Half way of my fifteen year was fine. Though I am still a rebellious child, na-cocontrol na ako ng tao sa paligid ko most especially ni tita Salve.
Sa taon ito, isang beses ko pa lang nakita ang mga magulang ko. Si papa ay nagbigay ng tatlumpung minuto nung birthday ko habang si mama naman ay nagbigay ng labing limang minuto nang na-ospital si tita Salve.
"Gotica!" Sigaw ni Raffy, pinsan ni Alice. Galing siya America at inilipat dito ng mga magulang dahil din sa dami ng kabalastugan ginawa. Ngumiwi ako sa kanya. I was in hurry dahil nagtext si Raj na nasa canteen siya.
"Saan ka pupunta?" Tanong niya habang sinasabayan ako sa paglalakad. Napatigin ako sa relo ko. Tatlumpung minuto nalang ay mag be-bell na hudyat na magsisimula na ang klase. " Sa canteen?" Tanong niya ulit. Umirap ako at pinagpatuloy ang pagmamadali sa paglalakad.
"Bakit kaba nakasunod?" Tanong ko sa kanya. Hindi ko naman kasi siya inaya pero nandito pa din siya patuloy sa pagbuntot.
Hindi siya nagsalita. Tila ba lahat ng sasabihin ko ay hindi naman niya iniintindi kaya hinayaan ko nalang.
Pag dating ko sa canteen ay may iilan studyante pa ang nakakalat. Nilibot ko agad ang mata ko at mabilis nahanap si Raj sa parte kung saan kami madalas umupo. Inayos ko ang uniform ko at sinuklay ang buhok gamit ang aking daliri.
"She's with his girlfriend," Raffy whispered beside me. Kumunot ang noo ko at nakaramdam ng biglaan pag init ng ulo.
Bakit ba nakasunod pa din siya sa akin? And who the hell is asking his opinion?
"Bree is not his girlfriend!"I turned to him and gritted my teeth sa nadadamang iritasyon. Alam ko na ang kasunod nito. Kaio's sister is smiling from ear to ear habang nilalantakan at hot chocolate at bagel na para sa akin.
How dare she! Akin iyon bakit siya ang kumakain?
"Sure? Bakit hindi ka makalapit?" Nahimigan ko ang pang-iintriga sa boses ni Raffy. Napatingin ako sa kanya. He was so serious looking at Raj. Nagtagis ang bagang niya. Nang naramdaman siguro ang paninitig ko sa kanya ay napatingin siya sa akin with his eyebrow shot.
Napaatras ako bigla at lalong nairita. Tinignan ko siya ng masama. He only gave me his remarkable smirk. "Bakit ba nakikialam ka? Ano ngaun kung hindi ako makalapit?" Iritang irita ako.
Huminga ako ng malalim. Nagtatalo ang aking sarili at utak kung lalapit ba ako sa kanya. I was once introduced to Kaio's sister pero hindi maganda ang impresyon niya sa akin kaya hindi na ako sumubok lumapit pa.
"Akala ko ba close kayo? Bakit hindi ka makalapit?" Tanong ulit ni Raffy. May kung anong kumirot sa aking dibdib. Baket nga ba?
Hindi ko din alam. Raj came from a good family. Even all his friends, credentials and views in life were all intimidating. Nanliliit akong pumasok sa mundo niya.
Sino ba ako? Anak sa labas. Itinatago ng mga magulang. Isang rebeldeng bata na halos pariwara na ang buhay.
Nanliit ako sa kanya at sa mundo niya. But then, kahit kailan ay hindi ko naman naramdaman o hindi pinaramdam sa akin ni Rajan na iba ako sa mundo niya.
"Bakit ang dami mong alam?" Sagot ko. Huminga ako ng malalim at napagpasyahan na umalis na sa lugar. Hindi manlang ako napansin ni Raj. At hindi din ako sigurado kung hinintay niya ba ako o hinanap manlang. The thought of it breaks me, a little. He is in his real world. Katulad lang ng magulang ko, secreto niya ako. Ako ang ibang mundo ni Raj. At hindi ako kabilang sa totoong mundo na kung anong meron siya ngaun.
Nagsimula akong maglakad. Raffy burst out a loud laugh dahilan para mapatingin sa amin ang ibang studyante. " May kinakatakutan ka pala no? Akala ko sobrang tapang mo." He said nonchantly. Hindi ko alam kung insulto ba niya iyon o ano. Ang alam ko lang ay napapakulo niya ngaun ang dugo ko.
And damn it! I'm not scared. It's just that.. reality slapped me real hard that even if I want to touch him, I can't.
