"အဲ့တာဘာလုပ္ေနတာလဲ"
အလိုမက်တဲ႔ေလသံနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္တယ္။
ထူးေအာင္ကဘာမွျပန္မေျပာဘူး။
"ေဘးမွာငါတစ္ေယာက္လံုး႐ွိေနရဲ႔သားနဲ႔ ဘယ္လိုေတြလုပ္ေနတာလဲ အခုက"
ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္က မ်က္ႏွာ မသာမယာနဲ႔ မင္းနာမွာစိုးလို႔တဲ့ ျပန္ေျပာတယ္။
"အရင္တစ္ခါတုန္းက မူးေနတာမို႔ဘာမွမသိလိုက္ဘူး...
အခုစာေတြ႐ွာဖတ္ၾကည့္ေတာ့ အရမ္းနာတာတဲ့ အဲ့တာေၾကာင့္ မင္းနာမွာစိုးလို႔"
ထူးေအာင္က ထပ္ၿပီး႐ွင္းျပတယ္။ ေျသာ္...ေအးေအး။ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။
"အဲ့တာဆိုလည္း ကိုယ့္ဘာကိုယ္ လက္နဲ႔လုပ္ေလ...တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူးလို႔ေတာ့ ငါ့ကိုလာမေျပာနဲ႔ေနာ္"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ အိမ္လႈပ္မွာစိုးလို႔တဲ့။ အေ႐ွ႕ခန္းမွာ ကိုေဇာ္ေဇာ္႐ွိေနတာမို႔ အိမ္လႈပ္ရင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္မ်ိဳးထင္သြားမွာစိုးလို႔တဲ့ ထူးေအာင္ကျပန္ေျဖတယ္။
ဒါဆိုအိမ္သာထဲသြားေပါ့ဆိုေတာ့ ညႀကီးအိမ္သာမသြားခ်င္လို႔တဲ့။ ဆင္ေျခေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔။
"အဲ့တာနဲ႔ပဲ အကိုက္ခဲေပ်ာက္ေဆးေသာက္မယ္ေပါ့။ သံပုရာသီးနဲ႔ လွိမ့္ေနတယ္ေပါ့ေလ..."
ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေထာင္ေနတာၾကာၿပီမို႔ ေညာင္းေနလို႔ပါတဲ့ ထူးေအာင္ကျပန္ေျပာတယ္။ အခုသက္သာလားဆိုေတာ့ ေခါင္းယမ္းျပတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ သက္သာမွာလဲ။ အဲ့တာက ေျခေတြ လက္ေတြေညာင္းသလိုမွမဟုတ္တာကို။
"လာ...ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္" ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ျငင္းတယ္။ အိမ္လႈပ္လိမ့္မယ္တဲ့။ မလႈပ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး သူ႔ဟာကို ပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္လိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္ဆီကေန ေမာင္ထူးဆိုၿပီး တားဆီးသံထြက္လာတယ္။ ႐ုန္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေ႐ွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ေပးေနလိုက္တယ္။ မၾကာဘူး။ ထူးေအာင္လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကို လာေရာက္ထိကိုင္လာတယ္။ အသက္႐ွဴသံေတြျပင္းလာတယ္။ အဆံုးမွာေတာ့ "ေမာင္ထူး...."ဆိုၿပီးေအာ္သံနဲ႔အတူ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါလာၿပီး အရည္တခ်ိဳ႕ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲ ပန္းထုတ္တယ္။
ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ အသက္႐ွဴမဝေသးဘူးထင္ပါတယ္။ ပါးစပ္ေလး ဟစိဟစိနဲ႔။ မင္းမရြံဘူးလားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးတယ္။ ဟင့္အင္း။ မရြံဘူး။ မင္းကငါအရမ္းခ်စ္ၿပီး ျမတ္ႏိုးရတဲ့သူမို႔
မင္းတကိုယ္လံုးကို လ်ွာနဲ႔လ်က္ဆိုရင္ေတာင္ လ်က္ေပးမွာ။ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ့ "အိပ္ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ၿပီး"ဆိုၿပီး ဟိုဘက္ကို လွည့္သြားတယ္။
ထူးေအာင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ ျပန္ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ပါလာတယ္။ သူ႔ေခါင္းကို ကြၽန္ေတာ္လက္ေမာင္းေပၚတင္ေပးလိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သူ႔ကိုဖက္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က မ႐ုန္းဘူး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနတယ္။
"နမ္းခ်င္တယ္"
ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။
"ခြင့္ျပဳမွာလား"
