာ၏ ။

တစ္ခနေလာက္ နားၿပီး ရီဟုန္းေ၀က ဆက္ေၿပာသည္ ။

“မူဖန္၊ ၀မ္၀မ္၊ လာမယ့္ တနလၤာကုိ ရံုးခန္းကို လာလည္ပါဦး ။ ၿပီးေတာ့ ေရွာင္အန္း၊ လာမယ့္ တနလၤာေန ့ကို အစည္းအေ၀း ရွိတယ္လုိ ့ ဘုတ္အဖြဲ ့ကို အေၾကာင္းၾကားလုိက္”

တစ္နည္းအားၿဖင့္ ရီဟုန္းေ၀သည္ သူ၏ကတိက၀တ္အတုိင္း ရီ၀မ္၀မ္နွင့္ ရီမူဖန္ တုိ ့ ကုမၸဏီၾကီးထဲ ၿပန္လာေတာ့မည္ ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာေပး ေတာ့မည္ပင္ ။ 

ရီမူဖန္၏ မ်က္၀န္းတုိ ့ အနည္းငယ္ ၀င္းပသြား၏ ။

“ဟုတ္ကဲ့ ဘုိးဘိုး”

ရီ၀မ္၀မ္သည္လည္း ေၿပာသည္ ။
“ဟုတ္ကဲ့”

ရီေရွာင္အန္းသည္ ရီယီယီ၏ မ်က္၀န္းတုိ ့ကို ၾကည့္လုိက္၏ ။ သူ ့မ်က္နွာသည္ အိုးဖင္ၾကီးအလားနွယ္ မည္းခ်ိတ္လုိ ့ေနလ်က္ ။ ေဒါသတုိ ့ေၾကာင့္ ေသြးပြက္ပြက္အန္မတတ္ ၿဖစ္ေန၏ ။

သို ့ေသာ္လည္း ရီယီယီသည္ကေတာ့ သေဘာထားၾကီးၾကီးနွင့္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းစကား ဆုိနုိင္၏ ။ သို ့ေသာ္ သူမ၏ လက္သည္းတုိ ့ ့ကမူ လက္ဖ၀ါး တြင္ နစ္၀င္ေအာင္ ထိုးဆိတ္ထားေနေလသည္ ။

ရီမူဖန္ ၊ ရီ၀မ္၀မ္…ငါ ဒီအမိႈက္နွစ္စကုိ ဒီအထိေရာက္ေအာင္ လႊတ္ေပးထားမိတာပါလား…

င့ါမွာ အရာအားလံုးကုိ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ ့ ယူထားရတာ -
ရီ မိသားစု ၊ အင္ပါယာစကုိင္း အင္တာတိန္းမန္ ့၊ ရီ မိသားစုရဲ့ အၾကီးဆံုး သခင္မေလး ဆုိတဲ့ နာမည္ဂုဏ္ - ဒါေတြအကုန္လံုးကုိ ၿပန္ေပးလုိက္ရေတာ့မွာလား ။

ဘယ္လုိလုပ္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ ။

…

ေရႊသစ္ခြပြဲသည္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၿပီးသြားေလၿပီ ။ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားသည္လည္း အသီးသီး အလ်ိဳလ်ိဳ ၿပန္ကုန္ၾကေလၿပီ ။

ကားပါကင္တြင္ ကုန္ရႊီသည္ အသက္မရွိေလသည့္အလား
လ်ိဳခ်န္းကို တြဲထား၏ ။ ရီ၀မ္၀မ္ နွင့္ ရီမူဖန္တုိ ့သည္ တစ္ညလံုးလံုး တၿခားဧည့္သည္မ်ားကုိ ဧည့္ခံေၿပာဆုိရင္း အလုပ္မ်ားေနေသာေၾကာင့္ ကုန္ရႊီကုိ သိပ္ဂရုမစုိက္မိၾကေပ။

ထုိ ့ေၾကာင့္ ထိုသနားစရာ လ်ိဳခ်န္း နွင့္ ထန္ရွင္းေဟ်ာ္တုိ ့နွစ္ေယာက္ သာ ကုန္ရႊီ၏ ေပါက္ကြဲေနၿခင္းကုိ လွိမ့္ခံေနၾကရေလသည္ ။

“မၿဖစ္နုိင္ဘူး…ဒါက ဘယ္လုိလုပ္ ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ…
အစ္ကုိ ရီ က ဘယ္လုိလုပ္ မိနုိ္းကေလး ၿဖစ္နုိင္မွာလဲ…အစ္ကုိ ရီ က ဘယ္လုိလုပ္…”

ကုန္ရႊီသည္ တတြတ္တြတ္ ၿမည္တြန္ေၿပာဆုိေနရင္း
သူ ့အေရွ ့က တစ္စံုတစ္ခုေသာအရာဆီ မ်က္ေတာင္မခတ္စတမ္း စုိက္ၾကည့္ေနသည္ ။

“သၾကားလံုးေလး…”

အနက္ေရာင္၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားသည့္ အနွီမိန္းကေလး သည္ သူတို ့ရွိရာဆီ ေလ်ွာက္လာေနၿခင္း ၿဖစ္ၿပီး အလင္းေရာင္တုိ ့ ၿပိဳးၿပက္ေနသည့္အလားနွယ္ ။ ထုိအခုိက္အတန္ ့တြင္ သၾကားလံုးေလးနွင့္ ရီပုိင္ သည္ တစ္ေယာက္တည္းဟုပင္ ထင္မွတ္ရေခ်သည္တကား ။

ထုိမိန္းကေလး၏ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ဟန္ေလးနွင့္အတူ အ၀တ္စသည္လည္း ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ ့လုိ ့ ေနေလသည္ ။
သူ့့အေရွ့ေရာက္လာလ်ွင္ ထိုသူမေလးက ေၿခလွမ္းကို ရပ္တန့္လုိက္၏။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ခုိးခုိးခစ္ခစ္ ရယ္ေမာလုိက္ကာ…
“ဘာလဲ…မင္းပဲ ငါ့ကို အေလာင္းအစားအတုိင္း လုပ္ခုိင္းတာ မဟုတ္ဘူးလား ။ အခု ဒုတိယဆုလည္း ၿပည့္သြားၿပီေလ”

ကုန္ရႊီသည္ ေတြေတြေလး သူမေလးကုိ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနသည္ ။ သူ၏ေဒါသအၿပည့္ ရင္အံုၾကီးမွာ ေဒါသတုိ ့ ေလ်ာ့က်သြားၿခင္း မရွိဘဲ သူ ့မ်က္နွာမွာ နီၿမန္းသထက္ နီၿမန္းလာေခ်ၿပီ ။

ခ်ီးပဲ…အရမ္း…အရမ္း ေခ်ာလုိက္တာ ။
ငါ လံုး၀ကို စိတ္မဆုိးရက္ေတာ့ဘူး ။ 

အထူးသၿဖင့္ သူ ့အေရွ့တြင္ ရပ္ေနသည့္သူမွာ
ရီပုိင္ ၿဖစ္သည္ဟု ေတြးမိလုိက္သည့္အခ်ိန္တြင္ပင္ --
ရီပုိင္ ၊ မိန္းကေလးလုိ ၀တ္စားထားသည့္ ရီပုိင္…

သူမေလးရဲ့ အၾကည့္တစ္ခ်က္က လံုး၀ကုိ အေသသတ္ပစ္နုိင္တယ္ကြာ ။

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ အခ်စ္နာက်ေနသည့္ မိန္းကေလး နွင့္ အသြင္တူေနေသာ ကုန္ရႊီကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး မွတ္ခ်က္ၿပဳလာသည္ ။

“ငါေတာ့ ရီပုိင္ မိန္းကေလး ၿဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတယ္လုိ ့ ထင္တယ္….”

မဟုတ္ရင္ ဒီအရူးေကာင္ေတာ့ နားမလည္ပါးမလည္နဲ ့ အေကြးၾကီး ေကြးသြားေတာ့မွာ ေသခ်ာတယ္ ။

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၁၁ ။  ႏူးညံ့လုိ ့မရဘူး 

ကုန္ရႊီသည္ အၾကည့္တုိ ့ လဲႊဲထားသည့္တုိင္ ထိုေကာင္မေလးကုိ ခုိးခုိးလည္း ၾကည့္တတ္ေသး၏ ။ ခုိးၾကည့္မိပါ မ်ားေလေလ
သူ ့စိတ္သည္လည္း အစုိးမရ ေၾကမြလာေလေလ ။

သူသည္ အစ္ကုိ ရီ ကုိ မိန္းကေလးလို ၀တ္စားတာကုိ ၿမင္ခ်င္လွေသာ္လည္း ထိုစိတ္ဆႏၵသည္ သၾကားလံုးေလးကုိ ၿမင္ခ်င္စိတ္ထက္ပင္ ၿပင္းၿပမႈ ပုိကဲေပသည္ ။
သၾကားလံုးေလး - သူ ထိုကဲ့သုိ ့ ၿမင္ေတြ ့ရလိမ့္မည္ ကိုုေတာ့ သူ လံုး၀ ေမ်ွာ္လင့္မထားမိခဲ့ ။

“အစ္ကုိ ရီ … အစ္ကုိ ဘယ္လုိလုပ္ ဒီလုိမ်ိဳး လုပ္ရက္ရတာလဲ”

“ဘာကိုလဲ”

“ဘာလုိ ့ က်ြန္ေတာ့္ကို ညာထားတာလဲ”

“မင္းသာ ငါ့ရဲ့သရုပ္ေဆာင္ကို အနုိင္မက်င့္ဘူး၊ ဗိုလ္မက်ဘူးဆုိရင္
ငါကေရာ ဒီလုိ နည္းလမ္း သံုးပါ့မလား” ဟု
ရီ၀မ္၀မ္က စိတ္မပါလက္မပါၿဖင့္ ၿပန္ၾကည့္ေပးလုိက္ေလသည္ ။

ထုိစဥ္က သူမနွင့္ကုန္ရႊီသည္ စည္းအတိၿခားေနသည့္ ဘက္ၿခမ္းတြင္ ရွိေနၾက၏ ။ ထုိေကာင္ေလးသည္ အလြန္တရာပင္ အယုတ္တမာက် ေသာေၾကာင့္ သူမသည္လည္း ထုိကဲ့သုိ ့ လုပ္ခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။

လ်ိဳခ်န္းသည္ ရီ၀မ္၀မ္ ေၿပာသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည့္အခ်ိန္ တဒဂၤေလာက္ ေရွာ့ရသြားၿပီး သူ ့အမူအရာမွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေႏြးပ်လာေတာ့သည္ ။

တစ္ခ်ိန္က ကုန္ရႊီသည္ က်ိဳး၀မ္ဘင္းနွင့္ ဘက္တူ ၿဖစ္ခဲ့၏ ။ ကုန္ရႊီသည္ သူ ့အရွိန္အ၀ါကို အသံုးခ်ကာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ နဂါး ၂ တြင္ လ်ိဳခ်န္း ခက္ခက္ခဲခဲ ရရွိထားေသာ ဇာတ္ရံေနရာကို လုယူပစ္ခဲ့ေလသည္ ။
ထိုအခိုက္တြင္ သူ ့ဘ၀ၾကီး သြားၿပီဟု သူ ေတြးမိခဲ့၏ ။
သူ ့ကံတရားကုိ လက္ခံကာ က်ိဳး၀မ္ဘင္းဆီ ၿပန္သြားေတာ့ဖုိ ့ရာပင္ သူ စိတ္ကို ၿပင္ဆင္ထားခဲ့၏…

သူ အံ့ၿသရေလာက္ေအာင္ပင္ အစ္ကုိ ရီ သည္ သူ ့ကုိ ထပ္ဖန္ ကယ္တင္ခဲ့ေလၿပန္သည္ ။

လ်ိဳခ်န္း၏ ေက်းဇူးတင္စိတ္ ထံုမႊမ္းတက္လာမႈနွင့္
ဆန္ ့က်င္ဘက္ ၿဖစ္စြာ ကုန္ရႊီ၏နွလံုးသားေလးသည္ကေတာ့ ပ်ားအံုၾကီး တဆစ္ဆစ္ ထုိးကုိက္ခံေနရသလုိ ခံစားေနရေလသည္ ။

“အစ္ကို…အစ္ကုိက လ်ိဳခ်န္းကုိ အစ္ကုိ ့လူဆိုတာကုိပဲ သိတာလား ။ ဒါၿဖင့္ က်ြန္ေတာ္ကေရာ”

အား….ငါ လံုး၀ ရူးသြားေတာ့မွာပဲ ။

“အရင္တုန္းကေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့
ငါ့လူ ၿဖစ္သြားၿပီ ။  ငါ ေၿပာတာ မွန္လား” ဟု ရီ၀မ္၀မ္က ေၿပာလုိက္သည္ ။

“အခုေတာ့ ငါ့လူၿဖစ္သြားၿပီ” ဆုိသည့္ ရီ၀မ္၀မ္၏ စကားကုိ ၾကားလုိက္သည္နွင့္ ကုန္ရႊီ၏ တ၀ူး၀ူးတ၀ါး၀ါးသံ ထြက္လာေတာ့သည္ ။

“တကယ္လုိ ့…တကယ္လုိ ့ အရင္တုန္းက က်ြန္ေတာ္ မယုတ္မာခဲ့ရင္... လ်ိဳခ်န္းကို အနုိင္မက်င့္ခဲ့ရင္…အဲ့ဒါဆုိ အစ္ကုိ က်ြန္ေတာ့္ကို မညာဘူးေပါ့”

“တကယ္လုိ ့ မင္းသာ မယုတ္မာရင္ ငါတုိ ့ေရာ
ေတြ ့ၿဖစ္ပါ့မလား”

ထုိအေၾကာင္းကုိ ကုန္ရႊီသည္ စဥ္းစားေတြးေတာလုိက္သည္ ။

ဟုတ္သားပဲ ။

အဲ့လုိသာ မၿဖစ္ခဲ့ရင္ ငါလည္း က်ိဳး၀မ္ဘင္းကုိ ထားခဲ့ၿပီး
ရီပုိင္ေနာက္ကို လိုက္လာၿဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ။

“မင္း ဘာေၿပာခ်င္ေသးလဲ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အရာအားလံုးကုိ ရွင္းလင္းဖို ့ ဆံုးၿဖတ္လုိက္ေခ်ၿပီ ။ မဟုတ္ပါက ထုိသေကာင့္သား၏ စရုိက္နွင့္ဆုိ သူ ့ရင္ထဲ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ၾကိဳးထံုးၾကီး တင္ေနမည္လဲ ေၿပာမရပါေခ် ။

ကုန္ရႊီသည္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းပင္ ဆုိလာသည္ ။

“ေၿပာခ်င္တယ္…က်ြန္ေတာ္…က်ြန္ေတာ္ အစ္ကုိ ့ကို ေၿပာခ်င္တယ္…။ ခနေလး…မဟုတ္ေသးဘူး…က်ြန္္ေတာ္ ေၿပာခ်င္တာက သၾကားလံုးေလးကို ။ ဒါကို အခုပဲ ေၿပာရမွ ၿဖစ္မယ္…နည္းနည္းေလးမွ အခ်ိန္ဆြဲထားလုိ ့ မၿဖစ္ဘူး”

သူသည္ ထိုစကားတုိ ့ကို သၾကားလံုးေလးကုိ ေၿပာဖုိ ့ ရည္စူးလာခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ၾကာၿမင့္လာခဲ့ေခ်ၿပီ ။

ရီမူဖန္သည္ ထေအာ္ေငါက္လာ၏ ။

“မင္းက ဘာကို ေၿပာဦးမလုိ့လဲ”

ကုန္ရႊီသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ငိုခ်င္းခ်မတတ္ ၿဖစ္သြား၏ ။

“က်ြန္ေတာ္ ဒီေလာက္အၾကာၾကီး သေဘာက်လာခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုးလံုး လုိက္ရွာေနခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးက က်ြန္ေတာ့္နွာသီးဖ်ားေအာက္မွာ ရွိေနခဲ့ရတဲ့ကိစၥေလဗ်ာ ။ ၿပီးေတာ့လည္း က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ ေယာက္ဖၾကီးကိုပါ ဒီေလာက္ထိ ရန္စထားမိတာ…က်ြန္ေတာ္ အရမ္း ၀မ္းနည္းတာေပါ့ ။ သၾကားလံုးေလးကုိ ဘာလို ့ ဘာစကားမွ မေၿပာဘဲ ေနရမွာလဲ”

“ေဟ်ာင့္…ဘယ္သူက မင္းေယာက္ဖမုိ့လို့လဲ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ကုန္ရႊီကို ထပ္ရန္မစေတာ့ဖုိ ့ရာ
ရီမူဖန္ကုိ ၾကည့္ေပးလုိက္သည္ ။

တကယ္ဆုိ…ဒီတစ္ေခါက္…ကုန္ရႊီ ေတာ္ေတာ္ၾကီး စိတ္ဒုကၡေရာက္သြားမွာပဲ ။

ရီမူဖန္သည္ ကုန္ရႊီကုိ စုိက္ၾကည့္ေနၿပီး ရီ၀မ္၀မ္ကို ၿပန္အတြန္ ့တက္ လာသည္ ။

“၀မ္၀မ္…ဘာလုိ ့ သူ ့ရဲ့ ေပါက္တတ္ကရစကားေတြကို နားေထာင္ေန ဦးမွာလဲ ။ ဒီလဒက မင္းေပၚမွာ ရုိးသားတာ မဟုတ္ဘူး ။ သူက မင္းကို ဆြဲေဆာင္ရင္ေရာ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရီမူဖန္ကုိ ေစြၾကည့္ေပးလိုက္၏ ။

“ကုိကုိက ဘာကို စိုးရိမ္ေနတာလဲ ။ ညီမေလးဆီမွာ လူေခ်ာၾကီး ရွိေနရဲ့သားနဲ ့ သူမ်ားရဲ့ ဆြဲေဆာင္တာကို လြယ္လြယ္နဲ ့ ခံရမယ့္ပံု ေပါက္ေနလို ့လား”

ရီမူဖန္ သီးသြားသည္ ။ “…”

ရီမူဖန္က ရီ၀မ္၀မ္နား ကပ္ကာ တိုးတိုးေၿပာေနသည္ကုိ ၿမင္လုိက္ၿပီး ကုန္ရႊီ၏ရင္ထဲ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္သြား၏ ။

ငါ့ရဲ့ေယာက္ဖၾကီးက ငါ့မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေၿပာေနတာပဲ ၿဖစ္ရမယ္ ။

ငါ့ ဘာလို ့မ်ား ပါးစပ္သရမ္းမိရတာလဲ ။
ဘာလုိ ့မ်ား တစ္ခ်ိန္လံုး ရီမူဖန္ ကို ေစာ္ကားေနမိရတာလဲကြာ ။

ဟန္ရွန္းယြီကို ၾကည့္စမ္း ။ သူ နဲ ့ရီမူဖန္ ရဲ့ ဆက္ဆံေရးဆို အရမ္း ေကာင္းတယ္….

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ရီမူဖန္နွင့္ ေၿပာဆုိၿပီးသည့္ေနာက္တြင္
ကုန္ရႊီဘက္သုိ ့ ထပ္လွည့္လုိက္ၿပန္သည္ ။

“ရၿပီ၊ ေၿပာေတာ့”

ကုန္ရႊီသည္ အသက္ကို ၿပင္းၿပင္း ရွဴသြင္းလုိက္၏ ။
ထုိ ့ေနာက္ ေၿပာေတာ့မည္ ၿပဳလုိက္ခ်ိန္ စိတ္ေၿပာင္းသြားေတာ့သည္ ။
ရီ၀မ္၀မ္၏ မ်က္နွာကို ေတြေတြေလး ေငးစုိက္ၾကည့္ေနရာမွ
သူ ့မ်က္နွာထက္တြင္ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာေတာ့ၿပီး ေၿပာလာေလသည္ ။

“အစ္ကုိ ရီ…အစ္ကုိ နည္းနည္းေလာက္…နည္းနည္းေလာက္ ႏူးည့ံေပးလုိ ့ မရဘူးလား…
အစ္ကုိ ့ကုိ ဒီလိုၾကီး ၿမင္ေနရေတာ့ သၾကားလံုးေလးလုိ ့ ခံစားလုိ ့မထြက္ဘူး ၿဖစ္ေနတယ္…”

ရီ၀မ္၀မ္ ၿပန္ေၿဖသည္ ။  “မႏူးညံ့တတ္ဘူး…ဒါနဲ ့ အသားက်ေအာင္ လုပ္”

ကုႏ္ရီႊ ။ “…”

……………………………………………………..

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၁၂ ။ ေရာက္လာတာ အခ်ိန္ကုိက္ပဲ

ကုန္ရႊီ ။  “…”

ကုန္ရႊီ ေလးေလးနက္နက္ၾကီး စဥ္းစားလုိက္ၿပန္သည္ ။

အစ္ကုိ ရီ ကို ႏူးညံ့တဲ့မိန္းကေလး ၿဖစ္ေအာင္ ေၿပာင္းဖို ့က တကယ္ မၿဖစ္နုိင္ေလာက္ဘူး ။

ၿပီးေတာ့…ဟီးဟီး…သၾကားလံုးေလးရဲ့ ဒီလိုပံုစံေလးကုိ
ငါ ပုိၿပီးေတာ့ေတာင္ သေဘာက်မိသလုိပဲ…

သုိ ့နွင့္ ကုန္ရႊီတြင္ ေရြးခ်ယ္စရာ မရွိေတာ့ဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ငိုခ်ေတာ့ကာ စိတ္ခံစားခ်က္တုိ ့ကို ေဖာ္ထုတ္လာေတာ့သည္ ။

“အစ္ကုိ ရီ…အစ္ကုိ သိလား…က်ြန္ေတာ္ သၾကားလံုးေလးကုိ သေဘာက်တယ္… က်ြန္ေတာ္ သူ ့ကို စေတြ ့ေတြ ့ခ်င္းထဲက သ ေဘာ က် တာ…”

ရီ၀မ္၀မ္က ေခါင္းညိတ္လုိက္သည္ ။

“ငါလည္းပဲ ရီပုိင္အၿဖစ္နဲ ့ ေၿပာဖူးပါတယ္ ။
မင္းက သၾကားလံုးေလးရဲ့ အၾကိဳက္ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး”

ရီ၀မ္၀မ္၏ စကားတို ့သည္ ကုန္ရႊီ၏ ႏွလံုးအိမ္ကုိ ၿမားတစ္ေခ်ာင္းနွင့္ စြက္ကနဲ ပစ္ခြင္းလုိက္သည့္နွယ္ ။

ငါက သၾကားလံုးေလးရဲ့ အၾကိဳက္ မဟုတ္ဘူး ။
ဒါဆုိ ငါက အစ္ကုိ ရီ ရဲ့ အၾကိဳက္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ တဒဂၤေလာက္ နားၿပီး ဆက္ေၿပာသည္ ။

“ၿပီးေတာ့လည္း ကုန္ရႊီ…ငါ့ဆီမွာ ရည္းစား ရွိတာကို မင္းလည္း သိထားတာပဲ”

ရည္းစားစကား ဖြင့္ေၿပာေတာ့မည္ အသင့္ၿပင္လုိက္သည့္ ကုန္ရႊီခမ်ာ ရီ၀မ္၀မ္၏ တူအၾကီးၾကီးနွင့္ ဘုန္းခနဲ ထုရုိက္ခ်လုိက္ၿခင္းကုိ ခ်က္ခ်င္း ခံလုိက္ရ၏ ။
သူ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၾကက္ေသေသသြားေလၿပီ ။

ဟုတ္သားပဲ…

ရီပုိင္ ဆီမွာ ခ်စ္သူ ရွိတယ္…

ဒါဆုိ…သၾကားလံုးေလးဆီမွာလဲ ခ်စ္သူ ရွိေနတာေပါ့ ။

သၾကားလံုးေလးဆီမွာ ရည္းစား ရွိတယ္လို ့ ရီပုိင္ ေၿပာတုန္းက ဆင္ေၿခေပးတာလုိ့ပဲ ငါ အၿမဲ ထင္ေနခဲ့တာ ။
ဒါေပမယ့္ ငါ့မ်က္လံုးနွစ္လံုးနဲ ့ ရီပုိင္ရဲ့ ရည္းစားၾကီးကို ၿမင္ထားၿပီးၿပီပဲ ။

ပုိအေရးၾကီးဆံုးက…ရီပုိင္ရဲ့ ရည္းစားၾကီးက အရမ္း၊ အရမ္း၊ အရမ္း၊ အရမ္းၾကီး ေခ်ာလြန္းတယ္…

ဟာကြာ...င့ါမွာ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ ့ သၾကားလံုးေလးကုိ ၿပန္ရွာေတြ ့ထား ရတာ ၊ လြယ္လြယ္ေလးနဲ ့ လက္ေလ်ွာ့လုိက္စရာလား ။