Isang tingin pa ang ginawad ko kay Raj na nakakunot ang noo at panay ang tingin sa cellphone niya habang nagsasalita ang kapatid ni Kaio.
"Hindi ako takot." Sagot ko at nagdiretso na ng lakad. Hindi ako takot dahil masama ang loob ko. Magkaiba yun.
" Talaga? I doubt it!" He is continously teasing me.
" Gusto mo siya no?" Patuloy na panunukso ni Raffy. At the moment, may kung anong kumirot ulit sa puso ko. Hindi ko alam nararamdaman ko kay Raj, ang alam ko lang ay masaya ako na kahit ibang mundo niya ako ay kasama pa din ako sa buhay niya. Na kahit papano ay binibigyan niya ako ng karapatan na mahawakan siya, kahit pansamantala.
" Shut up! Will you mind your own life!" Sagot ko. Bahagya pa akong hinihingal sa layo ng nilakad.
" Someone's triggered," sagot ulit ni Raffy. Tumunog ang bell hudyat na magsisimula na ang klase. Si Raffy ay nauna ng pumasok ng makaksalubong ang ibang kaibigan.
Bigo akong tumingin sa hallway umaasa na baka sundan ako ni Raj. "Gotica! Tara na! Don't wait for someone who isn't coming." Sigaw ni Raffy sa may pintuan.
That's hurts me more! Alam ko naman iyon, I don't need a reality check!
Eventhough Raj takes care of me. Hindi talaga maiiwasan na minsan ay wala siya dahil sa ibang commitments niya ay may sariling buhay din naman siya. Sadyang nadi-dissapoint lang ako kapag hindi namin nagagawa ang mga bagay na kinasanayan ko na.
Tumabi ako sa isang kaklase. Pakiramdam ko ay nawalan ako ng gana ngaun araw.
Maingay sila habang may activies na ginagawa habang ako ay walang buhay na nakatanga dito sa gitna. Ngumuso ako at kumuha ng ballpen para mag drawing ng kung ano ano lang.
"Oh, bakit nandito ka?" Biglang sulpot ni Raffy kaya halos mapalundag ako. " Bakit kaba nangugulat?" Salita ko sabay tago ng papel na sinusulatan ko.
Kumunot ang noo niya at ngumisi. " Gusto mo talaga siya noh?" Hilaw na ngiti ang binigay ni Raffy kaya kumunot ang noo ko.
"Ang hilig mo talaga makialam noh?" Sagot ko at tuluyan ng linamukos ang papel na puro pangalan ni Rajan ang nakasulat. And what's so embarrasing is nagpapractice pa ako ng pirma using his damn surname!
What is happening to you Gotica?!
"Bakit ba ang init ng ulo mo?" Pumangalumbaba siya sa harap ko. Natahimik ang klase ng may inanusyo ang teacher sa harap.
"Nakakainit ka kasi ng ulo! At ang daldal mo!" Umirap ako. Kitang kita ko ang tuwa ni Raffy kapag napapagalit niya ako. Pasalamat siya at pinsan siya ni Alice. Kung hindi ay hindi ko siya pagtyatyagaan tignan manlang. Don't get me wrong, Raffy is year older than me. Bumagsak nga lang last year kaya ipinadala ng magulang niya dito at naging mag kaklase kami.
"Prinston and Gatchalian! Are you listening?" Napasinghap kaming dalawa ng sumigaw ang teacher sa harap. Mahina akong nagmura at napapikit.
"Of course," kalmadong sagot ni Raffy na bahagyang nagpawis. Natawa ako ng palihim sa itsura niya.
"Okay then, Rafael Prinston. Come here and answer it on the board." Mahinang nagmura si Raffy habang ako ay pigil na pigil ang tawa. Ayoko kasing matawag sa harap kagaya niya dahil hindi ko naman talaga alam.
Ngumuso si Raffy. Ang kalahating banyagang anyo niya at nadepina. Matangos kasi ang ilong niya nakuha sa amerikanong ama.
" It's fucking unfair!" Matigas na ingles na salita niya habang papasok kami ng canteen. Hindi niya kasi nasagutan ang problem kanina kaya siya napagalitan at pinagtawanan.
" Bakit naging unfair?" Tanong ko sabay upo sa dulong mesa. Padabog din siyang umupo at halata ang pagkairita.
" Anong bakit? Hindi lang naman ako ang hindi nakikinig. Why she doesn't call you? Bakit ako lang?" Bakas ang iritasyon sa mukha niya.
"Nandamay kapa ng civilian! Daldal mo kase! Of course kapa jan nalalaman. Hindi mo naman pala alam." Ngumisi ako at umiling sa kanya.