ကြၽန္ေတာ္ထပ္ေမးေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ မ်က္လံုးေတြကိုမွိတ္တယ္။ ေခါင္းကို နည္းနည္းပိုၿပီး ေမာ့ေပးတယ္။ ေသေတာ့မွာပဲ။
ထူးေအာင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ႏူးညံ့ေနတာဝါဂြမ္းေလးလိုပဲ။ ကြၽန္ေတာ္နမ္းသမွ်ကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးခံေနတယ္။ ျပန္ေတာ့မနမ္းဘူး။ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေလးပဲ။ ထူးေအာင္နဲ႔ကြၽန္ေတာ္ တစ္သက္လံုးေနသြားခ်င္တယ္။ သူျပန္မခ်စ္လည္း အဆင္ေျပတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အနားကေန မခြဲသြားရင္ၿပီးေရာ။
-----------------------------------------------
ဒီေန႔မနက္ခင္းပိုင္းမွာ ထူးေအာင္တို႔စိုက္ခင္းထဲကို လိုက္သြားျဖစ္ၾကတယ္။ ထူးေအာင္က ေခၚလို႔မရဘူး။ စိုက္ခင္းေတြထဲကေန ေႁမြထြက္ေပါက္မွာစိုးလို႔တဲ့။ ေနာက္ဆံုး မရမကေခၚမွပါလာတာ။ ဒါေတာင္သိပ္မၾကည္ဘူး။ ထူးေအာင္တို႔က ေျမပဲနဲ႔ ေထာပတ္ပဲကို အဓိကစိုက္တယ္။ ပဲပင္ေတြၾကားမွာ ေျပာင္းဖူးပင္ေတြကို ခပ္က်ဲက်ဲထည့္စိုက္ထားတယ္။ စိုက္ခင္ထဲကို ထူးေအာင္လိုက္လာလို႔တဲ့ သူ႔အေမကေျပာလို႔မၿပီးေတာ့ဘူး။
ေန႔ခင္းဘက္က်ေတာ့ ထူးေအာင္သူငယ္ခ်င္းေတြေရာက္လာၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲကိုဝင္လာတယ္။ ႐ွစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့႐ွိမယ္ထင္တယ္။ ခန္႕စည္သူလည္းပါတယ္။ အကုန္လံုးရဲ႕ လက္ထဲမွာ ထီး၊ ခေမာက္၊ မိုးကာ စတာေတြပါလာၾကတယ္။ ဘာလို႔ပါလိမ့္။ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့လည္း သာယာပါတယ္။ မိုးရြာမယ့္ပံုလည္းမေပၚတာကို။ ထူးေအာင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လက္ထဲကထီးေတြ မိုးကာေတြကိုလည္းျမင္ေရာ အကုန္လံုးကို ပါးစပ္ကေနဆဲၿပီး ေျခေထာက္နဲ႔လိုက္ကန္ေနတယ္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ပတ္ေျပးေနၾကတယ္။ အကုန္လံုး ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔။
ထူးေအာင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ငါ့အေပၚအေကာင္းဆံုး သူငယ္ခ်င္းတဲ့။ အကုန္လံုးကလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြဆက္ဆံၾကတယ္။ ထူးေအာင္မေကာင္းေၾကာင္းေတြေျပာၾကတယ္။
မိုးရြာမယ့္ပံုလည္းမေပၚဘဲနဲ႔ ထီးေတြ မိုးကာေတြဘာလို႔ယူလာၾကတာလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးျကည့္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဝိုင္တိုက္မယ္လာခဲ့ၾကဆိုၿပီး ေခၚထားတာတဲ့။ ထူးေအာင္လို ကပ္စီးအိုးကေကြၽးတယ္ဆိုေတာ့ မိုးေတြဘာေတြရြာမွာစိုးလို႔ ႀကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ ယူလာၾကတာတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ထူးေအာင္က သူတို႔လာတုန္းက ေျခေထာက္နဲ႔လိုက္ကန္ေနတာကိုး။
ထူးေအာင္တိုက္မယ္ဆိုတဲ့ဝိုင္က ကြၽန္ေတာ့္အေဖဆီက လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ ဝိုင္ထင္တယ္။ ဒီလာဖို႔ အထုတ္ျပင္တုန္းကသူထည့္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္ျမင္တယ္။ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ သူေသာက္ေစခ်င္လို႔ ေပးထားတာကို။ အခုက်ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုသာ တိုက္ေနတာ သူကနည္းနည္းမွမေသာက္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္းမတိုက္။ ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔မပါ။ လူငယ္ေတြႀကီးပဲမို႔ထင္တယ္။ သူ႔ဘာသူစာအုပ္ဖတ္ေနတယ္။
-----------------------------