ကုန္ရႊီသည္ အံကို ၾကိတ္လုိက္သည္ ။

“အစ္ကုိက အခူးခံထားရၿပီးသား ပန္း ဆုိေတာ့ေကာ ဘာၿဖစ္လဲ ။ ဒီသခင္ေလးက မင္းကို ငါ့ေဘး ၿပန္ေခၚထားလုိ ့ ရတယ္ ။
ဒီသခင္ေလး မခူးနုိင္တဲ့ ပန္းရယ္လုိ ့ ရွိကုိ မရွိေသးဘူး”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေခါင္းထဲ ထုိးကိုက္လာသလုိ ခံစားလုိက္ရေတာ့ၿပီး သက္ၿပင္းခ်လုိက္သည္ ။

သူ ့ကုိ ဒီေလာက္ လြယ္လြယ္နဲ ့ လက္ေလ်ွာ့ေအာင္ လုပ္လို ့မရဘူး ဆုိတာ ငါ သိသားပဲ ။

တကယ္ေတာ့ ကုန္ရႊီ၏ ကိစၥမွာ အမွန္ပင္ ကိုင္တြယ္ရ ခက္ခဲလွပါ၏ ။ ထုိ ့ၿပင္ နွစ္ေယာက္သားသည္ ေနာင္တြင္ အတူတူ လက္တြဲ အလုပ္လုပ္ရေပဦးမည္ ။ သူမ ေကာင္းေကာင္း မကုိင္တြယ္နုိင္ပါက ေနာင္တြင္ သူတုိ့၏ ဆက္ဆံေရးအေပၚတြင္ပင္ ထိခုိက္မႈ ရွိလာေပ လိမ့္မည္ ။

ငါ ကုန္ရႊီရဲ့ ခံစားခ်က္ကုိ ဘယ္လုိ သတ္ပစ္ရမလဲ ။
ေနာင္ကုိ င့ါအေပၚ ဘာစိတ္မွ မရွိေတာ့ေအာင္လည္း လုပ္ပစ္ရမယ္…

ထုိအခုိက္အတန္ ့တြင္ သူမအေနာက္ဘက္ကေန ေၿခသံ ဖြဖြေလး ထြက္လာေလသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ အမွတ္တမဲ့ၿဖင့္ ထုိအသံလာရာဘက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္မိသည္ ။ ေထာင့္နားတြင္ ၿဖဴစင္၀င္းမြတ္ေနသည့္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္သည္ ငွက္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္အလား
သူမဆီ ေၿပး၀င္လာေနေလသည္ ။

“မာမီ”

“တန္တန္…”

တန္တန္ကို ၿမင္လုိက္ၿပီး ရီ၀မ္၀မ္၏ မ်က္၀န္းထဲ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတုိ ့ ၿပည့္လွ်မ္းလာေတာ့၏ ။

သူမ ခ်က္ခ်င္းပင္ ထိုကေလးေလးကုိ ေပြ ့ခ်ီလုိက္ၿပီး…

“ေဘဘီ…ဘာလုိ့ ဒီကို လုိက္လာတာလဲ”

ကေလးေလး၏မ်က္နွာေလးမွာ ရဲခနဲၿဖစ္သြားၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာၿဖင့္ ဆုိလာသည္ ။

“မာမီ…တန္တန္က မာမီ့ကုိ လာၾကိဳတာ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ တစ္ညလံုးလံုး လူေတြကို ဧည့္ခံစကား ေၿပာထားရ သည့္တုိင္ သူမ ရင္ခြင္ထဲက ထိုႏူးႏူးညံ့ညံ့
မုန္ ့လံုးေလးကုိ ၿမင္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္း အားၿပန္ တက္လာေတာ့သည္ ။

“ေဘဘီက အရမ္းလိမ္မာလုိက္တာ”

သူမသည္ ေယာက်ာ္းေလးလုိ ၀တ္စားထားလ်ွင္ သူမကုိ “မာမီ” ဟု မေခၚပါရန္ တန္တန္ကို သတိေပးထားၿပီးသား ၿဖစ္၏ ။ သုိ ့ေသာ္ အခုခ်ိန္တြင္ ရီ၀မ္၀မ္သည္ မိန္းကေလးလုိ ၀တ္စားထားၿခင္း ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ တန္တန္သည္ စိတ္ေအးလက္ေအးၿဖင့္ သူမကို “မာမီ” ဟု ေခၚလုိက္ၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။ သူ၏ “မာမီ” ဟု ေခၚလုိက္သည့္ အသံက တစ္ေယာက္ေသာသူကုိေတာ့ အၾကီးၾကီး သြားထိေရာက္လိမ့္မည္ဟုေတာ့ သူ မသိေနပါေခ် ။

သူတုိ့၏ အေနာက္တြင္ ကုန္ရႊီသည္ ထုိကေလးေလးကုိ ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္ေနသည္ ။

“ဘ-ဘယ္လုိ…ဘ-ဘယ္လို ေခၚလုိက္တယ္… ၊
မင္းက သူ ့သားလား”

အစ္ကုိ ရီ တစ္ခါက ဒီကေလးကို ေခၚလာေသးတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ သူက အစ္ကုိ ့ရီ ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ သားဆုိ…

အစ္ကို ရီကုိ ဒီပိစိေလးက “မာမီ” လုိ ့ ေခၚေနတယ္လား… 

တန္တန္၏ ၀ုိင္းစက္ၿပီး နက္ေမွာင္ေနသည့္ မ်က္၀န္းတုိ့သည္
ခ်က္ခ်င္းပင္ သတိၾကီးၾကီး ၿဖစ္သြားၿပီး ထို “ၾကက္ေပါက္စ” ကုိ စိတ္မၾကည္မသာၿဖင့္ ၾကည့္လုိက္ေလသည္ ။

ၾကက္ေပါက္စေလးကမ်ား ငါ့မာမီကို ေမးခြန္းထုတ္ေနတယ္၊
ငါ့ကို မာမီ့ရဲ့ ေဘဘီ ဆုိတာကုိ မယံုသကၤာၿဖစ္ေနရတယ္လုိ ့ ။

ထိုကေလးေလး၏ စိတ္မေပ်ာ္မရႊင္ ၿဖစ္သြားမႈကုိ ရီ၀မ္၀မ္ ခံစားမိလုိက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ ့ေခါင္းေလးကုိ ပုတ္ေပးလုိက္သည္ ။ ထုိ ့ေနာက္တြင္ သူမ စိတ္ထဲ အေတြးတစ္ခ်က္ ၿပိဳးၿပက္သြားၿပီး ကုန္ရႊီကုိ ၾကည့္လုိက္ကာ…

“သူက တကယ္ေတာ့ ငါ့သား”

ဟီးဟီး…တန္တန္ရဲ့ ေရာက္လာတာ လံုး၀ကုိ အခ်ိန္ကုိက္ပဲ ။

………………………………………………………

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၁၃ ။  တန္တန္

သူမသည္ ကုန္ရႊီေၾကာင့္ အၾကပ္ရုိက္ေနစဥ္
တန္တန္သည္ ေပၚလာခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္ ။

တန္တန္ ေပၚလာတာထက္ ပုိၿပီး အက်ိဳးရွိသည္မွာ
ဘယ္ဟာ ရွိပါ့မည္နည္း ။

ကုန္ရႊီ၏မ်က္လံုးတုိ ့မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ၿပဴးက်ယ္၀ုိင္းစက္ သြားၿပီး မ်က္နွာတစ္ၿပင္လံုး မယံုၾကည္နုိင္ ၿဖစ္လာသည္ ။

“ဒ-ဒါ မၿဖစ္နုိင္ဘူး”

ရီ၀မ္၀မ္က ေခ်ာင္းအသာေလး ဟမ့္မိသြား၏ ။

“အဟမ္း…”

သုိ ့ေသာ္လည္း ရီ၀မ္၀မ္ ဘာမွ မေၿပာရေသးခင္
ရီမူဖန္က ၀င္ေၿပာလာသည္ ။

“ဘာလို ့ မၿဖစ္နုိင္ရမွာလဲ ။ သူက ငါ့ညီမေလးရဲ့ သား ။ မင္း မယံုရင္ ဒီကေလး မ်က္နွာကုိ ၾကည့္ၾကည့္ ။ သူ ့ရဲ့မ်က္လံုး၊ နွာတံနဲ ့ ႏႈတ္ခမ္းက ငါ့ညီမေလးနဲ ့ တစ္ေထရာထဲပဲ”

သူ ဘာကုိမွ ဂရုမစုိက္နုိင္အားေတာ့ေပ ။ ရန္သူ၏ရန္သူသည္ မိတ္ေဆြ ၿဖစ္သည္ ဆုိေသာ စကား ရွိသည္ မဟုတ္ပါလား ။ အခုခ်ိန္တြင္ အေရးၾကီးဆံုးမွာ ကုန္ရႊီ ၏ကိစၥကုိ ေၿဖရွင္းဖုိ ့ရာ ၿဖစ္ေခ်သည္ ။

ဒီေကာင္က ဟုိေကာင္ထက္ ပုိၿပီးေတာ့ နာမည္ဆုိးတယ္ ။ ဒီေကာင့္လက္ထဲကုိ ငါ့ညီမေလး ေရာက္သြားလုိ ့ မၿဖစ္ဘူး ။

ကုန္ရႊီသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရီ၀မ္၀မ္ ဖက္ထားသည့္ ထိုပိစိေလးကုိ ၾကည့္လုိက္သည္ ။

ထိုကေလးေလးသည္ အမွန္ပင္ ေခ်ာလြန္းလွပါ၏ ။ အသက္ငယ္ေသးသည့္တုိင္ သူ ့ကုိယ္ကေန ၿမင့္ၿမတ္သည့္ အေရာင္အ၀ါတုိ ့ ထိုးထြက္ေနေလသည္ ။

သူသည္ ထိုကေလးေလးကုိ အခ်ိန္အၾကာၾကီး ၾကာေအာင္ ေငးစုိက္ၾကည့္ေန၏ ။ သူသည္ ရီမူဖန္ ညာေနသည္ကုိ သက္ေသၿပ လုိက္ခ်င္၏ ။ သုိ ့ေသာ္ ပုိၾကည့္မိေလ ပုိၾကည့္မိေလ ၊ ရီ၀မ္၀မ္ နွင့္ ထိုကေလးမွာ ပုိပိုၿပီး ဆင္တူလာသည္ကုိ သိနားလည္လာရ၏ ။

အေမနွင့္သား နွစ္ေယာက္စလံုးသည္ အတူတူ မတ္တပ္ရပ္ေနၾကခ်ိန္တြင္ 
မလုိက္ဖက္မႈ တစ္စက္ေလးပင္ ရွိမေနပါေခ် ။

ေသာက္က်ိဳးနဲ...ငါက ပန္းေလးကိုပဲ ခူးခ်င္မိတာပါ... အခုေတာ့ အဲ့ဒီပန္းက သစ္ပင္ၾကီး ၿဖစ္ေနၿပီး သစ္သီးေတြပါ သီးေနပါေပါ့လား ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ တန္တန္ကုိ ေပြ ့ဖက္ထားရင္းကေန စုိးရိမ္စြာၿဖင့္ ဟုိဟိုဒီဒီကုိ လုိက္ရွာၾကည့္လုိက္မိ၏ ။

“ဒက္ဒီေရာ ဘယ္မွာလဲ”

တန္တန္တစ္ေယာက္ထဲ ေၿပးလာစရာ အေၾကာင္းေတာ့ မရွိဘူးမလား ။ အနားမွာ စီရီဟန္ၾကီး ရွိေနေလာက္တယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား ။

အေစာနက ၿမင္ကြင္းကုိ စီရီဟန္ မၿမင္သြားၿခင္းအေပၚ
သူမ က်ိတ္ၿပီး ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မိသြား၏ ။

ငါေလးက တစ္ခ်ိန္လံုး ကံခ်ည္း လွိမ့္ဆုိးေနတာ၊ အခုေတာ့ ငါ့ကံဇာတာေလး ၿပန္တက္လာၿပီေပါ့…ဟီးဟီး ။

တန္တန္က ၿပန္ေၿဖသည္ ။

“ဒက္ဒီက မာမီ့အတြက္ ယူစရာရွိလုိ ့ဆုိၿပီး ၿပန္လွည့္သြားတယ္”

ရီ၀မ္၀မ္က တုိးတိုးေလး ေရရြတ္လုိက္သည္ ။

“ေအာ္၊ အဲ့ဒီလုိလား…” အံ့ၿသစရာေကာင္းလုိက္တာ ။

“တန္တန္…သားက မာမီ့ရဲ့ လာဘ္ေကာင္ေလးပဲ”

ထိုသုိ ့ေၿပာလုိက္ရင္း ရီ၀မ္၀မ္သည္ တန္တန္၏ ပါးၿပင္ေလးကို ဖ်စ္ညွစ္လုိက္သည္ ။

ထိုကေလးေလးသည္ စီရီဟန္ ၾကီး ေရာက္မလာခင္ ထိုၿပသနာအၾကီးၾကီးကို ကူေၿဖရွင္းေပးခဲ့ၿပီ မဟုတ္ပါလား ။

ငါေလး တကယ့္ကို ၀မ္းသာလုိက္တာ ။

မာမီ ၿဖစ္သူ ဆီကေန ရုတ္တရက္ၾကီး အခ်ီးက်ဴးခံလုိက္ရၿခင္းေၾကာင့္ ေကာင္ငယ္ေလးသည္ မ်က္နွာထက္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေပါင္း ခေညာင္းလာလ်က္ ႏႈတ္ခမ္းနွစ္လႊာကို တင္းတင္းေစ့လုိက္ေခ်ၿပီ ။

သူသည္ မအိပ္ေသးေသာေၾကာင့္ မာမီမ်ား ဆူေလမည္လားဟု က်ိတ္ကာ စိတ္ပူေနခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္၏ ။

ငါ ဒက္ဒီ့စကားကုိ နားေထာင္ၿပီး မာမီ့ကို လာၾကိဳလုိက္တာ ေတာ္သြားတယ္။

ထုိအခုိက္အတန္ ့တြင္ ၊ တန္တန္၏အေနာက္ဘက္ကေန ရင္းနွီးက်ြမ္း၀င္ၿပီးသား ပံုရိပ္တစ္ခု ေပၚထြက္လာၿပီး
သူတို ့ဆီ ေလ်ွာက္လာေနသည္ကို ရီ၀မ္၀မ္ ၿမင္လုိက္မိ၏ ။

စီရီဟန္ လာေနၿခင္းပါတည္း ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ကုန္ရႊီကိစၥကုိ တန္တန္ ေပၚလာၿပီး ေၿဖရွင္းလုိက္ၿခင္းေပၚ ၀မ္းသာမိသြားၿပန္သည္ ။

“အားက်ိဳ ~”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ခ်က္ခ်င္း မတ္တပ္ထရပ္လုိက္ၿပီး
စီရီဟန္ဆီ သြားလုိက္၏ ။

စီရီဟန္သည္ မ်က္ေမွာင္ၾကီး ၾကဳတ္လ်က္
ရီ၀မ္၀မ္ စီးထားေသာ ေဒါက္ဖိနပ္ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနသည္ ။
သူ ့မ်က္နွာမွာ အနည္းငယ္ မည္းပုတ္လာရင္း…
“ဘာလုိ ့ ေၿပးလႊားေနတာလဲ”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ၿပီး ဖူးပြင့္လာသည့္ ပန္းပြင့္ေလးနွယ္ ၿပံဳးၿပလုိက္ကာ…
“ကုိကုိ ့ကို ေတြ ့ရတာ အရမ္းေပ်ာ္လုိ့”

သူမေလးသည္ လက္တုိ ့ၿဖင့္ သူ ့ခါးကို သိုင္းဖက္လုိက္ေလသည္ ။
သုိ ့ေသာ္ စီရီဟန္သည္ကေတာ့ လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားသည့္ ဘူးကို တုိးတိုးဖြဖြေလး ေၿမၾကီးေပၚ ခ်လုိက္ရင္း…

“ဖိနပ္လဲစီးလုိက္”

ထုိဘူးကုိ ဖြင့္လုိက္ခ်ိန္တြင္ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလွသည့္ ဖိနပ္အပါးေလး တစ္ရံမွာ ဘြားခနဲ ေပၚထြက္လာသည္ ။

တန္တန္ ေၿပာတဲ့ ၿပန္သြားယူတယ္ဆုိတဲ့ဟာလား ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ေတာင္ပံ နွစ္စံု ေပါက္ေနသည့္ နတ္သားေလးတစ္ပါး လားနွယ္ စီရီဟန္ကုိ ရႊန္းစားေနသည့္ မ်က္၀န္းတုိ ့ၿဖင့္ စုိက္ၾကည့္ေန ကာ…

“ခ်စ္ကုိ ကူစီးေပး ~”

စီရီဟန္သည္ တဒဂၤေလာက္ သူမေလးကုိ ေငးၾကည့္မိလုိက္ၿပီး သူမေလးကုိ သူ ့ပုခံုးအား ကုိင္ထားေစေလသည္ ။ ထုိ ့ေနာက္
ကုိယ္ကုိ ကိုင္းခ်လုိက္ကာ သူမေလးကုိ ဖိနပ္ကူစီးေပးေလသည္ ။

သူသည္ ေအးစက္စက္ ရႈတည္တည္ၾကီးဟန္ ရွိေနသည္ ဆုိေသာ္လည္း သူ၏ ဖိနပ္လဲစီးေပးေနသည့္ လႈပ္ရွားမႈတုိ ့ကေတာ့ အလြန္အမင္းပင္ ယုယေလသည္ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ သူ ၿပန္ထလုိက္ၿပီဆုိသည္နွင့္
သူ ့ကို သုိင္းဖက္လုိက္ကာ…

“ၿပီးေတာ့၊ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးတယ္ ။ ခ်စ္ ပုိ ့တဲ့ စာကို
ေတြ ့လုိက္လား ။ ခ်စ္တုိ ့ ဒီည အေကာင္းဆံုး အမ်ိဳးသား သရုပ္ေဆာင္ဆု နွစ္ဆုနဲ ့ အေကာင္းဆုံး အမ်ိဳးသမီး သရုပ္ေဆာင္ဆု တစ္ဆု ရသြားတယ္ ။
ကိုကို ခ်စ္ကို အခုထိ ခ်ီးက်ဴးစကား မေၿပာရေသးဘူး”

စီရီဟန္ ၿပန္ေၿဖလာသည္ ။

“မဆုိးပါဘူး”

ထုိသည္ကုိ ၾကားလုိက္သည္နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္၏မ်က္နွာေလး ေအာက္ငိုက္စုိက္ က်သြားေတာ့သည္ ။ သူမေလးသည္
အလြန္အမင္း မယံုၾကည္နုိင္ဟန္ၿဖင့္ ေၿပာဆိုလာသည္ ။

“အဲ့ဒါေလးပဲလား…”

သူမေလး၏ မႈန္မိႈင္းေနၿပီး အလြန္အမင္း စိတ္ဓာတ္က်ေနသည့္ မ်က္နွာေလးကုိ စီရီဟန္ ၾကည့္လုိက္မိ၏ ။ တခနေလာက္ တြန္ ့ဆုတ္ သြားၿပီးေနာက္ သူသည္ ကုိယ္ကုိ ကုိင္းခ်လုိက္ကာ သူမေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းလႊာထက္ အနမ္းေလးတစ္ပြင့္ လွစ္ခနဲ ေပးလုိက္ေခ်သည္ ။

သူတုိ ့၏ အေနာက္ဘက္က လံုး၀ကုိ အေမ့ေလ်ာ့ခံ ကုန္ရႊီ ။ “…”

ငါဟာေလ ကားနားမွာအစား ကားေအာက္မွာ သြားေနေနရမွာ ။
ဒါမွ သူတုိ ့နွစ္ေယာက္ အကဲပုိေနတာကို မၿမင္ရမွာ...

……………………………………………….....

စာစဥ္ ၄၈၊ အခန္း ၁၄ ။ ရုပ္ရည္နဲ ့တင္ ရႈံးေနၿပီ

သူ ေၿပာေတာ့ မႏူးညံ့တတ္ဘူးဆုိ ။

ဒါဆုိ အလုိလုိက္ခံထားရလုိ ့ ခ်ြဲႏြဲ ့ၿပီး တီတီတာတာေတြ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေတြ ေၿပာဆုိေနတဲ့သူက ဘယ္သူလဲ ။

ကုန္ရႊီခမ်ာ ထုိၿမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနရင္း သူ ့ရင္ဘတ္ၾကီး ၿမားေပါင္းတစ္ေထာင္ၿဖင့္ ထိုးစုိက္ခံေနရသလုိ ခံစားလုိက္ရ၏ ။

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ကေတာ့ သူ၏ သနားစရာ ေကာင္းလွသည့္ မ်က္လံုးတို့ကို ပိတ္လုိက္ေတာ့ၿပီး ေခ်ာင္းအသာဟမ့္လာသည္ ။

သူသည္ ကုန္ရႊီ၏ ပုခံုးတုိ ့ကုိ ခပ္ဖြဖြ ပုတ္လုိက္ၿပီး…

“ငါ့ရဲ့ သနားစရာ အရူးေကာင္ေလး… ရုပ္ရည္တစ္ခုထဲနဲ ့တင္ မင္း ရႈံးသြားၿပီ”

“ပါးစပ္ပိတ္စမ္း” ကုန္ရႊီက ခ်က္ခ်င္းပင္ ၿပန္ေငါက္ပစ္လုိက္၏ ။

ထန္ရွင္းေဟ်ာ္သည္ လ်ွာလိပ္သြားၿပီး…

“ၿပီးေတာ့လည္း… သူ ့ပံုစံက မင္းထက္ အပံုၾကီး သာတယ္….”