Tumahimik si Raffy at sa huli ay napabuntong hininga nalang. " Ano gusto mo?" Tanong niya. Napatingin ako sa haba ng pila so okay na din siya ang bumili.
"Kahit ano," sagot ko sabay libot ng mata sa canteen. Wala si Raj ngaun. Usually ay nandito siya para magmirienda.
Kinuha ko ang cellphone ko at nagtipa.
To Raj
San ka?
Mahigit labing limang minuto akong naghihintay pero wala siyang reply. Ang pait at acido na nanahimik kanina ay kumakalat na naman sa sistema ko.
"Here," sabay lapag ng bagel at hot chocolate ni Raffy. Ang mga mata ko ay biglang nanlaki. "Bakit iyan?" Tanong ko, medyo iritado.
"Bakit hindi? Diba paborito mo yan?"
Yes paborito ko iyan. But I don't want him to buy or do it for me. Si Raj lang ang gumagawa sa akin nyan and it's our fucking thing!
Padabog akong tumayo na kinalaglag ng panga ni Raffy. "Don't follow me." Salita ko. Nakita ko ang gulantang sa mukha niya sa inasta ko.
Tinignan ko ang cellphone ko pero wala pa ding reply galing kay Raj.
I decided to go to the garden try my luck if he's there. Malayo palang ako ay naririnig ko na ang halakhak ng grupo ng kapatid ni Kaio na babae at dalawang kaibigan nito. Maingay silang nagpaalam kay Raj at Kaio na nakaupo sa bench.
Iikot sana ako sa likod para gulatin siya. Nakita kong tumingin muna siya sa cellphone niya sabay nagpakawala ng buntong hininga.
" I need to find, Gotica." Salita niya kay Kaio. Imbes na magpakita ako ay bahagya akong nagtago ng marinig ang pangalan ko.
"What's with the kid bro?" Nagugluhang tanong ni Kaio. Ang pait ay kumalat na naman sa sistema ko. Bata lang talaga ang tingin nila sa akin. Bata lang na pariwara at kulang sa aruga.
He shrugged." I missed her bagel and hot chocolate." He said worried, I guess. Hinilot pa ni Raj ang sentido niya bago nagpakawalan ng buntong hininga. Kumunot naman ang noo ni Kaio sa kanya.
" So? You are not obliged to do that. Hindi mo siya kaano ano. You can't even take her with us. Why are you so bothered?" Kaio asked seriously. Nag igting ang panga ni Raj like he was triggered or something.
Ang asidong kumalat ay tuluyan ng nilason ang aking sistema. Hindi ko man alam kung bakit mabait sa akin si Raj ay tinatanaw ko iyon. At isa pa. Sanay na akong nanjan siya. Palagi.
" You really asking me why I can't take her with us? Ask your damn self dude. You know, Bree." Sagot niya kay Kaio na medyo iritado. Bahagyang nawala ang ngiti ni Kaio sabay tapik ng balikat ni Raj.
"Sorry, dude." Sagot ni Kaio. Tumunog ang bell hudyat na magsisimula na ang klase habang ako ay nanatiling nakatago at hindi makagalaw. Bukod sa natatakot ako makita nila ako ay parte sa sarili ko ang nanghihina at walang lakas gumalaw.
"Sorry Raj, I saw how you care for the that kid. You mind if I ask if you like her?" Tanong ulit ni Kaio. Kitang kita ko kung paano nalake ang mata ni Raj. Umigting ang kanyang panga at nag iwas ng tingin kay Kaio. Hindi siya agad sumagot. Parang tambol ang ang puso ko sa bilis ng tibok nito.
Parang naging gulaman ang tuhod ko at bigla nalang nanlambot. Tumayo si Raj at hinarap si Kaio.
"She's a lost soul and she needs to be found," sagot niya. Tumayo na din si Kaio. Ang bilis ng tibok ng puso ko at bahagyang kumirot. Ang malaman na ganyan ang dahilan niya ay nakakapanglambot. Umasa ako, umasa ako na kahit konting puwang ng pagmamahal sa paraan gusto ko ang maririnig ko sa kanya.
Umasa ako na hindi lang isang bata ang tingin niya sa akin. I hoped for something more and something impossible.
" So you like her?" Ulit na tanong ni Kaio. Parang tumigil ang mundo ko at bumagal ang oras sa paghihintay ng sagot ni Raj. Marahan umiling si Raj at bumuntong hininga." Definitely not." At tuluyan na silang naglakad habang ako ay naiwan dito tulala. Hearing it from him is so unbearable. Ouch!