ညေနေရာက္ေတာ့ ညေစ်းတန္းလိုက္ပို႔မယ္တဲ့ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။ သူဝယ္ေကြၽးမယ္တဲ့။ အဲ့တာနဲ႔ နည္းနည္းေမွာင္ေတာ့ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ သြားေနတုန္း လမ္းကကုန္စံုဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ သြားၾကားထိုးတံတစ္ထုပ္နဲ႔ ေရသန္႔တစ္ဗူးဝင္ဝယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆက္သြားၾကတယ္။
ညေစ်းတန္းက စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ထဲမွာမို႔ ထူေအာင္တို႔ရြာကေန ျမိဳ႕ထဲကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ဆို နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းရတယ္။ ထူးေအာင္ကအေ႐ွ႕ကေမာင္း ကြၽန္ေတာ္ကအေနာက္ကလိုက္။ ေတာင္ကမ္းပါးနဲ႔ ျမစ္ကမ္းပါးႏွစ္ခုၾကားမွာ လမ္းေဖာက္ထားတာမို႔ ေလေလးက တဟူးဟူး။ လူကလည္း႐ွင္းၿပီး လမ္းကလည္းေမွာင္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္အေနာက္ကေန ထူးေအာင္ခါးကိုဖက္လိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္က ဘာမွမေျပာ။ အဲ့တာနဲ႔ ထူးေအာင္ပုခံုးေပၚကို အေနာက္ကေန ေခါင္းတင္ၿပီးမွီပစ္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္ကိုယ္ေလးမတ္သြားေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ဘာမွမေျပာ။ သေဘာက်လိုက္တာ။
ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္လို႔မွမဆံုးေသး။ လူ႐ွဳပ္တဲ့ေနရာေတြေရာက္ၿပီမို႔ အဲ့လိုမလိုက္ေတာ့နဲ႔တဲ့ ထူးေအာင္ကေျပာတယ္။ ၾကည္ႏူးေနရင္ အခ်ိန္ေတြကျမန္ခ်က္ပဲ။ မၾကာဘူး ညေစ်းတန္းကိုေရာက္တယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာစားခ်င္လဲလို႔မေမး။ သူေကြၽးတာစားရမယ္ထင္တယ္။
ညေစ်းတန္းမွာ ငါးကင္တစ္ကင္ဝင္ဝယ္တယ္။ ၆၅၀၀ တဲ့။ အေကာင္ကေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္။ မွာမွကင္ေပးတာမို႔ ခဏေတာ့ေစာင့္ရတယ္။ ငါးကင္ ရေတာ့ အေ႐ွ႕ကိုဆက္ေမာင္းတယ္။ မီးပြိဳင့္ေထာင့္က ဆိုင္မွာဝင္ၿပီး ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ဝင္ဝယ္တယ္။ တစ္ပြဲငါးရာတဲ့။ ငါးကင္ထည့္ထားတဲ့ဗူးနဲ႔ ၾကက္သာဆန္ျပဳတ္အထုပ္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကိုကိုင္ခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ဆက္ေမာင္းတယ္။ ဘယ္ေတြသြားေနလဲေတာ့မသိဘူး။
ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကမ္းနားလမ္းကိုေရာက္တယ္။ ကမ္းနားလမ္းအထိပ္ကေနစၿပီး ပတ္တယ္။ လူ႐ွင္းတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ရပ္တယ္။ လူသြားလမ္း ပလပ္ေဖာင္းေပၚမွာထိုင္တယ္။ ငါးကင္ဗူးကိုဖြင့္ၿပီး ေအာက္ကိုခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အိတ္ထဲကေန ငေပ်ာဖက္ေတြထုတ္တယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ကထည့္လာတာလဲ မသိဘူး။ ငေပ်ာဖက္ေတြကို လမ္းမွာဝင္ဝယ္လာတဲ့ သြားၾကားထိုးတံေလးေတြနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္လဲမသိဘူး ခြက္ကေလးေတြျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ဆန္ျပဳတ္ထုတ္ကိုယူၿပီး ခြက္ေလးေတြထဲထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတစ္ခြက္ေပးတယ္။ ဇြန္းမပါဘူး။ ဒီတိုင္းေမာ့ေသာက္ရမွာထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါးကင္စားဖို႔ထင္တယ္ ဝါးတူတစ္စံုေဖာက္ေပးတယ္။
ထူးေအာင္က ဆန္ျပဳတ္ေမာ့ေသာက္လိုက္ ငါးကင္စားလိုက္နဲ႔။ မဆိုးေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ဆန္ျပဳတ္ကအဖက္မဟုတ္ေတာ့ ဒီတိုင္းေမာ့ေသာက္လို႔ရတယ္။ ဇြန္းမလိုဘူး။ အဲ့ဆိုင္က ဆန္ျပဳတ္ကအရမ္းေကာင္းတာေသာက္ၾကည့္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကိုလွည့္ၿပီးေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေသာက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အင္း အေတာ္ေလးေတာ့ အရသာ႐ွိတယ္။ ထူးေအာင္က ေပါက္ေပါက္႐ွာ႐ွာ သူ႔မို႔လို႔ ဆန္ျပဳတ္ဝယ္တိုက္ရတယ္လို႔။