“မင္း ေၿပာလုိ ့ ၿပီးၿပီလား”

“အဲ့ဒီအၿပင္ကုိ သူတုိ ့မွာ ကေလးပါ ရွိေနၿပီ”

ကုန္ရႊီ ။  “…”

သူ ့ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးမွာ ရုတ္ၿခည္းပင္ သုညကို ၿပဳတ္က်သြားေခ်ၿပီ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ကုန္ရႊီ၏ အမူအရာကို ၿမင္လုိက္ၿပီး
သူ လက္ေလ်ွာ့ေတာ့လုနီးနီး ၿဖစ္ေနၿပီမွန္း သိလုိက္ၿပီး စိတ္ေအးသြားမိ၏ ။

“ညဥ့္နက္ေနၿပီ ။ မင္းတုိ ့လည္း သိပ္မၾကာခင္ အိမ္ၿပန္ၾကေတာ့”

ကုန္ရႊီသည္ အသက္မဲ့သလုိ ခံစားမိသြား၏ ။

“မၿပန္ဘူးဗ်ာ…မူးေနေအာင္ကုိ ေသာက္ပစ္မွာ…”

ရီ၀မ္၀မ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားေလၿပီ ။

သူမသည္ ဒီလိုအေၿခအေနမ်ိဳးနွင့္ ကုန္ရႊီကုိ အဘယ္ကဲ့သုိ ့ ေသာက္ခြင့္ေပးနုိင္ပါလိမ့္မည္နည္း ။

လ်ိဳခ်န္းသည္ ရီ၀မ္၀မ္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေၿပာလာသည္ ။

“အစ္ကုိ ရီ၊ အိမ္ၿပန္ၿပီးေတာ့ အနားယူလုိက္ပါ ။
က်ြန္ေတာ္ သူနဲ ့ က်န္ေနခဲ့မယ္”

ထုိေတာ့မွသာ ရီ၀မ္၀မ္ စိတ္ေအးသြား၏ ။

လ်ိဳခ်န္း အနားမွာ ရွိေနရင္ေတာ့ ဘာၿပသနာမွ ၿဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ။

စိတ္ေအးေအး ထားနုိင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ ရွိေနေသးလုိ ့ ေတာ္ပါေသးရဲ့ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ မလုိလားအပ္သည့္ ၿပသနာေတြ ၿဖစ္လာမွာ စုိးသၿဖင့္ ထပ္ၾကာၾကာ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ ။ သူမအဖြဲ ့ကို ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၿပီး ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ကားထဲသုိ ့ ၀င္လုိက္ေတာ့သည္ ။

ရႊီရီ ေမာင္းေနသည့္ အနက္ေရာင္ကားေလးသည္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ၿဖင့္ ညအေမွာင္ထုထဲ ေမာင္းထြက္သြားေခ်ၿပီ ။

အေနာက္ခန္းထဲတြင္ စီရီဟန္ နွင့္ ရီ၀မ္၀မ္ၾကားထဲတြင္ ထုိင္ေနသည့္ ေဘဘီ တန္တန္သည္ စိုးရိမ္စိတ္လႈပ္ရွားစြာၿဖင့္ ေၿပာဆိုလာသည္ ။

“မာမီ…ေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ တန္တန္ မာမီ့စကားကုိ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး ၊ မအိပ္ခဲ့ဘူး…”

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ဘယ္လုိလုပ္ စိတ္ဆုိးရက္ပါ့မည္နည္း ။

“ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး ။ ေဘဘီ မာမီ့ကို လာၾကိဳတာ မာမီ အရမ္း ေပ်ာ္တယ္”

တန္တန္သည္ ရီ၀မ္၀မ္ နွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ဘာစည္းကမ္းမွ မရွိေတာ့သလုိ ရီ၀မ္၀မ္သည္လည္း တန္တန္နွင့္ ပတ္သတ္လာလွ်င္ ထို ့အတူပင္ ။ သူမ၏အေရးၾကီးဆံုးေသာ စည္းကမ္းကုိက ဘာစည္းကမ္းမွ မရွိေနၿခင္းပါတည္း ။

ကေလးေလးသည္ စိတ္ေအးလက္ေအး ၿဖစ္သြား၏ ။
သူ ့မ်က္နွာသည္ကေတာ့ စုိးရိမ္မႈတုိ့ ၿပည့္လ်ွမ္းေနၿပီး
တုိးတုိးေလး ေရရြတ္လာသည္ ။

“တန္တန္ကေလ…တန္တန္က…မာမီ အရက္ေသာက္မွာ ကို စိုးရိမ္လုိ ့ပါ…”

မာမီက မူးလာၿပီဆုိတာနဲ ့ တန္တန္ ့ကို ေမ့သြားမွာ ။

ထုိအရာမွာ သူ လက္မခံနုိင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာပင္ ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ထုိကဲ့သုိ ့ေသာ ကိစၥမ်ိဳးတြင္ သူသည္ ရီ၀မ္၀မ္စကားကုိ နားမေထာင္ၿခင္း ၿဖစ္ပါ၏ ။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ ၿမန္ၿမန္ဆန္ဆန္ပင္ ေၿပာဆုိလာသည္ ။

“စိတ္ခ်…မာမီက တန္တန္ ့ကို ေပးထားတဲ့ ကတိကုိ လံုး၀ တည္မွာ”

…………………

ဟုိးအေစာပိုင္းက သားအဖနွစ္ေယာက္ နွင္းဆီအိမ္ေတာ္ေလးတြင္ ရွိေနၾကခ်ိန္ ။

စီရီဟန္သည္ တန္တန္ကို ေစာင္ကူၿခံဳေပးလုိက္ကာ…
“အိပ္ေတာ့”

ကေလးေလး၏ မ်က္နွာေလးမွာ အထီးက်န္လုိ ့ေနေလသည္ ။

“မာမီက ဘယ္ေတာ့ ၿပန္လာမွာလဲ”

“အရမ္း ညဥ့္နက္မွ”

“အရမ္းညဥ့္နက္မွက ဘယ္ေလာက္ထိ ညဥ့္နက္မွာလဲ” ဟု ကေလးေလးက ေမးသည္ ။

“ေၿပာရခက္တယ္”

“မာမီက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ သြားေတြ ့တာလားဟင္”

“ပြဲသြားတက္တာ”

ခ်က္ခ်င္းပင္ တန္တန္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္ ။

“ပြဲလား ။ ပြဲဆုိ အရက္ေသာက္ၾကမွာလား”

“အင္း”

ထိုကေလးေလးသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရန္သူၾကီးနွင့္ ရင္ဆုိင္ရသည့္ပမာ စိုးရိမ္ထိတ္လန္ ့စိတ္တုိ ့ ၿမင့္တက္လာေတာ့သည္ ။

“ဒါဆုိ…ဒါဆုိ မာမီေရာ အရက္ေသာက္မွာလားဟင္”

စီရီဟန္သည္ သူ ့ကို ၾကည့္လုိက္ၿပီး ေအးစက္စက္ ၿပန္ေၿဖလုိက္သည္ ။

“ေသာက္ရင္ ေသာက္နုိင္တယ္”

တန္တန္သည္လည္း မႈန္ကုတ္သြား၏ ။

“ဒါေပမယ့္...ဟိုတစ္ေခါက္ကတုန္းက မာမီက မေသာက္ေတာ့ဘူးလုိ ့ ကတိေပးထားတယ္မလား”

“သူက ငါ ေၿပာတာကို နားေထာင္မယ္ ထင္လား”

“ဒါေပမယ့္ မာမီက တန္တန္ ေၿပာတာဆုိ နားေထာင္မွာေပါ့”

စီရီဟန္သည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ၿဖင့္သာ…
“ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ”

စီရီဟန္၏ စကားတစ္ခြန္းခ်င္း တစ္ခြန္းခ်င္းတိုင္းမွာ ထုိကေလးေလးကုိ တစထက္တစ တည္ၿငိမ္မႈတို ့ ပ်က္ယြင္းလာေစသည္ ။

တန္တန္သည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ လွဲေနၿခင္း ၿဖစ္၏ ။
စီရီဟန္သည္ ထြက္သြားေတာ့မည္ ၿပဳလုိက္သည့္အခုိက္ ထုိကေလးေလးသည္ စီရီဟန္၏ အက်ီၤစကုိ လွမ္းဆြဲလုိက္သည္ ။

“ဒက္ ဒီ.... ”

စီရီဟန္ ရပ္သြားၿပီး ထုိကေလးေလးကုိ ၾကည့္လုိက္သည္ ။

အလြန္အမင္း စိတ္ရႈပ္ေထြးေနသည့္ ဟန္ပန္ၿဖင့္
ထုိကေလးေလးက ေၿပာသည္ ။

“တန္တန္တုိ ့ မာမီ့ကို တူတူသြားၾကိဳလုိ ့ ရမလား”

“အရမ္း ညဥ့္နက္ေနၿပီ ၊ အိပ္ေတာ့”

ကေလးေလးခမ်ာ ပုိလုိ ့ပင္ စိုးရိမ္လာ၏ ။

“ဒါေပမယ့္ တန္တန္ မာမီ့ကို စိတ္ပူတယ္…”

သို ့နွင့္ ေဘဘီ တန္တန္၏ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ စီရီဟန္သည္ “စိတ္မပါလက္မပါၿဖင့္” သူ ့ကိုပါ ေခၚလာကာ
ရီ၀မ္၀မ္ကုိ လာၾကိဳၿခင္း ၿဖစ္ေတာ့သည္တည္း ။

………………………………………………………
ေနာက္အပတ္မွာ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္ ။
Paid group ၀င္လိုသူေလးမ်ားက 09 402 842 937 ကို ေဘလႊဲၿပီးေတာ့ ၀င္ဖတ္႐ႈလို႔ ရပါတယ္ ။ စာစဥ္တစ္ခုကို ၅၀ဝ ပါ 😍

.....

Unicode

💖 ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး 💖
Book.              :  48
Chapter.          :  1 - 14
Original novel : Perfect Secret Love
Translator.       :  Goddess
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၁ ။  အစ်ကို ရီ များ ဝင်ပူးနေတာလား

“ကုံးကျားမင် ကို သိလား” ဟု ရီမူဖန်က မေးသည် ။

“ထူးခြားဆန်းကြယ်သော တိုက်ခိုက်မှု ကို ရိုက်တဲ့ ဒါရိုက်တာ လား” ဟု ရီဝမ်ဝမ်က ပြန်မေးသည် ။

ရီမူဖန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်၏ ။

“အင်း…ဟုတ်တယ်…သူ  ပဲ ။ စောနက ဒါရိုက်တာ ကုန်း ဖုန်းဆက်တာ ။ သူ့ဆီမှာ ကုန်ရွှီ နဲ့ လျိုချန်းအတွက် အရမ်းလိုက်ဖက်တဲ့ ဇာတ်ညွှန်းတစ်ခု ရှိထားတယ်တဲ့ ။
သူတို့နှစ်ယောက်ကို ရိုက်ဖို့ လာခေါ်တာ”

ရီဝမ်ဝမ်က စိတ်ဝင်တစားဖြင့် မေးလိုက်သည် ။

“တကယ်လား…ဘာဇာတ်ညွှန်းလဲ ။ ဒါရိုက်တာ ကုန်း ရဲ့ စစ်ကားတွေက ကောင်းတာချည်းပဲ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ဖုန်းကို ဖွင့်လိုက်ပြီး..
“ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကြည့်လိုက် ။ ဒီဟာက အစောနကပဲ သူတို့ ပို့လိုက်တဲ့ ဇာတ်ညွှန်း ။ ရေးတဲ့သူက ကျန်းဟွေ့တဲ့ ။
ငါ ဖတ်ကြည့်ရသလောက်တော့ တော်တော်လေး ကောင်းတာပဲ ။ ဇာတ်ကောင်တွေက ကုန်ရွှီနဲ့လျိုချန်းနဲ့ တော်တော်လေးကို ကိုက်တယ်…”

ရီမူဖန်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ဇာတ်ညွှန်း ပြနေသည်ကို မြင်လိုက်ကြသည့်အခါ ကုန်ရွှီ၊ လျိုချန်းနှင့် ထန်ရှင်းဟျော်တို့ တွေးလိုက်မိကြသည်မှာ ထိုမိန်းကလေးက အနုပညာလောက အကြောင်း စိတ်ဝင်တစား ရှိနေခြင်းကြောင့် ရီမူဖန် ပြပေးနေခြင်းဟု ။ သို့နှင့် သူတို့လည်း များများစားစား မတွေးမိလိုက်ကြပါချေ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် တခနအတွင်း ဖတ်ကြည့်ပြီးသွားချေပြီ ။

“ဘယ်လိုလဲ…တော်တော်လေး ကောင်းတယ်မလား” ဟု
ရီမူဖန်က မေးလာသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ခေါင်းညိတ်လိုက်၏ ။

“ဇာတ်ညွှန်းကတော့ အတော်လေး ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့်
ကုန်ရွှီနဲ့လျိုချန်းအတွက် မသင့်တော်ဘူး”

“ဘာလို့လဲ” ရီမူဖန်သည် နားမလည်သောကြောင့် မေးလိုက်သည် ။

“ဒါက ရဲနဲ့သူဌေးသားလူဆိုးတို့ရဲ့ နောက်ထပ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ပဲ ။ သေခြင်းနှင့်ရှင်ခြင်းကြား ဇာတ်လမ်းနဲ့ တစ်ထပ်ထဲပဲ ။ ပထမတစ်ခေါက်မှာက နာမည်ကြီးသွားပြီ ဆိုပေမယ့်လည်း ဒီကားမျိုးနဲ့ပဲ ဒုတိယတစ်ခေါက် ထပ်ရိုက်ဦးမယ်ဆိုရင်တော့ မသေချာတော့ဘူး ။ ပြီးတော့ ဒီကျောရိုးအတိုင်းပဲ ဆက်ရိုက်နေဦးမယ်ဆိုရင် နောင်
သူတို့ တခြားဇာတ်ကောင် နေရာကို ရိုက်ချင်တယ်ဆိုရင် အရမ်း ခက်သွားလိမ့်မယ်”

“ကုန်ရွှီနဲ့လျိုချန်းက အခုဇာတ်ကောင်ကနေ အောင်မြင်မှု ရပြီးသွားပြီ၊ နောက်ထပ် မတူတဲ့ ဇာတ်ကောင်တွေကို ရိုက်သင့်တယ် ။ အထူးသဖြင့် လျိုချန်းပဲ၊ သူက တော်တော်လေး အရည်အချင်းရှိတယ်”

ရီမူဖန်သည် ရီဝမ်ဝမ်၏ ပြောစကားတို့ကို လုံးဝကို သံသယမရှိဘဲ လေးလေးနက်နက် နားထောင်နေသည် ။

“ဒါဆို ငြင်းလိုက်ရမလား”

ရီဝမ်ဝမ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။

“ငြင်းလိုက်ပါ၊ ပြီးတော့ ကမ်းလှမ်းလာတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့လည်း ဒါရိုက်တာ ကုန်း ကို ပြောလိုက်ဦး ။ ဒါရိုက်တာ ဟုန်း နဲ့ ဖန်ချီဟွာ က နောက်နှစ်မှာ တောမီး ဆိုတဲ့ကား ရိုက်ဖို့ ပြင်နေတယ် ။ အဲ့ဒီဇာတ်လမ်း ရဲ့ ဇာတ်ကောင်က ကုန်ရွှီ နဲ့ တော်တော်လေး လိုက်တယ် ။ အဲ့ဒီမှာ လက်တွဲလုပ်လို့ ရလောက်တယ်…”

“အင်း၊ နားလည်ပြီ ။ ဒီပွဲပြီးသွားရင် သူတို့ကို ပြန်ပြောလိုက်မယ်”

ကုန်ရွှီသည် ရီမူဖန်နှင့် ရီဝမ်ဝမ်တို့၏ စကားတို့ကို နားထောင်နေရင်း သူ၏ချစ်စဖွယ် မျက်နှာလေးမှာ ပျက်ယွင်းလာတော့၏ ။
သူ့စိတ်ထဲ တစ်ခုခု လွဲနေသလိုလို အာရုံရနေလေပြီ…

အာ…သကြားလုံးလေး ရီမူဖန်ကို ပြောနေတဲ့ ပုံစံက
ငါ ဘာလို့…အရမ်း…အရမ်း ရင်းနှီးနေတာလဲ ။

ကုန်ရွှီသည် သတိတရပင် လျိုချန်းကို ကြည့်လိုက်ရာ…
လျိုချန်း၏မျက်ဝန်းထဲက တူညီနေသည့် အတွေးတစ်စကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်၏ ။

ကုန်ရွှီက လျိုချန်းကို တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည် ။

“ငတုံးကောင်…မင်းရော သကြားလုံးလေးရဲ့ အရှိန်အဝါက…
အစ်ကို ရီ နဲ့ တူတယ်လို့ ခံစားရလား”

လျိုချန်းက ခေါင်းညိတ်သည် ။
“အရမ်းတူတယ်…”

“တူရုံတင် မဟုတ်ဘူး…အစ်ကို ရီ များ ဝင်ပူးနေတာများလား”

စကားပြောသည့်အချိန် သူမလေး၏ လေသံနှင့် အပြုအမူတင် မဟုတ် ။ သူနှင့် လျိုချန်းအပေါ်တွင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း နားလည်ထားမှု၊ ထို့ပြင် ရီမူဖန်၏ သူမလေးပေါ် ထားသည့် သဘောထား ။
အရာအားလုံးသည် တစ်ခုခု လွဲနေသည် မဟုတ်ဘူးလား ။

ဘ-ဘာတွေ…ဖြစ်နေတာလဲ ။

ရီမူဖန်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ဆက်ပြောနေသည် ။

“ပြီးတော့…စူပါစတားနှင့် တွေ့ဆုံခြင်းက ထပ်ပြီး ဖုန်းခေါ်လာတယ် ။
အဲ့ဒီ ငကြောက် ဟူ က အရှက်မရှိ မျက်နှာပြောင်ပြောင်နဲ့ ငါတို့ကို လာဖိတ်ရဲသေးတယ် ။ အမိုက်စား စွန့်စားခန်းရော အတူတူပဲ ။ ဆုပေးပွဲတုန်းကတော့ စာချုပ်ကို ဖျက်ပစ်လိုက်ပြီး အခုတော့မှ အစမ်းခန့်ဝန်ထမ်းက အလုပ်ကို တလွဲ လုပ်မိသွားတာပါဆိုပြီး အပြစ်လွှဲချနေတယ်လေ…”

“အဲ့ဒီ နှစ်ခုကို လက်မခံနဲ့။ ညီမလေးတို့ကို ဆက်သွယ်တဲ့ တခြားရှိုးပွဲ တွေ ရှိသေးတယ်မလား”

ရီမူဖန်သည် ခေါင်းညိတ်ပြီး သူ့ဖုန်းကို ထပ်ပြလိုက်ပြန်သည် ။

“ရှိတယ်…ဒါတွေက ဟိုးကတည်းက ငါတို့ကို ဆက်သွယ်ထားတဲ့ဟာ ။ ကြည့်ကြည့်…”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ရှိုးပွဲနှစ်ခုကို လက်ညှိုးထိုးလိုက်ပြီး…
“ဒီနှစ်ခု ကောင်းတယ် ။ ကုန်ရွှီနဲ့လျိုချန်းကို ကြိုက်တာ တစ်ခု ရွေးခိုင်းလိုက်”

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၂ ။  ယောကျာ်းတွေကို  မြှူဆွယ်ထားခဲ့တာလား

“ကောင်းပြီ”

ရီမူဖန်သည် ကုန်ရွှီ နှင့် လျိုချန်းကို မော့ကြည့်လိုက်ကာ…
“ဒီနှစ်ခုထဲက ဘယ်ဟာကို သွားချင်လဲ”

အခုလက်ရှိတွင် ကုန်ရွှီနှင့်လျိုချန်း နှစ်ယောက်စလုံးပင် အသိစိတ်တို့ လွတ်ကာ ကြောင်ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်နေကြ၏ ။

ရီမူဖန်သည် မျက်မှောင်ကြီး ကြုတ်သွားပြီး
သူတို့ရှေ့  လက်ဝှေ့ယမ်း ပြလိုက်သည် ။

“ဒီမှာ…ငါ မင်းတို့ကို ပြောနေတာ”

ချက်ချင်းပင် ကုန်ရွှီ မျက်ကလူးဆန်ကပျာ ပြန်ဖြေလာသည်ကား…
“ကျွန်တော်…ကျွန်တော် အစ်ကို ရီ ပြောတာပဲ နားထောင်မယ်…
အဲ… အစ်ကို ရီ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”

ရီမူဖန်၏မျက်ခုံးတို့ ပင့်တက်သွား၏ ။

“သူ…”

ရုတ်တရက်….ရီမူဖန်သည် သူတို့ဆီ လျှောက်လာနေသည့် လူတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ပြီး စကားရပ်သွားသလို ချက်ချင်းပင် မျက်နှာကြီး မည်းပုတ်လာလေပြီ ။

“ရီဝမ်ဝမ်…နင်က ဘာလို့ ဒီကို ရောက်နေတာလဲ”

လျန်ရှီဟန်သည် ရီဝမ်ဝမ်အား စိမ်းစိမ်းဝါးဝါးကြီး ကြည့်ရင်း အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ပြောဆိုလာခြင်းပင် ။

ရီမူဖန်သည် ချက်ချင်းပင် ရီဝမ်ဝမ် အရှေ့က ကာရပ်လိုက်၏ ။

“လျန် ရှီ ဟန် ၊ ဒီနေရာက မင်းမိသားစု အပိုင် မလို့လား ။ မင်းတစ်ယောက်ထဲ ဒီကို လာခွင့် ရှိတာ မလို့လား”

သူ၏ညီမလေးသည် ဘယ်လောက်ပင် ကြံ့ခိုင်နေသည် ဆိုပါစေဦး ။
သူ့စိတ်ထဲတွင်တော့ ထိုကောင်မလေးမှာ သူ၏ အကာအကွယ်ကို လိုနေသေးသည့် မသိနားမလည်သော ညီမငယ်လေးသာလျှင် ဖြစ်၏ ။

လျန်ရှီဟန်က ပြန်နှုတ်လှန်ထိုးလာသည် ။

“ဒီနေရာကို ဘယ်သူ ပိုင်တယ်ဆိုတာက ကိစ္စ မရှိဘူး ။ ဒီနေ့က ရွှေသစ်ခွဆုပေးပွဲ အခမ်းအနားနေ့၊ အဖိတ်ခံထားရတဲ့ သူတွေပဲ ဒီကို လာကြရတာ ။ သူက ဘယ်သူမို့လို့လဲ ။ ရှင့်ရုံးမှာ တောက်တိုမယ်ရတွေ လုပ်နေရတဲ့ မဖြစ်စလောက် လက်ထောက်လေး မဟုတ်ဘူးလား ။ ဒီလိုပွဲမျိုးကို လာရအောင် သူ့မှာ ဘာအဆင့် ရှိလို့လဲ”

ရီမူဖန်ပင် ပြန်မပက်လိုက်ရသေးခင်
ကုန်ရွှီသည် ဒုံးကျည်လို ရှူးရှူးဒိုင်းဒိုင်း ပြန်ပက်လာချေပြီ ။

“သူ့မှာ ဘာအဆင့်ရှိလို့လဲလို့ ပြောရအောင် မင်းဆီမှာ ဘာအဆင့်ရှိလို့ လာပါးစပ်သရမ်းနေတာလဲကွ”

ကုန်ရွှီသည် လက်ရှိအချိန်တွင် နာမည်ကြီးနေသူ ဖြစ်နေသဖြင့်
သူမ နည်းနည်းတော့ တွန့်ဆုတ်မိသွား၏ ။

ထိုအခိုက်တွင် လျန်ရှီဟန်၏ အနောက်ဘက်ကနေ
ရီယီယီ ပေါ်လာကာ လာဖျန်ဖျေပေးတော့သည် ။

“တောင်းပန်ပါတယ်ရှင် ။ ရှီဟန်က ငယ်သေးတော့ မဆင်မခြင် ပြောမိသွားတာကို စိတ်မရှိပါနဲ့”

မသိလျှင် ရီယီယီသည် လာဖျန်ဖြေပေးနေသလိုလို ။ သို့သော် တကယ်တော့ လျန်ရှီဟန်အား အားပေးအားမြှောက် ပြုနေခြင်းပင် ။

ရီယီယီသည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ နှုတ်ဆက်လာသည် ။

“ဝမ်ဝမ်လည်း ရောက်နေတာလား”

လျန်ရှီဟန်သည် ရီယီယီ ရောက်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ယုံကြည်ချက် အပြည့် ဖြစ်လာတော့၏ ။ ရီယီယီ၏ လက်မောင်းကို ပြေးတွဲလိုက်တော့ကာ လှောင်ပြောင်ထေ့ငေ့ါ လာ တော့သည် ။

“အကောင်းဆုံး သရုပ်ဆောင်ကြီး ကုန် ရှင့်…ကျွန်မက ဘာမှ မဟုတ်တဲ့ သရုပ်ဆောင် ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ် ၊ ဒါပေမယ့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေကိုတော့ သိသေးပါတယ် ။ ဒီနေ့ည ပွဲက ရွှေသစ်ခွပွဲ၊ အဖိတ်ကြားခံထားရတဲ့ တကယ့် ဧည့်သည်တော်တွေပဲ တက်လို့ရတာ”

“ဒီမိန်းမက ဒီပွဲကို လာခွင့်ရစရာ အကြောင်းကို မရှိဘူး ။ ဒီထဲရောက်အောင် ဘယ်လိုတွေ ချူပြီး ရောက်နေလဲဆိုတာကို ဘယ်သူ သိမှာလဲ ။ လူတိုင်းသာ ဒီလို လာနိုင်မယ်ဆိုလို့ကတော့ ကျွန်မရဲ့လက်ထောက်တွေရော၊ အိမ်တော်ထိန်းတွေရော၊ အစေခံတွေရော လာနိုင်တဲ့ သဘော မရောက်သွားဘူးလား”

လျန်ရှီဟန်၏စကားမှာ ရီဝမ်ဝမ်ကို အစေခံဟု ထိုးဆွနေခြင်း ဖြစ်ပေသည် ။

ကုန်ရွှီ၏ မျက်လုံးတို့ ကျဉ်းမြောင်းလာတော့ပြီ ။

“ထပ်ပြောလိုက်စမ်း”

လျန်ရှီဟန်သည် ကုန်ရွှီကို တစ်လှည့်၊ ရီဝမ်ဝမ်ကို တစ်လှည့် ကြည့်လိုက်ပြီး…
“ရီဝမ်ဝမ်…လတ်စသတ်တော့ နင်က ကုမ္ပဏီကို အလုပ်လုပ်ဖို့ သွားတာ မဟုတ်ဘဲ ယောကျာ်းတွေကို မြှူဆွယ်ဖို့ သွားတာကိုး”

ထိုသို့ပြောလိုက်မိရင်း သူမခေါင်းထဲတွင် အလင်းတစ်ချက် ဝင်လာသည် ။

“နင်…နင် ကုန်ရွှီကိုတင် မြှူစွယ်ထားတာ မဟုတ်ဘူးမလား ။ ရီပိုင် လို တော်လွန်းတဲ့ လူတစ်ယောက်က ဘာလို့များ ရီမူဖန်လို ဘာမှမဟုတ်တဲ့ လူတစ်ယောက်ဆီမှာ သစ္စာခံပြီး နေနေသလဲ မှတ်တယ် ။ လတ်စသတ်တော့ သူ က
သူ့ညီမကို ရောင်းစားထားတာကိုး”

“ရှီဟန်…မဟုတ်တာ လျှောက်မပြောနဲ့”

ရီယီယီက ချက်ချင်းက ဝင်ဟန့်လာသည် ။ သို့သော်
သူမမျက်ဝန်းတို့ကမူ မည်သည့်ငေါက်ငမ်းမှုမှ မပါနေပါချေ ။

ငါ့မှာတော့ ရီမူဖန်ကို ဘယ်လိုအလဲထိုးရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတာ ။ လတ်စသတ်တော့ ဒီဘာမဟုတ်တဲ့ အမှိုက်မ ရီဝမ်ဝမ်ကို ထိုးကျွေးထား တာကိုး ။

လျန်ရှီဟန်က “ရီပိုင်”  ကို ဆွဲထည့်လာချိန်တွင် ကုန်ရွှီသည် ဒေါသတကြီး ဖြစ်လာတော့လေပြီ ။ ချက်ချင်းပင် အရှေ့သို့ တက်သွားတော့ပြီး…
“အလကားဟာတွေ…ဘာချီးစကားတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ”

ကုန်ရွှီ ဒေါသတကြီး ဖြစ်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး ရီယီယီ၏ မျက်ဝန်းထဲ အေးစက်မှုတစ်ခု ဖျတ်ခနဲ ပြေးသွားသည် ။

ကုန်ရွှီ ထင်ရာစိုင်းလိုက်လို့ကတော့ ကြည့်ကောင်းပြီပဲ….

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၃ ။ ယောကျာ်းတွေကို တကယ်ကြိုက်တယ်

“ကုန်ရွှီ…စိတ်ကို ထိန်း”
လျိုချန်းသည် ကုန်ရွှီကို ပြန်ဆွဲထားလိုက်၏ ။

သို့သော်လည်း ကုန်ရွှီကို မည်သို့ တားနိုင်ပါလိမ့်မည်နည်း ။ သူသည် အရှေ့သို့ ထွက်ပြီး လျန်ရှီဟန်၏လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီးနေလေပြီ ။

“သူ့ကို တောင်းပန်စမ်း”

လျန်ရှီဟန်က အနည်းငယ် ထိတ်လန့်လာ၏ ။ 

“အား…နာတယ်…ကျွန်မကို လွှတ် ။ ရှင်က အကောင်းဆုံးသရုပ်ဆောင် ဆိုတာနဲ့ပဲ ကျွန်မကို အနိုင်ကျင့်လို့ ရမယ် ထင်နေတာလား ။
ရှင်တို့မှာ အဲ့လို လူသိမခံဝံ့တဲ့ ကိစ္စတွေ မရှိဘူးဆိုရင်
ရှင် ဘာလို့ ဒီလောက်ထိ ကြိုးစားလာမှာလဲ”

အုန်းအုန်းကျွတ်ကျွတ် ဖြစ်နေသည့်အသံမှာ ကျယ်လောင်လွန်း တာကြောင့် ချက်ချင်းပင် တခြားဧည့်သည်တော်များက စိတ်ဝင်စားကုန်ကြသည် ။ လူတိုင်းသည် ရီမူဖန်နှင့် သူ့နံဘေးက မိန်းကလေးကို ကြည့်လာကြပြီး လက်ညှိုးထိုးကာ တီးကုန်ဆိုကြကုန်ပြီ ။

ကုန်ရွှီသည် ဒေါသပေါက်ကွဲလုနီးတဲတဲ ဖြစ်လာချိန်တွင်
ရီဝမ်ဝမ်က တည်ငြိမ်စွာဖြင့် ခေါ်လာသည် ။

“ကုန်ရွှီ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ဘာကိုမှ မပြောပါချေ ။ သို့သော် သူမလေးဆီက အကြည့်တစ်ချက်နှင့်ပင် ကုန်ရွှီသည် အလိုလို ငြိမ်ကျသွားကာ လျန်ရှီဟန်၏လက်ကို နာနာခံခံဖြင့် ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်နား ကပ်သွားသည် ။

လျိုချန်းသည် ထိုသည်ကို မြင်လိုက်ပြီး အလွန်အမင်း ရှော့ရသွားကာ ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လိုက်မိ၏ ။

လျန်ရှီဟန်သည်မူ ရီဝမ်ဝမ်ကို မသတီစရာ၊ စက်ဆုပ်စရာကြီးတစ်ဦးနှယ် ရွံရှာသည့်မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် ကြည့်နေ၏ ။

“ရီဝမ်ဝမ်…နင်ကတော့ တော်တော့်ကို တော်လှချည်လား ။ နင့်ရုပ်နင့်ရည်ကို ဗန်းပြပြီး အေဂျင်စီက လူတိုင်းရဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို တက်ပြီးထားပြီနဲ့ တူတယ် ။ အဲ့ဒီ ရီပိုင် လည်း နင့်မာယာထဲကနေ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူး မလား ။ မဟုတ်ရင် နင့်အစ်ကို ရဲ့ ဘာမဟုတ်တဲ့ စုတ်စုတ်ပြတ်ပြတ် ကုမ္ပဏီ သေးသေးလေးမှာ သူ နေပေးနေစရာ အကြောင်းကို မရှိဘူး”

လျန်ရှီဟန်၏စကားလုံးတို့သည် လူအုပ်ကြီးကို တီးတိုးညံသွားစေ လေပြီ ။

“လတ်စသတ်တော့ အဲ့ဒီ မိန်းမလှလေးက ရီမူဖန်ရဲ့ ညီမ ဖြစ်နေတာကိုး ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီ အလှလေးကို ငါ ဘာလို့ အရမ်း ရင်းနှီးနေမိပါလိမ့် ။ အရင်တုန်းက တွေ့ဖူးနေသလိုပဲ”

“လျန်ရှီဟန် ပြောသွားတာတွေက အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ် ။ စဉ်းစားကြည့်လေဟာ..ရီပိုင်လို တကယ့်အရည်အချင်း ပြောင်မြောက် တဲ့ သူ က ဘယ်မှာမဆို သွားအလုပ်လုပ်လို့ ရရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့ ရီမူဖန် လို မိသားစုကနေ ကန်ထုတ်ခံ ထားရတဲ့ အပယ်ခံသားဆီမှာ အလုပ်လုပ်နေရတာလဲ”

“ဖွီး…အဲ့ဒီကောင်မလေးက ရီပိုင်ကို စကားချိုချိုလေးတွေနဲ့ ညှို့ထားလို့ နေမှာပေါ့”

…

ထိုနားကြားမခံသာသည့် စကားတို့သည်
ရီဟုန်းဝေ၏ နားထဲသို့ ရောက်သွားလေပြီ ။

ရီဟုန်းဝေသည် မျက်မှောင်ကြီး ကြုတ်လျက်
ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လာသည် ။

“ဘာဖြစ်တာလဲ ။ ဝမ်ဝမ်က ဘာလို့ ဒီမှာ ရှိနေတာလဲ”

သူ့နံဘေးတွင် ရှိနေသည့် ရီရှောင်အန်းသည် တအံ့တသြဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး…

“မူဖန် ခေါ်လာတာ ဖြစ်လောက်တယ် ။ အဲ့ဒီ မူဖန် ကတော့လေ ဘာက သင့်တော်တယ်၊ ဘာက မသင့်တော်ဘူးကိုတောင် မခွဲခြားတတ်သေးဘူးလား ။
ဒီလို ရှက်စရာကောင်းတာမျိုးကို လုပ်မယ်ဆိုလည်း လူမသိ သူမသိ လုပ်ပါ့လား ၊ ဘာလို့ ဝမ်ဝမ်ကို  ဒီနေရာကို ခေါ်ချလာရတာလဲ ။ ဒီကောင်မလေးကရော ဘယ်လိုလုပ် ပေါ်လာရတာလဲ ။ ဒါက သူတို့ကိုယ်သူတို့ လူရယ်စရာ ဖြစ်အောင် လုပ်နေတာနဲ့ မတူဘူးလား ဖေဖေရာ”

ရီဟုန်းဝေက ဒေါသ ထောင်းခနဲ ထွက်သွားလေပြီ ။

“မင်းက ဘာကိစ္စ ဒီမှာ ရပ်နေသေးတာလဲ ။
အဲ့ဒီ ကောင်မလေးကို မြန်မြန် ပြန်ခိုင်းလိုက်စမ်း”

မြေးမလုပ်သူက လူသိရှင်ကြား အလှောင်ခံရလျှင်
ရီ အုပ်စုကြီး တစ်ခုလုံးသည်လည်း အလှောင်ပြောင်အဟားတိုက် ခံရမည်သာ မဟုတ်ပါလား ။

ရီဝမ်ဝမ်သည်ကတော့ သူမအနားက ထိုရုန့်ရင်းစွာ ဝေဖန်ပြောဆိုနေမှု တို့ကို နားထောင်နေရသည့်တိုင် မျက်နှာတစ်ချက် မပျက်သွားပေ ။ သူမသည် လျန်ရှီဟန်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ရှုတည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည် ။

“နင်တို့တွေ အစောနကတော့ အင်တာနက်သုံးသူတွေကို ဝယ်ပြီးတော့ ရီပိုင်ကို ဂေးပါ၊ ယောကျာ်းတွေကို ကြိုက်နေပါတယ်လို့ ပြောခိုင်းတယ် ။ အခုကျတော့ ရီဝမ်ဝမ် က ရီပိုင်ရဲ့အိပ်ရာပေါ် တက်နေပါတယ်လို့ ပြောနေပြန်ပြီ ။ နင်တို့ရဲ့ မြင့်မြတ်လှတဲ့ ကုမ္ပဏီကြီးက သူများကို ချောက်ချချင်ရင်တောင် အရှေ့ အနောက် ညီအောင် လုပ်ပါဦးလား ။ အရူးကွက်တွေ လျှောက်မနင်းစမ်းပါနဲ့”

လျန်ရှီဟန်သည် ဒေါသတကြီးဖြင့် ဆောင့်အောင့်လာချေပြီ ။

“နင်ကများ…၊ သူများကို ချောက်ချဖို့ အင်တာနက်သမားတွေကို ဝယ်ထားတဲ့သူကမှ နင်ဟဲ့…
ငါတို့ကို လာမစွပ်စွဲနဲ့ ။ ဟုတ်လို့ကျော် ပုပ်လို့ပေါ် တဲ့ ၊ မဟုတ်တာလုပ်နေတာ ရီပိုင်မှန်း အသိသာကြီး ။ သူသာ ယောကျာ်းတွေကို မကြိုက်ရင်၊ သူသာ မိန်းမလို ဝတ်စားရတာ မကြိုက်ရင် ဒီလို ကောလဟလမျိုးက ဘာလို့ ထွက်လာမှာလဲ”

ကုန်ရွှီသည် ဒေါသထွက်လုလု ဖြစ်လာနေလေပြီ ။

ဒါက ဘယ်လိုချီးစကားတွေလဲ…

ရီဝမ်ဝမ်သည် မျက်လွှာလေး ချလိုက်ပြီး ခပ်တိုးတိုးလေး
ရယ်မောလာကာ ပြောဆိုလာသည် ။

“နင် ပြောတာ မှန်တယ် ။ ရီပိုင်က ယောကျာ်းတွေကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာ အမှန်ပဲ”

ရီဝမ်ဝမ်၏စကား ဆုံးသွားသည့်အခိုက် နေရာကြီးတစ်ခုလုံး ပွက်လောညံသွားတော့သည် ။

……………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၄ ။ မျက်နှာကြီးလိုက်လဲ

ရီဝမ်ဝမ်သည် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ထပ်ပြောလိုက်သည် ။

“ပြီးတော့ သူက မိန်းကလေးလို ဝတ်ရတာလည်း ကြိုက်တယ်”

သူမ၏စကားတို့ကြောင့် လူတိုင်း ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်ကုန်ကြ၏။

ချီးပဲ…ဒီလောက် အကြီးကြီးကွ ။

ရီပိုင်က တကယ်ကြီး ဂေးနေတာလား ။
တကယ်ကြီး မိန်းကလေးလို ဝတ်စားရတာကို ကြိုက်တာလား ။

လျန်ရှီဟန်က တဝါးဝါး ရယ်မောလာတော့သည် ။

“ဟားဟားဟား…နင်က ငါ့ကို တုံးတယ်လို့ ပြောတယ်… ရီဝမ်ဝမ်၊ နင်ကမှ တုံးတာ မဟုတ်ဘူးလား ။ နင်ကိုယ်တိုင် ဝန်ခံလိုက်တယ်လေ”

ဒီငတုံးမ ၊ ရီဝမ်ဝမ်ကတော့ တကယ့်ကို ဝက်လိုဦးနှောက်နဲ့ အသင်းဖော်ပဲ ။

ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်သည် အချင်းများနေသည်တို့ကို သတိပြုမိသွားပြီး အပြေး ရောက်ချလာသည် ။

“စိတ်မရှိပါနဲ့၊ ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲ ခင်ဗျာ”

လျန်ရှီဟန်သည် ထိုဝန်ထမ်းကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ပြောလေသည် ။

“မန်နေဂျာ ကျန်း…ဒီမိန်းမက ဧည့်သည်စာရင်းထဲ မပါဘဲနဲ့ ဒီထဲကို အတင်းဝင်လာလို့ပါ ။ တစ်ချက်လောက် ကြည့်ပေးပါဦး”

မန်နေဂျာ ကျန်း သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လိုက်၏ ။
တမုဟုတ်ချင်းပင် သူ့မျက်လုံးထဲ အံ့အားသင့်သွားပြီး…
“မိန်းကလေးက ဘယ်သူများလဲ ခင်ဗျာ”

လျန်ရှီဟန်က မဲ့ရွဲ့ကာ ပြောဆိုသည် ။
“သူက အင်မော်တယ်ခေတ်က တောက်တိုမယ်ရအလုပ်တွေ လုပ်နေရတဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပဲ”

မန်နေဂျာ ကျန်း သည် စိတ်ရှုပ်ထွေးလာသည့် အမူအရာဖြင့် ရီမူဖန်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာသည် ။

“စီအီးအို ရီ...ဒီမိန်းကလေးနဲ့ ဘယ်လို ပတ်သက်မှု ရှိလဲလို့ မေးပါရစေ”

ရီမူဖန်က စိတ်ဆတ်ဆတ်ဖြင့် ပြန်ဖြေတော့သည် ။

“သူက ငါ့ညီမ၊ ပြသနာ ရှိလု့ိလား”

မန်နေဂျာ ကျန်း သည် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့စွာဖြင့် ပြန်ဆိုလာသည်။
“ကျွန်တော် တကယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး ခင်ဗျာ ။ ဒီကို တက်ရောက်လာကြတဲ့ ဧည့်သည်တော်များ အားလုံးကို ဘေးကင်း လုံခြုံစေဖို့အတွက် သီးသန့်ပွဲလေး လုပ်ထားတာပါ ။ ဒါကြောင့် အဖိတ်မခံထားရရင် ဘယ်သူမှ ဝင်လို့ မရပါဘူး ။ ဆွေမျိုးတွေလည်း မရပါဘူး ။ စီအီးအိုရဲ့ ညီမလေးက ဧည့်သည် စာရင်းထဲမှာ မပါဘူးနဲ့ တူတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား”

ရီမူဖန်က ပြန်ကစ်တော့သည် ။

“ဧည့်သည်စာရင်းထဲ မပါဘူးလို့ ဘယ်သူ ပြောလဲ ။
သူ့ကို မင်းတို့ရဲ့ ဥက္ကဌ ချန်း ကိုယ်တိုင်က ဖိတ်ထားတာ”

ယခင်က ကမ္ဘာ့အင်တာတိန်းမန့်နှင့် အင်ပါယာစကိုင်း အင်တာတိန်းမန့့်၏ ဖိအားကြောင့် ပွဲစီစဉ်သူများက သူတို့ကို ပွဲစာရင်းထဲကနေ ဖျက်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။ ဆုရ စာရင်း ထွက်လာပြီးသည့်နောက်တွင် ချန်းယန်ဖန့်သည် သူတို့ကို တောင်းပန်စကား ဆိုကာ ကိုယ်တိုင် လာဖိတ်ခေါ်ခဲ့ချေသည် ။

ချန်းယန်ဖန့်သည် ရီဟုန်းေ၀ နှင့် အလွန်တရာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သူ ဖြစ်၏ ။ ရီမူဖန် နှင့် ရီဝမ်ဝမ်တို့သည် အင်မော်တယ်ခေတ်ကို တည်ထောင်ပြီးသည့်နောက်တွင်
သူ့ကို ခနခန ဖိတ်ကာ ညစာကျွေးမွေးခဲ့ပြီး ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကို တည်ဆောက်ထားခဲ့၏ ။

သူနှင့် သူ့ညီမလေး၏ အခြေအနေကို သိသွားပြီးသည့်နောက်တွင် ချန်းယန်ဖန့်သည် တတ်နိုင်သည့်ဘက်ကနေ ကူညီပေးခဲ့၏ ။
လျိုချန်းနှင့် ကုန်ရွှီတိ့ု၏ အထူးထရိနင် ကိစ္စသည်ပင်
သူ့အဆက်အသွယ်များကတဆင့် ရရှိထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။

သို့သော် ရံဖန်ရံခါတွင် အင်ပါယာစကိုင်း၏ ဖိနှိပ်ထားမှုကြောင့် ချန်းယန်ဖန့်၏ လက်တို့သည် အတုပ်နှောင်ခံထားရတတ်၏ ။

နောက်ပိုင်းတွင် ချန်းယန်ဖန့်ကိုယ်တိုင်က သူတို့ကို ပြန်ဖိတ်လာသော ကြောင့် သူတို့သည်လည်း သူ့အတွက် မျက်နှာသာ ပြန်ပေးကြခြင်း ဖြစ်၏ ။

လျန်ရှီဟန်သည် ထိုသည်ကို ကြားလိုက်သည်နှင့်
အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ရယ်မောလာတော့သည် ။

“ဥက္ကဌ ချန်း ကိုယ်တိုင်က သူ့ကို ဖိတ်ထားတယ်လား ။ ဟာသပဲ… ဒီမှာ ကျွန်မ ပြောလိုက်မယ် ၊ ဝမ်းကွဲအစ်ကို…နင် သူ့ကို ရီပိုင်လို့ ထင်နေတာလား ။ သူ့မျက်နှာက အဲ့လောက်တောင် ကြီးတယ်လား”

အနားတွင် ရှိနေကြသည့် သရုပ်ဆောင်အားလုံးသည်
ထိုသည်ကို ကြားလိုက်ပြီး တဝါးဝါး ပွဲကျကုန်ကြသည် ။

သူဌေး လုပ်တဲ့သူ ရီမူဖန်ကတောင်မှ အဲ့လောက် မျက်နှာကြီးမှာ မဟုတ်ဘူး ။

အင်မော်တယ်ခေတ်ရဲ့ နောက်ကွယ်က တကယ့်သူဌေးက ရီပိုင် ဆိုတာကို ဘယ်သူ မသိလို့လဲ ။
ဒီညရဲ့ ရွှေသစ်ခွပွဲမှာ တကယ့်စတားကလည်း ရီပိုင် ပဲဟာ ။

ရီယီယီသည် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး ရီမူဖန်ဘက်ကနေ ဝင်ပြောပေး လာသည် ။

“တစ်ခုခု နားလည်မှု လွဲနေတာ ဖြစ်မှာပါ ။
မူဖန် မလိမ်လောက်ဘူး”

လျန်ရှီဟန်က မဲ့စောင်းကာ ပြောဆိုလာသည် ။
“ဘယ်သိမှာလဲ…တချို့လူတွေက စကားကြီး စကားကျယ်တွေ ပြောရတာ သိပ်ကြိုက်ကြတာ ။ သူ့ညီမက ဒီထဲ ခိုးဝင်လာတာ သိသိသာသာကြီးကို…  ဒါကိုတောင်မှ ဥက္ကဌ ချန်း ကိုယ်တိုင်က ဖိတ်ထားတာပါလို့ ပြောရဲသေးတယ် ၊ ဥက္ကဌ ချန်း မရှိနေလို့ပေ့ါ ၊ ရှိများရှိလို့ကတော့ သူ ပြောရဲမှာမတဲ့လား”

ရုတ်တရက်ပင် ရီဝမ်ဝမ်၏ဖုန်းက ထမြည်လာလေသည် ။

ဖုန်းခေါ်ဆိုသူ နာမည်တွင် ပြထားသည်ကား….
“ဥက္ကဌ ချန်း”

လျန်ရှီဟန်သည် ရီဝမ်ဝမ်၏ ဖုန်းပေါ်က ထိုနာမည်ကို ရိပ်ကနဲ မြင်လိုက်ပြီး ချက်ချင်းပင် စွတ်ကန်စောင်းလာတော့သည် ။

“သြော်…တိုက်ဆိုင်လှချည်ရဲ့ ။ အခုလေးတင် ဥက္ကဌ ချန်း အကြောင်း ပြောနေရုံ ရှိသေးတယ်၊ ဥက္ကဌ ချန်းက ဖုန်းခေါ်လာတယ် ။ လုပ်စမ်းပါ၊ ဆက်ဟန်ဆောင်နေစမ်းပါ ။ နင်က ဥက္ကဌ ချန်း လိုမျိုး ဟန်ဆောင်ပေး မယ့် သူကိုတောင် ရှာထားပြီး ဖုန်းတောင် ဆက်ခိုင်းထားပြီပဲ ။ သတ္တိရှိရင် ကိုင်လိုက်စမ်းပါ”

ရီယီယီသည်လည်း သိချင်စိတ်ဖြင့် ရပ်ကြည့်နေလေသည် ။
ရီဝမ်ဝမ် နှင့် သူမ၏ အစ်ကို သည် ထိုအကွက်ကို သုံးသည်မှာ
ဒါ ပထမအကြိမ် မဟုတ်လေသောကြောင့်
ရီဝမ်ဝမ် ဟန်ဆောင်နေခြင်းဟုသာ သူမ ထင်လိုက်ခြင်းပင် ။

သို့သော်လည်း ဒီနေ့တွင် လူတိုင်း ရှိနေကြခြင်းးပင် ။ ထိုကဲ့သို့ ဟန်ဆောင်လိုက်ရုံနှင့် လူတိုင်းကို လှည့်စားနိုင်မည်တော့ မဟုတ်ပါချေ ။

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၅ ။ မမှတ်မိဘဲ ဖြစ်သွားတော့မလို့

ရီဝမ်ဝမ်သည် လျန်ရှီဟန် နှင့် ရီယီယီ တို့အား ခြောက်ကပ်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မသိကျိုးကျွံပြုလိုက်ပြီး ဖုန်းကိုင်လိုက်သည် ။

“ဟယ်လို…ဥက္ကဌ ချန်း”  ဟု ရီဝမ်ဝမ်က နှုတ်ဆက်လိုက်သည် ။

ချန်းယန်ဖန့်သည် တစ်ဖက်က ပြန်ဖြေလာသည့် မိန်းကလေးသံကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ
မသိမသာ အံ့သြသွားတော့၏ ။

“ဟို…မင်းက….”