ကမ္းနားလမ္းမွာ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ အၾကာႀကီးထိုင္ျဖစ္ၾကတယ္။ စကားေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ငါတို႔လက္ထပ္ထားတာကို လ်ိဳဝွက္ခိုင္းထားရတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္တဲ့ ထူးေအာင္ကေျပာတယ္။ မင္းငါ့အနား႐ွိေနရင္ၿပီးေရာ ဘယ္သူမွမသိလျဲဖစ္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္တဲ့ သူကျပန္ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္အတည္တက်ျဖစ္တာနဲ႔ သူ႔အိမ္ကိုဖြင့္ေျပာမွာပါတဲ့။
ေနာက္ေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ေလးကို သူဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ တစ္သက္လံုးခြဲၿပီး မေနႏိုင္ေၾကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းကို သူ႔အိမ္ကသိသြားလို႔ သူ႔အေမက အိမ္မလာခိုင္းေတာ့ရင္ေတာင္ တိတ္တိတ္ေလးလာခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုအရမ္းသည္းခံၿပီးခ်စ္ေပးတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း။ ထူးေအာင္နဲ႔ မတူေအာင္ကို စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနတယ္။
အျပန္က်ေတာ့ အေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ။ သူတို႔ရြာျပန္တဲ့လမ္းက ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ ဆိုင္ကယ္ခဏရပ္တယ္။ လမ္းမီးေရာင္မ႐ွိေပမယ့္ လေရာင္ကအရမ္းလင္းေနတာေၾကာင့္ ေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ေကာင္းစြာျမင္ေနရတယ္။ ထူးေအာင္က သူဒီေနရာမွာ ဆိုင္ကယ္တစ္ခါမွ မရပ္ဖူးေၾကာင္းေျပာတယ္။ သူရပ္ေနတုန္း ေရထဲက ေရသရဲကသူ႔ကိုလွမ္းေျခာက္မွာစိုးလို႔တဲ့။ အခုက်ေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့ဘူးလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးေတာ့ မင္းပါတယ္ေလတဲ့ ျပန္ေျဖတယ္။
ရင္ထဲကိုေႏြးကနဲပဲ။ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကလည္း တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ခုန္လာတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွမယံုၾကည္တဲ့ထူးေအာင္က အခုကြၽန္ေတာ့္ကိုယံုတယ္တဲ့လား။ ေဘးမွာကြၽန္ေတာ္ပါလို႔ မေၾကာက္ဘူးတဲ့လား။
"ခ်စ္လိုက္တာထူးေအာင္ရာ"
ေျပာၿပီး ထူးေအာင္ကို ဆြဲဖက္ပစ္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က မ႐ုန္းဘူး။ အလိုက္သင့္ေလး ျပန္ဖက္ေပးတယ္။ ဒီလူသားေလးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဘယ္သူမွမ႐ွိတဲ့ေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း သြားေနလိုက္ခ်င္တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ထူးေအာင္မ်က္ႏွာကို ကိုင္ေမာ့လိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးမွိတ္ေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ခပ္ဟဟျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ဖိကပ္ပစ္လိုက္တယ္။
--------------------------
A/N >>အိမ္ကတစ္ေယာက္ေနမေကာင္းလို႔ ဆန္ျပဳတ္သြားဝယ္ေပးၿပီး အျပန္မွာပဲ ေမာင္ထူးကိုဆန္ျပဳတ္တိုက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာ😅
ေမာင္ထူးကို ဆန္ျပဳတ္ဘယ္လိုတိုက္ရင္ေကာင္းမလဲဆိုၿပီး တစ္ေလ်ွာက္လံုး စဥ္းစားလာတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖက္ခြက္ေလးနဲ႔တိုက္လိုက္တယ္🤗
ေမာင္ထူးအတြက္ေတြေရာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတြေရာ reading list ေတြထားေပးၾကတဲ့အတြက္ အရမ္းအရမ္းကို ေက်းဇူးပါလို႔။ တကယ္မထင္ထားဘူး အခုလိုႀကိဳက္ေပးၾကလိမ့္မယ္လို႔။ အပိုင္းသစ္တင္ျပီးတိုင္းလည္း fb ေတြဖတ္ၿပီး ရယ္ေနရတယ္။ ေရးလည္းေရးတတ္ၾကတယ္ တကယ္။