ချန်းယန်ဖန့်သည် ချက်ချင်းပင် အသိပြန်ကပ်သွားပြီး
တိုးတိုးတိတ်တိတ် ရယ်မောလာသည် ။

“အာ…ဝမ်ဝမ် ကိုး ၊ အသံကြားကြားချင်း မမှတ်မိလိုက်ဘူး ။ သမီး ပွဲကို မရောက်သေးဘူးလား”

ချန်းယန်ဖန့်သည် ရီဝမ်ဝမ်က “ရီပိုင်” ဆိုသည့် နာမည်ကို သုံးပြီး လှုပ်ရှားနေခြင်းကို သိနေသူ ဖြစ်၏ ။
ထို့ကြောင့် ရီဝမ်ဝမ်က မိန်းကလေးလို ပြောလာသည်တွင်
အရမ်းကြီး ထူးထူးထွေထွေ မဖြစ်သွားပါချေ ။

“ရောက်နေပါပြီ ။ ဒီမှာ နည်းနည်း ပြသနာတက်နေလို့ပါ” ဟု ရီဝမ်ဝမ်သည် ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

ချန်းယန်ဖန့်သည် စိုးရိမ်စွာဖြင့် မြန်မြန်ဆန်ဆန် မေးလာသည် ။

“ပြသနာတက်နေတယ်…ဟုတ်လား ။ ဘာများ ဖြစ်လို့လဲ ။ စိတ်မပူနဲ့၊ ဘိုး အပြင်မှာ ရောက်နေပြီ ။ ခနလေးပဲ စောင့်၊ ခနနေရင် ရောက်မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ” ဟု ပြောလိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်က ဖုန်းချလိုက်သည် ။

လျန်ရှီဟန်သည် မဲ့စောင်းကာ ပြောဆိုလာသည် ။

“အဟွန်း…ဟန်ဆောင်လို့ ပြီးသွားပြီလား ။
ဒီထက်ပိုပြီး ဟန်ကောင်းကောင်းနဲ့ သရုပ်ဆောင်ပါဦးလား ။ နည်းနည်းပါးပါးလေး စပီကာလေးတော့ ဖွင့်ပြီး ပြောဦးမှပေါ့”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ဆက်ကာ မဟန်ဆောင်နိုင်တော့သောကြောင့် ဖုန်းချလိုက်ခြင်းဟု လျန်ရှီဟန် တွေးနေခြင်းပင် ။
သူမသည် ထိုမန်နေဂျာကို ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။

“မန်နေဂျာ ကျန်း…ရှင် အခုထိ မမြင်သေးဘူးလား ။ ဒီမိန်းမက ဒီနေရာကို ခိုးဝင်လာတာ အသိသာကြီး၊ လူတိုင်းလည်း အသိပဲ ။ ဧည့်သည်တွေ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်အောင်လို့များ ပွဲစီစဉ်သူတွေက ဘာမှ မလုပ်ဘဲ တမင်သက်သက် ရပ်ကြည့်နေကြတာလား”

မျက်လုံးပေါင်းများစွာသည် သူ့ပေါ် ကျရောက်နေသဖြင့်
မန်နေဂျာ ကျန်း သည် ထိုသည်ကို ကျော်သွား၍ မဖြစ်တော့ပါချေ ။
ထို့ကြောင့် သူသည် ရီဝမ်ဝမ်ကို အပြတ်ပြောလိုက်တော့သည် ။

“စိတ်မကောင်းပါဘူး မိန်းကလေး ။ မိန်းကလေးဆီမှာ ဖိတ်ကြားလွှာ မရှိဘူးဆိုရင် ဒီပွဲကနေ ချက်ချင်း ထွက်သွားပေးပါ”

ရီမူဖန်၏မျက်လုံးတို့ ကျဉ်းမြောင်းလာသည် ။ သူ တစ်ခုခုကို ပြောမည်ဟန် ပြင်လိုက်ချိန်တွင် တံခါးဝတွင် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်လာသည်ကို ကြားလိုက်ရ ၏ ။ အနုပညာရှင်များ အားလုံးသည် ရောက်လာသူကို မြင်လိုက်ကြသည်တွင် အလိုလို ထရပ်လိုက်ကြပြီး လမ်းရှဲလိုက်ကြသည် ။

“ဥက္ကဌ”

“ဥက္ကဌ ချန်း ရောက်လာပြီ”

ချန်းယန်ဖန့်၏နောက်တွင် အကြီးအကဲများလည်း ပါလာ၏ ။ သူသည် ဧည့်သည်တော်များကို အလိုက်သင့် နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်ဆီသို့ အလျင်စလို တန်းတန်းကြီး လျှောက်ချလာချေပြီ ။

“ရီဝမ်ဝမ်…ဥက္ကဌ ချန်း ရောက်လာပြီ ။ နင် ဆက်ပြီး ဟန်ဆောင်နေနိုင်ဦးမလား ကြည့်ကြသေးတာပါ့”

လျန်ရှီဟန်သည် ဥက္ကဌ ချန်း ရောက်လာသည်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် အပျော်ကြီး ပျော်သွားတော့ပြီး အခုအခြေအနေကို ပြောပြလိုဇောဖြင့်
ဥက္ကဌ ဆီ အူးယားဖားယား သွားတော့သည် ။

သို့သော် ၊ ချန်းယန်ဖန့်သည် လျန်ရှီဟန်ကို သတိပြုမိဟန် မတူ ။ ရီဝမ်ဝမ်ဆီသို့ တန်းတန်းကြီး လျှောက်လာနေလေသည် ။

ချန်းယန်ဖန့်သည် ရီဝမ်ဝမ်၏ ဝတ်စုံကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ဝမ်းသာအားရ ကျီစယ်စနောက်တော့သည် ။

“အာ…ဒါရိုက်တာ ရီ..ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး မိန်းကလေးလို ဝတ်စားထားရတာလဲ ။ မမှတ်မိတော့မလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်ဗျာ”

ပြန်ချွန်တော့မည့် လျန်ရှီဟန် ခမျာ ဆွံ့အသွား၏ ။

ဥက္ကဌ ချန်း က ရီဝမ်ဝမ်ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်…
ဒါရိုက်တာ…ရီ…ဟုတ်လား ။

ရီပိုင်က…အင်မော်တယ်ခေတ်က ဒါရိုက်တာ…ရီ မလား ။

ရီဝမ်ဝမ်ကလည်း ဒါရိုက်တာ ရာထူးကို ရထားတာလား ။

ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးလို ဝတ်စားထားတယ် ဆိုတာက ဘာစကားကြီးလဲ ။ အဲ့ဒီစကားကြီးက ဘာလို့ ထူးဆန်းနေတာလဲ ။

ချန်းယန်ဖန့်သည် အနားတွင် ဝိုင်းအုံနေကြသည့် လူများစွာအပြင် မန်နေဂျာ ကျန်း ပါ ရှိနေသည်ကို မြင်လိုက်ပြီး မန်နေဂျာ ကျန်း ကို ကြည့်လိုက်လေသည် ။

“ဘာဖြစ်တာလဲ”

မန်နေဂျာ ကျန်း က ကပျာကယာ ရှင်းပြလာသည် ။

“ဒီမိန်းကလေးက ဖိတ်ကြားလွှာ မရှိဘဲ ဝင်လာတာ မလို့
ပြန်သွားဖို့အတွက် ကျွန်တော် ပြောနေတာပါ…”

ချန်းယန်ဖန့်၏မျက်နှာထားမှာ ချက်ချင်းပင် ပျက်ယွင်းသွား၏ ။ သူသည် စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုး ဖြစ်လာပြီး ထိုမန်နေဂျာကို ငေါက်ငမ်းတော့သည်  ။

“အဓိပ္ပာယ် မရှိလိုက်တာ…”

ဥက္ကဌ၏ ဒေါသကြောင့် ဒါရိုက်တာ ကျန်း မှာ ထခုန်မတတ် ဖြစ်သွား၏ ။

ငါ ဘာအမှား လုပ်မိလို့လဲ ။

“ဗျာ…ဥက္ကဌ…ဘ-ဘာဖြစ်လို့လဲ”

ချန်းယန်ဖန့်၏ဟန်ပန်မှာ ဒေါသထွက်လို့နေ၏ ။

“သူ ဘယ်သူလဲ သိလား ။ ငါ့မှာ ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ သူ့ကို ဖိတ်ထားရတာကို မင်းက မောင်းထုတ်နေတယ်…ဟုတ်လား”

“ဗျာ…တောင်း…တောင်းပန်ပါတယ် ဥက္ကဌ ။ ဥက္ကဌ ဖိတ်ထားတာမှန်း ကျွန်တော်...ကျွန်တော် မသိလို့ပါ...”

မန်နေဂျာ ကျန်း သည်သာလျှင် မဟုတ် ။ သူတို့နားတွင် ရှိနေကြသည့် လူအားလုံးပါ အံ့သြသွားကြခြင်းတည်း ။

ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ ။

…………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၆ ။  လန့်စရာတွေ

ချန်းယန်ဖန့်ကိုယ်တိုင်က ဖိတ်ထားတာ…ဟုတ်လား ။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။

ချန်းယန်ဖန့်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လိုက်ကာ
ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် ပြောလေသည် ။

“အစောက ဖုန်းပြောတုန်းက ဘာပြသနာများ တက်နေသလဲ အောက်မေ့တယ် ။ အခုမှပဲ နားလည်သွားတော့တယ်ဗျာ”

ရီဝမ်ဝမ်၏အမူအရာမှာ အနည်းငယ် စိတ်ကျဉ်းကျပ်လာကာ….

“ဥက္ကဌ ချန်း ကို ဒုက္ခပေးမိတာ တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်”

ချန်းယန်ဖန့်က ကပျာကယာ ပြောလိုက်သည် ။

“မဟုတ်တာ၊ မဟုတ်တာ ။ ဒါက ကျွန်တော့်ဘက်က လိုသွားတာပါ”

ချန်းယန်ဖန့်နှင့် ရီဝမ်ဝမ်တို့၏ စကားတို့ကို နားထောင်နေရင်း လူတိုင်းသည် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားကြသည် ။

“အားလုံးပဲ”

ချန်းယန်ဖန့်က အားလုံးကို အသံတိတ်ပါရန် လက်မြှောက်ပြလိုက်သည် ။ ထို့နောက်တွင်
လူတိုင်းကို ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည် ။

“မိန်းကလေး ရီဝမ်ဝမ် ဒီကို ရောက်လာတာက နည်းနည်း နားလည်မှု လွဲသွားတာကို ဖြစ်သွားစေခဲ့ပါတယ် ။
ဒါကြောင့် မိန်းကလေး ရီ ကို အားလုံးနဲ့ ပြန်မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်”

လူတိုင်းသည် ဇဝေဇဝါဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည် ။

ပြန်မိတ်ဆက်ပေးမယ်…ဟုတ်လား ။

ချန်းယန့်ဖန့်က တခနလောက် နားလိုက်ပြီး ဆက်ပြောသည် ။

“မိန်းကလေး ဝမ်ဝမ် က ကျွန်တော့် မိတ်ဆွေအရင်းကြီးရဲ့ သမီးလေးပါ ။ ဝမ်ဝမ် အလုပ်စလုပ်တော့ အဆင်ပြေအောင်လို့ ဆိုပြီး နာမည်အရင်း ကို သူ မသုံးခဲ့ပါဘူး ။ အဲ့ဒီအစား နာမည်ဝှက်တစ်ခုကို သုံးထားပါ တယ်…”

ထိုစကားကြောင့် လူတိုင်းမှာ ပိုလို့ပင် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်ကုန်ကြလေပြီ ။

နာမည်ဝှက်…ဟုတ်လား ။ ဒီမိန်းမမှာ နောက်ထပ် နာမည်တစ်မျိုး ရှိနေတာလား ။

ဒါပေမယ့် ချန်းယန်ဖန့်ကတောင်မှ ကိုယ်တိုင်ဖိတ်ရတယ်ဆိုတော့ ဘယ်နာမည်မို့လို့ပါလိမ့် ။ သူ့အခက်အခဲကနေ ကယ်ထုတ်ပေးဖို့တောင်မှ ဝန်မလေးဘူး ဆိုတော့…

ချန်းယန်ဖန့်က ပြောလိုက်သည် ။

“မိန်းကလေး ရီဝမ်ဝမ် ရဲ့ အနုပညာနာမည်ကတော့ ရီပိုင် ပါ ။ တစ်မျိုးပြောရရင် ဒီမိန်းကလေးက အင်မော်တယ်ခေတ်က လူသစ်ရှာဖွေရေး ဌာန ရဲ့ ဒါရိုက်တာ ရီ ပါ”

“…”

ချန်းယန်ဖန့်၏ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောလိုက်သည့် စကားမှာ ရှိနေကြသည့် လူတိုင်းကို ရုတ်ခြည်း တိတ်ဆိတ်သွားချေသည် ။

လူတိုင်းသည် သွေးလေချောက်ချားကာ အိပ်မက် ကယောင်ကတမ်း မက်နေခြင်း များလားဟု ထင်မိကြကုန်၏ ။

အခြေအနေ ဆိုးလာသည်မို့ သကြားလုံးလေးကို
ရှေ့ထွက် ကာကွယ်ပေးဖို့ ပြင်လိုက်သည့် ကုန်ရွှီသည်ပင် ချန်းယန်ဖန့်၏ ကြေညာမောင်းခတ်လာခြင်း ကို ကြားလိုက်ပြီးသည့်နောက် တခနလောက် ကြက်သေသေသွား၏ ။ ထို့နောက်မှ…

“အဘိုးကြီး ချန်းက ဘာ-ဘာပြောလိုက်တာလဲ”

“မိန်းကလေး ရီ ရဲ့ နာမည်ဝှက်က…ရီပိုင် တဲ့…” ဟု လျိုချန်းက ပြောသည် ။

“သောက်ကျိုးနည်း…ရီမူဖန်ရဲ့ ညီမလေးက အစ်ကို ရီ…ဟုတ်လား ။ ဥက္ကဌ ချန်း မူးများနေတာလား” ဟု ထန်ရှင်းဟျော်က ဝင်ပြောသည် ။

တခြားသော ဧည့်သည်တော်အားလုံးသည်လည်း ထိုသို့ပင် ဖြစ်ကုန်ကြသည် ။

“ဟာ…ဥက္ကဌ ချန်းက ဘာ-ဘာပြောသွားတာလဲ”

“အဲ့ဒီ မိန်းကလေး ရဲ့ နာမည်ဝှက်က ရီပိုင်လို့ ပြောသွားတာ…ထင်တယ် ။ သောက်ကျိုးနဲ…ရီပိုင်…ဟုတ်လား ။ ဘယ်က ရီပိုင် လဲ”

“အနုပညာလောကမှာ ရီပိုင် ဘယ်နှယောက်များ ရှိလို့လဲဟ ။ အင်မော်တယ်ခေတ်က လူသစ်ရှာဖွေရေးဌာနရဲ့ ဒါရိုက်တာ ရီ ပါလို့ ဥက္ကဌ ချန်း ပြောသွားတယ် မှတ်လား ။ ဒါဆို လျိုချန်း နဲ့ ကုန်ရွှီ ရဲ့ မန်နေဂျာ ပေါ့ဟ”

“နင် ငါ့ကို လာနောက်နေတာလား ။ ရီပိုင်က ယောကျာ်းပါ၊ ဟုတ်ပီလား”

လျန်ရှီဟန်သည် အချိန်အကြာကြီး ကြာတော့မှ အသိပြန်ကပ် သွားပြီး ရယ်မောကာ မေးလာသည် ။

“ဥက္ကဌ ချန်းက မှားများမှားနေတာလားရှင် ။ ရီဝမ်ဝမ်ရဲ့..နာမည်ဝှက်က…ရီပိုင် ၊ ဟုတ်လား ။ အင်မော်တယ်ခေတ်က ရီပိုင် လား ။ ဒါရိုက်တာ ရီ က ယောကျာ်းလေးပါရှင်”

ချန်းယန်ဖန့်သည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ရှင်းပြလာသည် ။

“ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ၊ ဟုတ်ပါတယ် ။ ဝမ်ဝမ်က အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေအောင်လို့ ဆိုပြီး ယောကျာ်းလေးလို ဝတ်စားထားတာပါ ။ ရီပိုင် ဆိုတာက ဝမ်ဝမ် အလုပ်လုပ်တဲ့အချိန်မှာ သုံးတဲ့ နာမည်ဝှက် တစ်ခုပါ ။ ဒါကြောင့်မို့ သူ့ကို မသိကြတဲ့သူတွေက ယောကျာ်းတစ်ယောက်လို့ပဲ ထင်နေကြတာပါ”

ချန်းယန်ဖန့်၏ ရှင်းပြလိုက်ခြင်းကို ကြားလိုက်ကြသည်တွင် လူတိုင်း တအံ့တသြ ဖြစ်ကုန်ကြလေသည် ။

“ချီးပဲ…ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တောင်မှ ဒီလောက်ထိ
လျို့ဝှက်နက်နဲမှာ မဟုတ်ဘူး ။ ရီပိုင်က တကယ်တော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လား ။
ဒါတော့ အရမ်း ရုပ်ပေါက်သွားပြီ”

“ဒါပေမယ့်…ပြောတဲ့သူက ဥက္ကဌ ချန်းလေ၊ ဒီတော့ အဲ့ဒါက အမှန် ဖြစ်လောက်တယ်....”

“ဒါဆို…ရီပိုင်က ယောကျာ်းတွေကို ကြိုက်ပြီးတော့ မိန်းကလေးလို ဝတ်စားရတာကို ကြိုက်တယ်ဆိုတာက… ‘သူ’ က အစကတည်းက မိန်းမ ဖြစ်နေတာလား”

“သေစမ်း…ဒီနှစ်ရဲ့ ရွှေသစ်ခွပွဲကတော့ တစ်ခုပြီးတစ်ခု
လန့်စရာတွေ ချည်းပါလား”

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၇ ။  အရက် ပုလင်းလိုက် မှားသောက်ထားခြင်း

“အဘိုးကြီး ချန်း က အရက်ပုလင်းလိုက်ကြီး မှားသောက်မိထားတာ များလား…” ဟု ကုန်ရွှီက ပြောလာသည် ။

ထန်ရှင်းဟျော်က ချက်ချင်း ခွန်းတုံ့ပြန်သည် ။
“ဒါမှမဟုတ် ငါတို့ပဲ ပုလင်းလိုက် မှားသောက်ထားမိတာလား…”

လျိုချန်း ။  “…”

ပွဲခန်းမထဲ အုတ်အော်သောင်းနင်း ဖြစ်နေစဉ်၊
ကျန်းယန်ရန်သည် သန့်စင်ခန်းဘက်ကနေ ထွက်လာလေပြီ ။

ဝိုင် အနည်းငယ် သောက်ပြီးသွားသည့်နောက်တွင် မအီမသာ ဖြစ်လာသဖြင့် သန့်စင်ခန်းထဲသို့ သူမ ဝင်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။

“ဝမ်ဝမ်…”

ရီဝမ်ဝမ်သည် မိန်းကလေးလို ဝတ်စားလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားခြင်းကြောင့် ကျန်းယန်ရန်ခမျာ ရှော့ရသွား၏ ။ သို့နှင့် သူမ လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားမိခြင်းပင် ။ 

“နင်…နင် မိန်းကလေးဝတ်စုံ ပြောင်းဝတ်လိုက်ပြီလား”

“အင်း” ဟု ရီဝမ်ဝမ်က ပြန်ဖြေသည် ။

ကျန်းယန်ရန်သည် ချက်ချင်းပင် ဝမ်းနည်းပန်းနည်းဖြင့် ညည်းတွားလာတော့၏ ။

“ငါက ဒီည ငါ့နတ်ဘုရား ရီပိုင် နဲ့ အတူရှိနေရမယ် ထင်ထားတာ…”

ရီဝမ်ဝမ်က ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်မောလာလေသည် ။

“နောက်တော့ ကြုံလာမှာပါ”

ထိုတော့မှ ကျန်းယန်ရန် ထပ်ဖန် ပျော်ရွှင်ဝင်းပသွားတော့သည် ။

“ဟုတ်သားပဲ…ငါက အခုမှ ဒီလောကထဲ ဝင်ရုံပဲ ရှိသေးတာ၊ နောက်ဆို နင်နဲ့အတူ အလုပ်တွဲလုပ်ရတော့မှာပဲဟာ…”

ယခုအချိန်တွင် သူမသည် သူမ၏နတ်ဘုရားလက်အောက်က
တရားဝင် သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်ပါလား ။

ထိုထို မယုံသင်္ကာဖြစ်နေကြသေးသည့် အနုပညာရှင်တို့မှာ ကျန်းယန်ရန်၏ စကားတို့ကို ကြားလိုက်ရသည်တွင် ထပ်ဖန်တစ်ခါ အံ့သြသွားကြပြန်သည် ။

ချက်ချင်းပင်၊ မိန်းကလေးသရုပ်ဆောင်များစွာသည် ကျန်းယန်ရန်နားကို လျှောက်သွားကြကာ သတင်းနှိုက်ကြတော့သည် ။ ဟန်ချင်းလင်သည် မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် တိုးတိုးတိတ်တိတ် မေးလေသည် ။

“အကောင်းဆုံးသရုပ်ဆောင်ဆုရှင် ကျန်း…ဟိုလေ...ရီပိုင်က တကယ်ကြီး မိန်းကလေးလား”

ကျန်းယန်ရန်က ခေါင်းညိတ်ပြသည် ။

“အွန်း…သူက ငါ့ရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ။ ငါတို့ အဆောင်တစ်ခန်းထဲ နေပြီးတော့ အထက်တန်းကျောင်းကို အတူတက်ခဲ့ကြတာ”

တမုဟုတ်ချင်းပင် ဟန်ချင်းလင်ခမျာ ကြက်သေသေသွား၏ ။

သေစမ်း…ငါ့ရဲ့ နတ်ဘုရားက ဘယ်လိုလုပ် ချက်ချင်းကြီး နတ်ဘုရားမ အဖြစ် ပြောင်းသွားရတာလဲ ။

သူမသည် အစောနက ရီဝမ်ဝမ်ကို တွေ့ခဲ့ချိန် ရင်းနှီးသည်ကို ခံစားမိခဲ့၏ ။ ထို့ပြင် ရီဝမ်ဝမ်၏ မျိုးရိုးမှာ ရီပိုင် လိုပဲ ရီ မျိုးရိုး ဖြစ်နေသောကြောင့် ဆွေမျိုးမကင်းများ ဖြစ်နေမည်လားဟု
သူမ တွေးမိခဲ့သေး၏ ။

သို့သော် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာလိမ့်မည်ကိုတော့ တစ်ခါမှ မတွေးမိဖူးပါချေ ။

တခြားသောမိန်းကလေးများသည်လည်း ဟန်ချင်းလင် ကဲ့သို့ပင် ။ နှလုံးသားတွေ တစ်စစီ ကြေကွဲပျက်စီးသွားသလို ခံစားလိုက်ကြရ၏ ။

လျန်ရှီဟန်သည် ဖြူစုတ်နေသည့် မျက်နှာဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။

“ကျန်းယန်ရန်…နင် လိမ်နေတာ ။ ရီဝမ်ဝမ်က ဘယ်လိုလုပ်…ရီဝမ်ဝမ်က ဘယ်လိုလုပ် ရီပိုင် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။ ဒါ လုံး၀ အဓိပ္ပာယ် မရှိဘူး”

ထိုသို့ ဖြစ်နေသည်မှာ လျန်ရှီဟန် တစ်ယောက်တည်းသာလျှင် မဟုတ်ပေ ။ ရီယီယီ၏ မျက်နှာသည်လည်း အပျက်ယွင်းကြီး ပျက်ယွင်းနေလေသည် ။

ရီပိုင် လား ။

အဲ့ဒီ အလကားဟာမ ရီဝမ်ဝမ်က ဘယ်လိုလုပ် ရီပိုင် ဖြစ်နေတာလဲ ။

အကောင်းဆုံးအမျိုးသားသရုပ်ဆောင်ဆုရှင် နှစ်ယောက်နဲ့ အမျိုးသမီး သရုပ်ဆောင်ဆုရှင် တစ်ယောက်ကို တစ်ညထဲမှာ မွေးထုတ်ပေးနိုင်ခဲ့တဲ့ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် တော်လွန်းတဲ့ ရီပိုင်က…ရီဝမ်ဝမ် လား ။

သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ကြောက်လန့်မှုတို့ လှိုက်ဖိုလာသည် ။

မျက်တောင်တစ်မှိတ်လေး အတွင်းမှာပင် ၊ သူမ၏ အစီအစဉ် မှန်သမျှမှာ တော်နေးဒိုး အတိုက်ခံလိုက်ရသည့်နှယ် အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ဖြစ်သွားရ လေပြီ ။

ကျန်းယန်ရန်သည် လျန်ရှီဟန်ကို ကြည့်လိုက်သည် ။

“ဝမ်ဝမ်က ငါ့ရဲ့မန်နေဂျာ ပါ ။ လူရွေးပွဲ သွားတုန်းကလည်း ဝမ်ဝမ် ပါလာပါတယ် ။ အဲ့တုန်းက မိန်းကလေး လျန် လည်း ရှိတယ်လေ ။ အဲ့နေ့က နင် သူ့ကို တွေ့တယ်မလား”

“ငါ…”

လျန်ရှီဟန်သည် အတွေးတို့ ပြန်ပြောင်းလာလေသည် ။

ကျန်းယန်ရန်ရဲ့ လူရွေးပွဲကို ရီဝမ်ဝမ် အဖော်လိုက်ပေးခဲ့တာတော့ အမှန်ပဲ ။

ဒါပေမယ့်…ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။

ရီဝမ်ဝမ်လို အမှိုက်က အောက်ခြေသိမ်းအလုပ်တွေနဲ့ပဲ တန်တာ ။ မျက်နှာပြပြီး ယောကျာ်းတွေကို ချူစားနေတဲ့သူပဲ ဖြစ်သင့်တဲ့ဟာ ။

ဘယ်လိုလုပ် ရီပိုင် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။
သူက အနုပညာလောကကြီးတစ်ခုလုံးကို ဟိုးဟိုးကျော်သွားစေတဲ့ ရွှေမန်နေဂျာကြီး ရီပိုင် ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။

သို့သော်လည်း မည်သို့ပင် မယုံချင် ဖြစ်နေပါစေ ၊ ဥက္ကဌ ချန်း ကိုယ်တိုင်က ပြောသွားပြီးလေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် အမှန်တရားသည် သူတို့ရှေ့တွင် ဘွင်းဘွင်းကြီး ဖြစ်နေလေပြီ ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ ယုံကြည်မှသာ ရပေမည် ။

ကုန်ရွှီသည် ကြောင်ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် မတ်တပ်ရပ်နေပြီး လူအုပ်ကြီးထဲက ထိုမိန်းကလေးကို တွေတွေလေး ငေးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ ထိုဘေးထိုင်ဘုပြောနေကြသူများ၏ စကားသံတို့ကို နားထောင်နေရင်း သူ့မျက်နှာမှာ ဖြူလျော်သထက် ဖြူလျော်လာ၏ ။
ထို့နောက်တွင် သူ့ခြေထောက်တို့ပါ ထုံထိုင်းလာလေသည် ။

လျိုချန်းနှင့် ထန်ရှင်းဟျော်တို့သည် တစ်ပြိုင်တည်း သူ့ကို ဆွဲထိန်းထားလိုက်ကြရ၏ ။

ထန်ရှင်းဟျော်က ချောင်းအသာ ဟမ့်လိုက်သည် ။

“အရူးကောင်၊ မင်း အဆင်ပြေရဲ့လား”

ကုန်ရွှီသည် ချက်ချင်းပင် ပြန်ဟောက်လာတော့သည် ။

“ငါ့နေရာမှာ မင်းသာဆို အဆင်ပြေပါ့မလား ။
ငါ့ပုံစံက အဆင်ပြေတဲ့ပုံ ပေါက်နေလို့လားကွ”

ထန်ရှင်းဟျော်သည် သူ့မျက်နှာထက်က ချွေးတို့ကို သုတ်သပ်ပစ်လိုက်ပြီး…

“င့ါကို လာအော်မနေနဲ့။ ငါလည်းပဲ အရမ်း ရှော့ရတာပဲ၊ ဟုတ်ပီလား”

……………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၈ ။  တော်တော်ကြောက်နေပါပြီ

ကုန်ရွှီသည် ကြက်သေသေကာ ကြောင်အလို့နေဆဲသာ ။

သူ ဘယ်လိုပင် စဉ်းစားကြည့်ပါစေ၊ သကြားလုံးနှင့် အစ်ကို ရီသည် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟုတော့ မျက်လုံးထဲ ပုံဖော်ကြည့်၍ပင် မရပါချေ ။

ကုန်ရွှီသည် ထုံထုံအအနှင့် အတွေးထဲ ယောင်ချာလိုက်နေမိစဉ်၊
သူ့အနောက်ဘက်ကနေ ခြေသံတို့ ထွက်လာသည် ။

ဟန်ရှန်းယွီသည် အနောက်ဘက်ကနေ လျှောက်လာနေခြင်းပါတည်း ။

ကုန်ရွှီသည် ထိုရောက်လာသည့်သူကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ကယ်တင်ရှင်ကြီး ရောက်လာသလို ခံစားမိသွား၏ ။
ချက်ချင်းပင် ဟန်ရှန်းယွီနား ကပ်လိုက်ပြီး…

“အစ်ကို ရှန်းယွီ…အစ်ကို ရှန်းယွီ၊ ကြားလိုက်လား ။
ဟိုလူတွေ ရူးများနေကြတာလား ။ ရူးနေကြတာပဲ ဖြစ်ရမယ်နော် ။ သူတို့တွေ အစ်ကို ရီ ကို မိန်းကလေး လို့ ပြောနေကြတယ်”

ဟန်ရှန်းယွီသည် ကုန်ရွှီကို ကြည့်လိုက်ပြီး
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်မှာ…
“ရီပိုင်က…တကယ်ကို မိန်းကလေးပါ”

ကုန်ရွှီ ။  “…”

ဟန်ရှန်းယွီ၏ တည်ငြိမ်နေသည့် အမူအရာကို မြင်လိုက်သည့်အခါ ကုန်ရွှီသည် အတိုင်းသား အံ့သြသွားတော့၏ ။

“အစ်ကို ရှန်းယွီ သိနေတာ ကြာပြီလား”

ဟန်ရှန်းယွီသည် လူအုပ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်ပြီး
“သိပ်မကြာသေးဘူး” ဟု ပြောကာ လူအုပ်ကြီးက ဝိုင်းနေသည့် မိန်းကလေးရှိရာဆီ လျှောက်သွားလေပြီ ။

“သိပ်မကြာသေးဘူး ဆိုတာက သိတယ်လို့ ပြောတာပဲ မလား ။ မသိနေတာက ငါ တစ်ယောက်ထဲပဲလား”

ထန်ရှင်းဟျော်သည် သူ့လက်ကို မြှောက်လိုက်ကာ…
“ငါလည်း မသိဘူး…”

ကုန်ရွှီသည် ထန်ရှင်းဟျော်ကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး
လျိုချန်းကို ကြည့်လိုက်သည် ။

“ငတုံးကောင်…မင်းက ဘာလို့ ဘာမှ မပြောတာလဲ ။ သေနေပြီလား”

လျိုချန်းသည် သူ့ကို ခြောက်ကပ်စွာ ကြည့်လာသည် ။

“အစ်ကို ရီ က ယောကျာ်းလေးဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးဖြစ်ဖြစ် အရေးကြီးလို့လား”

ဒါကြောင့် ရီဝမ်ဝမ်ကို ငါ အရမ်းရင်းနှီးသလို ခံစားနေရတာကိုး…

အထူးသဖြင့် ရီမူဖန်နဲ့ ပြောနေတဲ့အချိန်ပဲ ။
အစ်ကို ရီ များလားလို့တောင် ငါ အတွေးဝင်လုနီးနီးပဲ ။

ကုန်ရွှီသည် ဒေါသတကြီး ဖြစ်သွား၏ ။

“အစ်ကို ရီ က ယောကျာ်းလေးဖြစ်ဖြစ် မိန်းကလေးဖြစ်ဖြစ် အရေးကြီးလို့လားလို့ မင်းက ငါ့ကို ပြောနေတယ်…ဟုတ်လား ။
ဒါဖြင့် အခုချိန်မှာ ငါလည်းပဲ မိန်းကလေး ဖြစ်သွားမယ်ဆိုရင်
မင်း ဂရုမစိုက်ဘူးပေါ့၊ ဟုတ်လား”

ထန်ရှင်းဟျော်၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီသွား၏ ။
မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်ကာ…
“ငါ တောင်းပန်ဆို…တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ ။ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့
ဒီလို ကြောက်စရာကောင်းတာမျိုး မပြောစမ်းပါနဲ့လား ။
ငါ့မှာ ကြောက်လွန်းလို့ သေတော့မယ်…”

…

တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ထောင့်တစ်ထောင့်၌ ။

ရီဟုန်းဝေနှင့် သူ့မြေးတစ်သိုက်ကြား မသင့်မမြတ်ဖြစ်အောင် သွေးထိုးနေသည့် ရီရှောင်အန်းသည် ထိုသည်ကို ကြားလိုက်ပြီး ကြက်သေသေသွား၏ ။

ဒီလိုအရာမျိုး ဖြစ်ပျက်လာလိမ့်မည်ဟု သူ လားလားမျှ မတွေးထားခဲ့ဖူးပေ ။

“အာ…”

ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။

ရီပိုင်က ရီဝမ်ဝမ်…ဟုတ်လား ။

မဆီလျော်လွန်းလိုက်တာ ။

ချန်းယန်ဖန့်၏ မိတ်ဆက်ပေးလာခြင်းကို ကြားလိုက်ရပြီးသည့် သကာလ လူတိုင်းသည် ရီဟုန်းဝေထံသို့ လျှောက်သွားကြပြီး ကောင်းချီးထောပနာ ပြုကြသည် ။

“ဥက္ကဌ ရီ…ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်းပါဗျာ၊ ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်းပါ ။
ဥက္ကဌ မှာ ဒီလောက်ထိ ထူးချွန်တဲ့ မြေးမလေး ရှိနေတာပဲ ။
ဥက္ကဌ ရဲ့ မြေးမလေးက ယောကျာ်းသားတွေထက်ကို ထူးချွန်ပါတယ်ဗျာ”

“ဥက္ကဌ ရီ လက်ထွက်ပဲလေ…ဒီလောက်တော့ ရှိမပေါ့ ။
တကယ့်ကို ဆရာ့ထက် တပည့်လက်စောင်းထက်လွန်းပါတယ်ရှင်”

“ဟော…ကြည့်ပါဦး၊ ကျွန်တော်တို့ဖြင့် ရီပိုင်ကို ခေါ်ချင်လွန်းလို့ နောက်ကြောင်းကို မနည်းလိုက်စုံစမ်းလိုက်ရတာ ။
လတ်စသတ်တော့ အဘိုးကြီး ရီ ရဲ့ မြေးမလေး ဖြစ်နေတာကိုး”

“ဟားဟားဟား…အဲ့လိုများလား ။ ဒါဖြင့် ကျွန်တော်တို့တွေ အခု ဘယ်လိုလုပ် ခေါ်လို့ရပါတော့မလဲ”

ရီဟုန်းဝေသည် သူ ချီးမွမ်းနေခဲ့သည့် လူငယ်လေးမှာ သူ့မြေးမလေး ခေါက်ခေါက် ဖြစ်နေသည်မှန်း မသိခဲ့သည်ကား သိသာလှ၏ ။ သူမလေးသည် သူ၏ ရီ မိသားစုက ကလေးတစ်ယောက် ဖြစ်ပေသည် ။ စိတ်ခံစားချက်ပိုင်းအရ ဆိုရပါလျှင် သူသည် ချားရဟတ် စီးနေရသည့် နှင်နှင်ပင် ။ ပုံဖော်ဖို့ရာ အလွန်ခက်ခဲလှ၏ ။

ရီဟုန်းဝေ၏ စိတ်အခြေအနေမှာ တမုဟုတ်ချင်းပင် ဝင်းပလာသည် ။

“အားလုံးပဲ မြှောက်နေကြပါပြီဗျာ ။ ဒီကလေးက ဒီလောက်ထိ ရအောင် လုပ်လာနိုင်ခဲ့တာကို ကျွန်တော်လည်း အံ့အားသင့်မိပါတယ်….”

“ဥက္ကဌ ရီ ရာ…အရမ်းလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မနှိမ့်ချပါနဲ့လား”

“အင်း…ကြည့်ရတာတော့ ရီ မိသားစုက တကယ့်လူတော်တွေ လက်ထဲကို ရောက်သွားတော့မယ်နဲ့ တူပါတယ်”

“လူတော်တွေလက်ထဲကို ရောက်သွားတော့မယ်” ဆိုသည့် စကားကြောင့် ရီရှောင်အန်းသည် သွားကျွတ်ထွက်မတတ် အံကြိတ်လာချေတော့ပြီ ။

ငါကွာ…ရီမူဖန် ကို သွားနှိပ်ကွပ်နေပြီး ရီဝမ်ဝမ်ကိုတော့ လုံး၀ မေ့ထားခဲ့မိ ရတယ်လို့ ။ လုံးဝကို ပေါ့လျော့မိသွားတာပဲ ။

အဲ့ဒီကောင်မလေးက တစ်ချိန်လုံး ဝံပုလွေအရေ ခြုံထားတဲ့ သိုးကောင်လေး လုပ်နေပြီး နောက်ကွယ်ကနေ လှုပ်ရှားနေတာပေါ့လေ ။

ဒါကြောင့်ကိုး…ဒါကြောင့် အဲ့ဒီ လူရှုပ်လူပွေ ရီမူဖန်က ရုတ်တရက်ကြီး ပြောင်းလဲသွားပြီး အရမ်းတွေ ထက်မြက်လာတာကိုး ။

လတ်စသတ်တော့ အဲ့ဒီကောင်စုတ်က ပြောင်းလဲသွားတာ မဟုတ်ဘဲ ဟိုကောင်မလေးက သူ့နောက်ကနေ ကြိုးဆွဲနေတာကိုး ။

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၉ ။ ငါ့ညီမလေးက ရုပ်ချောတဲ့သူတွေကိုပဲ ကြိုက်တာ

ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီကောင်မလေးက ရီမူဖန်ထက်တောင် ပိုပြီးတော့ သောက်သုံးမကျတဲ့ ငတုံးမဆိုတာ အသိသာကြီးပါ ။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးတော့များ လုံးဝကို တခြားလူလို ဖြစ်သွားရတာလဲ ။

ဒါ လုံးဝကို အဓိပ္ပာယ် မရှိဘူး ။

သူ ဘယ်လောက်ထိ ဉာဏ်ကို အပြေးအလွှား စဉ်းစားခိုင်းနေပါစေ၊ အဖြေရှာလို့ မရဆဲသာ ။

ဥက္ကဌ ချန်း၏ မိတ်ဆက်ပေးလာပြီးသည့်နောက်တွင် လူအုပ်ကြီးသည် သူမလေးနား ဝိုင်းအုံစုဝေးသွားကြလေသည် ။

“ဒါ-ဒါရိုက်တာ ရီ…ရှင်က တကယ်ကြီး ဒါရိုက်တာ ရီ လား ။ ဒါကြောင့် ကျွန်မ ရှင့်ကို အရမ်းရင်းနှီးနေတာကိုး”

“ဒါရိုက်တာ ရဲ့ မိတ်ကပ်ပညာအစွမ်းက…အရမ်းကို ပြောင်မြောက်လွန်း ပါတယ်…တကယ်ကို ရုပ်ဖျက်တာထက် အပုံကြီး ပိုပါတယ်ရှင်”

“ဒါရိုက်တာက လတ်စသတ်တော့ ယောကျာ်းလေးလို ဝတ်စားထားတာကိုး ။ ဒါရိုက်တာ ရဲ့ ဗျူဟာကတော့ တကယ့်ကို လေးစားထိုက်ပါတယ်ရှင်…”

“ဒါရိုက်တာ ရီ ကတော့ တကယ့် ဒါရိုက်တာ ရီ ပါပဲ ။ ယောကျာ်းလေးလိုပဲ ဝတ်ဝတ်၊ မိန်းကလေးလိုပဲ ပြောင်းဝတ်ဝတ် တကယ့်ကို ချောလွန်းခန့်လွန်း ပါဘိသနဲ့၊ ကောင်းကင်ပေါ်ကများ ကျလာသလား မှတ်ရပါရဲ့ဗျာ”

လူတိုင်းသည် အစောနက ရီဝမ်ဝမ်ကို မြင်လိုက်ကြချိန်တွင်
ရှုမငြီးဖွယ် ကောင်းလှသည့် မျက်နှာ၊ ထူးခြားသည့် အရှိန်အဝါတို့ကြောင့် သူတို့ မင်သက်ငေးမောကြည့်မိခဲ့ကြ ၏ ။ ထိုမိန်းကလေးမှာ ရီပိုင် ဖြစ်နေမည် ဟုတော့ မည်သို့မျှ ဆက်စပ်မတွေးမိခဲ့ကြပါချေ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ယဉ်ကျေးပျူငှာစွာပင် စကားပြန်ဆိုသည် ။

“ကျွန်မက ဒီတိုင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ အလုပ်လုပ်ချင်မိရုံပါ ။
အားလုံးကို တမင်လှည့်စားမိသွားဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး ။
အဲ့ဒီအတွက်လည်း အားလုံးကို တောင်းပန်ပါတယ်”

လူတိုင်းသည် နားလည်ကြောင်း ထုတ်ဖော်ပြသလာကြသည် ။

“ဟာဗျာ၊ မဟုတ်တာ ၊ တောင်းပန်စရာ မလိုပါဘူးဗျာ ။ မိန်းကလေးလိုပဲ ဝတ်ဝတ်၊ ယောကျာ်းလေးလိုပဲ ဝတ်ဝတ်၊ ဒါက ဒါရိုက်တာရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်ပါ ။ ဒါကို တမင်သက်သက် လှည့်စားတယ်လို့ ဘယ်ပြောလို့ ရပါ့မလဲ”

ထို့ပြင် အနုပညာလောကထဲတွင် ရီဝမ်ဝမ်၏ ရုပ်ရည်ရူပကာမျိုးဖြင့် အလုပ်လုပ်နေပါလျှင် အမှန်ပင် မလုံခြုံလှပါချေ ။ ထို့ကြောင့်လည်း ရီမူဖန်သည် အမြဲတစေ သူမလေးအား အစိုးရိမ်ကဲနေခြင်းသာ ဖြစ်ပေ၏ ။

“ဟုတ်ပါတယ်ရှင်၊ ဟုတ်ပါတယ်”

တခြားသူများသည်လည်း ခေါင်းညိတ်ကာ သံယောင်လိုက်လာကြသည် ။

“ဒါကြောင့် ဒါရိုက်တာက ယောကျာ်းတွေကို ကြိုက်ပြီး မိန်းမလို ဝတ်စားရတာ ကြိုက်တယ်လို့ ပြောခဲ့တာကိုး ။ ဒါရိုက်တာ ရီ ကတော့ဗျာ… အဲ့စကားက တကယ့်ကို နားလည်မှုအကြီးကြီး လွဲသွားချင်စရာ ကောင်းတာကိုး…ဟားဟားဟား….”

လူတိုင်းသည် ရီဝမ်ဝမ်နားတွင် ပြောဆိုနေကြရင်း တဆက်တည်းဆိုသလို လျန်ရှီဟန်ကိုလည်း ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေကြလေသည် ။

အခုတော့ အမှန်တရားသည် ဘွင်းဘွင်းကြီး ပေါ်လာချေပြီ ။ မည်သည့်သက်သေမှ မရှိဘဲ ရီဝမ်ဝမ်ကို ရသမျှ နည်းလမ်းပေါင်းစုံဖြင့် ချောက်ချနေခဲ့သည့် လျန်ရှီဟန်မှာ လူပြက်တစ်ယောက်နှင့် ဘာမှ မထူးတော့ ။

လျန်ရှီဟန်သည် ရီယီယီ ဆီကနေ အကူအညီရလိုရငြား လှည့်ကြည့်လိုက်၏ ။ ထိုတွင် ရီယီယီကား မရှိတော့လေပြီ ။
ထို့ကြောင့် သူမသည်လည်း အမြီးကုတ်ပြီး လူအုပ်ကြီးထဲ ခပ်မြန်မြန် ပြေးဝင်ပျောက်သွားတော့၏ ။

ဟန်ချင်းလင်းသည် ရှက်ရွံ့မျက်နှာပူစွာဖြင့် ရီဝမ်ဝမ်အရှေ့တွင် ရပ်နေသည် ။

“ဟိုလေ..ဒါရိုက်တာ ရီ…စောစောက ကိစ္စ...တောင်းပန်ပါတယ် ။ စောစောက ဂိမ်း ကြောင့်နဲ့ ကျွန်မ ရိုင်းပျ မိသွားတယ်...”

ရီဝမ်ဝမ်၏မျက်ဝန်းထဲတွင် ရွှင်ပျမှုတို့ သိမ့်ခနဲ စီးဝင်လာပြီး…
“ရပါတယ်ရှင်”

ရီဝမ်ဝမ်သည် သူမလေးကို ရေးရေးလေး ပြုံးပြလာသည့်သကာလ ဟန်ချင်းလင်၏ နှလုံးသားလေး လျှပ်စီး အပစ်ခံလိုက်ရသလို ဖြစ်သွား၏ ။

သူက ဘယ်လိုလုပ် အရမ်းချောပြီး အရမ်း ညှို့ငင်အား ကောင်းလွန်းရ တာလဲ ။

ပြုံးစစမျက်ဝန်းလေးနဲ့ ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်ဆိုရင် ပိုဆိုးတယ် ။
ရှိသမျှ ပုံအောပြီးတော့ကို အလိုလိုက်မိချင်စိတ် ပေါက်လာသလိုပဲ ။

ဒါရိုက်တာ ရီ က မိန်းကလေးလို ဝတ်ထားတာတောင်မှ ယောကျာ်းလေးရော မိန်းကလေးရောကို ပစ်ကြွေအောင် လုပ်နိုင်တာပါလား ။

ရီမူဖန်နှင့် အတိတ်က ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခဲ့ဖူးသည့် ဘော်ဒါတစ်သိုက်သည် သူ့ကို ထောင့်တစ်ခုကို ဆွဲခေါ်သွားတော့ပြီး အကျေအလည် ညှိနှိုင်းကြ တော့သည် ။

“ဘောပဲ…ရီ မူဖန်…မင်းက ဒီလောက်တောင်မှ အအုပ်တော်တယ် ပေါ့လေ ။ မင်းရဲ့သူငယ်ချင်း ၊
ငါတို့ကိုတောင်မှ မပြောပြဘူး”

“ဟုတ်ပကွာ…တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင် ။ အဲ့ဒါက အရေးမကြီးသေးဘူး ။ အရေးကြီးတာက…ဒါရိုက်တာ ရီ မှာ ရည်းစား ရှိနေပြီလား ။ သခင်လေး ရီ …ငါ့ကို ဘယ်လို သဘောရလဲ”

ခန့်ခန့်သပ်သပ် ဝတ်စားထားသည့် သရုပ်ဆောင်သစ်လေး တစ်ယောက်က စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုစွာဖြင့် မေးလာသည် ။

“အဲ့ဒါကတော့...” ဟု ရီမူဖန်သည် ထူးမခြားနားစွာပင် ပြန်ဖြေသည် ။

သို့ဆိုလိုက်လျှင် ထိုလူငယ်က ချက်ချင်းပင် ပြောလာသည် ။

“မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး၊ ထပ်ကြည့်ကြည့်ဦး ။ သေသေချာချာလေး ကြည့် ။ ငါတို့က ဒီလောက်နှစ်တွေ အကြာကြီး ခင်လာတာကွာ၊ မင်း အဲ့လောက်ထိ အသည်းမမာဘူး မလား”

ရီမူဖန်သည် အေးစက်စက် မျက်နှာကိုသာ ဆောင်ထားလျက် မျက်လုံးလှန်ကြည့်လာသည် ။

“လက်လျှော့လိုက်တော့ ။ ငါ့ညီမလေးက ရုပ်ချောတဲ့သူကိုပဲ ကြိုက်တာ”

“ဘောပဲ…ရီမူဖန်…မင်း ဒါ ဘာစကားကြီးလဲ ။
ငါကကော ရုပ်ဆိုးနေလို့လား”

ရီမူဖန်သည် ထိုလူပွေလူရှုပ်အဖွဲ့ကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး
ရီဝမ်ဝမ်ဆီသို့ လျှောက်လာသည် ။

……………………………………………………..

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၁၀ ။  ရလဒ်ကောင်း

အဘိုးကို ရှင်းပြချက်ပေးဖို့ရာ လိုနေဆဲပင် ။

ထို့ကြောင့် ရီဝမ်ဝမ် နှင့် ရီမူဖန်တို့ နှစ်ယောက်သား အဘိုးရှိရာဆီ လျှောက်သွားကြလေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့စွာဖြင့် အဘိုးရှေ့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ပြုမိထားသည့် အမှားတို့ကို ဝန်ချတောင်းပန်လေသည် ။

“တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဘိုးဘိုး ။ မြေး စောနက ရီပိုင် ဆိုတာကို မပြောပြဘဲ ဘိုးဘိုးကို ကျီစယ်မိပါတယ် ။
ဘိုးဘိုး စိတ်မဆိုးဘူး မလားဟင်”

ရီဟုန်းဝေသည် မျက်နှာ ခပ်တည်တည် ခပ်တင်းတင်း ထားနေသော်လည်း သူ့စကားသံတို့တွင်မူ ဒေါသသံတို့ ပါမနေ ။

“မင်းတို့ ကလေးတွေဟာလေ ဘိုးကိုတောင် ပြန်တစ်ပတ်ရိုက်တတ်နေပြီ ပေါ့…ဟုတ်လား”

ရီယီယီနှင့် ရီရှောင်အန်းတို့သည် သိသိသာသာကို မည်းပုတ်နေသည့် မျက်နှာတို့ဖြင့် အနားတွင် တိတ်တိတ်လေး ရပ်နေကြသည် ။

ရီမူဖန်သည် ရီယီယီနှင့် သူမအဖေ၏ မည်းပုတ်နေသည့် မျက်နှာကြီးကို ကြည့်ရင်း ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်နေကာ ပြောဆိုလာသည် ။

“ဟဲဟဲ…ဘိုးဘိုးကလည်းဗျာ ဗွေမယူပါနဲ့ ။ ကျွန်တော်တောင်မှ ဒီကောင်မလေးကို အစက မမှတ်မိဘူး ဘိုးဘိုးရ”

“ဝမ်ဝမ်က တကယ့်ကို အရွယ်ရောက်လာပြီပဲ…”

ထိုသို့ဆိုရင်း ရီဟုန်းဝေသည် သက်ပြင်းချသည် ။
သူ့မျက်ဝန်းတို့မှာ သူ့မြေးနှင့် သူ့မြေးမလေးကို ကြည့်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း စိတ်ချလက်ချ ဖြစ်လာလေသည် ။
သူက ပြောသည် ။

“ဒီတစ်ခေါက် မြေးတို့နှစ်ယောက် လုပ်တာ တကယ်ကောင်းတယ် ။
ဘိုးဘိုး သိပ်အားရတယ်”

ရီယီယီ နှင့် ရီရှောင်အန်းတို့မှာ ထိုသည်ကို ကြားလိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက်ဆိုသလို အမည်မသိ ခံစားချက်ကြီးတစ်ခုက သူတို့ရင်ကို ထိုးဆွလာ၏ ။

တစ်ခနလောက် နားပြီး ရီဟုန်းဝေက ဆက်ပြောသည် ။

“မူဖန်၊ ဝမ်ဝမ်၊ လာမယ့် တနင်္လာကို ရုံးခန်းကို လာလည်ပါဦး ။ ပြီးတော့ ရှောင်အန်း၊ လာမယ့် တနင်္လာနေ့ကို အစည်းအဝေး ရှိတယ်လို့ ဘုတ်အဖွဲ့ကို အကြောင်းကြားလိုက်”

တစ်နည်းအားဖြင့် ရီဟုန်းဝေသည် သူ၏ကတိကဝတ်အတိုင်း ရီဝမ်ဝမ်နှင့် ရီမူဖန် တို့ ကုမ္ပဏီကြီးထဲ ပြန်လာတော့မည် ဖြစ်ကြောင်း ကြေညာပေး တော့မည်ပင် ။ 

ရီမူဖန်၏ မျက်ဝန်းတို့ အနည်းငယ် ဝင်းပသွား၏ ။

“ဟုတ်ကဲ့ ဘိုးဘိုး”

ရီဝမ်ဝမ်သည်လည်း ပြောသည် ။
“ဟုတ်ကဲ့”

ရီရှောင်အန်းသည် ရီယီယီ၏ မျက်ဝန်းတို့ကို ကြည့်လိုက်၏ ။ သူ့မျက်နှာသည် အိုးဖင်ကြီးအလားနှယ် မည်းချိတ်လို့နေလျက် ။ ဒေါသတို့ကြောင့် သွေးပွက်ပွက်အန်မတတ် ဖြစ်နေ၏ ။

သို့သော်လည်း ရီယီယီသည်ကတော့ သဘောထားကြီးကြီးနှင့် ရီဝမ်ဝမ်ကို ချီးမွမ်းစကား ဆိုနိုင်၏ ။ သို့သော် သူမ၏ လက်သည်းတို့ကမူ လက်ဖဝါး တွင် နစ်ဝင်အောင် ထိုးဆိတ်ထားနေလေသည် ။

ရီမူဖန် ၊ ရီဝမ်ဝမ်…ငါ ဒီအမှိုက်နှစ်စကို ဒီအထိရောက်အောင် လွှတ်ပေးထားမိတာပါလား…

င့ါမှာ အရာအားလုံးကို ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ ယူထားရတာ -
ရီ မိသားစု ၊ အင်ပါယာစကိုင်း အင်တာတိန်းမန့်၊ ရီ မိသားစုရဲ့ အကြီးဆုံး သခင်မလေး ဆိုတဲ့ နာမည်ဂုဏ် - ဒါတွေအကုန်လုံးကို ပြန်ပေးလိုက်ရတော့မှာလား ။

ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ။

…

ရွှေသစ်ခွပွဲသည် နောက်ဆုံးတော့ ပြီးသွားလေပြီ ။ ဧည့်သည်တော်များသည်လည်း အသီးသီး အလျိုလျို ပြန်ကုန်ကြလေပြီ ။

ကားပါကင်တွင် ကုန်ရွှီသည် အသက်မရှိလေသည့်အလား
လျိုချန်းကို တွဲထား၏ ။ ရီဝမ်ဝမ် နှင့် ရီမူဖန်တို့သည် တစ်ညလုံးလုံး တခြားဧည့်သည်များကို ဧည့်ခံပြောဆိုရင်း အလုပ်များနေသောကြောင့် ကုန်ရွှီကို သိပ်ဂရုမစိုက်မိကြပေ။

ထို့ကြောင့် ထိုသနားစရာ လျိုချန်း နှင့် ထန်ရှင်းဟျော်တို့နှစ်ယောက် သာ ကုန်ရွှီ၏ ပေါက်ကွဲနေခြင်းကို လှိမ့်ခံနေကြရလေသည် ။

“မဖြစ်နိုင်ဘူး…ဒါက ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ…
အစ်ကို ရီ က ဘယ်လိုလုပ် မိနိုးကလေး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ…အစ်ကို ရီ က ဘယ်လိုလုပ်…”

ကုန်ရွှီသည် တတွတ်တွတ် မြည်တွန်ပြောဆိုနေရင်း
သူ့အရှေ့က တစ်စုံတစ်ခုသောအရာဆီ မျက်တောင်မခတ်စတမ်း စိုက်ကြည့်နေသည် ။

“သကြားလုံးလေး…”

အနက်ရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် အနှီမိန်းကလေး သည် သူတို့ရှိရာဆီ လျှောက်လာနေခြင်း ဖြစ်ပြီး အလင်းရောင်တို့ ပြိုးပြက်နေသည့်အလားနှယ် ။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သကြားလုံးလေးနှင့် ရီပိုင် သည် တစ်ယောက်တည်းဟုပင် ထင်မှတ်ရချေသည်တကား ။

ထိုမိန်းကလေး၏ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဟန်လေးနှင့်အတူ အဝတ်စသည်လည်း ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့လို့ နေလေသည် ။
သူ့အရှေ့ရောက်လာလျှင် ထိုသူမလေးက ခြေလှမ်းကို ရပ်တန့်လိုက်၏။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ခိုးခိုးခစ်ခစ် ရယ်မောလိုက်ကာ…
“ဘာလဲ…မင်းပဲ ငါ့ကို အလောင်းအစားအတိုင်း လုပ်ခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူးလား ။ အခု ဒုတိယဆုလည်း ပြည့်သွားပြီလေ”

ကုန်ရွှီသည် တွေတွေလေး သူမလေးကို ငေးစိုက်ကြည့်နေသည် ။ သူ၏ဒေါသအပြည့် ရင်အုံကြီးမှာ ဒေါသတို့ လျော့ကျသွားခြင်း မရှိဘဲ သူ့မျက်နှာမှာ နီမြန်းသထက် နီမြန်းလာချေပြီ ။

ချီးပဲ…အရမ်း…အရမ်း ချောလိုက်တာ ။
ငါ လုံးဝကို စိတ်မဆိုးရက်တော့ဘူး ။ 

အထူးသဖြင့် သူ့အရှေ့တွင် ရပ်နေသည့်သူမှာ
ရီပိုင် ဖြစ်သည်ဟု တွေးမိလိုက်သည့်အချိန်တွင်ပင် --
ရီပိုင် ၊ မိန်းကလေးလို ဝတ်စားထားသည့် ရီပိုင်…

သူမလေးရဲ့ အကြည့်တစ်ချက်က လုံးဝကို အသေသတ်ပစ်နိုင်တယ်ကွာ ။

ထန်ရှင်းဟျော်သည် အချစ်နာကျနေသည့် မိန်းကလေး နှင့် အသွင်တူနေသော ကုန်ရွှီကို မြင်လိုက်ပြီး တိတ်တိတ်လေး မှတ်ချက်ပြုလာသည် ။

“ငါတော့ ရီပိုင် မိန်းကလေး ဖြစ်တာ တော်တော်လေး ကောင်းတယ်လို့ ထင်တယ်….”

မဟုတ်ရင် ဒီအရူးကောင်တော့ နားမလည်ပါးမလည်နဲ့ အကွေးကြီး ကွေးသွားတော့မှာ သေချာတယ် ။

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၁၁ ။  နူးညံ့လို့မရဘူး 

ကုန်ရွှီသည် အကြည့်တို့ လွဲှဲထားသည့်တိုင် ထိုကောင်မလေးကို ခိုးခိုးလည်း ကြည့်တတ်သေး၏ ။ ခိုးကြည့်မိပါ များလေလေ
သူ့စိတ်သည်လည်း အစိုးမရ ကြေမွလာလေလေ ။

သူသည် အစ်ကို ရီ ကို မိန်းကလေးလို ဝတ်စားတာကို မြင်ချင်လှသော်လည်း ထိုစိတ်ဆန္ဒသည် သကြားလုံးလေးကို မြင်ချင်စိတ်ထက်ပင် ပြင်းပြမှု ပိုကဲပေသည် ။
သကြားလုံးလေး - သူ ထိုကဲ့သို့ မြင်တွေ့ရလိမ့်မည် ကိုတော့ သူ လုံး၀ မျှော်လင့်မထားမိခဲ့ ။

“အစ်ကို ရီ … အစ်ကို ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုမျိုး လုပ်ရက်ရတာလဲ”

“ဘာကိုလဲ”

“ဘာလို့ ကျွန်တော့်ကို ညာထားတာလဲ”

“မင်းသာ ငါ့ရဲ့သရုပ်ဆောင်ကို အနိုင်မကျင့်ဘူး၊ ဗိုလ်မကျဘူးဆိုရင်
ငါကရော ဒီလို နည်းလမ်း သုံးပါ့မလား” ဟု
ရီဝမ်ဝမ်က စိတ်မပါလက်မပါဖြင့် ပြန်ကြည့်ပေးလိုက်လေသည် ။

ထိုစဉ်က သူမနှင့်ကုန်ရွှီသည် စည်းအတိခြားနေသည့် ဘက်ခြမ်းတွင် ရှိနေကြ၏ ။ ထိုကောင်လေးသည် အလွန်တရာပင် အယုတ်တမာကျ သောကြောင့် သူမသည်လည်း ထိုကဲ့သို့ လုပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည် ။

လျိုချန်းသည် ရီဝမ်ဝမ် ပြောသည်ကို ကြားလိုက်သည့်အချိန် တဒင်္ဂလောက် ရှော့ရသွားပြီး သူ့အမူအရာမှာ ချက်ချင်းပင် နွေးပျလာတော့သည် ။

တစ်ချိန်က ကုန်ရွှီသည် ကျိုးဝမ်ဘင်းနှင့် ဘက်တူ ဖြစ်ခဲ့၏ ။ ကုန်ရွှီသည် သူ့အရှိန်အဝါကို အသုံးချကာ ကြောက်စရာကောင်းသော နဂါး ၂ တွင် လျိုချန်း ခက်ခက်ခဲခဲ ရရှိထားသော ဇာတ်ရံနေရာကို လုယူပစ်ခဲ့လေသည် ။
ထိုအခိုက်တွင် သူ့ဘဝကြီး သွားပြီဟု သူ တွေးမိခဲ့၏ ။
သူ့ကံတရားကို လက်ခံကာ ကျိုးဝမ်ဘင်းဆီ ပြန်သွားတော့ဖို့ရာပင် သူ စိတ်ကို ပြင်ဆင်ထားခဲ့၏…

သူ အံ့သြရလောက်အောင်ပင် အစ်ကို ရီ သည် သူ့ကို ထပ်ဖန် ကယ်တင်ခဲ့လေပြန်သည် ။

လျိုချန်း၏ ကျေးဇူးတင်စိတ် ထုံမွှမ်းတက်လာမှုနှင့်
ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်စွာ ကုန်ရွှီ၏နှလုံးသားလေးသည်ကတော့ ပျားအုံကြီး တဆစ်ဆစ် ထိုးကိုက်ခံနေရသလို ခံစားနေရလေသည် ။

“အစ်ကို…အစ်ကိုက လျိုချန်းကို အစ်ကို့လူဆိုတာကိုပဲ သိတာလား ။ ဒါဖြင့် ကျွန်တော်ကရော”

အား….ငါ လုံး၀ ရူးသွားတော့မှာပဲ ။

“အရင်တုန်းကတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် အခုတော့
ငါ့လူ ဖြစ်သွားပြီ ။  ငါ ပြောတာ မှန်လား” ဟု ရီဝမ်ဝမ်က ပြောလိုက်သည် ။

“အခုတော့ ငါ့လူဖြစ်သွားပြီ” ဆိုသည့် ရီဝမ်ဝမ်၏ စကားကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ကုန်ရွှီ၏ တဝူးဝူးတဝါးဝါးသံ ထွက်လာတော့သည် ။

“တကယ်လို့…တကယ်လို့ အရင်တုန်းက ကျွန်တော် မယုတ်မာခဲ့ရင်... လျိုချန်းကို အနိုင်မကျင့်ခဲ့ရင်…အဲ့ဒါဆို အစ်ကို ကျွန်တော့်ကို မညာဘူးပေါ့”

“တကယ်လို့ မင်းသာ မယုတ်မာရင် ငါတို့ရော
တွေ့ဖြစ်ပါ့မလား”

ထိုအကြောင်းကို ကုန်ရွှီသည် စဉ်းစားတွေးတောလိုက်သည် ။

ဟုတ်သားပဲ ။

အဲ့လိုသာ မဖြစ်ခဲ့ရင် ငါလည်း ကျိုးဝမ်ဘင်းကို ထားခဲ့ပြီး
ရီပိုင်နောက်ကို လိုက်လာဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ။

“မင်း ဘာပြောချင်သေးလဲ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် အရာအားလုံးကို ရှင်းလင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ချေပြီ ။ မဟုတ်ပါက ထိုသကောင့်သား၏ စရိုက်နှင့်ဆို သူ့ရင်ထဲ ဘယ်လောက်ကြာကြာ ကြိုးထုံးကြီး တင်နေမည်လဲ ပြောမရပါချေ ။

ကုန်ရွှီသည် ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် ဆိုလာသည် ။

“ပြောချင်တယ်…ကျွန်တော်…ကျွန်တော် အစ်ကို့ကို ပြောချင်တယ်…။ ခနလေး…မဟုတ်သေးဘူး…ကျွန်တော် ပြောချင်တာက သကြားလုံးလေးကို ။ ဒါကို အခုပဲ ပြောရမှ ဖြစ်မယ်…နည်းနည်းလေးမှ အချိန်ဆွဲထားလို့ မဖြစ်ဘူး”

သူသည် ထိုစကားတို့ကို သကြားလုံးလေးကို ပြောဖို့ ရည်စူးလာခဲ့သည်မှာ အချိန်အကြာကြီး ကြာမြင့်လာခဲ့ချေပြီ ။

ရီမူဖန်သည် ထအော်ငေါက်လာ၏ ။

“မင်းက ဘာကို ပြောဦးမလို့လဲ”

ကုန်ရွှီသည် ချက်ချင်းပင် ငိုချင်းချမတတ် ဖြစ်သွား၏ ။

“ကျွန်တော် ဒီလောက်အကြာကြီး သဘောကျလာခဲ့ပြီး တစ်ချိန်လုံးလုံး လိုက်ရှာနေခဲ့ရတဲ့ မိန်းကလေးက ကျွန်တော့်နှာသီးဖျားအောက်မှာ ရှိနေခဲ့ရတဲ့ကိစ္စလေဗျာ ။ ပြီးတော့လည်း ကျွန်တော့်ရဲ့ ယောက်ဖကြီးကိုပါ ဒီလောက်ထိ ရန်စထားမိတာ…ကျွန်တော် အရမ်း ဝမ်းနည်းတာပေါ့ ။ သကြားလုံးလေးကို ဘာလို့ ဘာစကားမှ မပြောဘဲ နေရမှာလဲ”

“ဟျောင့်…ဘယ်သူက မင်းယောက်ဖမို့လို့လဲ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ကုန်ရွှီကို ထပ်ရန်မစတော့ဖို့ရာ
ရီမူဖန်ကို ကြည့်ပေးလိုက်သည် ။

တကယ်ဆို…ဒီတစ်ခေါက်…ကုန်ရွှီ တော်တော်ကြီး စိတ်ဒုက္ခရောက်သွားမှာပဲ ။

ရီမူဖန်သည် ကုန်ရွှီကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ရီဝမ်ဝမ်ကို ပြန်အတွန့်တက် လာသည် ။

“ဝမ်ဝမ်…ဘာလို့ သူ့ရဲ့ ပေါက်တတ်ကရစကားတွေကို နားထောင်နေ ဦးမှာလဲ ။ ဒီလဒက မင်းပေါ်မှာ ရိုးသားတာ မဟုတ်ဘူး ။ သူက မင်းကို ဆွဲဆောင်ရင်ရော”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ရီမူဖန်ကို စွေကြည့်ပေးလိုက်၏ ။

“ကိုကိုက ဘာကို စိုးရိမ်နေတာလဲ ။ ညီမလေးဆီမှာ လူချောကြီး ရှိနေရဲ့သားနဲ့ သူများရဲ့ ဆွဲဆောင်တာကို လွယ်လွယ်နဲ့ ခံရမယ့်ပုံ ပေါက်နေလို့လား”

ရီမူဖန် သီးသွားသည် ။ “…”

ရီမူဖန်က ရီဝမ်ဝမ်နား ကပ်ကာ တိုးတိုးပြောနေသည်ကို မြင်လိုက်ပြီး ကုန်ရွှီ၏ရင်ထဲ တဆစ်ဆစ် နာကျင်သွား၏ ။

ငါ့ရဲ့ယောက်ဖကြီးက ငါ့မကောင်းကြောင်းတွေ ပြောနေတာပဲ ဖြစ်ရမယ် ။

ငါ့ ဘာလို့များ ပါးစပ်သရမ်းမိရတာလဲ ။
ဘာလို့များ တစ်ချိန်လုံး ရီမူဖန် ကို စော်ကားနေမိရတာလဲကွာ ။

ဟန်ရှန်းယွီကို ကြည့်စမ်း ။ သူ နဲ့ရီမူဖန် ရဲ့ ဆက်ဆံရေးဆို အရမ်း ကောင်းတယ်….

ရီဝမ်ဝမ်သည် ရီမူဖန်နှင့် ပြောဆိုပြီးသည့်နောက်တွင်
ကုန်ရွှီဘက်သို့ ထပ်လှည့်လိုက်ပြန်သည် ။

“ရပြီ၊ ပြောတော့”

ကုန်ရွှီသည် အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရှူသွင်းလိုက်၏ ။
ထို့နောက် ပြောတော့မည် ပြုလိုက်ချိန် စိတ်ပြောင်းသွားတော့သည် ။
ရီဝမ်ဝမ်၏ မျက်နှာကို တွေတွေလေး ငေးစိုက်ကြည့်နေရာမှ
သူ့မျက်နှာထက်တွင် စိတ်ရှုပ်ထွေးလာတော့ပြီး ပြောလာလေသည် ။

“အစ်ကို ရီ…အစ်ကို နည်းနည်းလောက်…နည်းနည်းလောက် နူးညံ့ပေးလို့ မရဘူးလား…
အစ်ကို့ကို ဒီလိုကြီး မြင်နေရတော့ သကြားလုံးလေးလို့ ခံစားလို့မထွက်ဘူး ဖြစ်နေတယ်…”

ရီဝမ်ဝမ် ပြန်ဖြေသည် ။  “မနူးညံ့တတ်ဘူး…ဒါနဲ့ အသားကျအောင် လုပ်”

ကုန်ရွီှ ။ “…”

……………………………………………………..

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၁၂ ။ ရောက်လာတာ အချိန်ကိုက်ပဲ

ကုန်ရွှီ ။  “…”

ကုန်ရွှီ လေးလေးနက်နက်ကြီး စဉ်းစားလိုက်ပြန်သည် ။

အစ်ကို ရီ ကို နူးညံ့တဲ့မိန်းကလေး ဖြစ်အောင် ပြောင်းဖို့က တကယ် မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူး ။

ပြီးတော့…ဟီးဟီး…သကြားလုံးလေးရဲ့ ဒီလိုပုံစံလေးကို
ငါ ပိုပြီးတော့တောင် သဘောကျမိသလိုပဲ…

သို့နှင့် ကုန်ရွှီတွင် ရွေးချယ်စရာ မရှိတော့ဘဲ တိတ်တိတ်လေး ငိုချတော့ကာ စိတ်ခံစားချက်တို့ကို ဖော်ထုတ်လာတော့သည် ။

“အစ်ကို ရီ…အစ်ကို သိလား…ကျွန်တော် သကြားလုံးလေးကို သဘောကျတယ်… ကျွန်တော် သူ့ကို စတွေ့တွေ့ချင်းထဲက သ ဘော ကျ တာ…”

ရီဝမ်ဝမ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည် ။

“ငါလည်းပဲ ရီပိုင်အဖြစ်နဲ့ ပြောဖူးပါတယ် ။
မင်းက သကြားလုံးလေးရဲ့ အကြိုက် လုံး၀ မဟုတ်ဘူး”

ရီဝမ်ဝမ်၏ စကားတို့သည် ကုန်ရွှီ၏ နှလုံးအိမ်ကို မြားတစ်ချောင်းနှင့် စွက်ကနဲ ပစ်ခွင်းလိုက်သည့်နှယ် ။

ငါက သကြားလုံးလေးရဲ့ အကြိုက် မဟုတ်ဘူး ။
ဒါဆို ငါက အစ်ကို ရီ ရဲ့ အကြိုက် မဟုတ်ဘူးပေါ့ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် တဒင်္ဂလောက် နားပြီး ဆက်ပြောသည် ။

“ပြီးတော့လည်း ကုန်ရွှီ…ငါ့ဆီမှာ ရည်းစား ရှိတာကို မင်းလည်း သိထားတာပဲ”

ရည်းစားစကား ဖွင့်ပြောတော့မည် အသင့်ပြင်လိုက်သည့် ကုန်ရွှီခမျာ ရီဝမ်ဝမ်၏ တူအကြီးကြီးနှင့် ဘုန်းခနဲ ထုရိုက်ချလိုက်ခြင်းကို ချက်ချင်း ခံလိုက်ရ၏ ။
သူ ချက်ချင်းပင် ကြက်သေသေသွားလေပြီ ။

ဟုတ်သားပဲ…

ရီပိုင် ဆီမှာ ချစ်သူ ရှိတယ်…

ဒါဆို…သကြားလုံးလေးဆီမှာလဲ ချစ်သူ ရှိနေတာပေါ့ ။

သကြားလုံးလေးဆီမှာ ရည်းစား ရှိတယ်လို့ ရီပိုင် ပြောတုန်းက ဆင်ခြေပေးတာလို့ပဲ ငါ အမြဲ ထင်နေခဲ့တာ ။
ဒါပေမယ့် ငါ့မျက်လုံးနှစ်လုံးနဲ့ ရီပိုင်ရဲ့ ရည်းစားကြီးကို မြင်ထားပြီးပြီပဲ ။

ပိုအရေးကြီးဆုံးက…ရီပိုင်ရဲ့ ရည်းစားကြီးက အရမ်း၊ အရမ်း၊ အရမ်း၊ အရမ်းကြီး ချောလွန်းတယ်…

ဟာကွာ...င့ါမှာ ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့ သကြားလုံးလေးကို ပြန်ရှာတွေ့ထား ရတာ ၊ လွယ်လွယ်လေးနဲ့ လက်လျှော့လိုက်စရာလား ။

ကုန်ရွှီသည် အံကို ကြိတ်လိုက်သည် ။

“အစ်ကိုက အခူးခံထားရပြီးသား ပန်း ဆိုတော့ကော ဘာဖြစ်လဲ ။ ဒီသခင်လေးက မင်းကို ငါ့ဘေး ပြန်ခေါ်ထားလို့ ရတယ် ။
ဒီသခင်လေး မခူးနိုင်တဲ့ ပန်းရယ်လို့ ရှိကို မရှိသေးဘူး”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ခေါင်းထဲ ထိုးကိုက်လာသလို ခံစားလိုက်ရတော့ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည် ။

သူ့ကို ဒီလောက် လွယ်လွယ်နဲ့ လက်လျှော့အောင် လုပ်လို့မရဘူး ဆိုတာ ငါ သိသားပဲ ။

တကယ်တော့ ကုန်ရွှီ၏ ကိစ္စမှာ အမှန်ပင် ကိုင်တွယ်ရ ခက်ခဲလှပါ၏ ။ ထို့ပြင် နှစ်ယောက်သားသည် နောင်တွင် အတူတူ လက်တွဲ အလုပ်လုပ်ရပေဦးမည် ။ သူမ ကောင်းကောင်း မကိုင်တွယ်နိုင်ပါက နောင်တွင် သူတို့၏ ဆက်ဆံရေးအပေါ်တွင်ပင် ထိခိုက်မှု ရှိလာပေ လိမ့်မည် ။

ငါ ကုန်ရွှီရဲ့ ခံစားချက်ကို ဘယ်လို သတ်ပစ်ရမလဲ ။
နောင်ကို င့ါအပေါ် ဘာစိတ်မှ မရှိတော့အောင်လည်း လုပ်ပစ်ရမယ်…

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သူမအနောက်ဘက်ကနေ ခြေသံ ဖွဖွလေး ထွက်လာလေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ထိုအသံလာရာဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည် ။ ထောင့်နားတွင် ဖြူစင်ဝင်းမွတ်နေသည့် ကလေးလေးတစ်ယောက်သည် ငှက်ပေါက်လေးတစ်ကောင်အလား
သူမဆီ ပြေးဝင်လာနေလေသည် ။

“မာမီ”

“တန်တန်…”

တန်တန်ကို မြင်လိုက်ပြီး ရီဝမ်ဝမ်၏ မျက်ဝန်းထဲ ပျော်ရွှင်မှုတို့ ပြည့်လျှမ်းလာတော့၏ ။

သူမ ချက်ချင်းပင် ထိုကလေးလေးကို ပွေ့ချီလိုက်ပြီး…

“ဘေဘီ…ဘာလို့ ဒီကို လိုက်လာတာလဲ”

ကလေးလေး၏မျက်နှာလေးမှာ ရဲခနဲဖြစ်သွားပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဆိုလာသည် ။

“မာမီ…တန်တန်က မာမီ့ကို လာကြိုတာ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် တစ်ညလုံးလုံး လူတွေကို ဧည့်ခံစကား ပြောထားရ သည့်တိုင် သူမ ရင်ခွင်ထဲက ထိုနူးနူးညံ့ညံ့
မုန့်လုံးလေးကို မြင်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း အားပြန် တက်လာတော့သည် ။

“ဘေဘီက အရမ်းလိမ်မာလိုက်တာ”

သူမသည် ယောကျာ်းလေးလို ဝတ်စားထားလျှင် သူမကို “မာမီ” ဟု မခေါ်ပါရန် တန်တန်ကို သတိပေးထားပြီးသား ဖြစ်၏ ။ သို့သော် အခုချိန်တွင် ရီဝမ်ဝမ်သည် မိန်းကလေးလို ဝတ်စားထားခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် တန်တန်သည် စိတ်အေးလက်အေးဖြင့် သူမကို “မာမီ” ဟု ခေါ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပေသည် ။ သူ၏ “မာမီ” ဟု ခေါ်လိုက်သည့် အသံက တစ်ယောက်သောသူကိုတော့ အကြီးကြီး သွားထိရောက်လိမ့်မည်ဟုတော့ သူ မသိနေပါချေ ။

သူတို့၏ အနောက်တွင် ကုန်ရွှီသည် ထိုကလေးလေးကို ကြည့်ရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်နေသည် ။

“ဘ-ဘယ်လို…ဘ-ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တယ်… ၊
မင်းက သူ့သားလား”

အစ်ကို ရီ တစ်ခါက ဒီကလေးကို ခေါ်လာသေးတယ် ။
ဒါပေမယ့် သူက အစ်ကို့ရီ့ သူငယ်ချင်းရဲ့ သားဆို…

အစ်ကို ရီကို ဒီပိစိလေးက “မာမီ” လို့ ခေါ်နေတယ်လား… 

တန်တန်၏ ဝိုင်းစက်ပြီး နက်မှောင်နေသည့် မျက်ဝန်းတို့သည်
ချက်ချင်းပင် သတိကြီးကြီး ဖြစ်သွားပြီး ထို “ကြက်ပေါက်စ” ကို စိတ်မကြည်မသာဖြင့် ကြည့်လိုက်လေသည် ။

ကြက်ပေါက်စလေးကများ ငါ့မာမီကို မေးခွန်းထုတ်နေတယ်၊
ငါ့ကို မာမီ့ရဲ့ ဘေဘီ ဆိုတာကို မယုံသင်္ကာဖြစ်နေရတယ်လို့ ။

ထိုကလေးလေး၏ စိတ်မပျော်မရွှင် ဖြစ်သွားမှုကို ရီဝမ်ဝမ် ခံစားမိလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပင် သူ့ခေါင်းလေးကို ပုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ထို့နောက်တွင် သူမ စိတ်ထဲ အတွေးတစ်ချက် ပြိုးပြက်သွားပြီး ကုန်ရွှီကို ကြည့်လိုက်ကာ…

“သူက တကယ်တော့ ငါ့သား”

ဟီးဟီး…တန်တန်ရဲ့ ရောက်လာတာ လုံးဝကို အချိန်ကိုက်ပဲ ။

………………………………………………………

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၁၃ ။  တန်တန်

သူမသည် ကုန်ရွှီကြောင့် အကြပ်ရိုက်နေစဉ်
တန်တန်သည် ပေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည် ။

တန်တန် ပေါ်လာတာထက် ပိုပြီး အကျိုးရှိသည်မှာ
ဘယ်ဟာ ရှိပါ့မည်နည်း ။

ကုန်ရွှီ၏မျက်လုံးတို့မှာ ချက်ချင်းပင် ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက် သွားပြီး မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်လာသည် ။

“ဒ-ဒါ မဖြစ်နိုင်ဘူး”

ရီဝမ်ဝမ်က ချောင်းအသာလေး ဟမ့်မိသွား၏ ။

“အဟမ်း…”

သို့သော်လည်း ရီဝမ်ဝမ် ဘာမှ မပြောရသေးခင်
ရီမူဖန်က ဝင်ပြောလာသည် ။

“ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ ။ သူက ငါ့ညီမလေးရဲ့ သား ။ မင်း မယုံရင် ဒီကလေး မျက်နှာကို ကြည့်ကြည့် ။ သူ့ရဲ့မျက်လုံး၊ နှာတံနဲ့ နှုတ်ခမ်းက ငါ့ညီမလေးနဲ့ တစ်ထေရာထဲပဲ”

သူ ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်အားတော့ပေ ။ ရန်သူ၏ရန်သူသည် မိတ်ဆွေ ဖြစ်သည် ဆိုသော စကား ရှိသည် မဟုတ်ပါလား ။ အခုချိန်တွင် အရေးကြီးဆုံးမှာ ကုန်ရွှီ ၏ကိစ္စကို ဖြေရှင်းဖို့ရာ ဖြစ်ချေသည် ။

ဒီကောင်က ဟိုကောင်ထက် ပိုပြီးတော့ နာမည်ဆိုးတယ် ။ ဒီကောင့်လက်ထဲကို ငါ့ညီမလေး ရောက်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး ။

ကုန်ရွှီသည် ချက်ချင်းပင် ရီဝမ်ဝမ် ဖက်ထားသည့် ထိုပိစိလေးကို ကြည့်လိုက်သည် ။

ထိုကလေးလေးသည် အမှန်ပင် ချောလွန်းလှပါ၏ ။ အသက်ငယ်သေးသည့်တိုင် သူ့ကိုယ်ကနေ မြင့်မြတ်သည့် အရောင်အဝါတို့ ထိုးထွက်နေလေသည် ။

သူသည် ထိုကလေးလေးကို အချိန်အကြာကြီး ကြာအောင် ငေးစိုက်ကြည့်နေ၏ ။ သူသည် ရီမူဖန် ညာနေသည်ကို သက်သေပြ လိုက်ချင်၏ ။ သို့သော် ပိုကြည့်မိလေ ပိုကြည့်မိလေ ၊ ရီဝမ်ဝမ် နှင့် ထိုကလေးမှာ ပိုပိုပြီး ဆင်တူလာသည်ကို သိနားလည်လာရ၏ ။

အမေနှင့်သား နှစ်ယောက်စလုံးသည် အတူတူ မတ်တပ်ရပ်နေကြချိန်တွင် 
မလိုက်ဖက်မှု တစ်စက်လေးပင် ရှိမနေပါချေ ။

သောက်ကျိုးနဲ...ငါက ပန်းလေးကိုပဲ ခူးချင်မိတာပါ... အခုတော့ အဲ့ဒီပန်းက သစ်ပင်ကြီး ဖြစ်နေပြီး သစ်သီးတွေပါ သီးနေပါပေါ့လား ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် တန်တန်ကို ပွေ့ဖက်ထားရင်းကနေ စိုးရိမ်စွာဖြင့် ဟိုဟိုဒီဒီကို လိုက်ရှာကြည့်လိုက်မိ၏ ။

“ဒက်ဒီရော ဘယ်မှာလဲ”

တန်တန်တစ်ယောက်ထဲ ပြေးလာစရာ အကြောင်းတော့ မရှိဘူးမလား ။ အနားမှာ စီရီဟန်ကြီး ရှိနေလောက်တယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား ။

အစောနက မြင်ကွင်းကို စီရီဟန် မမြင်သွားခြင်းအပေါ်
သူမ ကျိတ်ပြီး ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မိသွား၏ ။

ငါလေးက တစ်ချိန်လုံး ကံချည်း လှိမ့်ဆိုးနေတာ၊ အခုတော့ ငါ့ကံဇာတာလေး ပြန်တက်လာပြီပေါ့…ဟီးဟီး ။

တန်တန်က ပြန်ဖြေသည် ။

“ဒက်ဒီက မာမီ့အတွက် ယူစရာရှိလို့ဆိုပြီး ပြန်လှည့်သွားတယ်”

ရီဝမ်ဝမ်က တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လိုက်သည် ။

“အော်၊ အဲ့ဒီလိုလား…” အံ့သြစရာကောင်းလိုက်တာ ။

“တန်တန်…သားက မာမီ့ရဲ့ လာဘ်ကောင်လေးပဲ”

ထိုသို့ပြောလိုက်ရင်း ရီဝမ်ဝမ်သည် တန်တန်၏ ပါးပြင်လေးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည် ။

ထိုကလေးလေးသည် စီရီဟန် ကြီး ရောက်မလာခင် ထိုပြသနာအကြီးကြီးကို ကူဖြေရှင်းပေးခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား ။

ငါလေး တကယ့်ကို ဝမ်းသာလိုက်တာ ။

မာမီ ဖြစ်သူ ဆီကနေ ရုတ်တရက်ကြီး အချီးကျူးခံလိုက်ရခြင်းကြောင့် ကောင်ငယ်လေးသည် မျက်နှာထက်တွင် ပျော်ရွှင်မှုအပေါင်း ခညောင်းလာလျက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းတင်းစေ့လိုက်ချေပြီ ။

သူသည် မအိပ်သေးသောကြောင့် မာမီများ ဆူလေမည်လားဟု ကျိတ်ကာ စိတ်ပူနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏ ။

ငါ ဒက်ဒီ့စကားကို နားထောင်ပြီး မာမီ့ကို လာကြိုလိုက်တာ တော်သွားတယ်။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ၊ တန်တန်၏အနောက်ဘက်ကနေ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပြီးသား ပုံရိပ်တစ်ခု ပေါ်ထွက်လာပြီး
သူတို့ဆီ လျှောက်လာနေသည်ကို ရီဝမ်ဝမ် မြင်လိုက်မိ၏ ။

စီရီဟန် လာနေခြင်းပါတည်း ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် နောက်ထပ်တစ်ဖန် ကုန်ရွှီကိစ္စကို တန်တန် ပေါ်လာပြီး ဖြေရှင်းလိုက်ခြင်းပေါ် ဝမ်းသာမိသွားပြန်သည် ။

“အားကျို ~”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ချက်ချင်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး
စီရီဟန်ဆီ သွားလိုက်၏ ။

စီရီဟန်သည် မျက်မှောင်ကြီး ကြုတ်လျက်
ရီဝမ်ဝမ် စီးထားသော ဒေါက်ဖိနပ်ကို စိုက်ကြည့်နေသည် ။
သူ့မျက်နှာမှာ အနည်းငယ် မည်းပုတ်လာရင်း…
“ဘာလို့ ပြေးလွှားနေတာလဲ”

ရီဝမ်ဝမ်သည် မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ဖူးပွင့်လာသည့် ပန်းပွင့်လေးနှယ် ပြုံးပြလိုက်ကာ…
“ကိုကို့ကို တွေ့ရတာ အရမ်းပျော်လို့”

သူမလေးသည် လက်တို့ဖြင့် သူ့ခါးကို သိုင်းဖက်လိုက်လေသည် ။
သို့သော် စီရီဟန်သည်ကတော့ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့် ဘူးကို တိုးတိုးဖွဖွလေး မြေကြီးပေါ် ချလိုက်ရင်း…

“ဖိနပ်လဲစီးလိုက်”

ထိုဘူးကို ဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် သက်သောင့်သက်သာ ရှိလှသည့် ဖိနပ်အပါးလေး တစ်ရံမှာ ဘွားခနဲ ပေါ်ထွက်လာသည် ။

တန်တန် ပြောတဲ့ ပြန်သွားယူတယ်ဆိုတဲ့ဟာလား ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် တောင်ပံ နှစ်စုံ ပေါက်နေသည့် နတ်သားလေးတစ်ပါး လားနှယ် စီရီဟန်ကို ရွှန်းစားနေသည့် မျက်ဝန်းတို့ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ ကာ…

“ချစ်ကို ကူစီးပေး ~”

စီရီဟန်သည် တဒင်္ဂလောက် သူမလေးကို ငေးကြည့်မိလိုက်ပြီး သူမလေးကို သူ့ပုခုံးအား ကိုင်ထားစေလေသည် ။ ထို့နောက်
ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်ကာ သူမလေးကို ဖိနပ်ကူစီးပေးလေသည် ။

သူသည် အေးစက်စက် ရှုတည်တည်ကြီးဟန် ရှိနေသည် ဆိုသော်လည်း သူ၏ ဖိနပ်လဲစီးပေးနေသည့် လှုပ်ရှားမှုတို့ကတော့ အလွန်အမင်းပင် ယုယလေသည် ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် သူ ပြန်ထလိုက်ပြီဆိုသည်နှင့်
သူ့ကို သိုင်းဖက်လိုက်ကာ…

“ပြီးတော့၊ ပြီးတော့ ရှိသေးတယ် ။ ချစ် ပို့တဲ့ စာကို
တွေ့လိုက်လား ။ ချစ်တို့ ဒီည အကောင်းဆုံး အမျိုးသား သရုပ်ဆောင်ဆု နှစ်ဆုနဲ့ အကောင်းဆုံး အမျိုးသမီး သရုပ်ဆောင်ဆု တစ်ဆု ရသွားတယ် ။
ကိုကို ချစ်ကို အခုထိ ချီးကျူးစကား မပြောရသေးဘူး”

စီရီဟန် ပြန်ဖြေလာသည် ။

“မဆိုးပါဘူး”

ထိုသည်ကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ရီဝမ်ဝမ်၏မျက်နှာလေး အောက်ငိုက်စိုက် ကျသွားတော့သည် ။ သူမလေးသည်
အလွန်အမင်း မယုံကြည်နိုင်ဟန်ဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။

“အဲ့ဒါလေးပဲလား…”

သူမလေး၏ မှုန်မှိုင်းနေပြီး အလွန်အမင်း စိတ်ဓာတ်ကျနေသည့် မျက်နှာလေးကို စီရီဟန် ကြည့်လိုက်မိ၏ ။ တခနလောက် တွန့်ဆုတ် သွားပြီးနောက် သူသည် ကိုယ်ကို ကိုင်းချလိုက်ကာ သူမလေး၏ နှုတ်ခမ်းလွှာထက် အနမ်းလေးတစ်ပွင့် လှစ်ခနဲ ပေးလိုက်ချေသည် ။

သူတို့၏ အနောက်ဘက်က လုံးဝကို အမေ့လျော့ခံ ကုန်ရွှီ ။ “…”

ငါဟာလေ ကားနားမှာအစား ကားအောက်မှာ သွားနေနေရမှာ ။
ဒါမှ သူတို့နှစ်ယောက် အကဲပိုနေတာကို မမြင်ရမှာ...

……………………………………………….....

စာစဉ် ၄၈၊ အခန်း ၁၄ ။ ရုပ်ရည်နဲ့တင် ရှုံးနေပြီ

သူ ပြောတော့ မနူးညံ့တတ်ဘူးဆို ။

ဒါဆို အလိုလိုက်ခံထားရလို့ ချွဲနွဲ့ပြီး တီတီတာတာတွေ နူးနူးညံ့ညံ့တွေ ပြောဆိုနေတဲ့သူက ဘယ်သူလဲ ။

ကုန်ရွှီခမျာ ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေရင်း သူ့ရင်ဘတ်ကြီး မြားပေါင်းတစ်ထောင်ဖြင့် ထိုးစိုက်ခံနေရသလို ခံစားလိုက်ရ၏ ။

ထန်ရှင်းဟျော်သည်ကတော့ သူ၏ သနားစရာ ကောင်းလှသည့် မျက်လုံးတို့ကို ပိတ်လိုက်တော့ပြီး ချောင်းအသာဟမ့်လာသည် ။

သူသည် ကုန်ရွှီ၏ ပုခုံးတို့ကို ခပ်ဖွဖွ ပုတ်လိုက်ပြီး…

“ငါ့ရဲ့ သနားစရာ အရူးကောင်လေး… ရုပ်ရည်တစ်ခုထဲနဲ့တင် မင်း ရှုံးသွားပြီ”

“ပါးစပ်ပိတ်စမ်း” ကုန်ရွှီက ချက်ချင်းပင် ပြန်ငေါက်ပစ်လိုက်၏ ။

ထန်ရှင်းဟျော်သည် လျှာလိပ်သွားပြီး…

“ပြီးတော့လည်း… သူ့ပုံစံက မင်းထက် အပုံကြီး သာတယ်….”

“မင်း ပြောလို့ ပြီးပြီလား”

“အဲ့ဒီအပြင်ကို သူတို့မှာ ကလေးပါ ရှိနေပြီ”

ကုန်ရွှီ ။  “…”

သူ့ရဲ့ မျှော်လင့်ချက်ကြီးမှာ ရုတ်ခြည်းပင် သုညကို ပြုတ်ကျသွားချေပြီ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် ကုန်ရွှီ၏ အမူအရာကို မြင်လိုက်ပြီး
သူ လက်လျှော့တော့လုနီးနီး ဖြစ်နေပြီမှန်း သိလိုက်ပြီး စိတ်အေးသွားမိ၏ ။

“ညဉ့်နက်နေပြီ ။ မင်းတို့လည်း သိပ်မကြာခင် အိမ်ပြန်ကြတော့”

ကုန်ရွှီသည် အသက်မဲ့သလို ခံစားမိသွား၏ ။

“မပြန်ဘူးဗျာ…မူးနေအောင်ကို သောက်ပစ်မှာ…”

ရီဝမ်ဝမ် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားလေပြီ ။

သူမသည် ဒီလိုအခြေအနေမျိုးနှင့် ကုန်ရွှီကို အဘယ်ကဲ့သို့ သောက်ခွင့်ပေးနိုင်ပါလိမ့်မည်နည်း ။

လျိုချန်းသည် ရီဝမ်ဝမ်ကို ကြည့်ပြီး ပြောလာသည် ။

“အစ်ကို ရီ၊ အိမ်ပြန်ပြီးတော့ အနားယူလိုက်ပါ ။
ကျွန်တော် သူနဲ့ ကျန်နေခဲ့မယ်”

ထိုတော့မှသာ ရီဝမ်ဝမ် စိတ်အေးသွား၏ ။

လျိုချန်း အနားမှာ ရှိနေရင်တော့ ဘာပြသနာမှ ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ။

စိတ်အေးအေး ထားနိုင်တဲ့သူ တစ်ယောက် ရှိနေသေးလို့ တော်ပါသေးရဲ့ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် မလိုလားအပ်သည့် ပြသနာတွေ ဖြစ်လာမှာ စိုးသဖြင့် ထပ်ကြာကြာ အချိန်ဆွဲမနေတော့ ။ သူမအဖွဲ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ကားထဲသို့ ဝင်လိုက်တော့သည် ။

ရွှီရီ မောင်းနေသည့် အနက်ရောင်ကားလေးသည် တငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် ညအမှောင်ထုထဲ မောင်းထွက်သွားချေပြီ ။

အနောက်ခန်းထဲတွင် စီရီဟန် နှင့် ရီဝမ်ဝမ်ကြားထဲတွင် ထိုင်နေသည့် ဘေဘီ တန်တန်သည် စိုးရိမ်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောဆိုလာသည် ။

“မာမီ…တောင်းပန်ပါတယ် ။ တန်တန် မာမီ့စကားကို နားမထောင်ခဲ့ဘူး ၊ မအိပ်ခဲ့ဘူး…”

ရီဝမ်ဝမ်သည် ဘယ်လိုလုပ် စိတ်ဆိုးရက်ပါ့မည်နည်း ။

“ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ။ ဘေဘီ မာမီ့ကို လာကြိုတာ မာမီ အရမ်း ပျော်တယ်”

တန်တန်သည် ရီဝမ်ဝမ် နှင့် ပတ်သက်လာလျှင် ဘာစည်းကမ်းမှ မရှိတော့သလို ရီဝမ်ဝမ်သည်လည်း တန်တန်နှင့် ပတ်သတ်လာလျှင် ထို့အတူပင် ။ သူမ၏အရေးကြီးဆုံးသော စည်းကမ်းကိုက ဘာစည်းကမ်းမှ မရှိနေခြင်းပါတည်း ။

ကလေးလေးသည် စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်သွား၏ ။
သူ့မျက်နှာသည်ကတော့ စိုးရိမ်မှုတို့ ပြည့်လျှမ်းနေပြီး
တိုးတိုးလေး ရေရွတ်လာသည် ။

“တန်တန်ကလေ…တန်တန်က…မာမီ အရက်သောက်မှာ ကို စိုးရိမ်လို့ပါ…”

မာမီက မူးလာပြီဆိုတာနဲ့ တန်တန့်ကို မေ့သွားမှာ ။

ထိုအရာမှာ သူ လက်မခံနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော အရာပင် ။ ထို့ကြောင့် ထိုကဲ့သို့သော ကိစ္စမျိုးတွင် သူသည် ရီဝမ်ဝမ်စကားကို နားမထောင်ခြင်း ဖြစ်ပါ၏ ။

ရီဝမ်ဝမ်သည် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပင် ပြောဆိုလာသည် ။

“စိတ်ချ…မာမီက တန်တန့်ကို ပေးထားတဲ့ ကတိကို လုံး၀ တည်မှာ”

…………………

ဟိုးအစောပိုင်းက သားအဖနှစ်ယောက် နှင်းဆီအိမ်တော်လေးတွင် ရှိနေကြချိန် ။

စီရီဟန်သည် တန်တန်ကို စောင်ကူခြုံပေးလိုက်ကာ…
“အိပ်တော့”

ကလေးလေး၏ မျက်နှာလေးမှာ အထီးကျန်လို့နေလေသည် ။

“မာမီက ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ”

“အရမ်း ညဉ့်နက်မှ”

“အရမ်းညဉ့်နက်မှက ဘယ်လောက်ထိ ညဉ့်နက်မှာလဲ” ဟု ကလေးလေးက မေးသည် ။

“ပြောရခက်တယ်”

“မာမီက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ သွားတွေ့တာလားဟင်”

“ပွဲသွားတက်တာ”

ချက်ချင်းပင် တန်တန် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည် ။

“ပွဲလား ။ ပွဲဆို အရက်သောက်ကြမှာလား”

“အင်း”

ထိုကလေးလေးသည် ချက်ချင်းပင် ရန်သူကြီးနှင့် ရင်ဆိုင်ရသည့်ပမာ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်စိတ်တို့ မြင့်တက်လာတော့သည် ။

“ဒါဆို…ဒါဆို မာမီရော အရက်သောက်မှာလားဟင်”

စီရီဟန်သည် သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး အေးစက်စက် ပြန်ဖြေလိုက်သည် ။

“သောက်ရင် သောက်နိုင်တယ်”

တန်တန်သည်လည်း မှုန်ကုတ်သွား၏ ။

“ဒါပေမယ့်...ဟိုတစ်ခေါက်ကတုန်းက မာမီက မသောက်တော့ဘူးလို့ ကတိပေးထားတယ်မလား”

“သူက ငါ ပြောတာကို နားထောင်မယ် ထင်လား”

“ဒါပေမယ့် မာမီက တန်တန် ပြောတာဆို နားထောင်မှာပေါ့”

စီရီဟန်သည် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ…
“မျှော်လင့်ရတာပဲ”

စီရီဟန်၏ စကားတစ်ခွန်းချင်း တစ်ခွန်းချင်းတိုင်းမှာ ထိုကလေးလေးကို တစထက်တစ တည်ငြိမ်မှုတို့ ပျက်ယွင်းလာစေသည် ။

တန်တန်သည် အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေခြင်း ဖြစ်၏ ။
စီရီဟန်သည် ထွက်သွားတော့မည် ပြုလိုက်သည့်အခိုက် ထိုကလေးလေးသည် စီရီဟန်၏ အကျီၤစကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည် ။

“ဒက် ဒီ.... ”

စီရီဟန် ရပ်သွားပြီး ထိုကလေးလေးကို ကြည့်လိုက်သည် ။

အလွန်အမင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့် ဟန်ပန်ဖြင့်
ထိုကလေးလေးက ပြောသည် ။

“တန်တန်တို့ မာမီ့ကို တူတူသွားကြိုလို့ ရမလား”

“အရမ်း ညဉ့်နက်နေပြီ ၊ အိပ်တော့”

ကလေးလေးခမျာ ပိုလို့ပင် စိုးရိမ်လာ၏ ။

“ဒါပေမယ့် တန်တန် မာမီ့ကို စိတ်ပူတယ်…”

သို့နှင့် ဘေဘီ တန်တန်၏ တတွတ်တွတ် တောင်းဆိုချက်အရ စီရီဟန်သည် “စိတ်မပါလက်မပါဖြင့်” သူ့ကိုပါ ခေါ်လာကာ
ရီဝမ်ဝမ်ကို လာကြိုခြင်း ဖြစ်တော့သည်တည်း ။

………………………………………………………
နောက်အပတ်မှာ ပြန်တွေ့ကြမယ်နော် ။
Paid group ဝင်လိုသူလေးများက 09 402 842 937 ကို ဘေလွှဲပြီးတော့ ဝင်ဖတ်ရှုလို့ ရပါတယ် ။ စာစဉ်တစ်ခုကို ၅၀ဝ ပါ 😍